پیشنویس:امیرخسرو دهلوی: تفاوت میان نسخهها
حمید گلزار (بحث | مشارکتها) ابرابزار |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{درشت|'''امیرخسرو دهلوی،'''}} عارف و شاعر فارسیگوی هندوستان. | |||
امیرخسرو دهلوی، عارف، موسیقیدان و پرکارترین شاعر فارسیگوی هندوستان در قرن هفتم و هشتم هجری است. او تحت تأثیر بزرگان ادب فارسی مانند [[مولانا]]، [[نظامی گنجوی]] و [[سعدی]]، اشعار زیادی | امیرخسرو دهلوی، عارف، موسیقیدان و پرکارترین شاعر فارسیگوی هندوستان در قرن هفتم و هشتم هجری است. او تحت تأثیر بزرگان ادب فارسی مانند [[مولانا]]، [[نظامی گنجوی]] و [[سعدی]]، اشعار زیادی به [[زبان فارسی]] سروده و در رشد و گسترش فرهنگ و [[ادبیات فارسی]] در [[هند]] نقش برجستهای داشته است. | ||
== | == نامگذاری امیرخسرو دهلوی == | ||
امیرخسرو | امیرخسرو در منابع مختلف با نامهای گوناگونی یاد شده است. مانند: «ابوالحسن»، «ابوالحسن بن امیر»، «ابوالحسن یمینالدین» و «امیر یمینالدین خسرو بن محمود».<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/article/245979/دهلوی،-امیر-خسرو بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.]</ref> او ابتدا تخلص «سلطانی» را انتخاب کرد و سپس تخلص «طوطی» را برگزید و به «[[سعدی]] هند» مشهور بود.<ref>[https://ketabnak.com/persons/9374/امیرخسرو+دهلوی «امیرخسرو دهلوی»، وبسایت کتابناک.]</ref> | ||
== | == زندگینامه امیرخسرو دهلوی == | ||
او | امیرخسرو فرزند «سیفالدین محمود»، در ۶۵۲ق در منطقهٔ «پِتیالِی» هند در نزدیکی رود گَنگ، به دنیا آمد.<ref>[https://www.irna.ir/news/84273148/درباره-امیر-خسرو-دهلوی «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.]</ref> تاریخ تولد او را ۶۵۰ق، ۶۵۲ق و ۶۵۳ق و محل تولد او را «دهلی»، «تخارستان» و «غُوربَند» در افغانستان نیز گفتهاند.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/article/245979/دهلوی،-امیر-خسرو بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.]</ref> پدر او ترک و از شهر «کَش» ترکستان و رئیس قبیله بود که در حملهٔ [[مغول]]، به ناحیهٔ [[بلخ]] [[افغانستان]] آمد و از آنجا به غوربند در نزدیکی [[کابل]] و سپس به هندوستان رفت. پدر امیرخسرو در زمان «شمسالدین اِلتُمِش» در پتیالی ساکن شد و با دختر یکی از امیران ازدواج کرد که حاصل آن امیرخسرو و دو برادر بزرگتر او بود. امیرخسرو در کودکی تحصیل را شروع کرد و از «سعدالدین» که استاد خطاطی بود، نوشتن خط را آموخت. ۸ یا ۹ ساله بود که پدر وی در جنگ کشته شد و عمادالملک جد مادری، سرپرستی و تربیت او را بهعهده گرفت.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/article/245979/دهلوی،-امیر-خسرو بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.]</ref> او پس از فراگیری علم و دانش، به [[ادبیات]] و شعر روی آورد و به دربار شاهان راه پیدا کرد و بخش زیادی از زندگی خود را در خدمت پادشاهان مختلف گذراند. او لقب امیری را از «جلالالدین فیروز شاه» بنیانگذار سلسهٔ خلجی در هند دریافت کرد.<ref>[https://www.irna.ir/news/84273148/درباره-امیر-خسرو-دهلوی «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.]</ref> | ||
== | == مهارتهای امیرخسرو دهلوی == | ||
او با [[زبان فارسی]]، [[زبان عربی|عربی]]، [[زبان ترکی|ترکی]] و هندی آشنایی داشت<ref>[https://www.irna.ir/news/84273148/درباره-امیر-خسرو-دهلوی «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.]</ref> و موسیقیدان، تاریخنگار، عارف، منتقد، نویسنده و شاعر بود.<ref>خلیلی جهانتیغ، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، 1383ش. ص53.</ref> | |||
=== | == خاستگاه اندیشه امیرخسرو دهلوی == | ||
پدر امیرخسرو از فرماندهان نظامی و مادر او فرزند یکی از اعیان و اشراف هند بود. او در دهلی به دنیا آمد و در شعاع آموزههای | === ۱. محیط خانوادگی و اجتماعی === | ||
پدر امیرخسرو از فرماندهان نظامی و مادر او فرزند یکی از اعیان و اشراف هند بود. او در دهلی به دنیا آمد و در شعاع آموزههای جامعهٔ متکثر هند پرورش یافت و در دربار بزرگان و پادشاهان، منصب داشت. جهانبینی و شخصیت او در تلاقی این سرمایههای اجتماعی و فرهنگی، پرورش پیدا کرد.<ref>عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص143.</ref> | |||
== | === ۲. فرهنگ و ادبیات فارسی === | ||
قرن هفتم و اول قرن هشتم اوج شکوفایی زبان، فرهنگ و ادب فارسی در بیرون از مرزهای [[ایران]] بود. بالندگی فرهنگ و [[ادبیات فارسی]] در هند بهدلیل توجه پادشاهان فارسیگوی، مراکز علمی و دینی، جلسههای سماع صوفیان و مشایخ بزرگ، نیز چشمگیر بود. امیرخسرو با نبوغ ذاتی و دانش گستردهٔ خود، از این زمینه بهخوبی استفاده کرد.<ref>عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص143.</ref> | |||
== | === ۳. عِمَادالمُلک === | ||
خانهٔ عمادالملک که بعد از فوت پدر امیرخسرو، سرپرستی و تربیت وی را به عهده گرفت، محل تجمع و رفتوآمد بزرگان، عالمان، شاعران و موسیقیدانان بود و امیرخسرو با آنها آشنا شد. او از دانش و مهارت آنها استفاده کرد که باعث تکوین اندیشه و شخصیت او شد.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/article/245979/دهلوی،-امیر-خسرو بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.]</ref> | |||
===آثار منظوم=== | === ۴. شیخ نظامالدین محمد بن احمد دهلوی === | ||
امیرخسرو، شاگرد یکی از برجستهترین مشایخ و عارفان آن دوره بهنام «شیخ نظامالدین محمد بن احمد»، معروف به «نظام اولیاء» بود و در صنعت شعر و شاعری از او تأثیر پذیرفت.<ref>[https://www.irna.ir/news/84273148/درباره-امیر-خسرو-دهلوی «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.]</ref> او نظام اولیاء را پیر و مراد خود میدانست و برای او احترام ویژهای قائل بود.<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/1442498/پارسی-گویان-هند جهانگیری، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون.]</ref> | |||
== سبک شعری امیرخسرو دهلوی == | |||
سبک شعری امیرخسرو بین سبک عراقی و هندی است؛<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/news/215623/وفات-امیرخسرو-دهلوی-(725ق) «وفات امیرخسرو دهلوی»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.]</ref> اما آثار او بیشتر تحت تأثیر صوفیسم سروده شده و تصویر صوفیانهٔ عراقی و سبک زینتی هندی در آن وجود دارد. عناصر عارفانه در بیشتر غزلهای او، نقش زینتی دارد نه معنایی. همچنین، آثار وی نمونهای از ادبیات قدیم خاورمیانه و آسیای صغیر است که تصویرسازی و استفاده از جناس و ایهام در آن نقش برجستهای دارد.<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/1442498/پارسی-گویان-هند جهانگیری، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون.]</ref> | |||
== آثار امیرخسرو دهلوی == | |||
=== آثار منظوم === | |||
امیرخسرو در سرودن مثنویها از [[نظامی]] پیروی کرده و به تقلید از او «خمسه» سروده است: | امیرخسرو در سرودن مثنویها از [[نظامی]] پیروی کرده و به تقلید از او «خمسه» سروده است: | ||
#«مطلع الأنوار» در برابر مخزنالأسرار نظامی گنجوی؛ | # «مطلع الأنوار» در برابر مخزنالأسرار نظامی گنجوی؛ | ||
#«شیرین و خسرو» در برابر خسرو و شیرین نظامی گنجوی؛ | # «شیرین و خسرو» در برابر خسرو و شیرین نظامی گنجوی؛ | ||
#«لیلی و مجنون» در برابر لیلی و مجنون نظامی گنجوی؛ | # «لیلی و مجنون» در برابر لیلی و مجنون نظامی گنجوی؛ | ||
# | # «آیینهٔ سکندری» در برابر اسکندرنامه، نظامی گنجوی؛ | ||
#«هشتبهشت» در برابر هفتپیکر، نظامی گنجوی؛ | # «هشتبهشت» در برابر هفتپیکر، نظامی گنجوی؛ | ||
#«دیوان غزلیات» که دهلوی آن را به پنج کتاب تقسیم کرده و هر کتاب را به یکی از مراحل زندگی خود اختصاص داده است؛ | # «دیوان غزلیات» که دهلوی آن را به پنج کتاب تقسیم کرده و هر کتاب را به یکی از مراحل زندگی خود اختصاص داده است؛ | ||
#«قِرانُ السَعدَین» بر وزن مخزنالأسرار در شرح ملاقات معزالدین کیقباد و برادرش ناصرالدین بغراخان پادشاه بنگاه؛ | # «قِرانُ السَعدَین» بر وزن مخزنالأسرار در شرح ملاقات معزالدین کیقباد و برادرش ناصرالدین بغراخان پادشاه بنگاه؛ | ||
#مثنوی «نُه سپهر»، به نه وزن مختلف؛ | # مثنوی «نُه سپهر»، به نه وزن مختلف؛ | ||
#مثنوی «مفتاح الفتوح» به وزن خسرو و شیرین در شرح فتوح جلالالدین فیروز شاه؛ | # مثنوی «مفتاح الفتوح» به وزن خسرو و شیرین در شرح فتوح جلالالدین فیروز شاه؛ | ||
# | # منظومهٔ «دُوَلرَانی خَضَرخان» در شرح معاشقات خضرخان و معشوقهاش دولرانی، زنی هندو که معاصر وی بوده است؛ | ||
#«تغلقنامه» در | # «تغلقنامه» در بارهٔ جنگ و پیروزیهای غیاثالدین تغلقشاه.<ref>[https://fa.wikinoor.ir/wiki/امیرخسرو_دهلوی،_خسرو_بن_محمود «امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود»، ویکی نور.]</ref> | ||
===آثار منثور=== | |||
#«خزائن الفتوح» در تاریخ سلطان «علاءالدین محمد خلجی» که بهنام تاریخ علایی نیز معروف است؛ | === آثار منثور === | ||
#«رسائل الإعجاز» یا اعجاز خسروی که کتاب بزرگی است شامل قواعد انشاء [[زبان فارسی]]؛ | # «خزائن الفتوح» در تاریخ سلطان «علاءالدین محمد خلجی» که بهنام تاریخ علایی نیز معروف است؛ | ||
#«افضل الفوائد»، | # «رسائل الإعجاز» یا اعجاز خسروی که کتاب بزرگی است شامل قواعد انشاء [[زبان فارسی]]؛ | ||
# «افضل الفوائد»، دربارهٔ فضائل نظامالدین اولیا.<ref>[https://fa.wikinoor.ir/wiki/امیرخسرو_دهلوی،_خسرو_بن_محمود «امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود»، ویکی نور.]</ref> | |||
== نوآوری امیرخسرو دهلوی == | |||
تلفیق قالبهای مختلف شعری، بهکارگیری بحرها و اوزان مختلف برای موضوع واحد، آوردن عنوان منظوم برای بخشهای مختلف اثر و استفاده از فن مناظره از نوآوریهای کمنظیر امیرخسرو است.<ref>عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص160.</ref> همچنین، او سیزده نغمه و پردهٔ موسیقی را ابداع و در مثنوی حماسی و تاریخی تحول ایجاد کرده است.<ref>خلیلی جهانتیغ، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، 1383ش، ص61.</ref> | |||
== | == ویژگی آثار امیرخسرو دهلوی == | ||
=== پیروی از بزرگان ادب فارسی === | |||
امیرخسرو، آثار بزرگان ادب فارسی را مطالعه کرده و از آنها تأثیر زیادی پذیرفته است. او در مثنوی، داستانسرایی و خمسهنگاری از [[نظامی گنجوی]] متابعت کرده و در غزل از پیروان [[سعدی]] بوده و در قصیده، سنایی و خاقانی را سرمشق قرار داده بود.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/news/215623/وفات-امیرخسرو-دهلوی-(725ق) «وفات امیرخسرو دهلوی»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.]</ref> | |||
== | === داستانهای تخیلی و اشعار حماسی === | ||
در آثار او داستانهای تخیلی و اشعار حماسی برجسته وجود دارد که موضوع آن را از نظامی اقتباس کرده است؛ اما موضوع داستانها را با هنرمندی و بلاغت پرورانده و به اشکال مختلفی تصویر کرده است. امیرخسرو در آثار خود به فلسفهٔ زندگی و مسائل روزمرهٔ اجتماعی، مانند استاد خود نظامی، نپرداخته است.<ref>[https://www.irna.ir/news/84273148/درباره-امیر-خسرو-دهلوی «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.]</ref> غزلهای او دارای انسجام درونی بوده و مضامین مثنویهای او برگرفته از تاریخ محلی و معاصر وی است.<ref>خلیلی جهانتیغ، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، 1383ش، ص61.</ref> | |||
== | == درگذشت امیرخسرو دهلوی == | ||
امیرخسرو در ۷۲۵ق در هند درگذشت و نزدیک آرامگاه استادش نظام اولیاء به خاک سپرده شد.<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/1442498/پارسی-گویان-هند جهانگیری، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون.]</ref> | |||
== جایگاه امیرخسرو در ادبیات فارسی == | |||
امیرخسرو بهدلیل اینکه تحت تأثیر بزرگان ادب فارسی بوده، اشعار وی گزیدهای از مهمترین و مؤثرترین بخش شعر و ادب فارسی است. او پس از [[مولانا]]، فخرالدین عراقی، [[سعدی]] و پیش از [[حافظ]] شیرازی، تعالیم و اندیشههای قرآنی را در ضمن آموزههای عرفانی بیان کرده است. حافظ شیرازی به او علاقهمند بود و آثار او را مطالعه میکرد. بیت زیر از حافظ، یادآوری کنایهآمیز از امیرخسرو دهلوی است:<ref>عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص143.</ref> | |||
==جایگاه امیرخسرو در ادبیات فارسی== | |||
امیرخسرو بهدلیل اینکه تحت تأثیر بزرگان ادب فارسی بوده، اشعار وی گزیدهای از مهمترین و مؤثرترین بخش شعر و ادب فارسی است. او پس از [[مولانا]]، فخرالدین عراقی، [[سعدی]] و پیش از [[حافظ]] شیرازی، تعالیم و اندیشههای قرآنی را در ضمن آموزههای عرفانی بیان کرده است. حافظ شیرازی به او علاقهمند بود و آثار او را مطالعه میکرد. بیت زیر از حافظ، یادآوری کنایهآمیز از امیرخسرو دهلوی است:<ref>عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، | |||
{{آغاز نستعلیق}} | {{آغاز نستعلیق}} | ||
{{شعر|نستعلیق}} | {{شعر|نستعلیق}} | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۸: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{پایان نستعلیق}} | {{پایان نستعلیق}} | ||
==نمونهای از اشعار امیرخسرو دهلوی== | |||
دلم در عاشقی آواره شد آوارهتر بادا<ref>امیرخسرو دهلوی، دیوان اشعار، غزلیات، | == نمونهای از اشعار امیرخسرو دهلوی == | ||
دلم در عاشقی آواره شد آوارهتر بادا<ref>امیرخسرو دهلوی، دیوان اشعار، غزلیات، شمارهٔ 75، وبسایت گنجور.</ref> | |||
{{آغاز نستعلیق}} | {{آغاز نستعلیق}} | ||
{{شعر|نستعلیق}} | {{شعر|نستعلیق}} | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۹: | ||
{{ب|همه گویند کز خونخواریش خلقی به جان آمد|من این گویم که بهر جان من خونخوارهتر بادا}} | {{ب|همه گویند کز خونخواریش خلقی به جان آمد|من این گویم که بهر جان من خونخوارهتر بادا}} | ||
{{ب|دل من پاره گشت از غم نه زانگونه که به گردد|وگر جانان بدین شاد است، یارب، پارهتر بادا}} | {{ب|دل من پاره گشت از غم نه زانگونه که به گردد|وگر جانان بدین شاد است، یارب، پارهتر بادا}} | ||
{{ب|چو با تر دامنی خو کرد خسرو با دو چشم تر| به آب چشم پاکان دامنش همواره | {{ب|چو با تر دامنی خو کرد خسرو با دو چشم تر| به آب چشم پاکان دامنش همواره تر بادا}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{پایان نستعلیق}} | {{پایان نستعلیق}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | |||
*امیرخسرو دهلوی، دیوان اشعار، وبسایت گنجور، تاریخ بازدید: | == منابع == | ||
*«امیرخسرو دهلوی»، وبسایت کتابناک، تاریخ بازدید: | * امیرخسرو دهلوی، دیوان اشعار، وبسایت گنجور، تاریخ بازدید: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ش. | ||
*«امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود»، ویکی نور، تاریخ بازدید: | * «امیرخسرو دهلوی»، وبسایت کتابناک، تاریخ بازدید: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ش. | ||
*بینش، تقی، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: | * «امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود»، ویکی نور، تاریخ بازدید: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ش. | ||
*جهانگیری، غلامرضا، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون، تاریخ درج مطلب: | * بینش، تقی، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲۷ آذر ۱۳۹۸ش. | ||
*خلیلی جهانتیغ، مریم، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، | * جهانگیری، غلامرضا، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون، تاریخ درج مطلب: ۱۷ تیر ۱۳۹۸ش. | ||
* | * خلیلی جهانتیغ، مریم، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، سال دوم، بهار و تاستان ۱۳۸۳ش. | ||
*عالیمحمودی، نوریان و امیدوار، سیدمهدی، «سبک امیرخسرو دهلوی»، | * «دربارهٔ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا، تاریخ درج مطلب: ۵ فروردین ۱۴۰۰ش. | ||
*«وفات امیرخسرو دهلوی»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: | * عالیمحمودی، نوریان و امیدوار، سیدمهدی، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، شماره ۱ (پیدرپی ۲۱)، پاییز ۱۳۹۴ش. | ||
* «وفات امیرخسرو دهلوی»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۳۰ تیر ۱۳۹۷ش. | |||
نسخهٔ ۲۰ شهریور ۱۴۰۴، ساعت ۱۴:۱۴
امیرخسرو دهلوی، عارف و شاعر فارسیگوی هندوستان.
امیرخسرو دهلوی، عارف، موسیقیدان و پرکارترین شاعر فارسیگوی هندوستان در قرن هفتم و هشتم هجری است. او تحت تأثیر بزرگان ادب فارسی مانند مولانا، نظامی گنجوی و سعدی، اشعار زیادی به زبان فارسی سروده و در رشد و گسترش فرهنگ و ادبیات فارسی در هند نقش برجستهای داشته است.
نامگذاری امیرخسرو دهلوی
امیرخسرو در منابع مختلف با نامهای گوناگونی یاد شده است. مانند: «ابوالحسن»، «ابوالحسن بن امیر»، «ابوالحسن یمینالدین» و «امیر یمینالدین خسرو بن محمود».[۱] او ابتدا تخلص «سلطانی» را انتخاب کرد و سپس تخلص «طوطی» را برگزید و به «سعدی هند» مشهور بود.[۲]
زندگینامه امیرخسرو دهلوی
امیرخسرو فرزند «سیفالدین محمود»، در ۶۵۲ق در منطقهٔ «پِتیالِی» هند در نزدیکی رود گَنگ، به دنیا آمد.[۳] تاریخ تولد او را ۶۵۰ق، ۶۵۲ق و ۶۵۳ق و محل تولد او را «دهلی»، «تخارستان» و «غُوربَند» در افغانستان نیز گفتهاند.[۴] پدر او ترک و از شهر «کَش» ترکستان و رئیس قبیله بود که در حملهٔ مغول، به ناحیهٔ بلخ افغانستان آمد و از آنجا به غوربند در نزدیکی کابل و سپس به هندوستان رفت. پدر امیرخسرو در زمان «شمسالدین اِلتُمِش» در پتیالی ساکن شد و با دختر یکی از امیران ازدواج کرد که حاصل آن امیرخسرو و دو برادر بزرگتر او بود. امیرخسرو در کودکی تحصیل را شروع کرد و از «سعدالدین» که استاد خطاطی بود، نوشتن خط را آموخت. ۸ یا ۹ ساله بود که پدر وی در جنگ کشته شد و عمادالملک جد مادری، سرپرستی و تربیت او را بهعهده گرفت.[۵] او پس از فراگیری علم و دانش، به ادبیات و شعر روی آورد و به دربار شاهان راه پیدا کرد و بخش زیادی از زندگی خود را در خدمت پادشاهان مختلف گذراند. او لقب امیری را از «جلالالدین فیروز شاه» بنیانگذار سلسهٔ خلجی در هند دریافت کرد.[۶]
مهارتهای امیرخسرو دهلوی
او با زبان فارسی، عربی، ترکی و هندی آشنایی داشت[۷] و موسیقیدان، تاریخنگار، عارف، منتقد، نویسنده و شاعر بود.[۸]
خاستگاه اندیشه امیرخسرو دهلوی
۱. محیط خانوادگی و اجتماعی
پدر امیرخسرو از فرماندهان نظامی و مادر او فرزند یکی از اعیان و اشراف هند بود. او در دهلی به دنیا آمد و در شعاع آموزههای جامعهٔ متکثر هند پرورش یافت و در دربار بزرگان و پادشاهان، منصب داشت. جهانبینی و شخصیت او در تلاقی این سرمایههای اجتماعی و فرهنگی، پرورش پیدا کرد.[۹]
۲. فرهنگ و ادبیات فارسی
قرن هفتم و اول قرن هشتم اوج شکوفایی زبان، فرهنگ و ادب فارسی در بیرون از مرزهای ایران بود. بالندگی فرهنگ و ادبیات فارسی در هند بهدلیل توجه پادشاهان فارسیگوی، مراکز علمی و دینی، جلسههای سماع صوفیان و مشایخ بزرگ، نیز چشمگیر بود. امیرخسرو با نبوغ ذاتی و دانش گستردهٔ خود، از این زمینه بهخوبی استفاده کرد.[۱۰]
۳. عِمَادالمُلک
خانهٔ عمادالملک که بعد از فوت پدر امیرخسرو، سرپرستی و تربیت وی را به عهده گرفت، محل تجمع و رفتوآمد بزرگان، عالمان، شاعران و موسیقیدانان بود و امیرخسرو با آنها آشنا شد. او از دانش و مهارت آنها استفاده کرد که باعث تکوین اندیشه و شخصیت او شد.[۱۱]
۴. شیخ نظامالدین محمد بن احمد دهلوی
امیرخسرو، شاگرد یکی از برجستهترین مشایخ و عارفان آن دوره بهنام «شیخ نظامالدین محمد بن احمد»، معروف به «نظام اولیاء» بود و در صنعت شعر و شاعری از او تأثیر پذیرفت.[۱۲] او نظام اولیاء را پیر و مراد خود میدانست و برای او احترام ویژهای قائل بود.[۱۳]
سبک شعری امیرخسرو دهلوی
سبک شعری امیرخسرو بین سبک عراقی و هندی است؛[۱۴] اما آثار او بیشتر تحت تأثیر صوفیسم سروده شده و تصویر صوفیانهٔ عراقی و سبک زینتی هندی در آن وجود دارد. عناصر عارفانه در بیشتر غزلهای او، نقش زینتی دارد نه معنایی. همچنین، آثار وی نمونهای از ادبیات قدیم خاورمیانه و آسیای صغیر است که تصویرسازی و استفاده از جناس و ایهام در آن نقش برجستهای دارد.[۱۵]
آثار امیرخسرو دهلوی
آثار منظوم
امیرخسرو در سرودن مثنویها از نظامی پیروی کرده و به تقلید از او «خمسه» سروده است:
- «مطلع الأنوار» در برابر مخزنالأسرار نظامی گنجوی؛
- «شیرین و خسرو» در برابر خسرو و شیرین نظامی گنجوی؛
- «لیلی و مجنون» در برابر لیلی و مجنون نظامی گنجوی؛
- «آیینهٔ سکندری» در برابر اسکندرنامه، نظامی گنجوی؛
- «هشتبهشت» در برابر هفتپیکر، نظامی گنجوی؛
- «دیوان غزلیات» که دهلوی آن را به پنج کتاب تقسیم کرده و هر کتاب را به یکی از مراحل زندگی خود اختصاص داده است؛
- «قِرانُ السَعدَین» بر وزن مخزنالأسرار در شرح ملاقات معزالدین کیقباد و برادرش ناصرالدین بغراخان پادشاه بنگاه؛
- مثنوی «نُه سپهر»، به نه وزن مختلف؛
- مثنوی «مفتاح الفتوح» به وزن خسرو و شیرین در شرح فتوح جلالالدین فیروز شاه؛
- منظومهٔ «دُوَلرَانی خَضَرخان» در شرح معاشقات خضرخان و معشوقهاش دولرانی، زنی هندو که معاصر وی بوده است؛
- «تغلقنامه» در بارهٔ جنگ و پیروزیهای غیاثالدین تغلقشاه.[۱۶]
آثار منثور
- «خزائن الفتوح» در تاریخ سلطان «علاءالدین محمد خلجی» که بهنام تاریخ علایی نیز معروف است؛
- «رسائل الإعجاز» یا اعجاز خسروی که کتاب بزرگی است شامل قواعد انشاء زبان فارسی؛
- «افضل الفوائد»، دربارهٔ فضائل نظامالدین اولیا.[۱۷]
نوآوری امیرخسرو دهلوی
تلفیق قالبهای مختلف شعری، بهکارگیری بحرها و اوزان مختلف برای موضوع واحد، آوردن عنوان منظوم برای بخشهای مختلف اثر و استفاده از فن مناظره از نوآوریهای کمنظیر امیرخسرو است.[۱۸] همچنین، او سیزده نغمه و پردهٔ موسیقی را ابداع و در مثنوی حماسی و تاریخی تحول ایجاد کرده است.[۱۹]
ویژگی آثار امیرخسرو دهلوی
پیروی از بزرگان ادب فارسی
امیرخسرو، آثار بزرگان ادب فارسی را مطالعه کرده و از آنها تأثیر زیادی پذیرفته است. او در مثنوی، داستانسرایی و خمسهنگاری از نظامی گنجوی متابعت کرده و در غزل از پیروان سعدی بوده و در قصیده، سنایی و خاقانی را سرمشق قرار داده بود.[۲۰]
داستانهای تخیلی و اشعار حماسی
در آثار او داستانهای تخیلی و اشعار حماسی برجسته وجود دارد که موضوع آن را از نظامی اقتباس کرده است؛ اما موضوع داستانها را با هنرمندی و بلاغت پرورانده و به اشکال مختلفی تصویر کرده است. امیرخسرو در آثار خود به فلسفهٔ زندگی و مسائل روزمرهٔ اجتماعی، مانند استاد خود نظامی، نپرداخته است.[۲۱] غزلهای او دارای انسجام درونی بوده و مضامین مثنویهای او برگرفته از تاریخ محلی و معاصر وی است.[۲۲]
درگذشت امیرخسرو دهلوی
امیرخسرو در ۷۲۵ق در هند درگذشت و نزدیک آرامگاه استادش نظام اولیاء به خاک سپرده شد.[۲۳]
جایگاه امیرخسرو در ادبیات فارسی
امیرخسرو بهدلیل اینکه تحت تأثیر بزرگان ادب فارسی بوده، اشعار وی گزیدهای از مهمترین و مؤثرترین بخش شعر و ادب فارسی است. او پس از مولانا، فخرالدین عراقی، سعدی و پیش از حافظ شیرازی، تعالیم و اندیشههای قرآنی را در ضمن آموزههای عرفانی بیان کرده است. حافظ شیرازی به او علاقهمند بود و آثار او را مطالعه میکرد. بیت زیر از حافظ، یادآوری کنایهآمیز از امیرخسرو دهلوی است:[۲۴] الگو:آغاز نستعلیق الگو:شعر
الگو:ب الگو:پایان شعر
نمونهای از اشعار امیرخسرو دهلوی
دلم در عاشقی آواره شد آوارهتر بادا[۲۵] الگو:آغاز نستعلیق الگو:شعر
الگو:ب
الگو:ب الگو:ب الگو:ب الگو:ب الگو:ب الگو:ب
الگو:پایان شعر
پانویس
- ↑ بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ «امیرخسرو دهلوی»، وبسایت کتابناک.
- ↑ «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.
- ↑ بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.
- ↑ «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.
- ↑ خلیلی جهانتیغ، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، 1383ش. ص53.
- ↑ عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص143.
- ↑ عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص143.
- ↑ بینش، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.
- ↑ جهانگیری، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون.
- ↑ «وفات امیرخسرو دهلوی»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ جهانگیری، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون.
- ↑ «امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود»، ویکی نور.
- ↑ «امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود»، ویکی نور.
- ↑ عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص160.
- ↑ خلیلی جهانتیغ، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، 1383ش، ص61.
- ↑ «وفات امیرخسرو دهلوی»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ «دربارۀ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا.
- ↑ خلیلی جهانتیغ، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، 1383ش، ص61.
- ↑ جهانگیری، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون.
- ↑ عالیمحمودی و نوریان، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، 1394ش، ص143.
- ↑ امیرخسرو دهلوی، دیوان اشعار، غزلیات، شمارهٔ 75، وبسایت گنجور.
منابع
- امیرخسرو دهلوی، دیوان اشعار، وبسایت گنجور، تاریخ بازدید: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ش.
- «امیرخسرو دهلوی»، وبسایت کتابناک، تاریخ بازدید: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ش.
- «امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود»، ویکی نور، تاریخ بازدید: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ش.
- بینش، تقی، «دهلوی، امیرخسرو»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲۷ آذر ۱۳۹۸ش.
- جهانگیری، غلامرضا، «پارسیگویان هند»، وبسایت راسخون، تاریخ درج مطلب: ۱۷ تیر ۱۳۹۸ش.
- خلیلی جهانتیغ، مریم، «نقد شعر و شاعری در هنر منثور امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ زبان و ادبیات فارسی، سال دوم، بهار و تاستان ۱۳۸۳ش.
- «دربارهٔ امیرخسرو دهلوی»، خبرگزاری ایرنا، تاریخ درج مطلب: ۵ فروردین ۱۴۰۰ش.
- عالیمحمودی، نوریان و امیدوار، سیدمهدی، «سبک امیرخسرو دهلوی»، مجلهٔ پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی، شماره ۱ (پیدرپی ۲۱)، پاییز ۱۳۹۴ش.
- «وفات امیرخسرو دهلوی»، وبسایت دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۳۰ تیر ۱۳۹۷ش.