پرش به محتوا

پیش‌نویس:مربا

از ایران پدیا
مربای به خانگی
مربای به خانگی

مربا؛ میوه‌ای پخته شده در شیره شکر.

مربا، واژه‌ای عربی به‌معنای «پرورده و پرورش‌یافته»، یکی از خوراکی‌های شیرین و کهن ایرانی است که با پختن میوه همراه با آب و شکر یا خاک‌قند تهیه می‌شود. افزودن چاشنی‌هایی مانند گلاب، هل و وانیل طعم و عطر آن را بهبود می‌بخشد و این روش، راهی سنتی برای نگهداری طولانی‌مدت میوه‌هاست. مربا بر اساس اندازه میوه‌ها به سه دسته تقسیم می‌شود: ژله (صاف و یکدست)، کمپوت (با اجزای درشت میوه) و مارمالاد (میوه و پوست له‌شده). در مربا، تکه‌های میوه قابل مشاهده هستند، اما در مارمالاد میوه‌ها به صورت خمیر یا ریز خرد می‌شوند. مربا از میوه‌ها، گل‌ها و حتی صیفی‌جات مختلف تهیه می‌شود

تعریف مربا

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

واژه «مربا»، واژه‌ای عربی است که در فارسی به‌معنای پرورده و پرورش‌یافته است.[۱]

روش تهیه مربا

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مربای انجیر
انجیرهای درون قابلمه شکر پیش از تبدیل شدن به مربای انجیر

مربا از پختن میوه با آب و شکر یا خاک‌قند درست می‌شود.[۲] برای طعم و بوی بهتر آن می‌توان از چاشنی‌هایی همچون گلاب، هل و وانیل استفاده کرد.[۳] تهیه مربا، یکی از روش‌های سنتی فرآوری میوه‌ها برای نگهداری طولانی‌مدت آن‌ها است. معمولاً میزان یکسانی از میوه و شکر را برای تهیه مربا استفاده می‌کنند و وقتی دمای این ترکیب به میزان معینی برسد (حدود ۱۰۴ درجه سانتی‌گراد)، اسید و پکتین موجود در میوه با شکر واکنش نشان داده و مربا آماده می‌شود. غلظت مربا، بستگی به نوع میوه و سلیقه افراد دارد. این خوراکی شیرین را می‌توان در ظرفی در بسته و برای زمانی طولانی نگه داشت.

دسته‌بندی مربا بر اساس اندازه میوه

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مربا را بر اساس اندازه میوه‌ها در آن به سه دسته کلی تقسیم می‌کنند:

  1. ژله: که در آن گوشت میوه را خارج کرده و از صافی رد می‌کنند و کاملاً صاف و یکدست است؛
  2. کمپوت: که در آن از اجزای درشت میوه استفاده می‌شود؛
  3. مارمالاد: که از میوه و پوست له شده آن تهیه می‌شود.

تفاوت مربا و مارمالاد نیز در این است که در مربا، تکه‌های میوه قابل تشخیص و دیدن است، در حالی که در فرایند تولید مارمالاد، میوه‌ها را پخته و آن را به‌صورت خمیر درمی‌آورند، یا میوه‌ها را به‌صورت ریز، رنده یا خُرد می‌کنند.
مربا در ایران از میوه‌ها و گیاهان متنوعی درست می‌شود، از جمله آلبالو، به، انجیر، سیب، توت‌فرنگی، بالنگ، پرتقال و پوست لیمو. همچنین مربا از گل و گیاهانی مانند ریواس، کنگر، بهارنارنج و گل سرخ و نیز از صیفی‌جات همانند پوست هندوانه، کدو تنبل، بادمجان، هویج و خیار درست می‌شود.[۴]

مربا از خوراکی‌های شیرین و کهن ایرانی است که در مکتوبات تاریخی و رساله‌های آشپزی از آن یاد شده است.[۵] امروزه این خوراک را معمولاً در وعده صبحانه همراه با نان و کره میل می‌کنند.

  1. دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه مربا.
  2. انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ج7، 1381ش، ذیل واژه مربا.
  3. مصاحب، دایرةالمعارف فارسی مصاحب، ج2، 1381ش، ذیل واژه مربا.
  4. شهری، طهران قدیم، ج5، 1371ش، ذیل واژه مرباها.
  5. مولانا بسحاق حلاج شیرازی، دیوان شیخ اطعمه، 1344ش.
  • انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن، ج۷، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه مربا.
  • دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه مربا، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۲۲ شهریور ۱۴۰۰ش.
  • شهری، جعفر، طهران قدیم، تهران، معین، ج۵، ۱۳۷۱ش، ذیل واژه مرباها.
  • مصاحب، غلامحسین، دایرةالمعارف فارسی مصاحب، تهران، امیرکبیر، ج۲، بخش دوم، ۱۳۸۱ش، ذیل واژه مربا.
  • مولانا بسحاق حلاج شیرازی، دیوان مولانا بسحق شیرازی حلاج شیرازی مشهور به شیخ اطعمه، تهران، کتاب‌فروشی معرفت، ۱۳۴۴ش.