پیشنویس:اشتغال زن: تفاوت میان نسخهها
imported>فاطمه کمالی |
imported>مهدی مهدوی |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==اشتغال زنان در اسلام== | ==اشتغال زنان در اسلام== | ||
در قرآن کریم آشکارا به مالکیت زنان بر مالی که آن را کسب کردهاند اشاره شده است.<ref>سورۀ نساء آیۀ 32.</ref> کسب دارایی و بهدست آوردن مال با فعالیت اقتصادی تناسب دارد. در روایات پیشوایان دین نیز عنوان کسب برای فعالیتهای اقتصادی مانند خریدوفروش بهکار رفته است.<ref>[https://lib.eshia.ir/27311/10/533 کلینی، الکافی، 1429ق، ج10، ص533.]</ref> همچنین شواهد تاریخی حاکی از آن است که اشتغال زنان امری رایج و مباح بوده است. پیامبر خدا برای زنان سرپرست خانوار ارزش فراوانی قائل بود و کار آنها را معادل دو ثواب میدانست.<ref>ابناثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، بیتا، ج5، ص461.</ref> همچنین ایشان همۀ مردم از جمله زنان را به دادن زکات و صدقه سفارش میکرد که انجام چنین امور نیکی نیازمند مال است.<ref>[https://lib.eshia.ir/11025/17/33 شیخ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، 1409ق، ج17، ص33.]</ref> | در قرآن کریم آشکارا به مالکیت زنان بر مالی که آن را کسب کردهاند اشاره شده است.<ref>سورۀ نساء آیۀ 32.</ref> کسب دارایی و بهدست آوردن مال با فعالیت اقتصادی تناسب دارد. در روایات پیشوایان [[دین]] نیز عنوان کسب برای فعالیتهای اقتصادی مانند خریدوفروش بهکار رفته است.<ref>[https://lib.eshia.ir/27311/10/533 کلینی، الکافی، 1429ق، ج10، ص533.]</ref> همچنین شواهد تاریخی حاکی از آن است که اشتغال زنان امری رایج و مباح بوده است. پیامبر خدا برای زنان سرپرست خانوار ارزش فراوانی قائل بود و کار آنها را معادل دو ثواب میدانست.<ref>ابناثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، بیتا، ج5، ص461.</ref> همچنین ایشان همۀ مردم از جمله زنان را به دادن زکات و صدقه سفارش میکرد که انجام چنین امور نیکی نیازمند مال است.<ref>[https://lib.eshia.ir/11025/17/33 شیخ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، 1409ق، ج17، ص33.]</ref> | ||
اشتغال زنان از همان ابتدا و در عصر ظهور اسلام وجود داشت و موارد متعددی از آن به چشم میخورد. عبدالله بن مسعود که نابینا و ناتوان شده بود همسرش برای تأمین معیشت خانواده، صنایعدستی میساخت و میفروخت. زینب حولاء معروف به عطاره، به خانههای اهل مدینه سر میزد و عطر میفروخت.<ref>العسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، 1414ق، ج8، ص154.</ref> امعطیه انصاری نیز به آرایشگری مشغول بود.<ref>[https://lib.eshia.ir/27311/15/367 کلینی، الکافی، 1429ق، ج15، ص367.]</ref> پیامبر خدا نیز در روزهای عید به زنان اجازه میداد تا برای فروش اجناسشان و کسب روزی حلال، بساط خود را در کوچه و خیابان پهن کنند.<ref>[https://lib.eshia.ir/10083/3/287 طوسی، تهذیب الاحکام، 1407ق، ج3، ص287.]</ref> همچنین کارهایی مانند مامایی و تعلیم و تربیت از اموری بود که زنان به آن مشغول بودند و وجود احکام شرعی مربوط به مکاسب زنان در کتب فقهی، از وجود و جواز این مشاغل برای بانوان حکایت دارد.<ref>علاسوند، زن در اسلام، 1397ش، ص390.</ref> | اشتغال زنان از همان ابتدا و در عصر ظهور اسلام وجود داشت و موارد متعددی از آن به چشم میخورد. عبدالله بن مسعود که نابینا و ناتوان شده بود همسرش برای تأمین معیشت خانواده، صنایعدستی میساخت و میفروخت. زینب حولاء معروف به عطاره، به خانههای اهل مدینه سر میزد و عطر میفروخت.<ref>العسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، 1414ق، ج8، ص154.</ref> امعطیه انصاری نیز به آرایشگری مشغول بود.<ref>[https://lib.eshia.ir/27311/15/367 کلینی، الکافی، 1429ق، ج15، ص367.]</ref> پیامبر خدا نیز در روزهای عید به زنان اجازه میداد تا برای فروش اجناسشان و کسب روزی حلال، بساط خود را در کوچه و خیابان پهن کنند.<ref>[https://lib.eshia.ir/10083/3/287 طوسی، تهذیب الاحکام، 1407ق، ج3، ص287.]</ref> همچنین کارهایی مانند مامایی و تعلیم و تربیت از اموری بود که زنان به آن مشغول بودند و وجود احکام شرعی مربوط به مکاسب زنان در کتب فقهی، از وجود و جواز این مشاغل برای بانوان حکایت دارد.<ref>علاسوند، زن در اسلام، 1397ش، ص390.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۰۵
اشتغال زنان، پرداختن زنان به فعالیت اقتصادی
مفهومشناسی
اشتغال در لغت بهمعنای «به کاری پرداختن» و «به کاری سرگرم شدن» آمده است.[۱] در اصطلاح به مجموعه مشاغل موجود در جامعه گویند که بهطور مستقیم و غیرمستقیم در افزایش تولیدات ملی مؤثر است.[۲]
اشتغال در اسلام
مفهوم کار و اشتغال از نگاه دروندینی و بر اساس آموزههای اسلامی، با مفهوم آن از نگاه بروندینی، تفاوت اساسی دارد. فرهنگ غربی، به هر فعالیتی که موجب کسب درآمد و ثروت باشد «کار و اشتغال» میگوید حتی فعاليتهایی مثل روسپیگری، رباخواری و احتکار نیز از مصادیق اشتغال دانسته میشود و درآمد حاصل از آنها مشروع بهحساب میآید. اما در فرهنگ اسلامی، کار و فعالیت باید در چارچوب خاص و شرایط ویژهای انجام گیرد و انسان مجاز نیست از هر روشی کسب درآمد کند. از این منظر، اشتغال باید با نظام ارزشی اسلام سازگاری داشته باشد.[۳] در آموزههای اسلامی و بهويژه در روایاتی که از معصومان و پیشوایان دینی به ما رسیده نیز به این مهم توجه شده و پیامدهایی چون فقر،[۴] خرج مال در راه ناروا[۵] و گرفتاری در آتش جهنم[۶] برای کسب روزی غیر حلال معرفی شده است.
اشتغال زنان در اسلام
در قرآن کریم آشکارا به مالکیت زنان بر مالی که آن را کسب کردهاند اشاره شده است.[۷] کسب دارایی و بهدست آوردن مال با فعالیت اقتصادی تناسب دارد. در روایات پیشوایان دین نیز عنوان کسب برای فعالیتهای اقتصادی مانند خریدوفروش بهکار رفته است.[۸] همچنین شواهد تاریخی حاکی از آن است که اشتغال زنان امری رایج و مباح بوده است. پیامبر خدا برای زنان سرپرست خانوار ارزش فراوانی قائل بود و کار آنها را معادل دو ثواب میدانست.[۹] همچنین ایشان همۀ مردم از جمله زنان را به دادن زکات و صدقه سفارش میکرد که انجام چنین امور نیکی نیازمند مال است.[۱۰] اشتغال زنان از همان ابتدا و در عصر ظهور اسلام وجود داشت و موارد متعددی از آن به چشم میخورد. عبدالله بن مسعود که نابینا و ناتوان شده بود همسرش برای تأمین معیشت خانواده، صنایعدستی میساخت و میفروخت. زینب حولاء معروف به عطاره، به خانههای اهل مدینه سر میزد و عطر میفروخت.[۱۱] امعطیه انصاری نیز به آرایشگری مشغول بود.[۱۲] پیامبر خدا نیز در روزهای عید به زنان اجازه میداد تا برای فروش اجناسشان و کسب روزی حلال، بساط خود را در کوچه و خیابان پهن کنند.[۱۳] همچنین کارهایی مانند مامایی و تعلیم و تربیت از اموری بود که زنان به آن مشغول بودند و وجود احکام شرعی مربوط به مکاسب زنان در کتب فقهی، از وجود و جواز این مشاغل برای بانوان حکایت دارد.[۱۴]
اشتغال زنان در فقه و قانون اساسی
بر اساس آموزههای اسلام، زن درباره تأمین مخارج خانه وظیفهای ندارد[۱۵] اما پرداختن زن به فعالیتهای اقتصادی و کسب درآمد نهتنها از نظر شرعی مانعی ندارد، بلکه پسندیده است و در روایات اهلبيت نیز به آن سفارش شده است.[۱۶] زنان مانند مردان میتوانند تحت شرایط و قوانینی شاغل باشند.[۱۷] در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بهمنظور حفظ جایگاه و ارزش زن و بر هم نخوردن خانواده و همچنین رفاه حال زنان شاغل قوانین و مقرراتی تنظیم شده است؛ مانند اینکه محیط کار زنان باید بهگونهای باشد تا زمینهساز رشد معنوی، علمی و حرفهای آنان باشد، فرصتهای شغلی مناسب در اختیار زنان قرار داده شود و برای مشاغلی چون مامایی اولویت با جذب زنان باشد.[۱۸]
پانویس
- ↑ دهخدا، لغتنامه، 1338ش، ذیل واژۀ اشتغال.
- ↑ مدرسی، فرهنگ توصیفی واژگان برنامهریزی و توسعه، 1385ش، ص33.
- ↑ پناهی، اشتغال، «آثار تربیتی و روانشناختی»، 1386ش.
- ↑ محمّدى رىشهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص173.
- ↑ محمّدى رىشهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص174.
- ↑ مفید، الإختصاص، 1413ق، ص249.
- ↑ سورۀ نساء آیۀ 32.
- ↑ کلینی، الکافی، 1429ق، ج10، ص533.
- ↑ ابناثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، بیتا، ج5، ص461.
- ↑ شیخ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، 1409ق، ج17، ص33.
- ↑ العسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، 1414ق، ج8، ص154.
- ↑ کلینی، الکافی، 1429ق، ج15، ص367.
- ↑ طوسی، تهذیب الاحکام، 1407ق، ج3، ص287.
- ↑ علاسوند، زن در اسلام، 1397ش، ص390.
- ↑ قانون مدنی، ماده 1106.
- ↑ حرعاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، 1409ق، ج17، ص236.
- ↑ قانون اساسی، اصل 28، فصل سوم، حقوق ملت.
- ↑ «سیاستهای اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران»، مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، در وبسایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، تاريخ تصویب: 20 مرداد 1371ش.
منابع
- قرآن کریم
- ابناثیر جزری، علی بن محمد، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالکتب الاسلامیه، بیتا.
- پناهی، علیاحمد، «اشتغال؛ آثار تربیتی و روانشناختی»، ماهنامه معرفت،شماره 119، 1386ش.
- حر عاملى، محمد بن حسن، حرعاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، بهتحقیق مؤسسة آل البيت عليهم السلام، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام، 1409ق.
- دهخدا، علیاکبر، لغتنامه، تهران، دانشگاه تهران، 1338ش.
- «سیاستهای اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران»، مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، در وبسایت مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، تاريخ تصویب: 20 مرداد 1371ش.
- طوسى، محمد بن حسن، تهذيب الأحكام، بهتحقیق حسن الموسوی خرسان، تهران، دارالكتب الإسلاميه، 1407ق.
- العسقلانی، ابنحجر، فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، بیروت، دارالفکر، 2000م.
- العسقلانی، ابنحجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1414ق.
- علاسوند، فریبا، زن در اسلام، قم، هاجر، چ ششم، 1397ش.
- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
- قانون مدنی
- كلينى، محمد بن يعقوب، الکافی، تصحیح دارالحدیث، قم، دارالحدیث، 1429ق.
- محمّدى رىشهرى، محمّد، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، 1386ش.
- مدرسی، منصور، فرهنگ توصیفی واژگان برنامهریزی و توسعه، تهران، سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور، 1385ش.
- مفيد، محمد بن محمد، الاختصاص، بهتحقیق علیاکبر غفاری و محمود محرمی زرندی، قم، المؤتمر العالمى لالفية الشيخ المفيد، 1413ق.