پیشنویس:انگور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==نامگذاری== | ==نامگذاری== | ||
انگور از خانوادۀ انگورسانان است. انگورسانان میوهها و گیاهانی هستند که بهشکل بالارونده یا درختچهای میرویند.<ref>تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص3. </ref> نام درخت انگور به «تاک»، «مو» و «رز»<ref>معین، فرهنگ فارسی، 1388ش، ذیل واژۀ انگور. </ref> نیز مشهور است. | انگور از خانوادۀ انگورسانان است. انگورسانان میوهها و گیاهانی هستند که بهشکل بالارونده یا درختچهای میرویند.<ref>تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص3. </ref> نام درخت انگور به «تاک»، «مو» و «رز»<ref>معین، فرهنگ فارسی، 1388ش، ذیل واژۀ انگور. </ref> نیز مشهور است. | ||
==مشخصات== | ==مشخصات انگور== | ||
انگور بهصورت خوشۀ مرکب از دانههای شیرین میروید که به آن دانهها حبۀ انگور میگویند و دارای پوست بسیار نازک، نرم و شیرهدار است.<ref>دهخدا، لغتنامه، 1377ش، ج3، ذیل واژۀ انگور. </ref> | انگور بهصورت خوشۀ مرکب از دانههای شیرین میروید که به آن دانهها حبۀ انگور میگویند و دارای پوست بسیار نازک، نرم و شیرهدار است.<ref>دهخدا، لغتنامه، 1377ش، ج3، ذیل واژۀ انگور. </ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه انگور== | ||
میوۀ انگور از زمانهای بسیار قدیم مورد استفادۀ بشر بوده است.<ref>علیزاده، شناسایی انگورهای استان آذربایجان غربی، 1379ش، ص1.</ref> در مورد پیشینۀ انگور دو دیدگاه متفاوت وجود دارد؛ برخی معتقدند که انگور، حتی پیش از پیدایش غَلات، در جنگلها وجود داشته و انسانهای اولیه از میوه، دانه و برگ انگورهای وحشی تغذیه میکردند. شماری دیگر دیرینگی انگور را در حدود 6 تا 7 هزار سال تخمین میزنند.<ref>تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص1. </ref> | میوۀ انگور از زمانهای بسیار قدیم مورد استفادۀ بشر بوده است.<ref>علیزاده، شناسایی انگورهای استان آذربایجان غربی، 1379ش، ص1.</ref> در مورد پیشینۀ انگور دو دیدگاه متفاوت وجود دارد؛ برخی معتقدند که انگور، حتی پیش از پیدایش غَلات، در جنگلها وجود داشته و انسانهای اولیه از میوه، دانه و برگ انگورهای وحشی تغذیه میکردند. شماری دیگر دیرینگی انگور را در حدود 6 تا 7 هزار سال تخمین میزنند.<ref>تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص1. </ref> | ||
==انواع== | ==انواع انگور== | ||
[[پرونده:انگور۱.jpg|300px|thumb|تصویری از انگور مشکی|جایگزین=انگور مشکی]] | [[پرونده:انگور۱.jpg|300px|thumb|تصویری از انگور مشکی|جایگزین=انگور مشکی]] | ||
انگور در چهار رنگِ زرد، سبز، قرمز و سیاه یافت میشود. در فرهنگ مردم ایران و افغانستان به نوع خشککردۀ انـگور، مویز و کشمش میگویند. برخی از انگورها دانهدار و بعضی از آنها بیدانه هستند. مهمترین انواع انگور در ایران عبارتند از: حسینی، خلیلی، رازقی، ریشبابا، عسکری، فخری، یاقوتی و لعلی.<ref>دهخدا، لغتنامه، 1377ش، ج3، ذیل واژۀ انگور.</ref> انگورهای معروف افغانستان نیز شامل انگور لعل، حسینی، تایفی، قندهاری قرمز، سبز و انگور زرد میشود.<ref>[https://farzantrade.com/%DA%A9%D8%B4%D8%AA-%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/ «کشت انگور در افغانستان»، وبسایت فرزان.]</ref> | انگور در چهار رنگِ زرد، سبز، قرمز و سیاه یافت میشود. در فرهنگ مردم ایران و افغانستان به نوع خشککردۀ انـگور، مویز و کشمش میگویند. برخی از انگورها دانهدار و بعضی از آنها بیدانه هستند. مهمترین انواع انگور در ایران عبارتند از: حسینی، خلیلی، رازقی، ریشبابا، عسکری، فخری، یاقوتی و لعلی.<ref>دهخدا، لغتنامه، 1377ش، ج3، ذیل واژۀ انگور.</ref> انگورهای معروف افغانستان نیز شامل انگور لعل، حسینی، تایفی، قندهاری قرمز، سبز و انگور زرد میشود.<ref>[https://farzantrade.com/%DA%A9%D8%B4%D8%AA-%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/ «کشت انگور در افغانستان»، وبسایت فرزان.]</ref> | ||
== جایگاه انگور در ادبیات و شعر فارسی == | |||
انگور و فرآوردههای آن، بهویژه «می» و «باده»، یکی از پرکاربردترین نمادها در '''شعر و عرفان ایرانی''' است. شاعران بزرگی چون حافظ، خیام و مولوی، از این میوه بهشتی برای بیان مفاهیم عمیق عرفانی، عشق الهی، و شادیهای گذرا و عمیق زندگی بهره بردهاند. در ادبیات عرفانی، «می» نماد عشق الهی و «میخانه» نماد محلی برای رسیدن به حقایق معنوی است که این امر نشاندهنده پیوند عمیق این میوه با روح و فرهنگ ایرانی است. | |||
==فرآوردههای مفید== | ==فرآوردههای مفید== | ||
[[پرونده:مویز.jpg|300px|thumb|مویز و کشمش|جایگزین=مویز-کشمش]] | [[پرونده:مویز.jpg|300px|thumb|مویز و کشمش|جایگزین=مویز-کشمش]] | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۱: | ||
در فرهنگ اسلامی جوشاندن انگور و جوشاندنِ آب آن مرسوم نبوده و خوردنِ آبِ انگور جوشیده حرام است.<ref> [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A2%D8%A8_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1#:~:text=%D9%86%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%86%20%D8%A2%D8%A8%20%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1%20%D9%BE%DB%8C%D8%B4%20%D8%A7%D8%B2,%D8%B4%D8%AF%D9%86%20%D8%AF%D9%88%20%D8%B3%D9%88%D9%85%D8%8C%20%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D9%85%20%D8%A7%D8%B3%D8%AA.) «آب انگور»، وبسایت ویکی فقه.]</ref> | در فرهنگ اسلامی جوشاندن انگور و جوشاندنِ آب آن مرسوم نبوده و خوردنِ آبِ انگور جوشیده حرام است.<ref> [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A2%D8%A8_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1#:~:text=%D9%86%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%86%20%D8%A2%D8%A8%20%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1%20%D9%BE%DB%8C%D8%B4%20%D8%A7%D8%B2,%D8%B4%D8%AF%D9%86%20%D8%AF%D9%88%20%D8%B3%D9%88%D9%85%D8%8C%20%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D9%85%20%D8%A7%D8%B3%D8%AA.) «آب انگور»، وبسایت ویکی فقه.]</ref> | ||
==خواص درمانی== | ==خواص درمانی== | ||
انگور را به دلیل خواص فراوان، «سلطان میوهها» نامیدهاند. انگور، طبعی گرم داشته و منبعِ خونساز و انرژيدهندۀ بسیار خوبی است.<ref>تقویزاد، «شگفتیهای علمی قرآن در میوههای انگور، انار و زیتون»، نشریه قرآن و علم، ص139.</ref> مواد غذایی موجود در انگور بسیار نزدیک به شیر مادر است. این میوه افزون بر این که از نظر خواص، یک غذای کامل به شمار رفته، دو برابر گوشت، در بدن انسان ایجاد حرارت میکند.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.</ref> از مهمترین مواد قندی در حبۀ انگور میتوان به ساکاروز، گلوکز و دگستروز و از جمله اسیدهای آلی میتوان به اسید مالیک، اسید سیتریک، و اسید تارتاریک اشاره کرد. در آب انگور علاوه بر آب، قند و اسیدهای مختلف، مقداری پتاسیم و نیز املاح معدنی نظیر منیزیم، آهن، منگنز و سیلیس وجود دارد.<ref>علیزاده، شناسایی انگورهای استان آذربایجان غربی، 1379ش، ص1.</ref> وجود مقادیر زیاد فسفات در انگور باعث شده که یکی از میوههای نشاطآور شناخته شود.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.</ref> | انگور را به دلیل خواص فراوان، «سلطان میوهها» نامیدهاند. انگور، طبعی گرم داشته و منبعِ خونساز و انرژيدهندۀ بسیار خوبی است.<ref>تقویزاد، «شگفتیهای علمی قرآن در میوههای انگور، انار و زیتون»، نشریه قرآن و علم، ص139.</ref> مواد غذایی موجود در انگور بسیار نزدیک به شیر مادر است. این میوه افزون بر این که از نظر خواص، یک غذای کامل به شمار رفته، دو برابر گوشت، در بدن انسان ایجاد حرارت میکند.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.</ref> | ||
از مهمترین مواد قندی در حبۀ انگور میتوان به ساکاروز، گلوکز و دگستروز و از جمله اسیدهای آلی میتوان به اسید مالیک، اسید سیتریک، و اسید تارتاریک اشاره کرد. در آب انگور علاوه بر آب، قند و اسیدهای مختلف، مقداری پتاسیم و نیز املاح معدنی نظیر منیزیم، آهن، منگنز و سیلیس وجود دارد.<ref>علیزاده، شناسایی انگورهای استان آذربایجان غربی، 1379ش، ص1.</ref> وجود مقادیر زیاد فسفات در انگور باعث شده که یکی از میوههای نشاطآور شناخته شود.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.</ref> | |||
مویز منبع انرژی بوده و برای تقویت فعالیتهای کلیوی و ذهنی، برطرف شدن مشکلات ریوی و تنگی نفس بسیار سودمند است. کشمش نیز انرژیزا، خونساز و تقویتکنندۀ قوای ذهنی و بدنی است. سرکه به هضم غذا و چربیزدایی کمک کرده، لثهها را محکم نموده و در پیشگیری از سرطان مؤثر است. آبغوره خاصیت چربیزدایی از رگها داشته و برای افزایش اشتها نیز مناسب است. روغن هستۀ انگور نیز در کاهش کلسترول خون مفید است.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.</ref> | مویز منبع انرژی بوده و برای تقویت فعالیتهای کلیوی و ذهنی، برطرف شدن مشکلات ریوی و تنگی نفس بسیار سودمند است. کشمش نیز انرژیزا، خونساز و تقویتکنندۀ قوای ذهنی و بدنی است. سرکه به هضم غذا و چربیزدایی کمک کرده، لثهها را محکم نموده و در پیشگیری از سرطان مؤثر است. آبغوره خاصیت چربیزدایی از رگها داشته و برای افزایش اشتها نیز مناسب است. روغن هستۀ انگور نیز در کاهش کلسترول خون مفید است.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.</ref> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۹: | ||
خوردن انگور با میوههایی مانند هندوانه، لیمو، گوجهفرنگی، زیتون، سبزیجات خوردنی و کاهو ناسازگار است. علاوه بر آن، خوردن همزمان انگور با گوشت قرمز، ماهی، شیر و لبنیات منع شده است. همچنین از انگور نمیتوان بهجای دسر بعد از غذا استفاده کرد.<ref> [https://farzantrade.com/%DA%A9%D8%B4%D8%AA-%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/) «ناسازگاریها و سازگاریهای انگور»، وبسایت مجله ویستا.]</ref> | خوردن انگور با میوههایی مانند هندوانه، لیمو، گوجهفرنگی، زیتون، سبزیجات خوردنی و کاهو ناسازگار است. علاوه بر آن، خوردن همزمان انگور با گوشت قرمز، ماهی، شیر و لبنیات منع شده است. همچنین از انگور نمیتوان بهجای دسر بعد از غذا استفاده کرد.<ref> [https://farzantrade.com/%DA%A9%D8%B4%D8%AA-%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/) «ناسازگاریها و سازگاریهای انگور»، وبسایت مجله ویستا.]</ref> | ||
==فرهنگ و باور== | ==فرهنگ و باور== | ||
در فرهنگ اسلامی، انگور به میوۀ بهشتی و غذای پیامبران شهرت یافته است.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص4.</ref> بر اساس نقلهای تاریخی، انگور نخستین چیزی بود که آدم و حوا در بهشت خورده و گندم نیز آخرین چیزی بود که از آن خوردند. آنها با خوردن انگور به شادمانی و نشاط رسیدند و با خوردن گندم درهـای غـم و غصه به روی روزگار خود گشودند. از همین رو گفتهاند انگور سبب شادی و راحتی بوده و گندم مـایۀ انـدوه و مـحنت است.<ref>شـاد، فـرهنگ آنندراج، 1335ش، ج 2، ذیل واژهی انگور.</ref> در روایتی دیگر آمده است که نوح از غم و غصه به خدا شکایت کرد؛ بر او وحی شد که انگور بخور زیرا این میوه غصه را از بین میبرد.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص4. </ref> بههمین دلیل، حضرت نوح به پرورش انگور میپرداخت.<ref>تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص1.</ref> | در فرهنگ اسلامی، انگور به میوۀ بهشتی و غذای پیامبران شهرت یافته است.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص4.</ref> بر اساس نقلهای تاریخی، انگور نخستین چیزی بود که آدم و حوا در بهشت خورده و گندم نیز آخرین چیزی بود که از آن خوردند. آنها با خوردن انگور به شادمانی و نشاط رسیدند و با خوردن گندم درهـای غـم و غصه به روی روزگار خود گشودند. از همین رو گفتهاند انگور سبب شادی و راحتی بوده و گندم مـایۀ انـدوه و مـحنت است.<ref>شـاد، فـرهنگ آنندراج، 1335ش، ج 2، ذیل واژهی انگور.</ref> | ||
در روایتی دیگر آمده است که نوح از غم و غصه به خدا شکایت کرد؛ بر او وحی شد که انگور بخور زیرا این میوه غصه را از بین میبرد.<ref>رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص4. </ref> بههمین دلیل، حضرت نوح به پرورش انگور میپرداخت.<ref>تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص1.</ref> | |||
با این وجود اما در تاریخ و فرهنگ مسلمانان انگور با یک رویداد تلخ گره خورده و یادآور شهادت امام رضا توسط مأمون، خلیفۀ عباسی است. در روایات آمده است که مأمون، امام رضا را نزد خود فراخواند و آن حضرت را به خوردن انگورهایی که با سوزن زهرآلود شده بودند وادار نمود و امام پس از خوردن انگورهای زهرآگین مسموم شده و به شهادت رسید.<ref> [https://wiki.ahlolbait.com/%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%AF%D8%AA_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85) «شهادت امام رضا»، وبسایت دانشنامه اسلامی .]</ref> | با این وجود اما در تاریخ و فرهنگ مسلمانان انگور با یک رویداد تلخ گره خورده و یادآور شهادت امام رضا توسط مأمون، خلیفۀ عباسی است. در روایات آمده است که مأمون، امام رضا را نزد خود فراخواند و آن حضرت را به خوردن انگورهایی که با سوزن زهرآلود شده بودند وادار نمود و امام پس از خوردن انگورهای زهرآگین مسموم شده و به شهادت رسید.<ref> [https://wiki.ahlolbait.com/%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%AF%D8%AA_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85) «شهادت امام رضا»، وبسایت دانشنامه اسلامی .]</ref> | ||
نسخهٔ ۴ شهریور ۱۴۰۴، ساعت ۱۴:۴۹
انگور، میوهای مفید و معروف در جهان.
انگور از میوههای مهم و شناختهشده است که از دیرباز تاکنون، به مقدار زیاد و به شکلهای گوناگون مورد استفادۀ انسان قرار گرفته است.
نامگذاری
انگور از خانوادۀ انگورسانان است. انگورسانان میوهها و گیاهانی هستند که بهشکل بالارونده یا درختچهای میرویند.[۱] نام درخت انگور به «تاک»، «مو» و «رز»[۲] نیز مشهور است.
مشخصات انگور
انگور بهصورت خوشۀ مرکب از دانههای شیرین میروید که به آن دانهها حبۀ انگور میگویند و دارای پوست بسیار نازک، نرم و شیرهدار است.[۳]
تاریخچه انگور
میوۀ انگور از زمانهای بسیار قدیم مورد استفادۀ بشر بوده است.[۴] در مورد پیشینۀ انگور دو دیدگاه متفاوت وجود دارد؛ برخی معتقدند که انگور، حتی پیش از پیدایش غَلات، در جنگلها وجود داشته و انسانهای اولیه از میوه، دانه و برگ انگورهای وحشی تغذیه میکردند. شماری دیگر دیرینگی انگور را در حدود 6 تا 7 هزار سال تخمین میزنند.[۵]
انواع انگور
انگور در چهار رنگِ زرد، سبز، قرمز و سیاه یافت میشود. در فرهنگ مردم ایران و افغانستان به نوع خشککردۀ انـگور، مویز و کشمش میگویند. برخی از انگورها دانهدار و بعضی از آنها بیدانه هستند. مهمترین انواع انگور در ایران عبارتند از: حسینی، خلیلی، رازقی، ریشبابا، عسکری، فخری، یاقوتی و لعلی.[۶] انگورهای معروف افغانستان نیز شامل انگور لعل، حسینی، تایفی، قندهاری قرمز، سبز و انگور زرد میشود.[۷]
جایگاه انگور در ادبیات و شعر فارسی
انگور و فرآوردههای آن، بهویژه «می» و «باده»، یکی از پرکاربردترین نمادها در شعر و عرفان ایرانی است. شاعران بزرگی چون حافظ، خیام و مولوی، از این میوه بهشتی برای بیان مفاهیم عمیق عرفانی، عشق الهی، و شادیهای گذرا و عمیق زندگی بهره بردهاند. در ادبیات عرفانی، «می» نماد عشق الهی و «میخانه» نماد محلی برای رسیدن به حقایق معنوی است که این امر نشاندهنده پیوند عمیق این میوه با روح و فرهنگ ایرانی است.
فرآوردههای مفید
مهمترین فرآوردههای سودمند انگور عبارتند از: مویز، کشمش، سرکه، آبغوره و روغن هستۀ آن.
آب انگور
در فرهنگ اسلامی جوشاندن انگور و جوشاندنِ آب آن مرسوم نبوده و خوردنِ آبِ انگور جوشیده حرام است.[۸]
خواص درمانی
انگور را به دلیل خواص فراوان، «سلطان میوهها» نامیدهاند. انگور، طبعی گرم داشته و منبعِ خونساز و انرژيدهندۀ بسیار خوبی است.[۹] مواد غذایی موجود در انگور بسیار نزدیک به شیر مادر است. این میوه افزون بر این که از نظر خواص، یک غذای کامل به شمار رفته، دو برابر گوشت، در بدن انسان ایجاد حرارت میکند.[۱۰]
از مهمترین مواد قندی در حبۀ انگور میتوان به ساکاروز، گلوکز و دگستروز و از جمله اسیدهای آلی میتوان به اسید مالیک، اسید سیتریک، و اسید تارتاریک اشاره کرد. در آب انگور علاوه بر آب، قند و اسیدهای مختلف، مقداری پتاسیم و نیز املاح معدنی نظیر منیزیم، آهن، منگنز و سیلیس وجود دارد.[۱۱] وجود مقادیر زیاد فسفات در انگور باعث شده که یکی از میوههای نشاطآور شناخته شود.[۱۲]
مویز منبع انرژی بوده و برای تقویت فعالیتهای کلیوی و ذهنی، برطرف شدن مشکلات ریوی و تنگی نفس بسیار سودمند است. کشمش نیز انرژیزا، خونساز و تقویتکنندۀ قوای ذهنی و بدنی است. سرکه به هضم غذا و چربیزدایی کمک کرده، لثهها را محکم نموده و در پیشگیری از سرطان مؤثر است. آبغوره خاصیت چربیزدایی از رگها داشته و برای افزایش اشتها نیز مناسب است. روغن هستۀ انگور نیز در کاهش کلسترول خون مفید است.[۱۳]
ناسازگاری با میوههای دیگر
خوردن انگور با میوههایی مانند هندوانه، لیمو، گوجهفرنگی، زیتون، سبزیجات خوردنی و کاهو ناسازگار است. علاوه بر آن، خوردن همزمان انگور با گوشت قرمز، ماهی، شیر و لبنیات منع شده است. همچنین از انگور نمیتوان بهجای دسر بعد از غذا استفاده کرد.[۱۴]
فرهنگ و باور
در فرهنگ اسلامی، انگور به میوۀ بهشتی و غذای پیامبران شهرت یافته است.[۱۵] بر اساس نقلهای تاریخی، انگور نخستین چیزی بود که آدم و حوا در بهشت خورده و گندم نیز آخرین چیزی بود که از آن خوردند. آنها با خوردن انگور به شادمانی و نشاط رسیدند و با خوردن گندم درهـای غـم و غصه به روی روزگار خود گشودند. از همین رو گفتهاند انگور سبب شادی و راحتی بوده و گندم مـایۀ انـدوه و مـحنت است.[۱۶]
در روایتی دیگر آمده است که نوح از غم و غصه به خدا شکایت کرد؛ بر او وحی شد که انگور بخور زیرا این میوه غصه را از بین میبرد.[۱۷] بههمین دلیل، حضرت نوح به پرورش انگور میپرداخت.[۱۸]
با این وجود اما در تاریخ و فرهنگ مسلمانان انگور با یک رویداد تلخ گره خورده و یادآور شهادت امام رضا توسط مأمون، خلیفۀ عباسی است. در روایات آمده است که مأمون، امام رضا را نزد خود فراخواند و آن حضرت را به خوردن انگورهایی که با سوزن زهرآلود شده بودند وادار نمود و امام پس از خوردن انگورهای زهرآگین مسموم شده و به شهادت رسید.[۱۹]
پانویس
- ↑ تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص3.
- ↑ معین، فرهنگ فارسی، 1388ش، ذیل واژۀ انگور.
- ↑ دهخدا، لغتنامه، 1377ش، ج3، ذیل واژۀ انگور.
- ↑ علیزاده، شناسایی انگورهای استان آذربایجان غربی، 1379ش، ص1.
- ↑ تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص1.
- ↑ دهخدا، لغتنامه، 1377ش، ج3، ذیل واژۀ انگور.
- ↑ «کشت انگور در افغانستان»، وبسایت فرزان.
- ↑ «آب انگور»، وبسایت ویکی فقه.
- ↑ تقویزاد، «شگفتیهای علمی قرآن در میوههای انگور، انار و زیتون»، نشریه قرآن و علم، ص139.
- ↑ رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.
- ↑ علیزاده، شناسایی انگورهای استان آذربایجان غربی، 1379ش، ص1.
- ↑ رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.
- ↑ رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص5.
- ↑ «ناسازگاریها و سازگاریهای انگور»، وبسایت مجله ویستا.
- ↑ رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص4.
- ↑ شـاد، فـرهنگ آنندراج، 1335ش، ج 2، ذیل واژهی انگور.
- ↑ رنجبر و صفایی، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، 1395ش، ص4.
- ↑ تفضلی و دیگران، انگور، 1370ش، ص1.
- ↑ «شهادت امام رضا»، وبسایت دانشنامه اسلامی .
منابع
- «آب انگور»، ویکی فقه، تاریخ بازدید: 11دی 1401ش.
- تفضلی، عنایتالله و دیگران، انگور، شیراز، دانشگاه شیراز، 1370ش.
- تقویزاد، راضیه، «شگفتیهای علمی قرآن در میوههای انگور، انار و زیتون»، قرآن و علم، ش13، 1392ش.
- دهخدا، علیاکبر، لغتنامه، تهران، دانشگاه تهران، 1377ش.
- رنجبر، مختار و صفایی، نهضت، «تأثیر تربیتی خوراکیها در فرهنگ اسلامی: انگور و خرما»، در هفتمین کنفرانس روانشناسی و علوم اجتماعی، 28 بهمن 1395ش.
- شاد، محمدپادشاه، فرهنگ آنندراج، به تحقیق محمددبیر سیاقی، تهران، کتابخانه خیام، 1335ش.
- «شهادت امام رضا»، وبسایت دانشنامه اسلامی، تاریخ بازدید: 10دی 1401ش.
- علیزاده، اسدالله، شناسایی انگورهای استان آذربایجان غربی، بیجا، دفتر تولید برنامههای ترویجی و انتشارات فنی، 1379ش.
- «کشت انگور در افغانستان»، وبسایت فرزان، تاریخ بازدید: 10دی 1401ش.
- معین، محمد، فرهنگ فارسی، تهران، امیرکبیر، 1388ش.