پیش‌نویس:آبشار نوژیان

آبشار نوژیان، آبشاری مرتفع بر فراز کوه تاف در بخش پاپی خرم‌آباد.

آبشار نوژیان جزء مرتفع‌ترین و زیباترین آبشارهای ایران است و از سرمایه‌های طبیعی بی‌نظیر در ایران به‌شمار می‌رود که در دل کوهستان‌های سرسبز و بکر لرستان واقع شده است. این آبشار از چشمه‌های زلال و گوارای بالادست کوه تاف سرچشمه گرفته و پس از سقوطی خروشان، به رودخانۀ سزار می‌پیوندد. آبشار نوژیان نه‌تنها جلوه‌ای از عظمت طبیعت و زیبایی‌های بکر کوهستانی است، بلکه قدرت و هنر بی‌نظیر پروردگار را در جهان هستی به تصویر کشیده است. صدای گوش‌نواز شرشر آب، آب زلال و خنک آبشار و پوشش گیاهی متنوع اطراف آبشار، همه نشان‌دهندۀ نظم و زیبایی خلقتی است که مخلوقات را به شگفتی وا می‌دارد. این آبشار در 27 اسفند 1387ش توسط سازمان میراث فرهنگی به‌عنوان چهل و ششمین اثر طبیعی ملی ایران ثبت شده است و به‌عنوان یکی از گنجینه‌های طبیعی استان لرستان شناخته می‌شود.

معرفی آبشار نوژیان

آبشار نوژیان، در 38 کیلو‌متری جنوب‌شرقی خرم‌آباد، بخش پاپی و نزدیکی روستایی به همین نام قرار دارد. ارتفاع آبشار 95 متر و عرض تاج آن 5 متر است و بلندترین آبشار لرستان به‌شمار می‌رود. آبشار در دل کوه‌های زاگرس و بین دو کوه تاف و هشتاد پهلو واقع شده است و از چشمه‌سار تاف سرچشمه می‌گیرد و پس از سقوط به پایین، به رودخانه سزار می‌ریزد که یکی از شاخه‌های رود دز است. مردمان محلی گاهی به‌جای لفظ نوژیان از آن با نام، آبشار تاف یاد می‌کنند. در اطراف و نزدیکی آبشار نوژیان، دو آبشار وارک و هفت‌چشمه نیز قرار دارد.

«نوژیان» به‌معنای «آب زنده» است. برخی معتقدند دلیل نام‌گذاری این آبشار، تغییرات حجم آب آن در فصول مختلف است. عرض آبشار نوژیان در فصل‌های پاییز و زمستان به‌دلیل بارندگی، بیشتر شده و در فصول گرم سال، حجم آب آن کمتر می‌شود. به همین منظور مردمان محلی این آبشار را به یک موجود زنده تشبیه کرده‌اند. برخی دیگر علت نام‌گذاری این آبشار به نوژیان را نزدیک بودن آن به گردنۀ نوژیان دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند که کلمۀ «نوژی» در زبان لری به‌معنی عدس است و به‌خاطر کشتزارهای عدس که در اطراف آبشار وجود دارد به این آبشار، آبشار نوژیان می‌گویند.

بهترین زمان سفر به این آبشار فصل بهار و تابستان است؛ زیرا آبشار در پرآب‌ترین حالت خود است و هرچه به طرف زمستان می‌رود، حجم آب آبشار کمتر و کمتر می‌شود. در ضمن طبیعت سرسبز منطقه و آب‌وهوای متعادل آن در این دو فصل، لذت بازدید از آبشار را دوچندان می‌کند. آبشار نوژیان بعد از آبشار بیشه در لرستان از شهرت بیشتری در گردشگری برخوردار است. آبشار بیشه از لحاظ دسترسی و شهرت عمومی معروف‌تر است و آبشار نوژیان به‌دلیل ارتفاع و طبیعت بکر، جایگاه ویژه‌ای در میان طبیعت‌دوستان و گردشگران دارد.

ساکنان منطقه آبشار نوژیان

مردم ساکن منطقۀ آبشار نوژیان عمدتاً از ایل پاپی (بالاگریوه) و ایلات سکوند و بختیاری هستند که در بخش پاپی استان لرستان زندگی می‌کنند. این مردم به زبان لری صحبت می‌کنند و فرهنگ و تمدن آن‌ها ریشه در تاریخ و زندگی عشایری و روستایی منطقه دارد. فرهنگ مردم این منطقه با طبیعت و زیست‌بوم پیرامون خود پیوند عمیقی دارد؛ به‌گونه‌ای که نام آبشار نوژیان نیز در باور محلی برگرفته از طبیعت و گیاهان بومی است. برای مثال، روایتی محلی نام «نوژیان» را به گیاهی به نام «عدسی نوژی» نسبت می‌دهد که خاصیت دارویی دارد و در ارتفاعات اطراف روستا می‌روید و این نشان‌دهندۀ ارتباط فرهنگی و اقتصادی مردم با منابع طبیعی و گیاهان دارویی منطقه است. زندگی مردم منطقه بیشتر بر پایۀ کشاورزی، دامداری و بهره‌برداری از منابع طبیعی مانند گیاهان دارویی و پرورش ماهی سردآبی (قزل‌آلا) است که در حوضچه‌های اطراف آبشار انجام می‌شود. این سبک زندگی و فرهنگ بومی، جلوه‌ای از تمدن کهن و سازگار با طبیعت کوهستانی و جنگلی زاگرس است.

پوشش گیاهی و جانوری منطقه آبشار نوژیان

پوشش گیاهی اطراف آبشار نوژیان بسیار متنوع و سرسبز است و این منطقه را به یکی از زیباترین نقاط طبیعی لرستان تبدیل کرده است. جنگل‌های وسیع بلوط و درختانی مانند زالزالک، بنه (پسته وحشی)، بادام کوهی، گردو، فندق، ارغوان، ممرس و انواع گیاهان دارویی پوشش گیاهی منطقۀ اطراف آبشار را تشکیل می‌دهند. مردم محلی و برخی از گردشگران برای جمع‌آوری گیاهان دارویی که برخی هم کمیاب و ارزشمند هستند به این منطقه سفر می‌کنند. به‌طور کلی، پوشش گیاهی اطراف آبشار نوژیان ترکیبی از جنگل‌های انبوه، گیاهان دارویی و گل‌های وحشی است که در کنار آب و هوای کوهستانی و چشمه‌های طبیعی، اکوسیستمی غنی و زیبا را پدید آورده است و گردشگران را به خود جذب می‌کند.

گونه‌های جانوری این منطقه شامل کل، بز کوهی، گراز وحشی، خرگوش، روباه، گرگ، خرس و پلنگ و پرندگانی از جمله کبک، تیهو، عقاب، شاهین، بلبل، سار و کلاغ است. رودخانه و حوضچه‌های پایین‌دست آبشار زیستگاه ماهی‌های سردآبی به‌ویژه قزل‌آلا است و پرورش ماهی در این منطقه رواج دارد.

مسیر‌های دسترسی

از سه‌راهی پلیس راه بروجرد- خرم‌آباد- درود، تا آبشار نوژیان، 52 کیلومتر مسافت وجود دارد. با ورود به جاده کمر‌بندی خرم‌آباد پس از طی کردن 14 کیلومتر، تابلوی آبشار نوژیان قابل مشاهده است. مسیر منتهی به آبشار، پر از درختان بلوط و پوشش گیاهی زیبا است. از ابتدای جاده تا آبشار 38 کیلومتر راه است، که 32 کیلومتر جاده آسفالت و 6 کیلومتر باقی‌مانده، جاده خاکی است. مسیر پیاده‌روی از میان جنگل‌های بلوط و دامنه‌های کوه تاف عبور می‌کند و برای علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی و عکاسی جذاب است، هرچند شیبدار و گاهی ناهموار است.

امکانات رفاهی

امروزه گردشگران بسیاری از آبشار نوژیان بازدید می‌کنند، اما امکانات رفاهی در نزدیک این آبشار، محدود است و هتل، رستوران و فروشگاه‌های مجهز در آنجا وجود ندارد. با توجه به این موضوع، در صورت سفر به این منطقه و برای اقامت، باید از امکانات کمپی و چادر مسافرتی شخصی استفاده شود. آبشار نوژیان بیشتر مناسب طبیعت‌گردان و علاقه‌مندان به سفرهای کوهستانی و بکر است که با تجهیزات شخصی به این منطقه سفر می‌کنند و نباید انتظار امکانات رفاهی کامل و گسترده را داشت.

نقش آبشار در فرهنگ و اقتصاد منطقه آبشار

آبشار نوژیان نقش مهمی در فرهنگ و اقتصاد منطقه اطراف خود ایفا می‌کند.

فرهنگی

آبشار نوژیان به‌عنوان نمادی از زیبایی و عظمت طبیعت لرستان، بخشی از هویت فرهنگی مردم بومی منطقه است. این آبشار در باورهای محلی و زندگی روزمرۀ مردم جایگاه ویژه‌ای دارد و به‌عنوان یک سرمایۀ ملی، مقدس و نمادی از قدرت و رحمت پروردگار شناخته می‌شود. همچنین، گردشگران و مردم محلی برای تفریح، پیک‌نیک و بهره‌برداری از گیاهان دارویی به این منطقه سفر می‌کنند که به حفظ فرهنگ بومی و سنت‌های محلی کمک می‌کند.

اقتصادی

آبشار نوژیان به‌دلیل جاذبۀ گردشگری خود، سالانه گردشگران زیادی را به منطقه جذب می‌کند که این امر موجب رونق اقتصادی نسبی برای مردم محلی شده است. گردشگری به‌ویژه در فصول بهار و پاییز افزایش می‌یابد و کسب‌وکارهای کوچک مانند فروشگاه‌های محلی، فروش محصولات کشاورزی و گیاهان دارویی و پرورش ماهی‌های سردآبی (مانند قزل‌آلا) در اطراف آبشار رونق می‌گیرد. پرورش ماهی در حوضچه‌های پایین‌دست آبشار یکی از فعالیت‌های اقتصادی مهم است که به‌دلیل آب سرد و زلال آبشار امکان‌پذیر شده است. همچنین، پروژه‌های توسعۀ زیرساخت‌های جاده‌ای و گردشگری در مسیر آبشار در دستور کار قرار دارد که می‌تواند به افزایش اشتغال و درآمدزایی منطقه کمک کند. آبشار نوژیان علاوه بر اینکه یک سرمایۀ طبیعی و فرهنگی ارزشمند است، محرکی برای توسعۀ اقتصادی محلی از طریق گردشگری و بهره‌برداری پایدار از منابع طبیعی به‌شمار می‌رود.

جذابیت‌های گردشگری منطقه آبشار نوژیان

مناطق دیدنی اطراف آبشار نوژیان شامل چند جاذبۀ طبیعی و تاریخی مهم است که بازدید از آن‌ها می‌تواند سفر به این منطقه را کامل‌تر و جذاب‌تر کند:

• گردشگاه جنگلی نوژیان: این گردشگاه در بالای کوه تاف قرار دارد. این منطقۀ ییلاقی و خوش‌ آب‌وهوا با طبیعتی زیبا و پوشش گیاهی متنوع، از جمله گیاهان دارویی، محل مناسبی برای استراحت و تفریح گردشگران است. کوه تاف که منبع اصلی آب آبشار نوژیان محسوب می‌شود، در دل جنگل‌های بلوط واقع شده و گردشگران زیادی برای تماشای آبشار و بهره‌برداری از طبیعت بکر این گردشگاه به آنجا می‌روند.

منابع

• «آبشار نوژیان»، وب‌سایت مجله پینورست، تاریخ درج مطلب: 17 اسفند 1393ش.
• «آبشار نوژیان خرم‌آباد»، وب‌سایت Reisen Iran، تاریخ درج مطلب: 23 شهریور 1400ش.
• اجزاء شکوهی، محمد و دیگران، «ارزیابی و اولویت‌بندی آبشارهای طبیعی به‌منظور توسعه اکوتوریسم (مطالعه موردی آبشارهای هفت‌گانه استان لرستان)»، فصلنامه علمی پژوهش‌های بوم‌شناسی شهری، دوره 5، شماره 10، پیاپی 10، 1393ش.
• پیروزی و همکاران، «بررسی فون وفلور منطقه آبشار نوژیان در استان لرستان»، اولین همایش ملی حفاظت و برنامه‌ریزی محیط زیست، 1391ش.
• جعفریان، لیلی، «ژئوتوریسم آبشارهای استان لرستان»، وب‌سایت دفتر انتشارات و فناوری آموزشی، تاریخ انتشار: 11 اسفند 1397ش.
• صفی‌زاده، مهدیه، «ژئوتوریسم آبشار نوژیان شرق خرم‌آباد»، دومین همایش علوم زمین و نکوداشت استاد پیشگام علم زمین‌شناسی ایران دکتر عبد‌الکریم قریب، 1390ش.
• «معرفی آبشار نوژیان در خرم آباد»، وب‌سایت مجله گردشگری الی گشت، تاریخ انتشار: 20 فروردین 1403ش.
• «معرفی ۹ تا از معروف‌ترین آبشارهای ایران»، وب‌سایت مجله گردشگری الی گشت، تاریخ انتشار: 23 بهمن 1402ش.
• هاشمی، مهدی و بدر، افسانه، «پتانسیل‌سنجی ژیومورفوسایت‌های دریاچه کیو و آبشار نوژیان شهرستان خرم‌آباد به منظور توسعه گردشگری با مدل Comanescu»، کنفرانس عمران, معماری و شهرسازی کشور‌های جهان اسلام، 1397ش.