پرش به محتوا

پیش‌نویس:اشتغال زن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
imported>فاطمه کمالی
imported>فاطمه کمالی
خط ۴: خط ۴:


==اشتغال در اسلام==
==اشتغال در اسلام==
مفهوم کار و اشتغال از نگاه درون‌دینی و بر اساس آموزه‏های اسلامی، با مفهوم آن از نگاه برون‌دینی، تفاوت اساسی دارد. فرهنگ غربی، به هر فعالیتی که موجب کسب درآمد و ثروت باشد «کار و اشتغال» می‌گوید حتی فعاليت‌هایی مثل روسپیگری، رباخواری و احتکار نیز از مصادیق اشتغال دانسته می‌شود و درآمد حاصل از آن‌ها مشروع به‌حساب می‌‏آید. اما در فرهنگ اسلامی، کار و فعالیت باید در چارچوب خاص و شرایط ویژه‌ای انجام گیرد و انسان مجاز نیست از هر روشی کسب درآمد کند. از این منظر، اشتغال باید با نظام ارزشی اسلام سازگاری داشته باشد.<ref>[http://ensani.ir/fa/article/69825/%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D8%BA%D8%A7%D9%84-%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%AE%D8%AA%DB%8C پناهی، اشتغال، «آثار تربیتی و روان‏شناختی»، 1386ش.]</ref> در آموزه‌های اسلامی و به‌ويژه در روایاتی که از معصومان و پیشوایان دینی به ما رسیده نیز به این مهم توجه شده و پیامدهایی چون فقر،<ref>[https://lib.eshia.ir/27307/11/173 محمّدى رى‌‏شهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص173.]</ref> خرج مال در راه ناروا<ref> [https://lib.eshia.ir/27307/11/174 محمّدى رى‏‌شهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص174.]</ref> و گرفتاری در آتش جهنم<ref>[https://lib.eshia.ir/11001/1/249 مفید، الإختصاص، 1413ق، ص249.]</ref> برای کسب روزی غیر حلال معرفی شده است.
مفهوم کار و اشتغال از نگاه درون‌دینی و بر اساس آموزه‌‏های اسلامی، با مفهوم آن از نگاه برون‌دینی، تفاوت اساسی دارد. فرهنگ غربی، به هر فعالیتی که موجب کسب درآمد و ثروت باشد «کار و اشتغال» می‌گوید حتی فعاليت‌هایی مثل روسپیگری، رباخواری و احتکار نیز از مصادیق اشتغال دانسته می‌شود و درآمد حاصل از آن‌ها مشروع به‌حساب می‌‏آید. اما در فرهنگ اسلامی، کار و فعالیت باید در چارچوب خاص و شرایط ویژه‌ای انجام گیرد و انسان مجاز نیست از هر روشی کسب درآمد کند. از این منظر، اشتغال باید با نظام ارزشی اسلام سازگاری داشته باشد.<ref>[http://ensani.ir/fa/article/69825/%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D8%BA%D8%A7%D9%84-%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%AE%D8%AA%DB%8C پناهی، اشتغال، «آثار تربیتی و روان‏شناختی»، 1386ش.]</ref> در آموزه‌های اسلامی و به‌ويژه در روایاتی که از معصومان و پیشوایان دینی به ما رسیده نیز به این مهم توجه شده و پیامدهایی چون فقر،<ref>[https://lib.eshia.ir/27307/11/173 محمّدى رى‌‏شهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص173.]</ref> خرج مال در راه ناروا<ref> [https://lib.eshia.ir/27307/11/174 محمّدى رى‏‌شهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص174.]</ref> و گرفتاری در آتش جهنم<ref>[https://lib.eshia.ir/11001/1/249 مفید، الإختصاص، 1413ق، ص249.]</ref> برای کسب روزی غیر حلال معرفی شده است.


==اشتغال زنان در اسلام==
==اشتغال زنان در اسلام==

نسخهٔ ۱ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۰۸:۲۶

اشتغال زنان، پرداختن زنان به فعالیت اقتصادی

مفهوم‌شناسی

اشتغال در لغت به‌معنای «به کاری پرداختن» و «به کاری سرگرم شدن» آمده است.[۱] در اصطلاح به مجموعه مشاغل موجود در جامعه گویند که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در افزایش تولیدات ملی مؤثر است.[۲]

اشتغال در اسلام

مفهوم کار و اشتغال از نگاه درون‌دینی و بر اساس آموزه‌‏های اسلامی، با مفهوم آن از نگاه برون‌دینی، تفاوت اساسی دارد. فرهنگ غربی، به هر فعالیتی که موجب کسب درآمد و ثروت باشد «کار و اشتغال» می‌گوید حتی فعاليت‌هایی مثل روسپیگری، رباخواری و احتکار نیز از مصادیق اشتغال دانسته می‌شود و درآمد حاصل از آن‌ها مشروع به‌حساب می‌‏آید. اما در فرهنگ اسلامی، کار و فعالیت باید در چارچوب خاص و شرایط ویژه‌ای انجام گیرد و انسان مجاز نیست از هر روشی کسب درآمد کند. از این منظر، اشتغال باید با نظام ارزشی اسلام سازگاری داشته باشد.[۳] در آموزه‌های اسلامی و به‌ويژه در روایاتی که از معصومان و پیشوایان دینی به ما رسیده نیز به این مهم توجه شده و پیامدهایی چون فقر،[۴] خرج مال در راه ناروا[۵] و گرفتاری در آتش جهنم[۶] برای کسب روزی غیر حلال معرفی شده است.

اشتغال زنان در اسلام

در قرآن کریم آشکارا به مالکیت زنان بر مالی که آن را کسب کرده‌اند اشاره شده است.[۷] کسب دارایی و به‌دست آوردن مال با فعالیت اقتصادی تناسب دارد. در روایات پیشوایان دین نیز عنوان کسب برای فعالیت‌های اقتصادی مانند خریدوفروش به‌کار رفته است.[۸] همچنین شواهد تاریخی حاکی از آن است که اشتغال زنان امری رایج و مباح بوده است. پیامبر خدا برای زنان سرپرست خانوار ارزش فراوانی قائل بود و کار آن‌ها را معادل دو ثواب می‌دانست.[۹] همچنین ایشان همۀ مردم از جمله زنان را به دادن زکات و صدقه سفارش می‌کرد که انجام چنین امور نیکی نیازمند مال است.[۱۰] اشتغال زنان از همان ابتدا و در عصر ظهور اسلام وجود داشت و موارد متعددی از آن به چشم می‌خورد. عبدالله بن مسعود که نابینا و ناتوان شده بود همسرش برای تأمین معیشت خانواده، صنایع‌دستی می‌ساخت و می‌فروخت. زینب حولاء معروف به عطاره، به خانه‌های اهل مدینه سر می‌زد و عطر می‌فروخت.[۱۱] ام‌عطیه انصاری نیز به آرایشگری مشغول بود.[۱۲] پیامبر خدا نیز در روزهای عید به زنان اجازه می‌داد تا برای فروش اجناس‌شان و کسب روزی حلال، بساط خود را در کوچه و خیابان پهن کنند.[۱۳] همچنین کارهایی مانند مامایی و تعلیم و تربیت از اموری بود که زنان به آن مشغول بودند و وجود احکام شرعی مربوط به مکاسب زنان در کتب فقهی، از وجود و جواز این مشاغل برای بانوان حکایت دارد.[۱۴]

اشتغال زنان در فقه و قانون اساسی

بر اساس آموزه‌های اسلام، زن درباره تأمین مخارج خانه وظیفه‌ای ندارد[۱۵] اما پرداختن زن به فعالیت‌های اقتصادی و کسب درآمد نه‌تنها از نظر شرعی مانعی ندارد، بلکه پسندیده است و در روایات اهل‌بيت نیز به آن سفارش شده است.[۱۶] زنان مانند مردان می‌توانند تحت شرایط و قوانینی شاغل باشند.[۱۷] در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به‌منظور حفظ جایگاه و ارزش زن و بر هم نخوردن خانواده و همچنین رفاه حال زنان شاغل قوانین و مقرراتی تنظیم شده است؛ مانند اینکه محیط کار زنان باید به‌گونه‌ای باشد تا زمینه‌ساز رشد معنوی، علمی و حرفه‌ای آنان باشد، فرصت‌های شغلی مناسب در اختیار زنان قرار داده شود و برای مشاغلی چون مامایی اولویت با جذب زنان باشد.[۱۸]

پانویس

  1. دهخدا، لغت‌نامه، 1338ش، ذیل واژۀ اشتغال.
  2. مدرسی، فرهنگ توصیفی واژگان برنامه‌ریزی و توسعه، 1385ش، ص33.
  3. پناهی، اشتغال، «آثار تربیتی و روان‏شناختی»، 1386ش.
  4. محمّدى رى‌‏شهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص173.
  5. محمّدى رى‏‌شهرى، میزان الحکمه، 1386ش، ج11، ص174.
  6. مفید، الإختصاص، 1413ق، ص249.
  7. سورۀ نساء آیۀ 32.
  8. کلینی، الکافی، 1429ق، ج10، ص533.
  9. ابن‌اثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، بی‌تا، ج5، ص461.
  10. شیخ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، 1409ق، ج17، ص33.
  11. العسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، 1414ق، ج8، ص154.
  12. کلینی، الکافی، 1429ق، ج15، ص367.
  13. طوسی، تهذیب الاحکام، 1407ق، ج3، ص287.
  14. علاسوند، زن در اسلام، 1397ش، ص390.
  15. قانون مدنی، ماده 1106.
  16. حرعاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، 1409ق، ج17، ص236.
  17. قانون اساسی، اصل 28، فصل سوم، حقوق ملت.
  18. «سیاست‌های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران»، مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، در وب‌سایت مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، تاريخ تصویب: 20 مرداد 1371ش.

منابع

  • قرآن کریم
  • ابن‌اثیر جزری، علی بن محمد، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، بیروت، دارالکتب الاسلامیه، بی‌تا.
  • پناهی، علی‌احمد، «اشتغال؛ آثار تربیتی و روان‏شناختی»، ماهنامه معرفت،شماره 119، 1386ش.
  • حر عاملى، محمد بن حسن‏، حرعاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، به‌تحقیق مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، 1409ق.
  • دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، تهران، دانشگاه تهران، 1338ش.
  • «سیاست‌های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران»، مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، در وب‌سایت مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، تاريخ تصویب: 20 مرداد 1371ش.
  • طوسى، محمد بن حسن‏، تهذيب الأحكام، به‌تحقیق حسن الموسوی خرسان، تهران، دارالكتب الإسلاميه‏، 1407ق‏.
  • العسقلانی، ابن‌حجر، فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، بیروت، دارالفکر، 2000م.
  • العسقلانی، ابن‌حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1414ق.
  • علاسوند، فریبا، زن در اسلام، قم، هاجر، چ ششم، 1397ش.
  • قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
  • قانون مدنی
  • كلينى، محمد بن يعقوب‏، الکافی، تصحیح دارالحدیث، قم، دارالحدیث، 1429ق.
  • محمّدى رى‌‏شهرى، محمّد، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، 1386ش.
  • مدرسی، منصور، فرهنگ توصیفی واژگان برنامه‌ریزی و توسعه، تهران، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، 1385ش.
  • مفيد، محمد بن محمد، الاختصاص، به‌تحقیق علی‌اکبر غفاری و محمود محرمی زرندی، قم، المؤتمر العالمى لالفية الشيخ المفيد، 1413‌ق.‏