پرش به محتوا

پیش‌نویس:شیراز

از ایران پدیا
نسخهٔ تاریخ ۱۹ شهریور ۱۴۰۴، ساعت ۰۶:۲۵ توسط imported>شاهرودی (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

شیراز؛ مرکز استان فارس و یکی از شهرهای تاریخی در جنوب ایران.

شهر شیراز در مختصات جغرافیاییً ۰۰ َ۳۲ °۵۲ طول شرقی وً ۳۰ َ۳۷ °۲۹ عرض شمالی قرار دارد و آب و هوای آن معتدل و نیمه خشک است.[۱] شهر شیراز از شمال و غرب به کوه‌های دراک، بمو، سبزپوشان، چهل‌مقام و باباکوهی محصور شده است. شهر شیراز با مساحت ۱۲۶۸ کیلومتر مربع، در مرکز استان فارس قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دریا در نقاط مختلف بین ۱۴۸۰ تا ۱۶۷۰ متر متغیر است.[۲]

جمعیت ساکنان شیراز و حومه آن در سال ۱۳۹۵ش، بالغ بر ۱٬۸۶۹٬۰۰۱ تن بوده است. شیراز پنجمین کلان‌شهر ایران و پرجمعیت‌ترین شهر جنوب کشور به‌شمار می‌رود.[۳]

راه‌های ارتباطی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شیراز از طریق شبکه ریلی و جاده‌ای به نقاط مختلف ایران متصل است. فاصله این شهر تا پایتخت، ۹۲۴ کیلومتر است.[۴] فرودگاه بین‌المللی شیراز در زمینه ورود و خروج هواپیماها، رتبه دوم را در میان فرودگاه‌های کشور دارد.[۵]

شیراز یکی از کهن‌ترین شهرهای ایران است و انتساب بنیان نهادن این شهر به طهمورث، دومین پادشاه پیشدادی، مؤیدی بر پیشینه کهن شیراز است.[۶] شیراز در منابع تاریخی و باستانی با نام‌های «شی را ایززی ایش»، شیرزی‌ایز، شیرساز، شهر فارس،[۷] تیرازیس،[۸] تیراسیس یا سیراسیس خونده شده است که در اثر تغییر صداها در فارسی مدرن به شیراز تغییر نام داده است.[۹] از شیراز با القاب خطة طیبه، دارالعلم، دارالفضل و قبةالاسلام یاد شده است.[۱۰]

اماکن مذهبی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آرامگاه شاه‌چراغ

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

احمد بن موسی، معروف به سید السادات و شاهچراغ، از فرزندان امام موسی کاظم در شهر شیراز دفن شده است. آرامگاه وی بزرگ‌ترین زیارتگاه مذهبی شیراز است. اولین بنای حرم شاهچراغ به زمان عضدالدوله دیلمی نسبت داده می‌شود[۱۱] و تعمیر بنا و اضافه نمودن بناهای جدیدی چون بقعه، گنبد و رواق، در زمان اتابکان فارس صورت گرفته است.[۱۲]

آرامگاه سید علاءالدین حسین

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غالب تاریخ‌نویسان، سید علاءالدین حسین را از فرزندان امام موسی کاظم دانسته‌اند. عضدالدوله دیلمی (۳۲۴–۳۷۲ق) که علاقه بسیاری به سادات علوی داشت، موقوفات زیادی به آرامگاه سید علاءالدین حسین، اختصاص داد. همچنین در زمان صفویه، زندیه و قاجاریه نیز تعمیرات اساسی در این بنا انجام گرفت.[۱۳]

دروازه قرآن

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شهر شیراز در زمان‌های قدیم، دارای ۶ دروازه بوده است، اما امروزه تنها دروازه قرآن به‌جای مانده است. این دروازه در زمان حکومت آل بویه، ساخته شد و پس از آن بارها تجدید بنا شد. وجه نامگذاری این دروازه به قرآن، وجود دو قرآن در بالای دروازه بود که از سال ۱۳۱۶ش در موزه پارس شیراز نگهداری می‌شود.[۱۴]

اماکن تاریخی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مجموعه وکیل

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مجموعه شامل مسجد، بازار و حمام، در مرکز شهر شیراز قرار دارد و به دستور کریم‌خان زند ساخته شده است. مسجد وکیل که در حد فاصل حمام وکیل و بازار وکیل قرار دارد، یکی از بناهای زیبای این مجموعه و دارای دو ایوان و دو شبستان جنوبی و شرقی است.[۱۵] بازار وکیل یکی از بازارهای قدیمی و بزرگ ایران است که معماری آن برگرفته از بازار قیصریه لار و بازارچه بلند اصفهان است.[۱۶] حمام وکیل که به‌عنوان حمام عمومی شهر شناخته می‌شد، دارای بخش‌های متعدد با تزیینات زندی و قاجاری است و موزه مردم‌شناسی شیراز در این بنا قرار دارد.[۱۷]

تخت جمشید

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تخت جمشید نام مشهور برجسته‌ترین اثر معماری سلسله هخامنشیان است. غربی‌ها این بنا را پرسه پُلیس به معنای «شهر پارسیان» می‌گویند. در دوران میانه اسلامی به این دلیل که ارگ پارسه را ساخته جمشید، پادشاه افسانه‌ای ایران می‌دانستند، به تخت جمشید معروف شد.[۱۸]

خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّد، معروف به حافظِ شیرازی، شاعر فارسی‌زبان ایرانی قرن هشتم هجری قمری است. آرامگاه وی، معروف به حافظیه، در شمال شهر شیراز قرار دارد. اولین بار مولانا محمد معمایی، وزیر ابوالقاسم بابر تیموری، بنایی را بر مقبره حافظ بنا کرد.[۱۹] این بنا در زمان صفویه، افشاریه و زندیه مرمت شد.[۲۰]

شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی، شاعر و نویسنده فارسی‌زبان ایرانی در قرن هفتم هجری قمری است. آرامگاه او، مشهور به سعدیه در شمال شرق شیراز واقع شده است. این مکان خانقاه سعدی بوده است که دوران پایانی عمر خویش را در آن سپری می‌نمود.[۲۱]

  1. جعفری، گیتاشناسی ایران. 1379ش، ج3، ص810.
  2. «اطلاعات کلی شیراز»، پرتال سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری.
  3. «جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395»، درگاه ملی آمار.
  4. سازمان نقشه‌برداری کشور، نقشة راه‌های ایران، 1384ش.
  5. «فرودگاه بین‌المللی شهید دستغیب شیراز به اجرا درآمد»، از طریق بانک اطلاعات نشریات کشور.
  6. طاهری، فارسنامة دوم: شناختی تاریخی، فرهنگی و اقتصادی، 1381ش، ص375-377.
  7. چکنگی، فرهنگنامة تطبیقی نام‌های قدیم و جدید مکان‌های جغرافیایی ایران و نواحی مجاور، 1378ش، ص224.
  8. Cameron, Persepolis Treasury Tablets, p115.
  9. Conder, Persia and China, p339.
  10. چکنگی، فرهنگنامه تطبیقی نام‌های قدیم و جدید مکان‌های جغرافیایی ایران و نواحی مجاور، 1378ش، ص224.
  11. مجدالاشرف، آثار الاحمدیه، 1326ق، ص2-8.
  12. «بنای حرم مطهر حضرت شاهچراغ»، پایگاه اطلاع‌رسانی آستان مقدس حضرت احمد ابن موسی الکاظم شاهچراغ.
  13. بهروزی، بناهای تاریخی و آثار هنری جلگه شیراز، 1349ش، ص۱۷۶.
  14. رستمی، گنجینه‌های اقلیم فارس، 1391ش، ص۳۷.
  15. «مسجد وکیل»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس.
  16. «بازار وکیل»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس.
  17. «حمام وکیل»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس
  18. «تخت جمشید»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس.
  19. آذرنوش و دیگران، «حافظ»، 1391ش، ج۱۹، ص ۵۸۸.
  20. «حافظیه»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس.
  21. «سعدیه»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس.
  • «اطلاعات کلی شیراز»، پرتال سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، تاریخ درج مطلب: ۴ آذر ۱۳۸۷ش.
  • «بازار وکیل»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • «بنای حرم مطهر حضرت شاهچراغ»، پایگاه اطلاع‌رسانی آستان مقدس حضرت احمد بن موسی الکاظم شاهچراغ، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • «تخت جمشید»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • «جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال ۱۳۹۵»، درگاه ملی آمار، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • «حمام وکیل»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • «سعدیه»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • «فرودگاه بین‌المللی شهید دستغیب شیراز به اجرا درآمد»، روزنامه کیهان در وب‌سایت مگیران: بانک اطلاعات نشریات کشور، تاریخ درج مطلب: ۲۱ آبان ۱۳۸۷ش.
  • «مسجد وکیل»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • «حافظیه»، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، تاریخ بازدید: ۵ خرداد ۱۴۰۱ش.
  • بهروزی، علی نقی، بناهای تاریخی و آثار هنری جلگه شیراز، اداره کل فرهنگ و هنر فارس، ۱۳۴۹ش.
  • بهروزی، علی‌نقی، شهر شیراز یا خال رخ هفت کشور، شیراز، چاپخانه موسوی، ۱۳۴۴ش.
  • جعفری، عباس، گیتاشناسی ایران، دایرةالمعارف جغرافیایی ایران، چ۱، تهران: گیتاشناسی، ۱۳۷۹ش.
  • چکنگی، علیرضا، فرهنگنامة تطبیقی نام‌های قدیم و جدید مکان‌های جغرافیایی ایران و نواحی مجاور. چ۱، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی، ۱۳۷۸ش.
  • رستمی، محبوبه، گنجینه‌های اقلیم فارس، نشر دیوان، ۱۳۹۱ش.
  • سازمان نقشه‌برداری کشور، نقشة راه‌های ایران، تهران، ازمان نقشه‌برداری کشور (سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور)، ۱۳۸۴ش.
  • طاهری، عبدالمحمد، فارسنامة دوم: شناختی تاریخی، فرهنگی و اقتصادی، به کوشش ابوطالب فنایی، چ۱، شیراز: امیدواران، ۱۳۸۱ش.
  • کریمی، بهمن، راهنمای آثار تاریخی شیراز، تهران، اقبال، ۱۳۲۷ش.
  • مجدالاشرف، جلال‌الدین‌محمد، آثار الاحمدیه، شیراز، کتاب‌خانه احمدی، ۱۳۲۶ق.
  • موسوی بجنوردی، محمدکاظم، «حافظ» در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۱۹، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۱ش.
  • صدر حاج سید جوادی، احمد، «دروازه قرآن» در دایرة المعارف تشیع، ج۷، شهید سعید محبی، ۱۳۷۸.
  • همایونی، صادق، گوشه‌هایی از آداب و رسوم مردم شیراز، شیراز، اداره کل فرهنگ و هنر فارس، ۱۳۵۳ش.
  • Cameron, George G. Persepolis Treasury Tablets, University of Chicago Press, 1948.
  • Conder, Josiah, Persia and China. Printed for J. Duncan. , 1827.