پیش‌نویس:حریم خصوصی در شهرسازی

حریم خصوصی در شهرسازی؛ طراحی فضاهای شهری با حفظ حریم خصوصی.

حریم خصوصی در شهرسازی به معنای حفظ حریم کالبدی و معنایی فضاها است که امنیت، آرامش و ارزش‌های فرهنگی را برای ساکنان فراهم می‌کند. در معماری اصیل ایرانی، با استفاده از دیوارها، سلسله‌مراتب فضایی و تفکیک عرصه‌های خصوصی و عمومی، به حریم خصوصی توجه می‌شد. این اصول، شامل سلسله‌مراتب و درون‌گرایی، نقش مهمی در حفاظت از زندگی خانوادگی و کنترل تعاملات اجتماعی داشت. توجه به حریم خصوصی و به‌ویژه حریم زنانه، آثار مثبتی چون تقویت هویت فرهنگی، بنیان خانواده، حس تعلق، تعاملات اجتماعی و امنیت فضایی دارد. کم‌رنگ شدن حریم خصوصی در معماری مدرن پیامدهایی مانند کاهش درونی‌سازی پوشش زنان، افزایش مصرف‌گرایی، بی‌هویتی فضایی و تعارضات شهری به همراه دارد.

مفهوم‌شناسی

حریم، حق فردی و مفهومی ذهنی است که افراد بر اساس درک خود از محرمیت و تنظیم روابط اجتماعی، تعیین می‌کنند تا از اشراف و دیده و شنیده‌شدن ناخواسته جلوگیری کنند. از این منظر، حریم هم بُعد فیزیکی و هم بُعد معنوی دارد و بازتاب‌دهندهٔ نیازهای درونی انسان است. در معماری، حریم دارای ابعاد دیداری، شنیداری، بویایی، حرکتی و روانی است که به‌منظور کنترل حضور بیگانگان به‌کار گرفته می‌شود.

حریم در شهرسازی، با جداسازی عرصهٔ خصوصی از عمومی حاصل می‌شود. مرزبندی حریم، خصوصی‌ترین فضاهای مسکونی تا عمومی‌ترین فضاهای شهری را در بر می‌گیرد و باعث توسعهٔ فرایند شهر از درون به برون، اصل سلسله‌مراتب فضایی و رعایت عرصه‌ها می‌شود. از این منظر، حریم خصوصی در شهرسازی به معنای شکل‌دادن به فضای شهری به‌گونه‌ای است که از جهت کالبد و معنا دارای حریم باشد. از این منظر، شهرسازی در حوزهٔ کالبد بیشتر بر اصولی متمرکز می‌شود که به فضا امنیت می‌بخشد و در حیطهٔ معنایی، فضا دارای ویژگی‌هایی می‌شود که فرد در آن احساس آرامش می‌کند.

فرهنگ‌ها و جوامع گوناگون با درجات متفاوتی به حریم خصوصی در شهرسازی توجه می‌کنند؛ مثلاً کشورهای غربی بیشتر به همجواری‌ها می‌پردازند و به محرمیت فضاهای بین خانه‌های مجاور و آپارتمان‌های مسکونی کمتر توجه دارند، اما در کشورهای مسلمان، اهمیت حریم خانواده موجب می‌شود که موضوع حریم خصوصی، از کلان‌ترین فضاهای شهری تا کوچک‌ترین فضاهای معماری را تحت‌تأثیر قرار دهد.

تاریخچه

در معماری ایرانی، تفکیک قلمرو خصوصی از حوزهٔ عمومی موجب حفظ حریم خصوصی می‌شد. در ایران باستان از دیوارهای بلند، خندق‌ها و پیچ‌وخم‌ها برای حفظ حریم خصوصی استفاده می‌شد و بن‌بست‌ها و دیوارهای بلند اطراف تخت‌جمشید، شوش، کوشک‌های روزگار ساسانیان و کهن‌دژها، شارستان‌ها و ربض‌ها، از ارکان شکل‌گیری شهرها بودند؛ اما شهرسازی با ورود مدرنیته به ایران و افزایش شهرنشینی دگرگون شد.

اصل محرمیت در شهرسازی اسلامی

از جمله اصول و ضوابطی که مسلمانان بر اساس فرهنگ دینی، در شهرسازی رعایت می‌کردند، اصل محرمیت بود. مهندسان و شهرسازان در چارچوب اصل محرمیت، بناها و خانه‌ها را به گونه‌ای طراحی می‌کردند که حریم خصوصی و زندگی فردی ساکنان محفوظ بماند. در همین راستا از بلندمرتبه‌سازی پرهیز می‌کردند تا موجب اشراف بر حریم خصوصی دیگران نشود.

عناصر شکل‌دهنده حریم خصوصی در ساختار شهری

در معماری سنتی ایران، فضاهای گوناگون شهری، هر کدام نقش مستقلی در شکل‌دهی به حریم خصوصی داشته‌اند.

• فضاهای مسکونی و محله‌ای: با طراحی ورودی‌های غیرمستقیم، کوچه‌های باریک و پیچ‌دار و فضاهای محصور.
• فضاهای مذهبی و فرهنگی: با طراحی فضاهای تفکیک‌شدهٔ زنانه و مردانه در قالب سلسله‌مراتب فضایی و رعایت حریم بصری.
• بازارها و فضاهای تجاری سنتی: با ورودی‌های کنترل‌شده و حجره‌هایی که دید به فضای بیرون را کاهش می‌دهند و در راسته‌های باریک و محصور قرار گرفته‌اند.
• فضاهای عمومی شهری: با طراحی پوشش‌های بصری در پارک‌ها، میادین و پیاده‌روها برای ایجاد حریم، تعیین مرز و پوشاندن مناظر نامطلوب.

بازطراحی قلمرو حریم خصوصی در فضای شهری

امروزه نیز برخی کارشناسان حوزه معماری به‌منظور رعایت حریم خصوصی در فضاهای شهری توصیه می‌کنند که از اختلاف ارتفاع زیاد بین ساختمان‌ها پرهیز شود و با ایجاد فاصله کافی بین بناها، از موانع طبیعی و مصنوعی به‌عنوان محدودکننده دید استفاده شود. برای ارتقای کیفیت فضاهای عمومی نیز لازم است که معابر با مقیاس انسانی و با ویژگی‌هایی چون سایه‌اندازی طبیعی، محیطی آرام و عاری از آلودگی صوتی داشته باشند. این امر از طریق کنترل ازدحام، محدودیت ورود خودروها به محلات مسکونی، ایجاد حریم‌های ایمن و توجه به منظر عمومی محقق می‌شود.

کارکرد رعایت حریم خصوصی در شهرسازی

معماری علاوه بر ساختار فیزیکی فضاها، بر جنبه‌های روانی و اجتماعی انسان نیز تأثیر می‌گذارد. در این چارچوب، رعایت حریم خصوصی در شهرسازی با ایجاد حائل‌های کالبدی و سلسله‌مراتب فضایی، به کنترل تعاملات اجتماعی مردان و زنان و کاهش روابط خارج از چارچوب خانواده کمک می‌کند و کیفیت زیست شهری را با تقویت هویت فرهنگی، تقویت بنیان خانواده، تقویت حس تعلق، افزایش تعاملات اجتماعی و تقویت احساس امنیت، ارتقا می‌دهد. رعایت حریم خصوصی در ساختار فضایی، با ایجاد مرزها و سلسله‌مراتب از عرصه‌های خصوصی تا عمومی، امنیت بصری را افزایش می‌دهد و شبکه معابر با کاهش فرصت‌های وقوع جرم و جنایت، ایمنی محیط را تأمین می‌کند.

بی‌توجهی به حریم خصوصی در معماری شهری

در پی گسست فرهنگی و از هم‌گسیختگی بافت شهری و بازخوانی مفهوم محله و خلق مفهوم جدیدی از مجتمع‌های زیستی، امروزه از بحران محرمیت در شکل‌گیری فضاهای شهری یاد می‌شود. در ایران معاصر، معماری نوین و تغییرات اجتماعی باعث دگرگونی در سیمای شهری و شیوه‌های ساخت‌وساز شده و معماری ایرانی از سبک سنتی و مبتنی بر فرهنگ اسلامی فاصله گرفته است.

بی‌توجهی به حریم خصوصی در معماری شهری، پیامدهایی را به دنبال دارد، ازجمله:

• تضعیف ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی مانند عفاف
• افزایش مشکلات اخلاقی و آسیب‌های اجتماعی به دلیل حرکت از معماری درون‌گرا به سوی معماری برون‌گرا
• کم‌رنگ شدن حریم خانه و خانواده
• کوچک‌شدن فضاهای زیستی خانواده‌ها
• شکل‌گیری فضاهای بی‌هویت که ساکنان احساس تعلق خاطر به آنها ندارند
• کاهش تعاملات اجتماعی و سست‌شدن روابط همسایگی
• افزایش تعارضات شهری و درگیری‌های اجتماعی با ایجاد آلودگی‌های صوتی و بصری و تعریض معابر

منابع

• امینی، ندا و نوروزیان‌پور، هیربد، «خلوت و محرمیت شناخت تفاوت‌ها و شباهت‌های این دو مفهوم در معماری و شهرسازی»، فصلنامهٔ علمی- پژوهشی شهر ایرانی اسلامی، شمارهٔ پانزدهم، ۱۳۹۲ش.
• بابازادهٔ اسکویی، سولماز و دیگران، «ارتقای بنیان‌های نظری مفهوم حریم در مسکن معاصر از منظر روان‌شناسی محیطی، نمونهٔ موردی: برج مسکونی میلاد تبریز»، باغ‌نظر، دورهٔ ۱۶، شماهٔ ۷۹، ۱۳۹۸ش.
• باقری، اشرف‌السادات، «تحلیل و بررسی درون‌گرایی در شهرهای سرزمین‌های اسلامی»، فصلنامهٔ تحقیقات جغرافیایی، سال ۲۹، شمارهٔ ۲، ۱۳۹۲ش.
• بحرینی، سیدحسین و تاج‌بخش، گلناز، «مفهوم قلمرو در فضاهای شهری و نقش طراحی شهری خودی در تحقق آن»، هنرهای زیبا، شمارهٔ ۶، ۱۳۷۸ش.
• «بومی‌سازی استانداردهای محرمیت در فضاهای مسکونی با تأکید بر تعالیم اسلامی و فرهنگ ایرانی»، وب‌سایت مگیران، تاریخ بازدید: ۲۴ تیر ۱۴۰۴ش.
• «تفاوت فضاها در خانه‌های ایرانی سنتی و امروزی»، وب‌سایت شهر معمار، تاریخ درج مطلب: ۱۶ مهر ۱۴۰۱ش.
• ثقة‌الاسلامی، عمیدالاسلام و احمدی بنکدار، محمدامین، «تدوین معیارهای محرمیت در محلات مسکونی با رویکرد ایرانی-اسلامی»، اولین کنفرانس توسعهٔ پژوهش‌های نوین در علوم، مهندسی و علوم پزشکی، ۱۴۰۱ش.
• جعفرپور هادی‌کیاشری، رضا و همکاران، «واکاوی میزان اثرگذاری عناصر عینی و ذهنی بر حس «حریم» در فضای معماری»، مجلهٔ هنر و تمدن شرق، دورهٔ ۱۰، شمارهٔ ۳۸، ۱۴۰۱ش.
• خدایی، زهرا و تقوایی، علی‌اکبر، «شخصیت‌شناسی شهر اسلامی؛ با تأکید بر ابعاد کالبدی شهر اسلامی»، مطالعات شهر ایرانی اسلامی، دورهٔ ۲، شمارهٔ ۵، ۱۳۹۰ش.
• دوستی، شهرزاد، «حریم و محرمیت در خانه‌های سنتی»، فرهنگ مردم ایران، شمارهٔ ۵۴ و ۵۳، تابستان و پاییز ۱۳۹۷ش.
• «شاخص‌های دخیل در تعیین سلسله‌مراتب فضاهای شهری»، خبرگزاری ایمنا، تاریخ درج مطلب: ۲۲ آبان ۱۴۰۰ش.
• شیردل، امیرحسین و همکاران، «بازآفزینی اصل حریم و محرمیت در طراحی مسکن معاصر با تأکید بر جایگاه ارزشی زنان در اسلام»، پژوهش‌های میان‌رشته‌ای زنان، دورهٔ ۷، شمارهٔ ۲، ۱۴۰۴ش.
• علیزاده، هوشمند و همکاران، «مفهوم محرمیت و فضا در شهرهای دوران اسلامی»، فصلنامهٔ علمی- پژوهشی پژوهش‌های معماری اسلامی، دورهٔ ۲، شمارهٔ ۱، ۱۳۹۳ش.
• فرخانی، مانیا و همکاران، «بازطراحی فضاهای شهری با تأکید بر رویکرد ارتقای احساس امنیت (مطالعهٔ موردی بافت تاریخی و قدیمی شهر خرم‌آباد)»، جغرافیا و روابط انسانی، دورهٔ ۳، شمارهٔ ۹، ۱۳۹۹ش.
• محمدی، نسترن و دیگران، «بررسی محرمیت در گونه‌های مختلف مجتمع‌های مسکونی با استفاده از مدل الکتره»، فصلنامهٔ علمی معماری و شهرسازی معمارشهر، ۱۴۰۲ش.
• مریجی، شمس‌الله و دیگران، «نقش تحولات شهری در پیدایش چالش‌های زیست‌مؤمنانهٔ زنان در ایران»، فصلنامهٔ علمی پژوهشی اسلام و مطالعات اجتماعی، سال ۱۱، شمارهٔ ۲، پاییز ۱۴۰۲ش.
• معظمی، نسیم و عبدی، زهرا، «بازنگری محرمیت نهفته در محلات سنتی با هدف ارتقاء شهرسازی معاصر (نمونهٔ موردی محلهٔ پامنار تهران)»، مدیریت شهری دورهٔ ۱۶، شمارهٔ ۴۶، بهار ۱۳۹۶ش.
• «معماری معاصر خانهٔ ایرانی»، وب‌سایت صنایع کاشی سنتی خشت آذین‌فام، تاریخ بازدید: ۵ بهمن ۱۴۰۳ش.
• منصوری، علی، «حجاب و پوشیدگی در شهرسازی ایرانی – اسلامی نمونهٔ پژوهش میدانی: بافت قدیم شهر شیراز»، فصلنامهٔ مسکن و محیط روستا، جلد ۲۹، شمارهٔ ۱۳۰، ۱۳۸۹ش.
• «نقش معماری در بهبود حریم خصوصی در آپارتمان‌های شهری»، وب‌سایت مهدی حجازی، تاریخ بازدید: ۱۰ تیر ۱۴۰۴ش.
• هاشم‌پور، پریسا و یزدانی، ثنا، «مطالعهٔ تحولات کالبدی محلات تاریخی با رویکرد محرمیت (مورد مطالعه: تبریز) دفتریلر عزب تاریخی»، توسعهٔ محلی (روستایی- شهری)، دورهٔ ۸، شمارهٔ ۲، ۱۳۹۵ش.
• هاشمی، شادی و صیادی، محمدرضا، «رویکرد به محرمیت در معماری خانه‌های سنتی اسلامی ایرانی و ارایهٔ تمهیداتی برای محرمیت و اصلاح معایب خانه‌های معاصر با شیوهٔ نوین»، فصلنامهٔ علمی تخصصی مطالعات نوین برنامه‌ریزی شهری در جهان، دورهٔ ۱، شمارهٔ ۱، ۱۳۹۹ش.
• هاشمی‌فشارکی، سیدجواد، «محرمیت در معماری»، وب‌سایت ایثارپرس، تاریخ درج مطلب: ۲۲ دی ۱۴۰۰ش.
• ولی‌زادهٔ اوغانی، محمدباقر و همایون، سیدساجد، «چالش‌های معماری و شهرسازی ایران از منظر اخلاق اسلامی (بررسی تطبیقی معماری سنتی و معاصر)»، فصلنامهٔ علمی مهندسی ساختمان و علوم مسکن، دورهٔ ۱۴، شمارهٔ ۲۶، ۱۴۰۰ش.