پرش به محتوا

پیش‌نویس:خانواده قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر
دیداریویکی‌متن
imported>شاهرودی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:1313124 429.jpg|جایگزین=مهیا فیروزی همراه خواهرش|بندانگشتی|مهیا فیروزی همراه خواهرش]]
[[پرونده:خانواده قرآنی.jpg|جایگزین=یک خانواده ایرانی در حرم امام رضا|بندانگشتی|یک خانواده ایرانی در حرم امام رضا]]
{{درشت|'''خانواده قرآنی؛'''}} الگوی قرآنی نهاد [[خانواده]] در سبک زندگی اسلامی.
{{درشت|'''خانواده قرآنی؛'''}} الگوی قرآنی نهاد خانواده در سبک زندگی اسلامی.


خانوادهٔ قرآنی، نهاد مبتنی بر الگو و شاخص‌های الهی، نهاد مقدس اجتماعی، زیربنای [[معنویت|معنوی]] جامعه و کانون اصلی پروش‌اندیشه، [[اخلاق]] و تعالی روح انسان معرفی شده است. متون دینی هدف از تشکیل [[خانواده]] را تأمین نیازهای [[نیازهای عاطفی|عاطفی]] و [[معنویت|معنوی]] انسان از جمله دست‌یابی به آرامش می‌داند. از منظر اسلام، خانواده، مهم‌ترین و بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی محسوب می‌شود و از جایگاه مهمی در راستای تعالی و رشد جامعهٔ اسلامی برخوردار است.
خانوادهٔ قرآنی، نهاد مبتنی بر الگو و شاخص‌های الهی، نهاد مقدس اجتماعی، زیربنای [[معنویت|معنوی]] جامعه و کانون اصلی پروش‌اندیشه، [[اخلاق]] و تعالی روح انسان معرفی شده است. متون دینی هدف از تشکیل [[خانواده]] را تأمین نیازهای [[نیازهای عاطفی|عاطفی]] و [[معنویت|معنوی]] انسان از جمله دست‌یابی به آرامش می‌داند. از منظر اسلام، خانواده، مهم‌ترین و بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی محسوب می‌شود و از جایگاه مهمی در راستای تعالی و رشد جامعهٔ اسلامی برخوردار است.


== مفهوم‌شناسی خانواده قرآنی ==
==مفهوم‌شناسی خانواده قرآنی==
خانوادهٔ قرآنی، نهادی است که بر مبنای پیوند شرعی مرد و زن شکل می‌گیرد و ساماندهی و تداوم آن بر پایهٔ «[[مودت]]» و «رحمت» است. از نظر قرآن، این نهاد با در نظرگرفتن حقوق والدین و خویشاوندان، در جهت بقا، تربیت نسل بشر و تأمین نیازهای معنوی و مادی، ایجاد می‌شود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، 1403ج 17، ص259.</ref>‌اندیشمندان و مفسران تأکید قرآن بر تشکیل خانواده از طریق [[ازدواج]] را با هدف ادامه و گسترش فرهنگ دینی، تربیت نسل توحیدی<ref>سورهٔ شوری، آیهٔ 11.</ref> و تأمین نیازهای عاطفی و غریزی می‌دانند.<ref>سورهٔ روم، آیهٔ 21.</ref>
خانوادهٔ قرآنی، نهادی است که بر مبنای پیوند شرعی مرد و زن شکل می‌گیرد و ساماندهی و تداوم آن بر پایهٔ «مودت» و «رحمت» است. از نظر [[قرآن]]، این نهاد با در نظرگرفتن حقوق والدین و خویشاوندان، در جهت بقا، [[تربیت]] نسل بشر و تأمین نیازهای معنوی و مادی، ایجاد می‌شود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، 1403ج 17، ص259.</ref>‌اندیشمندان و مفسران تأکید قرآن بر تشکیل خانواده از طریق [[ازدواج]] را با هدف ادامه و گسترش فرهنگ دینی، تربیت نسل [[توحید|توحیدی]]<ref>سورهٔ شوری، آیهٔ 11.</ref> و تأمین نیازهای عاطفی و غریزی می‌دانند.<ref>سورهٔ روم، آیهٔ 21.</ref>


== اهمیت و جایگاه خانواده قرآنی ==
==اهمیت و جایگاه خانواده قرآنی==
در متون دینی بر اهمیت و جایگاه خانواده تأکید فراوان شده است:
در متون دینی بر اهمیت و جایگاه خانواده تأکید فراوان شده است:
[[پرونده:09-01.jpg|جایگزین=خانواده قر آنی|بندانگشتی|خانواده قر آنی]]
===تشویق به ازدواج===
 
[[پرونده:خانواده قرآنی۱.jpg|جایگزین=جشن ازدواج دانشجویی دانشگاه تهران|بندانگشتی|جشن ازدواج دانشجویی دانشگاه تهران]]
=== تشویق به ازدواج ===
متون اسلامی و آموزه‌های دینی خانواده را مقدس‌ترین و محبوب‌ترین نهاد نزد خداوند می‌داند، مردم را به ازدواج و تشکیل خانواده تشویق می‌کند و با دستورات سازنده‌ای در رابطه با تعامل همسران و امور خانواده، به استحکام و دوام آن نوید می‌دهد.<ref>پناهی، «خانواده از منظر دین و روان‌شناسی»، 1387ش، ص15-16.</ref> برای مثال در روایتی از [[پیامبر اسلام]] آمده که هیچ بنیانی پیش خداوند محبوب‌تر و ارزشمندتر از بنیان ازدواج و تشکیل خانواده نیست.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص222.</ref> به‌دلیل اهمیت خانوده، رهبانیت به‌معنای ترک لذت‌های دنیوی مانند ازدواج و تشکیل خانواده یکی از موارد نهی‌شده در اسلام است.<ref>مجلسی، عین الحیاة، 1382ش، ج1، ص376.</ref>
متون اسلامی و آموزه‌های دینی خانواده را مقدس‌ترین و محبوب‌ترین نهاد نزد خداوند می‌داند، مردم را به ازدواج و تشکیل خانواده تشویق می‌کند و با دستورات سازنده‌ای در رابطه با تعامل همسران و امور خانواده، به استحکام و دوام آن نوید می‌دهد.<ref>پناهی، «خانواده از منظر دین و روان‌شناسی»، 1387ش، ص15-16.</ref> برای مثال در روایتی از [[پیامبر اسلام]] آمده که هیچ بنیانی پیش خداوند محبوب‌تر و ارزشمندتر از بنیان ازدواج و تشکیل خانواده نیست.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص222.</ref> به‌دلیل اهمیت خانوده، رهبانیت به‌معنای ترک لذت‌های دنیوی مانند ازدواج و تشکیل خانواده یکی از موارد نهی‌شده در اسلام است.<ref>مجلسی، عین الحیاة، 1382ش، ج1، ص376.</ref>


=== سنت پیامبران ===
===سنت پیامبران===
دسته‌ای از متون دینی، [[ازدواج]] و تشکیل خانواده را سنت پیامبران می‌دانند و بر مبنای آن اگر کسی بخواهد در زمرهٔ پیروان پیامبران محسوب شود، باید از این سنت نیز پیروی کند. برای مثال [[حضرت علی]]، امام اول [[شیعیان]]، جوانان را به امر ازدواج تشویق می‌کند و آن را سنگ‌بنای خانواده و «سنت» پیامبر اسلام معرفی می‌کند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص218.</ref> همچنین در روایت معروفی از پیامبر اسلام بیان شده است که هر کس از این سنت روی بگرداند،<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص220.</ref> یا هر کسی توان مالی داشته و ازدواج نکند، از امت او نیست.<ref>متقی هندی، کنز العمال، 1425ق، ج16، ص280.</ref>
دسته‌ای از متون دینی، [[ازدواج]] و تشکیل خانواده را سنت پیامبران می‌دانند و بر مبنای آن اگر کسی بخواهد در زمرهٔ پیروان پیامبران محسوب شود، باید از این سنت نیز پیروی کند. برای مثال [[حضرت علی]]، امام اول [[شیعیان]]، جوانان را به امر ازدواج تشویق می‌کند و آن را سنگ‌بنای خانواده و «سنت» [[حضرت محمد|پیامبر اسلام]] معرفی می‌کند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص218.</ref> همچنین در روایت معروفی از پیامبر اسلام بیان شده است که هر کس از این سنت روی بگرداند،<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص220.</ref> یا هر کسی توان مالی داشته و ازدواج نکند، از امت او نیست.<ref>متقی هندی، کنز العمال، 1425ق، ج16، ص280.</ref>


=== افزایش ارزش عبادت ===
===افزایش ارزش عبادت===
در برخی روایات تأکید شده است که ارزش عبادت ازدواج‌کرده‌ها افزایش می‌یابد. برای مثال در حدیثی آمده که دو رکعت نماز فرد متأهل، برتر از مرد مجردی است که شب را به عبادت و روز را به روزه‌داری سپری کند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص221.</ref>یا دو رکعت نمازی که فرد همسردار می‌خواند، برتر از هفتاد رکعت نمازی است که فرد بی‌همسر بخواند.<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، 1367ش، ج20، ص21.</ref> بر همین مبنا، [[شهید مطهری]] معتقد است کمالات انسانی و پویایی که انسان در پرتو ازدواج و تشکیل خانواده به دست می‌آورد، در مدرسه یا [[جهاد با نفس]] و [[نماز شب]] نمی‌تواند به دست بیاورد.<ref>مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، 1367ش، ص389.</ref>
در برخی روایات تأکید شده است که ارزش عبادت ازدواج‌کرده‌ها افزایش می‌یابد. برای مثال در حدیثی آمده که دو رکعت نماز فرد متأهل، برتر از مرد مجردی است که شب را به [[عبادت]] و روز را به [[روزه|روزه‌داری]] سپری کند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص221.</ref>یا دو رکعت نمازی که فرد همسردار می‌خواند، برتر از هفتاد رکعت نمازی است که فرد بی‌همسر بخواند.<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، 1367ش، ج20، ص21.</ref> بر همین مبنا، [[شهید مطهری]] معتقد است کمالات انسانی و پویایی که انسان در پرتو ازدواج و تشکیل خانواده به دست می‌آورد، در مدرسه یا جهاد با نفس و [[نماز شب]] نمی‌تواند به دست بیاورد.<ref>مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، 1367ش، ص389.</ref>


=== وسعت رزق بعد از تشکیل خانواده ===
===وسعت رزق بعد از تشکیل خانواده===
برخی افراد بر اساس بینش و محاسبات مادی و از [[ترس]] فقر، ممکن است تن به [[ازدواج]] ندهند، اما بر اساس آموزه‌های دینی خانواده به‌دلیل ایجاد حس وظیفه‌شناسی و [[مسئولیت‌پذیری]] موجب شکوفایی استعداد همسران شده و آنها را به‌سوی تلاش، [[سازندگی]] و نقش‌پذیری وادار می‌سازد و موجب رفاه اقتصادی می‌شود.<ref>پناهی، «خانواده از منظر دین و روان‌شناسی»، 1387ش، ص15-16.</ref> قرآن کریم نیز به‌صراحت دستور می‌دهد که مردان و زنان مجرد خود را همسر دهید و اگر تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد.<ref>سورهٔ نور، آیهٔ 32.</ref> برخی روایات از پیشوایان دین نیز [[ازدواج]] را مایهٔ افزایش روزی می‌داند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص117.</ref>
برخی افراد بر اساس بینش و محاسبات مادی و از [[ترس]] فقر، ممکن است تن به [[ازدواج]] ندهند، اما بر اساس آموزه‌های دینی خانواده به‌دلیل ایجاد حس وظیفه‌شناسی و [[مسئولیت‌پذیری]] موجب شکوفایی استعداد همسران شده و آنها را به‌سوی تلاش، سازندگی و نقش‌پذیری وادار می‌سازد و موجب رفاه اقتصادی می‌شود.<ref>پناهی، «خانواده از منظر دین و روان‌شناسی»، 1387ش، ص15-16.</ref> قرآن کریم نیز به‌صراحت دستور می‌دهد که مردان و زنان مجرد خود را همسر دهید و اگر تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد.<ref>سورهٔ نور، آیهٔ 32.</ref> برخی روایات از پیشوایان دین نیز [[ازدواج]] را مایهٔ افزایش روزی می‌داند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص117.</ref>


== ویژگی‌های خانواده قرآنی ==
==ویژگی‌های خانواده قرآنی==
=== محل آرامش ===
===محل آرامش===
خانوادهٔ قرآنی، محل تأمین آرامش جسم و تسکین روح تمام اعضای آن است. فضای محدود و امن خانه، حریمی برای ابراز احساسات، بیان اسرار، ارضای غرایز و تأمین نیازهای جسمی و روحی انسان بوده و قرآن می‌گوید این سکونت و امنیت را خداوند برای انسان آفریده است.<ref>سورهٔ نحل، آیهٔ 80.</ref> به باور علامه طباطبایی آرامش‌بخشی ازدواج به این دلیل است که زن و مرد در خانواده، مکمل و مایهٔ شکوفایی و نشاط یکدیگرند و هر یک بدون دیگری ناقص می‌مانند و چون هر ناقصی شوق تکامل دارد؛ پس طبیعی است میان یک موجود و مکمل او جاذبهٔ نیرومند ایجاد شود که با رسیدن به آن احساس آرامش کند.<ref>طباطبایی، المیزان، 1396ش، ج16، ص166.</ref>
خانوادهٔ قرآنی، محل تأمین آرامش جسم و تسکین روح تمام اعضای آن است. فضای محدود و امن خانه، حریمی برای ابراز احساسات، بیان اسرار، ارضای غرایز و تأمین نیازهای جسمی و روحی انسان بوده و قرآن می‌گوید این سکونت و امنیت را خداوند برای انسان آفریده است.<ref>سورهٔ نحل، آیهٔ 80.</ref> به باور علامه طباطبایی آرامش‌بخشی ازدواج به این دلیل است که زن و مرد در خانواده، مکمل و مایهٔ شکوفایی و نشاط یکدیگرند و هر یک بدون دیگری ناقص می‌مانند و چون هر ناقصی شوق تکامل دارد؛ پس طبیعی است میان یک موجود و مکمل او جاذبهٔ نیرومند ایجاد شود که با رسیدن به آن احساس آرامش کند.<ref>طباطبایی، المیزان، 1396ش، ج16، ص166.</ref>


=== محل مهرورزی ===
===محل مهرورزی===
در نگاه اسلام آن چیزی که زن و مرد را به یکدیگر پیوند می‌دهد، تنها شهوت و [[غریزه]] نیست بلکه پایهٔ وحدت آنها براساس بیان قرآن،<ref>سورهٔ روم، آیهٔ 21.</ref> مودت و رحمت است.<ref>مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، 1396ش، ص1.</ref> سفارش به ابراز محبت و دوستی در منابع دینی و سیرهٔ پیشوایان [[دین]] زیاد آمده و در سیره عملی معصومان نیز موارد بسیاری از ابراز محبت نسبت به اعضای خانواده را می‌توان یافت. از جمله عبارت‌های پر مهر و محبت پیامبر اسلام خطاب به «[[فاطمه زهرا|فاطمه]]» دختر وی مانند «فداها ابوها»<ref>بحرانی، حلیهٔ الابرار، 1411ق، ج1، ص208.</ref> و «[[حضرت فاطمه|فاطمه]] بضعه منی»<ref>مفید، آمالی، 1413ق، ص260.</ref> نمونه‌ای از این ویژگی مهم است. به باور [[مرتضی مطهری|شهید مطهری]]، اسلام [[محبت زن به شوهر|محبت]] عمیق و صمیمی زوجین را به یکدیگر محترم شمرده و به آن توصیه کرده است و تدابیری به کار برده که این یگانگی هرچه بیشتر و محکم‌تر شود.<ref>مطهری، اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب، 1391ش، ص77.</ref>
[[پرونده:خانواده قرآنی۲.jpg|جایگزین=دختر در آغوش پدر |بندانگشتی|زهرا در آغوش پدر - خانواده علوی - عکاس معصومه علی‌اکبر]]
در نگاه اسلام آن چیزی که زن و مرد را به یکدیگر پیوند می‌دهد، تنها شهوت و [[غریزه]] نیست بلکه پایهٔ وحدت آنها براساس بیان قرآن،<ref>سورهٔ روم، آیهٔ 21.</ref> مودت و رحمت است.<ref>مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، 1396ش، ص1.</ref> سفارش به ابراز [[محبت در خانواده|محبت]] و دوستی در منابع دینی و سیرهٔ پیشوایان [[دین]] زیاد آمده و در سیره عملی معصومان نیز موارد بسیاری از ابراز محبت نسبت به اعضای خانواده را می‌توان یافت. از جمله عبارت‌های پر مهر و محبت پیامبر اسلام خطاب به «[[فاطمه زهرا|فاطمه]]» دختر وی مانند «فداها ابوها»<ref>بحرانی، حلیهٔ الابرار، 1411ق، ج1، ص208.</ref> و «فاطمه بضعه منی»<ref>مفید، آمالی، 1413ق، ص260.</ref> نمونه‌ای از این ویژگی مهم است. به باور [[مرتضی مطهری|شهید مطهری]]، اسلام محبت عمیق و صمیمی زوجین را به یکدیگر محترم شمرده و به آن توصیه کرده است و تدابیری به کار برده که این یگانگی هرچه بیشتر و محکم‌تر شود.<ref>مطهری، اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب، 1391ش، ص77.</ref>


=== همدلی و همراهی ===
===همدلی و همراهی===
از دیگر ویژگی‌های خانواده قرآنی [[همدلی]] و همراهی اعضای خانواده با همدیگر در شرایط سخت و آسان و تشخیص [[مصلحت زندگی]] و ترجیح آن بر منفعت شخصی بیان شده است. با اینکه قراردادها و مقررات در خانوادهٔ قرآنی [[احترام]] دارد، اما آنجا که پای مصلحت بزرگ‌تری در میان باشد، هر یک از افراد خانواده خواسته‌های فردی خود را فدای پیشبرد اهداف زندگی خواهد کرد.<ref>شرفی، خانواده متعادل، 1372ش، ص66.</ref> به‌عنوان مثال می‌توان به داستان ابراهیم پیامبر و همسر وی در قرآن کریم اشاره کرد؛ زمانی که به دستور خداوند هاجر را با فرزند خردسال خود در سرزمین بی‌آب وعلف [[مکه]] ساکن می‌کند و برای آنها دست به [[دعا]] برمی‌دارد.<ref>سورهٔ ابراهیم، آیهٔ 37.</ref>
از دیگر ویژگی‌های خانواده قرآنی همدلی و همراهی اعضای خانواده با همدیگر در شرایط سخت و آسان و تشخیص مصلحت زندگی و ترجیح آن بر منفعت شخصی بیان شده است. با اینکه قراردادها و مقررات در خانوادهٔ قرآنی احترام دارد، اما آنجا که پای مصلحت بزرگ‌تری در میان باشد، هر یک از افراد خانواده خواسته‌های فردی خود را فدای پیشبرد اهداف زندگی خواهد کرد.<ref>شرفی، خانواده متعادل، 1372ش، ص66.</ref> به‌عنوان مثال می‌توان به داستان ابراهیم پیامبر و همسر وی در قرآن کریم اشاره کرد؛ زمانی که به دستور خداوند هاجر را با فرزند خردسال خود در سرزمین بی‌آب وعلف مکه ساکن می‌کند و برای آنها دست به [[دعا]] برمی‌دارد.<ref>سورهٔ ابراهیم، آیهٔ 37.</ref>


=== عفاف و پاکدامنی ===
===عفاف و پاکدامنی===
پاکدامنی و ترک روابط خارج از خانواده، از منظر قرآن، منحصر در زنان نیست، بلکه بر اساس [[جهان‌بینی]] اسلامی سرشت هر انسانی، اقتضای [[حیا]] و [[عفاف]] را دارد و پاسداری از حریم خانواده و داشتن [[عفت]] و حجاب را برای افراد خانواده ضروری می‌داند.<ref>پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانواده متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص131.</ref> در فرهنگ اسلامی، مردان باید از نگاه آلوده بپرهیزند و زنان نیز نباید از روی شهوت به مردان نامحرم بنگرند؛ بلکه باید نگاه خود را کنترل کنند و زینت و زیبایی خود را از [[نامحرم]] بپوشانند.<ref>سورهٔ نور، آیهٔ 30-31.</ref> با توجه به اینکه جلوه‌گری زنان در جامعه موجب تزلزل بنیان خانواده می‌شود، قرآن دستور می‌دهد که زنان همچون دوران «جاهلیت نخستین» با [[خودآرایی]]، در جامعه ظاهر نشوند.<ref>سورهٔ احزاب، آیهٔ 33.</ref> مفسران قرآن، رفتار موسی پیامبر را الگوی بارز این نوع [[عفت‌ورزی]] می‌دانند که هنگام رفتن به خانهٔ شعیب، برای اینکه نگاه وی به زن نامحرم نیفتد، به دختر شعیب پیشنهاد کرد که پشت سر او حرکت کند و راه خانه را به او نشان دهد.<ref>حویزی، نورالثقلین، 1415ق، ج4، ص122.</ref>
پاکدامنی و ترک روابط خارج از خانواده، از منظر قرآن، منحصر در زنان نیست، بلکه بر اساس جهان‌بینی اسلامی سرشت هر انسانی، اقتضای [[حیا]] و [[عفاف]] را دارد و پاسداری از حریم خانواده و داشتن [[عفت]] و [[حجاب]] را برای افراد خانواده ضروری می‌داند.<ref>پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانواده متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص131.</ref> در فرهنگ اسلامی، مردان باید از نگاه آلوده بپرهیزند و زنان نیز نباید از روی شهوت به مردان نامحرم بنگرند؛ بلکه باید نگاه خود را کنترل کنند و [[زینت]] و [[زیبایی]] خود را از [[نامحرم]] بپوشانند.<ref>سورهٔ نور، آیهٔ 30-31.</ref> با توجه به اینکه جلوه‌گری زنان در جامعه موجب تزلزل بنیان خانواده می‌شود، قرآن دستور می‌دهد که زنان همچون دوران «جاهلیت نخستین» با خودآرایی، در جامعه ظاهر نشوند.<ref>سورهٔ احزاب، آیهٔ 33.</ref> مفسران قرآن، رفتار موسی پیامبر را الگوی بارز این نوع عفت‌ورزی می‌دانند که هنگام رفتن به خانهٔ شعیب، برای اینکه نگاه وی به زن نامحرم نیفتد، به دختر شعیب پیشنهاد کرد که پشت سر او حرکت کند و راه خانه را به او نشان دهد.<ref>حویزی، نورالثقلین، 1415ق، ج4، ص122.</ref>


=== میانه‌روی ===
===میانه‌روی===
اسلام، دین اعتدال بوده و از رفتار افراط و تفریطی به‌طور کلی و در امور خانواده به‌صورت خاص، نهی کرده است<ref>سورهٔ الرحمان، آیهٔ 8-9.</ref> که شامل [[اخلاق جنسی]] در خانواده، محبت‌کردن اعضای خانواده، هزینه‌های مختلف خانه، مهمانی‌رفتن و [[مهمانی]]<nowiki/>دادن، کارکردن و [[بیکاری]] می‌شود. کارشناسان میانه‌روی در امور خانواده را سبب شیرین‌شدن زندگی خانوادهٔ قرآنی می‌دانند.<ref>قرائتی، سیمای خانواده در قرآن و روایات، 1398ش، ص35.</ref>
اسلام، دین اعتدال بوده و از رفتار افراط و تفریطی به‌طور کلی و در امور خانواده به‌صورت خاص، نهی کرده است<ref>سورهٔ الرحمان، آیهٔ 8-9.</ref> که شامل اخلاق جنسی در خانواده، محبت‌کردن اعضای خانواده، هزینه‌های مختلف [[خانه]]، مهمانی‌رفتن و مهمانی‌دادن، کارکردن و بیکاری می‌شود. کارشناسان میانه‌روی در امور خانواده را سبب شیرین‌شدن زندگی خانوادهٔ قرآنی می‌دانند.<ref>قرائتی، سیمای خانواده در قرآن و روایات، 1398ش، ص35.</ref>


== آداب معاشرت در خانوادهٔ قرآنی ==
==آداب معاشرت در خانوادهٔ قرآنی==
[[پرونده:2129019 956.jpg|جایگزین=خانواده قرآنی|بندانگشتی|خانواده قرآنی]]
پژوهشگران معتقدند که در دنیای مدرن، مفهوم خانواده و روابط خانوادگی، جایگاه اصلی خود را از دست داده و زن و مرد، به‌صورت قراردادی زیر یک سقف زندگی می‌کنند که در میان آنها انس و [[محبت در خانواده|محبت]] وجود ندارد. این در حالی است که اسلام، محیط خانه را محل عشق و محبت و ارتباطات عاطفی دانسته و توجه به غرایز جنسی را محدود به محیط خانواده می‌داند. به‌همین دلیل خانوادهٔ قرآنی بر مبنای آداب معاشرت دینی و قدسی اداره می‌شود که آگاهی و رعایت اصول آن در تحکیم خانواده و ایجاد روابط گرم و صمیمی بین اعضای خانواده نقش دارد. برخی از مهم‌ترین آداب معاشرت در خانوادهٔ قرآنی عبارتند از:
پژوهشگران معتقدند که در دنیای مدرن، مفهوم خانواده و روابط خانوادگی، جایگاه اصلی خود را از دست داده و زن و مرد، به‌صورت قراردادی زیر یک سقف زندگی می‌کنند که در میان آنها انس و محبت وجود ندارد. این در حالی است که اسلام، محیط خانه را محل [[عشق]] و محبت و ارتباطات عاطفی دانسته و توجه به غرایز جنسی را محدود به محیط خانواده می‌داند. به‌همین دلیل خانوادهٔ قرآنی بر مبنای آداب معاشرت دینی و قدسی اداره می‌شود که آگاهی و رعایت اصول آن در تحکیم خانواده و ایجاد روابط گرم و صمیمی بین اعضای خانواده نقش دارد. برخی از مهم‌ترین [[آداب معاشرت]] در خانوادهٔ قرآنی عبارتند از:


=== رفتار شایسته ===
===رفتار شایسته===
در منابع اسلامی، دربارهٔ رعایت حسن‌خلق و رفتار شایستهٔ دینی در خانواده بسیار سفارش شده است. بسیاری از آیات و روایات، مردان را به خوش‌اخلاقی با همسران‌شان فرا می‌خوانند.<ref>فرج‌اللهی، «آداب معاشرت (7) معاشرت با خویشان و نیکی به آنان»، 1383ش، ص47.</ref> در برخی روایات نیز خوش‌اخلاقی از بهترین صفات و بداخلاقی از صفات بسیار ناپسند زنان معرفی شده و از آنان خواسته شده با شوهر خود با اخلاقی خوش‌برخورد کنند و از [[بداخلاقی]] بپرهیزند.<ref>کلینی، اصول کافی، 1401ق، ج5، ص325.</ref> قرآن کریم به مردان دستور می‌دهد با همسران خود به‌طور شایسته رفتار کنند.<ref>سورهٔ نسا، آیهٔ 19.</ref> از نگاه متون دینی رفتار شایسته سبب زدودن [[کینه]]<nowiki/>ها، گوارایی زندگی، ایجاد محبت و تثبیت مودت و عشق در زندگی و لطافت گفتار در خانواده می‌شود.<ref>ابن‌شعبه حرانی‏، 1404ق، تحف العقول، ص45.</ref>
در منابع اسلامی، دربارهٔ رعایت حسن‌خلق و رفتار شایستهٔ دینی در [[خانواده]] بسیار سفارش شده است. بسیاری از آیات و روایات، مردان را به خوش‌اخلاقی با همسران‌شان فرا می‌خوانند.<ref>فرج‌اللهی، «آداب معاشرت (7) معاشرت با خویشان و نیکی به آنان»، 1383ش، ص47.</ref> در برخی روایات نیز خوش‌اخلاقی از بهترین صفات و بداخلاقی از صفات بسیار ناپسند زنان معرفی شده و از آنان خواسته شده با شوهر خود با اخلاقی خوش‌برخورد کنند و از بداخلاقی بپرهیزند.<ref>کلینی، اصول کافی، 1401ق، ج5، ص325.</ref> قرآن کریم به مردان دستور می‌دهد با همسران خود به‌طور شایسته رفتار کنند.<ref>سورهٔ نسا، آیهٔ 19.</ref> از نگاه متون دینی رفتار شایسته سبب زدودن کینهها، گوارایی زندگی، ایجاد محبت و تثبیت مودت و عشق در زندگی و لطافت گفتار در خانواده می‌شود.<ref>ابن‌شعبه حرانی‏، 1404ق، تحف العقول، ص45.</ref>


=== خوش‌رویی ===
===خوش‌رویی===
در منابع دینی، [[خوش‌رویی]] را عامل بسیار مؤثری در آرامش و موفقیت خانوادگی دانسته است. در بیانات اهل‌بیت، عباراتی همچون «وجه منبسط»، «البشر»، «بشر حسن»، «طلاقة الوجه» و «البشاشة» مترادف با خوشرویی به کار رفته است. «وجه منبسط» به چهرهٔ خالی از عبوسی گفته می‌شود. قرب به خداوند، فرجام نیک زن و شوهر، ایجاد [[الفت]] و محبت و کینه‌زدایی از مهم‌ترین آثار خوش‌رویی در خانواده ذکر شده است.<ref>حسین‌زاده، «نقش خوش‌رویی و خوش‌زبانی در خانواده و اجتماعی»، 1392ش، ص130.</ref> [[پیامبر اسلام]] نیز یکی از حقوق همسر را خوش‌رویی می‌داند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص254.</ref>
در منابع دینی، خوش‌رویی را عامل بسیار مؤثری در آرامش و موفقیت خانوادگی دانسته است. در بیانات [[اهل‌بیت]]، عباراتی همچون «وجه منبسط»، «البشر»، «بشر حسن»، «طلاقة الوجه» و «البشاشة» مترادف با خوشرویی به کار رفته است. «وجه منبسط» به چهرهٔ خالی از عبوسی گفته می‌شود. قرب به خداوند، فرجام نیک زن و شوهر، ایجاد الفت و محبت و کینه‌زدایی از مهم‌ترین آثار خوش‌رویی در خانواده ذکر شده است.<ref>حسین‌زاده، «نقش خوش‌رویی و خوش‌زبانی در خانواده و اجتماعی»، 1392ش، ص130.</ref> [[پیامبر اسلام]] نیز یکی از حقوق همسر را خوش‌رویی می‌داند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص254.</ref>


=== خوش‌زبانی ===
===خوش‌زبانی===
در قرآن کریم سفارش شده است که با مردم به نیکی سخن بگویید<ref>بقره، 83.</ref> که اعضای خانواده را نیز در بر می‌گیرد. در روایات نیز به افراد سفارش شده که با همسر خود به نیکی سخن بگویند. برای مثال [[امام علی]] توصیه کرده است که در همه حال با همسران خود با نیکویی سخن بگویید.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص223.</ref>
در [[قرآن]] کریم سفارش شده است که با مردم به نیکی سخن بگویید<ref>بقره، 83.</ref> که اعضای خانواده را نیز در بر می‌گیرد. در روایات نیز به افراد سفارش شده که با همسر خود به نیکی سخن بگویند. برای مثال [[امام علی]] توصیه کرده است که در همه حال با همسران خود با نیکویی سخن بگویید.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص223.</ref>


=== سلام‌کردن ===
===سلام‌کردن===
از آداب مهم در خانوادهٔ قرآنی، سلام‌کردن است که موجب گرمی روابط و تحکیم خانواده می‌شود. به‌همین دلیل پیامبر اسلام توصیه کرده است که هنگام ورود به [[خانه]] به اهل آن سلام کنید؛ چرا که این کار [[برکت]] را بر آن خانه نازل می‌کند و ملائکه با آن مأنوس می‌شوند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج73، ص7.</ref> وجوب جواب سلام، حتی در حال نماز، نشانهٔ اهتمام اسلام به سنت سلام محسوب می‌شود.<ref>«فرهنگ زیبای سلام»، مجلهٔ طوبی، شمارهٔ 9، شهریور 1385ش، ص79.</ref>
از آداب مهم در خانوادهٔ قرآنی، سلام‌کردن است که موجب گرمی روابط و تحکیم خانواده می‌شود. به‌همین دلیل پیامبر اسلام توصیه کرده است که هنگام ورود به [[خانه]] به اهل آن سلام کنید؛ چرا که این کار [[برکت]] را بر آن خانه نازل می‌کند و ملائکه با آن مأنوس می‌شوند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج73، ص7.</ref> وجوب جواب سلام، حتی در حال [[نماز]]، نشانهٔ اهتمام اسلام به سنت سلام محسوب می‌شود.<ref>«فرهنگ زیبای سلام»، مجلهٔ طوبی، شمارهٔ 9، شهریور 1385ش، ص79.</ref>


=== استقبال یا بدرقه همسر ===
===استقبال یا بدرقه همسر===
در خانوادهٔ قرآنی استقبال از همسر به هنگام ورود به خانه یا بدرقه او به هنگام بیرون رفتن، نشانه صفا و [[صمیمیت زوجین|صمیمیت]] میان آن دو و نیز افزایش‌دهندهٔ مهر و محبت بین آنها معرفی شده است. پیامبر اسلام به همسر خانواده سفارش کرده است که هنگام ورود مرد به خانه، تا جلوی در، به استقبال او برود و به او خوش‌آمد بگوید.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، 1408ق، ج14، ص254.</ref>
در خانوادهٔ قرآنی استقبال از همسر به هنگام ورود به خانه یا بدرقه او به هنگام بیرون رفتن، نشانه صفا و [[صمیمیت زوجین|صمیمیت]] میان آن دو و نیز افزایش‌دهندهٔ مهر و محبت بین آنها معرفی شده است. پیامبر اسلام به همسر خانواده سفارش کرده است که هنگام ورود مرد به خانه، تا جلوی در، به استقبال او برود و به او خوش‌آمد بگوید.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، 1408ق، ج14، ص254.</ref>


=== سپاسگزاری و قدردانی ===
===سپاسگزاری و قدردانی===
از نظر متون دینی، قدردانی همسران از یکدیگر موجب [[استحکام خانواده]] و ایجاد محبت و آرامش بین اعضای خانواده و در برخی موارد، مانع از متلاشی‌شدن خانواده می‌شود. زن و مرد متدین، هر کدام به وظیفهٔ خود توجه نموده و زحمات دیگری را دیده و به جای منت گذاردن کار خود، از تلاش او تشکر می‌کنند. اهمیت سپاسگزاری چنان مورد توجه [[دین]] است که کوتاهی در اجرای آن همانند سستی در [[شکرگزاری]] نسبت به خداوند به‌شمار آمده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار 1403ق، ج68، ص44.</ref>
[[پرونده:نقش مادری.jpg|جایگزین=تقدیر از پدر خانواده |بندانگشتی|تقدیر پدر خانواده بعد از گرفتن دسته گل تبریک تولد از سوی فرزندان دسته گل را به همسرش (لیلی بقایی) به پاس زحمات اش تقدیم می کند - خانواده زرگریان]]
از نظر متون دینی، قدردانی همسران از یکدیگر موجب استحکام خانواده و ایجاد محبت و آرامش بین اعضای خانواده و در برخی موارد، مانع از متلاشی‌شدن خانواده می‌شود. زن و مرد متدین، هر کدام به وظیفهٔ خود توجه نموده و زحمات دیگری را دیده و به جای منت گذاردن کار خود، از تلاش او تشکر می‌کنند. اهمیت سپاسگزاری چنان مورد توجه [[دین]] است که کوتاهی در اجرای آن همانند سستی در شکرگزاری نسبت به خداوند به‌شمار آمده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار 1403ق، ج68، ص44.</ref>


=== همکاری ===
===همکاری===
[[پرونده:خانواده قرآنی۳.jpg|جایگزین=مشارکت اعضای خانواده در تهیه غذا|بندانگشتی|مشارکت اعضای خانواده در تهیه غذا - خانواده پاسندی - عکاس حدیثه پاسندی]]
در خانوادهٔ قرآنی هریک از اعضای خانواده بر خود لازم می‌داند برای حفظ و تقویت کانون پر مهر خانواده و نیز در جهت هرچه بهتر تربیت‌شدن فرزندان و اصلاح روابط اجتماعی آنان در آینده، با همدیگر همکاری کند.<ref>پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانواده متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص135.</ref> پیامبر اسلام خدمت به اعضای خانواده را موجب کفاره گناهان بزرگ و افزایش درجات انسان می‌داند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، 1408ق، ج13، ص49.</ref>
در خانوادهٔ قرآنی هریک از اعضای خانواده بر خود لازم می‌داند برای حفظ و تقویت کانون پر مهر خانواده و نیز در جهت هرچه بهتر تربیت‌شدن فرزندان و اصلاح روابط اجتماعی آنان در آینده، با همدیگر همکاری کند.<ref>پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانواده متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص135.</ref> پیامبر اسلام خدمت به اعضای خانواده را موجب کفاره گناهان بزرگ و افزایش درجات انسان می‌داند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، 1408ق، ج13، ص49.</ref>


=== رفتار احترام‌آمیز ===
===رفتار احترام‌آمیز===
==== احترام متقابل همسران ====
====احترام متقابل همسران====
با توجه به فرهنگ دینی، احترام متقابل زن و مرد در محیط خانوادگی، از ویژگی مهم خانواده قرآنی است. در تعالیم اسلامی آمده که هر یک از مرد و زن، باید به دیگری احترام بگذارد، چراکه احترام بین زوجین موجب محبت و صمیمیت بیشتر بین آنها و دیگر اعضای خانواده و استحکام کانون خانواده می‌شود.<ref>پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانوادهٔ متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص10.</ref> از نظر برخی متون دینی وظیفهٔ مرد به‌عنوان مدیر و بزرگ خانواده، در این باره سنگین‌تر است و در روایات فراوانی، به مردها توصیه شده که به همسران خود احترام بگذارند.<ref>مجلسی، بحارالانوار 1403ق، ج73، ص85.</ref>
با توجه به فرهنگ دینی، احترام متقابل زن و مرد در محیط خانوادگی، از ویژگی مهم خانواده قرآنی است. در تعالیم اسلامی آمده که هر یک از مرد و زن، باید به دیگری احترام بگذارد، چراکه احترام بین زوجین موجب محبت و صمیمیت بیشتر بین آنها و دیگر اعضای خانواده و استحکام کانون خانواده می‌شود.<ref>پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانوادهٔ متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص10.</ref> از نظر برخی متون دینی وظیفهٔ مرد به‌عنوان مدیر و بزرگ خانواده، در این باره سنگین‌تر است و در روایات فراوانی، به مردها توصیه شده که به همسران خود احترام بگذارند.<ref>مجلسی، بحارالانوار 1403ق، ج73، ص85.</ref>


==== [[احسان به والدین]] ====
====[[احسان به والدین]]====
در خانوادهٔ قرآنی [[پدر]] و مادر از جایگاه بسیار بلندی برخوردارند چنان‌که خداوند، به احترام و تکریم پدرو مادر، پس از بیان حکم وجوب پرستش خدای یگانه، فرمان داده است.<ref>سورهٔ بقره، آیهٔ 83.</ref> قرآن کریم حتی کوچک‌ترین بی‌احترامی به والدین را ممنوع می‌کند و فرزندان حتی اجازة «اف» گفتن به والدین خود را نیز ندارند.<ref>سورهٔ اسرا، آیهٔ 23-24.</ref>
در خانوادهٔ قرآنی [[پدر]] و مادر از جایگاه بسیار بلندی برخوردارند چنان‌که خداوند، به احترام و تکریم [[پدر]] و مادر، پس از بیان حکم وجوب پرستش خدای یگانه، فرمان داده است.<ref>سورهٔ بقره، آیهٔ 83.</ref> قرآن کریم حتی کوچک‌ترین بی‌احترامی به والدین را ممنوع می‌کند و فرزندان حتی اجازة «اف» گفتن به والدین خود را نیز ندارند.<ref>سورهٔ اسرا، آیهٔ 23-24.</ref>


==== احترام به فرزندان ====
====احترام به فرزندان====
احترام به فرزندان نیز از ویژگی‌های بسیار مهم خانوادهٔ قرآنی است. در آموزه‌های دینی توصیه شده که اگر خانواده‌ها این نیاز کودک را ارضا کند، موجب [[آرامش روانی]]، امنیت خاطر، [[اعتماد به نفس|اعتماد بنفس]]، اعتماد به والدین وحتی سلامت جسمی او می‌شود.<ref>حسین‌زاده، سیرهٔ تربیتی پیامبر و اهل بیت، 1385ش، ج1، ص82.</ref>
[[پرونده:خانواده قرآنی۴.jpg|جایگزین=بدرقه فرزندان هنگام رفتن به مدرسه|بندانگشتی|بدرقه فرزندان هنگام رفتن به مدرسه - خانواده زرگریان - عکاس مصطفی قربان موحد]]
احترام به فرزندان نیز از ویژگی‌های بسیار مهم خانوادهٔ قرآنی است. در آموزه‌های دینی توصیه شده که اگر خانواده‌ها این نیاز [[کودک]] را ارضا کند، موجب آرامش روانی، امنیت خاطر، [[اعتماد به نفس|اعتماد بنفس]]، اعتماد به والدین وحتی سلامت جسمی او می‌شود.<ref>حسین‌زاده، سیرهٔ تربیتی پیامبر و اهل بیت، 1385ش، ج1، ص82.</ref>


=== تعامل نیکو با خویشاوندان ===
===تعامل نیکو با خویشاوندان===
رفتار نیکو با خویشاوندان از آداب سفارش‌شده در خانوادهٔ قرآنی است. در ۱۵ آیهٔ قرآن با تعبیر «قُربی» یا ذی‌القربی از بستگان دور و نزدیک انسان، سخن به میان آورده و دربارهٔ نیکی‌کردن به آنان سفارش کرده است.<ref>فرج‌اللهی، «آداب معاشرت (7) معاشرت با خویشان و نیکی به آنان»، 1383ش، ص47.</ref> از دیدگاه اسلام، بعد از پدر و مادر و فرزندان، که نزدیکان درجه یک انسان محسوب می‌شوند، رفتار با دیگر خویشاوندان نزدیک و بستگان، از اهمیت به سزایی برخوردار است که خالق هستی از آنان در آیات متعدد به عنوان «رحم» و «ارحام» نام می‌برد.<ref>سورهٔ انفال، آیهٔ 75.</ref>
رفتار نیکو با خویشاوندان از آداب سفارش‌شده در خانوادهٔ قرآنی است. در ۱۵ آیهٔ قرآن با تعبیر «قُربی» یا ذی‌القربی از بستگان دور و نزدیک انسان، سخن به میان آورده و دربارهٔ نیکی‌کردن به آنان سفارش کرده است.<ref>فرج‌اللهی، «آداب معاشرت (7) معاشرت با خویشان و نیکی به آنان»، 1383ش، ص47.</ref> از دیدگاه اسلام، بعد از پدر و مادر و فرزندان، که نزدیکان درجه یک انسان محسوب می‌شوند، رفتار با دیگر خویشاوندان نزدیک و بستگان، از اهمیت به سزایی برخوردار است که خالق هستی از آنان در آیات متعدد به عنوان «رحم» و «ارحام» نام می‌برد.<ref>سورهٔ انفال، آیهٔ 75.</ref>


== جمعیت و فرزندآوری در خانوادهٔ قرآنی ==
==جمعیت و فرزندآوری در خانوادهٔ قرآنی==
در فرهنگ دینی [[فرزندآوری]] و ازدیاد نسل از اهداف و کارکردهای مهم [[خانوادۀ قرآنی]] دانسته شده است. نعمت،<ref>سوره نحل، آیه 72.</ref> زینت [[زندگی]]،<ref>سوره کهف، آیه 46.</ref> نور چشم<ref>سوره فرقان، آیه 74.</ref> و سبب یاری الهی<ref>سوره اسراء، آیه 6.</ref> توصیف قرآنی از فرزند است که بیانگر پسندیده‌بودن فرزندآوری و ادامهٔ نسل از نگاه قرآن است.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/66041/فرزند-آوری-در-آئینه-آیات-قرآن حیدری و غبیشاوی، «فرزندآوری در آئینه آیات قرآن»،  پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.]</ref> همچنین دعای حضرت [[ادیان ابراهیمی|ابراهیم]]<ref>سوره صافات، آیه 100.</ref> و زکریا<ref>سوره آل عمران، آیه 38.</ref> برای فرزندآوری در سنین پیری و از آن‌طرف، بشارت الهی بر اجابت [[دعا]]<nowiki/>ی آنها<ref>سوره هود، آیات 71-73.</ref> نیز، نشانه اهمیت موضوع [[فرزندآوری]] ازنظر قرآن شمرده شده است.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/66041/فرزند-آوری-در-آئینه-آیات-قرآن حیدری و غبیشاوی، «فرزندآوری در آئینه آیات قرآن»،  پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.]</ref>
در فرهنگ دینی [[فرزندآوری]] و ازدیاد نسل از اهداف و کارکردهای مهم خانوادۀ قرآنی دانسته شده است. نعمت،<ref>سوره نحل، آیه 72.</ref> زینت [[زندگی]]،<ref>سوره کهف، آیه 46.</ref> نور چشم<ref>سوره فرقان، آیه 74.</ref> و سبب یاری الهی<ref>سوره اسراء، آیه 6.</ref> توصیف قرآنی از فرزند است که بیانگر پسندیده‌بودن فرزندآوری و ادامهٔ نسل از نگاه قرآن است.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/66041/فرزند-آوری-در-آئینه-آیات-قرآن حیدری و غبیشاوی، «فرزندآوری در آئینه آیات قرآن»،  پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.]</ref> همچنین دعای حضرت [[ادیان ابراهیمی|ابراهیم]]<ref>سوره صافات، آیه 100.</ref> و زکریا<ref>سوره آل عمران، آیه 38.</ref> برای فرزندآوری در سنین پیری و از آن‌طرف، بشارت الهی بر اجابت [[دعا]]<nowiki/>ی آنها<ref>سوره هود، آیات 71-73.</ref> نیز، نشانه اهمیت موضوع [[فرزندآوری]] ازنظر قرآن شمرده شده است.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/66041/فرزند-آوری-در-آئینه-آیات-قرآن حیدری و غبیشاوی، «فرزندآوری در آئینه آیات قرآن»،  پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.]</ref>


== پانویس ==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


== منابع ==
==منابع==
{{آغاز منابع}}
* قرآن کریم.
* قرآن کریم.
* ابن‌شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول‏، قم، جامعه مدرسین‏، ۱۴۰۴ق.
* ابن‌شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول‏، قم، جامعه مدرسین‏، ۱۴۰۴ق.
خط ۱۱۶: خط ۱۱۹:
* نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ش.
* نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ش.
* نوری، حسین، مستدرک الوسائل، بیروت، مؤسسهٔ آل‌البیت، ۱۴۰۸ق.
* نوری، حسین، مستدرک الوسائل، بیروت، مؤسسهٔ آل‌البیت، ۱۴۰۸ق.
 
{{پایان منابع}}
{{قرآن-افقی}}
{{قرآن-افقی}}
{{خانواده-افقی}}
{{خانواده-افقی}}

نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۴۱

یک خانواده ایرانی در حرم امام رضا
یک خانواده ایرانی در حرم امام رضا

خانواده قرآنی؛ الگوی قرآنی نهاد خانواده در سبک زندگی اسلامی.

خانوادهٔ قرآنی، نهاد مبتنی بر الگو و شاخص‌های الهی، نهاد مقدس اجتماعی، زیربنای معنوی جامعه و کانون اصلی پروش‌اندیشه، اخلاق و تعالی روح انسان معرفی شده است. متون دینی هدف از تشکیل خانواده را تأمین نیازهای عاطفی و معنوی انسان از جمله دست‌یابی به آرامش می‌داند. از منظر اسلام، خانواده، مهم‌ترین و بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی محسوب می‌شود و از جایگاه مهمی در راستای تعالی و رشد جامعهٔ اسلامی برخوردار است.

مفهوم‌شناسی خانواده قرآنی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خانوادهٔ قرآنی، نهادی است که بر مبنای پیوند شرعی مرد و زن شکل می‌گیرد و ساماندهی و تداوم آن بر پایهٔ «مودت» و «رحمت» است. از نظر قرآن، این نهاد با در نظرگرفتن حقوق والدین و خویشاوندان، در جهت بقا، تربیت نسل بشر و تأمین نیازهای معنوی و مادی، ایجاد می‌شود.[۱]‌اندیشمندان و مفسران تأکید قرآن بر تشکیل خانواده از طریق ازدواج را با هدف ادامه و گسترش فرهنگ دینی، تربیت نسل توحیدی[۲] و تأمین نیازهای عاطفی و غریزی می‌دانند.[۳]

اهمیت و جایگاه خانواده قرآنی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در متون دینی بر اهمیت و جایگاه خانواده تأکید فراوان شده است:

تشویق به ازدواج

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
جشن ازدواج دانشجویی دانشگاه تهران
جشن ازدواج دانشجویی دانشگاه تهران

متون اسلامی و آموزه‌های دینی خانواده را مقدس‌ترین و محبوب‌ترین نهاد نزد خداوند می‌داند، مردم را به ازدواج و تشکیل خانواده تشویق می‌کند و با دستورات سازنده‌ای در رابطه با تعامل همسران و امور خانواده، به استحکام و دوام آن نوید می‌دهد.[۴] برای مثال در روایتی از پیامبر اسلام آمده که هیچ بنیانی پیش خداوند محبوب‌تر و ارزشمندتر از بنیان ازدواج و تشکیل خانواده نیست.[۵] به‌دلیل اهمیت خانوده، رهبانیت به‌معنای ترک لذت‌های دنیوی مانند ازدواج و تشکیل خانواده یکی از موارد نهی‌شده در اسلام است.[۶]

سنت پیامبران

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

دسته‌ای از متون دینی، ازدواج و تشکیل خانواده را سنت پیامبران می‌دانند و بر مبنای آن اگر کسی بخواهد در زمرهٔ پیروان پیامبران محسوب شود، باید از این سنت نیز پیروی کند. برای مثال حضرت علی، امام اول شیعیان، جوانان را به امر ازدواج تشویق می‌کند و آن را سنگ‌بنای خانواده و «سنت» پیامبر اسلام معرفی می‌کند.[۷] همچنین در روایت معروفی از پیامبر اسلام بیان شده است که هر کس از این سنت روی بگرداند،[۸] یا هر کسی توان مالی داشته و ازدواج نکند، از امت او نیست.[۹]

افزایش ارزش عبادت

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در برخی روایات تأکید شده است که ارزش عبادت ازدواج‌کرده‌ها افزایش می‌یابد. برای مثال در حدیثی آمده که دو رکعت نماز فرد متأهل، برتر از مرد مجردی است که شب را به عبادت و روز را به روزه‌داری سپری کند.[۱۰]یا دو رکعت نمازی که فرد همسردار می‌خواند، برتر از هفتاد رکعت نمازی است که فرد بی‌همسر بخواند.[۱۱] بر همین مبنا، شهید مطهری معتقد است کمالات انسانی و پویایی که انسان در پرتو ازدواج و تشکیل خانواده به دست می‌آورد، در مدرسه یا جهاد با نفس و نماز شب نمی‌تواند به دست بیاورد.[۱۲]

وسعت رزق بعد از تشکیل خانواده

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برخی افراد بر اساس بینش و محاسبات مادی و از ترس فقر، ممکن است تن به ازدواج ندهند، اما بر اساس آموزه‌های دینی خانواده به‌دلیل ایجاد حس وظیفه‌شناسی و مسئولیت‌پذیری موجب شکوفایی استعداد همسران شده و آنها را به‌سوی تلاش، سازندگی و نقش‌پذیری وادار می‌سازد و موجب رفاه اقتصادی می‌شود.[۱۳] قرآن کریم نیز به‌صراحت دستور می‌دهد که مردان و زنان مجرد خود را همسر دهید و اگر تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد.[۱۴] برخی روایات از پیشوایان دین نیز ازدواج را مایهٔ افزایش روزی می‌داند.[۱۵]

ویژگی‌های خانواده قرآنی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محل آرامش

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خانوادهٔ قرآنی، محل تأمین آرامش جسم و تسکین روح تمام اعضای آن است. فضای محدود و امن خانه، حریمی برای ابراز احساسات، بیان اسرار، ارضای غرایز و تأمین نیازهای جسمی و روحی انسان بوده و قرآن می‌گوید این سکونت و امنیت را خداوند برای انسان آفریده است.[۱۶] به باور علامه طباطبایی آرامش‌بخشی ازدواج به این دلیل است که زن و مرد در خانواده، مکمل و مایهٔ شکوفایی و نشاط یکدیگرند و هر یک بدون دیگری ناقص می‌مانند و چون هر ناقصی شوق تکامل دارد؛ پس طبیعی است میان یک موجود و مکمل او جاذبهٔ نیرومند ایجاد شود که با رسیدن به آن احساس آرامش کند.[۱۷]

محل مهرورزی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
دختر در آغوش پدر
زهرا در آغوش پدر - خانواده علوی - عکاس معصومه علی‌اکبر

در نگاه اسلام آن چیزی که زن و مرد را به یکدیگر پیوند می‌دهد، تنها شهوت و غریزه نیست بلکه پایهٔ وحدت آنها براساس بیان قرآن،[۱۸] مودت و رحمت است.[۱۹] سفارش به ابراز محبت و دوستی در منابع دینی و سیرهٔ پیشوایان دین زیاد آمده و در سیره عملی معصومان نیز موارد بسیاری از ابراز محبت نسبت به اعضای خانواده را می‌توان یافت. از جمله عبارت‌های پر مهر و محبت پیامبر اسلام خطاب به «فاطمه» دختر وی مانند «فداها ابوها»[۲۰] و «فاطمه بضعه منی»[۲۱] نمونه‌ای از این ویژگی مهم است. به باور شهید مطهری، اسلام محبت عمیق و صمیمی زوجین را به یکدیگر محترم شمرده و به آن توصیه کرده است و تدابیری به کار برده که این یگانگی هرچه بیشتر و محکم‌تر شود.[۲۲]

همدلی و همراهی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از دیگر ویژگی‌های خانواده قرآنی همدلی و همراهی اعضای خانواده با همدیگر در شرایط سخت و آسان و تشخیص مصلحت زندگی و ترجیح آن بر منفعت شخصی بیان شده است. با اینکه قراردادها و مقررات در خانوادهٔ قرآنی احترام دارد، اما آنجا که پای مصلحت بزرگ‌تری در میان باشد، هر یک از افراد خانواده خواسته‌های فردی خود را فدای پیشبرد اهداف زندگی خواهد کرد.[۲۳] به‌عنوان مثال می‌توان به داستان ابراهیم پیامبر و همسر وی در قرآن کریم اشاره کرد؛ زمانی که به دستور خداوند هاجر را با فرزند خردسال خود در سرزمین بی‌آب وعلف مکه ساکن می‌کند و برای آنها دست به دعا برمی‌دارد.[۲۴]

عفاف و پاکدامنی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پاکدامنی و ترک روابط خارج از خانواده، از منظر قرآن، منحصر در زنان نیست، بلکه بر اساس جهان‌بینی اسلامی سرشت هر انسانی، اقتضای حیا و عفاف را دارد و پاسداری از حریم خانواده و داشتن عفت و حجاب را برای افراد خانواده ضروری می‌داند.[۲۵] در فرهنگ اسلامی، مردان باید از نگاه آلوده بپرهیزند و زنان نیز نباید از روی شهوت به مردان نامحرم بنگرند؛ بلکه باید نگاه خود را کنترل کنند و زینت و زیبایی خود را از نامحرم بپوشانند.[۲۶] با توجه به اینکه جلوه‌گری زنان در جامعه موجب تزلزل بنیان خانواده می‌شود، قرآن دستور می‌دهد که زنان همچون دوران «جاهلیت نخستین» با خودآرایی، در جامعه ظاهر نشوند.[۲۷] مفسران قرآن، رفتار موسی پیامبر را الگوی بارز این نوع عفت‌ورزی می‌دانند که هنگام رفتن به خانهٔ شعیب، برای اینکه نگاه وی به زن نامحرم نیفتد، به دختر شعیب پیشنهاد کرد که پشت سر او حرکت کند و راه خانه را به او نشان دهد.[۲۸]

میانه‌روی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اسلام، دین اعتدال بوده و از رفتار افراط و تفریطی به‌طور کلی و در امور خانواده به‌صورت خاص، نهی کرده است[۲۹] که شامل اخلاق جنسی در خانواده، محبت‌کردن اعضای خانواده، هزینه‌های مختلف خانه، مهمانی‌رفتن و مهمانی‌دادن، کارکردن و بیکاری می‌شود. کارشناسان میانه‌روی در امور خانواده را سبب شیرین‌شدن زندگی خانوادهٔ قرآنی می‌دانند.[۳۰]

آداب معاشرت در خانوادهٔ قرآنی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پژوهشگران معتقدند که در دنیای مدرن، مفهوم خانواده و روابط خانوادگی، جایگاه اصلی خود را از دست داده و زن و مرد، به‌صورت قراردادی زیر یک سقف زندگی می‌کنند که در میان آنها انس و محبت وجود ندارد. این در حالی است که اسلام، محیط خانه را محل عشق و محبت و ارتباطات عاطفی دانسته و توجه به غرایز جنسی را محدود به محیط خانواده می‌داند. به‌همین دلیل خانوادهٔ قرآنی بر مبنای آداب معاشرت دینی و قدسی اداره می‌شود که آگاهی و رعایت اصول آن در تحکیم خانواده و ایجاد روابط گرم و صمیمی بین اعضای خانواده نقش دارد. برخی از مهم‌ترین آداب معاشرت در خانوادهٔ قرآنی عبارتند از:

رفتار شایسته

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در منابع اسلامی، دربارهٔ رعایت حسن‌خلق و رفتار شایستهٔ دینی در خانواده بسیار سفارش شده است. بسیاری از آیات و روایات، مردان را به خوش‌اخلاقی با همسران‌شان فرا می‌خوانند.[۳۱] در برخی روایات نیز خوش‌اخلاقی از بهترین صفات و بداخلاقی از صفات بسیار ناپسند زنان معرفی شده و از آنان خواسته شده با شوهر خود با اخلاقی خوش‌برخورد کنند و از بداخلاقی بپرهیزند.[۳۲] قرآن کریم به مردان دستور می‌دهد با همسران خود به‌طور شایسته رفتار کنند.[۳۳] از نگاه متون دینی رفتار شایسته سبب زدودن کینهها، گوارایی زندگی، ایجاد محبت و تثبیت مودت و عشق در زندگی و لطافت گفتار در خانواده می‌شود.[۳۴]

خوش‌رویی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در منابع دینی، خوش‌رویی را عامل بسیار مؤثری در آرامش و موفقیت خانوادگی دانسته است. در بیانات اهل‌بیت، عباراتی همچون «وجه منبسط»، «البشر»، «بشر حسن»، «طلاقة الوجه» و «البشاشة» مترادف با خوشرویی به کار رفته است. «وجه منبسط» به چهرهٔ خالی از عبوسی گفته می‌شود. قرب به خداوند، فرجام نیک زن و شوهر، ایجاد الفت و محبت و کینه‌زدایی از مهم‌ترین آثار خوش‌رویی در خانواده ذکر شده است.[۳۵] پیامبر اسلام نیز یکی از حقوق همسر را خوش‌رویی می‌داند.[۳۶]

خوش‌زبانی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در قرآن کریم سفارش شده است که با مردم به نیکی سخن بگویید[۳۷] که اعضای خانواده را نیز در بر می‌گیرد. در روایات نیز به افراد سفارش شده که با همسر خود به نیکی سخن بگویند. برای مثال امام علی توصیه کرده است که در همه حال با همسران خود با نیکویی سخن بگویید.[۳۸]

سلام‌کردن

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از آداب مهم در خانوادهٔ قرآنی، سلام‌کردن است که موجب گرمی روابط و تحکیم خانواده می‌شود. به‌همین دلیل پیامبر اسلام توصیه کرده است که هنگام ورود به خانه به اهل آن سلام کنید؛ چرا که این کار برکت را بر آن خانه نازل می‌کند و ملائکه با آن مأنوس می‌شوند.[۳۹] وجوب جواب سلام، حتی در حال نماز، نشانهٔ اهتمام اسلام به سنت سلام محسوب می‌شود.[۴۰]

استقبال یا بدرقه همسر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در خانوادهٔ قرآنی استقبال از همسر به هنگام ورود به خانه یا بدرقه او به هنگام بیرون رفتن، نشانه صفا و صمیمیت میان آن دو و نیز افزایش‌دهندهٔ مهر و محبت بین آنها معرفی شده است. پیامبر اسلام به همسر خانواده سفارش کرده است که هنگام ورود مرد به خانه، تا جلوی در، به استقبال او برود و به او خوش‌آمد بگوید.[۴۱]

سپاسگزاری و قدردانی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تقدیر از پدر خانواده
تقدیر پدر خانواده بعد از گرفتن دسته گل تبریک تولد از سوی فرزندان دسته گل را به همسرش (لیلی بقایی) به پاس زحمات اش تقدیم می کند - خانواده زرگریان

از نظر متون دینی، قدردانی همسران از یکدیگر موجب استحکام خانواده و ایجاد محبت و آرامش بین اعضای خانواده و در برخی موارد، مانع از متلاشی‌شدن خانواده می‌شود. زن و مرد متدین، هر کدام به وظیفهٔ خود توجه نموده و زحمات دیگری را دیده و به جای منت گذاردن کار خود، از تلاش او تشکر می‌کنند. اهمیت سپاسگزاری چنان مورد توجه دین است که کوتاهی در اجرای آن همانند سستی در شکرگزاری نسبت به خداوند به‌شمار آمده است.[۴۲]

همکاری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مشارکت اعضای خانواده در تهیه غذا
مشارکت اعضای خانواده در تهیه غذا - خانواده پاسندی - عکاس حدیثه پاسندی

در خانوادهٔ قرآنی هریک از اعضای خانواده بر خود لازم می‌داند برای حفظ و تقویت کانون پر مهر خانواده و نیز در جهت هرچه بهتر تربیت‌شدن فرزندان و اصلاح روابط اجتماعی آنان در آینده، با همدیگر همکاری کند.[۴۳] پیامبر اسلام خدمت به اعضای خانواده را موجب کفاره گناهان بزرگ و افزایش درجات انسان می‌داند.[۴۴]

رفتار احترام‌آمیز

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

احترام متقابل همسران

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

با توجه به فرهنگ دینی، احترام متقابل زن و مرد در محیط خانوادگی، از ویژگی مهم خانواده قرآنی است. در تعالیم اسلامی آمده که هر یک از مرد و زن، باید به دیگری احترام بگذارد، چراکه احترام بین زوجین موجب محبت و صمیمیت بیشتر بین آنها و دیگر اعضای خانواده و استحکام کانون خانواده می‌شود.[۴۵] از نظر برخی متون دینی وظیفهٔ مرد به‌عنوان مدیر و بزرگ خانواده، در این باره سنگین‌تر است و در روایات فراوانی، به مردها توصیه شده که به همسران خود احترام بگذارند.[۴۶]

احسان به والدین

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در خانوادهٔ قرآنی پدر و مادر از جایگاه بسیار بلندی برخوردارند چنان‌که خداوند، به احترام و تکریم پدر و مادر، پس از بیان حکم وجوب پرستش خدای یگانه، فرمان داده است.[۴۷] قرآن کریم حتی کوچک‌ترین بی‌احترامی به والدین را ممنوع می‌کند و فرزندان حتی اجازة «اف» گفتن به والدین خود را نیز ندارند.[۴۸]

احترام به فرزندان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بدرقه فرزندان هنگام رفتن به مدرسه
بدرقه فرزندان هنگام رفتن به مدرسه - خانواده زرگریان - عکاس مصطفی قربان موحد

احترام به فرزندان نیز از ویژگی‌های بسیار مهم خانوادهٔ قرآنی است. در آموزه‌های دینی توصیه شده که اگر خانواده‌ها این نیاز کودک را ارضا کند، موجب آرامش روانی، امنیت خاطر، اعتماد بنفس، اعتماد به والدین وحتی سلامت جسمی او می‌شود.[۴۹]

تعامل نیکو با خویشاوندان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رفتار نیکو با خویشاوندان از آداب سفارش‌شده در خانوادهٔ قرآنی است. در ۱۵ آیهٔ قرآن با تعبیر «قُربی» یا ذی‌القربی از بستگان دور و نزدیک انسان، سخن به میان آورده و دربارهٔ نیکی‌کردن به آنان سفارش کرده است.[۵۰] از دیدگاه اسلام، بعد از پدر و مادر و فرزندان، که نزدیکان درجه یک انسان محسوب می‌شوند، رفتار با دیگر خویشاوندان نزدیک و بستگان، از اهمیت به سزایی برخوردار است که خالق هستی از آنان در آیات متعدد به عنوان «رحم» و «ارحام» نام می‌برد.[۵۱]

جمعیت و فرزندآوری در خانوادهٔ قرآنی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در فرهنگ دینی فرزندآوری و ازدیاد نسل از اهداف و کارکردهای مهم خانوادۀ قرآنی دانسته شده است. نعمت،[۵۲] زینت زندگی،[۵۳] نور چشم[۵۴] و سبب یاری الهی[۵۵] توصیف قرآنی از فرزند است که بیانگر پسندیده‌بودن فرزندآوری و ادامهٔ نسل از نگاه قرآن است.[۵۶] همچنین دعای حضرت ابراهیم[۵۷] و زکریا[۵۸] برای فرزندآوری در سنین پیری و از آن‌طرف، بشارت الهی بر اجابت دعای آنها[۵۹] نیز، نشانه اهمیت موضوع فرزندآوری ازنظر قرآن شمرده شده است.[۶۰]

پانویس

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  1. ↑ مجلسی، بحار الانوار، 1403ج 17، ص259.
  2. ↑ سورهٔ شوری، آیهٔ 11.
  3. ↑ سورهٔ روم، آیهٔ 21.
  4. ↑ پناهی، «خانواده از منظر دین و روان‌شناسی»، 1387ش، ص15-16.
  5. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص222.
  6. ↑ مجلسی، عین الحیاة، 1382ش، ج1، ص376.
  7. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص218.
  8. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص220.
  9. ↑ متقی هندی، کنز العمال، 1425ق، ج16، ص280.
  10. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص221.
  11. ↑ حرعاملی، وسائل الشیعه، 1367ش، ج20، ص21.
  12. ↑ مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، 1367ش، ص389.
  13. ↑ پناهی، «خانواده از منظر دین و روان‌شناسی»، 1387ش، ص15-16.
  14. ↑ سورهٔ نور، آیهٔ 32.
  15. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج103، ص117.
  16. ↑ سورهٔ نحل، آیهٔ 80.
  17. ↑ طباطبایی، المیزان، 1396ش، ج16، ص166.
  18. ↑ سورهٔ روم، آیهٔ 21.
  19. ↑ مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، 1396ش، ص1.
  20. ↑ بحرانی، حلیهٔ الابرار، 1411ق، ج1، ص208.
  21. ↑ مفید، آمالی، 1413ق، ص260.
  22. ↑ مطهری، اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب، 1391ش، ص77.
  23. ↑ شرفی، خانواده متعادل، 1372ش، ص66.
  24. ↑ سورهٔ ابراهیم، آیهٔ 37.
  25. ↑ پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانواده متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص131.
  26. ↑ سورهٔ نور، آیهٔ 30-31.
  27. ↑ سورهٔ احزاب، آیهٔ 33.
  28. ↑ حویزی، نورالثقلین، 1415ق، ج4، ص122.
  29. ↑ سورهٔ الرحمان، آیهٔ 8-9.
  30. ↑ قرائتی، سیمای خانواده در قرآن و روایات، 1398ش، ص35.
  31. ↑ فرج‌اللهی، «آداب معاشرت (7) معاشرت با خویشان و نیکی به آنان»، 1383ش، ص47.
  32. ↑ کلینی، اصول کافی، 1401ق، ج5، ص325.
  33. ↑ سورهٔ نسا، آیهٔ 19.
  34. ↑ ابن‌شعبه حرانی‏، 1404ق، تحف العقول، ص45.
  35. ↑ حسین‌زاده، «نقش خوش‌رویی و خوش‌زبانی در خانواده و اجتماعی»، 1392ش، ص130.
  36. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص254.
  37. ↑ بقره، 83.
  38. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج100، ص223.
  39. ↑ مجلسی، بحارالانوار، 1403ق، ج73، ص7.
  40. ↑ «فرهنگ زیبای سلام»، مجلهٔ طوبی، شمارهٔ 9، شهریور 1385ش، ص79.
  41. ↑ نوری، مستدرک الوسائل، 1408ق، ج14، ص254.
  42. ↑ مجلسی، بحارالانوار 1403ق، ج68، ص44.
  43. ↑ پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانواده متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص135.
  44. ↑ طبرسی، مجمع البیان، 1408ق، ج13، ص49.
  45. ↑ پورمحمدی و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانوادهٔ متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، 1399ش، ص10.
  46. ↑ مجلسی، بحارالانوار 1403ق، ج73، ص85.
  47. ↑ سورهٔ بقره، آیهٔ 83.
  48. ↑ سورهٔ اسرا، آیهٔ 23-24.
  49. ↑ حسین‌زاده، سیرهٔ تربیتی پیامبر و اهل بیت، 1385ش، ج1، ص82.
  50. ↑ فرج‌اللهی، «آداب معاشرت (7) معاشرت با خویشان و نیکی به آنان»، 1383ش، ص47.
  51. ↑ سورهٔ انفال، آیهٔ 75.
  52. ↑ سوره نحل، آیه 72.
  53. ↑ سوره کهف، آیه 46.
  54. ↑ سوره فرقان، آیه 74.
  55. ↑ سوره اسراء، آیه 6.
  56. ↑ حیدری و غبیشاوی، «فرزندآوری در آئینه آیات قرآن»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  57. ↑ سوره صافات، آیه 100.
  58. ↑ سوره آل عمران، آیه 38.
  59. ↑ سوره هود، آیات 71-73.
  60. ↑ حیدری و غبیشاوی، «فرزندآوری در آئینه آیات قرآن»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.

منابع

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  • قرآن کریم.
  • ابن‌شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول‏، قم، جامعه مدرسین‏، ۱۴۰۴ق.
  • احمدوند، خلیل‌الله و دیگران، «بررسی فقهی احکام و شرایط فرزندخواندگی در اسلام»، فصلنامهٔ قانون‌یار، دورهٔ سوم، شمارهٔ دوازدهم، زمستان ۱۳۸۰ش.
  • اعزازی، شهلا، جامعه‌شناسی خانواده، تهران، مطالعات زنان، ۱۳۸۳ش.
  • بحرانی، هاشم، حلیهٔ الابرار فی احوال محمد و آله الاطهار، قم، مؤسسهٔ معارف، ۱۴۱۱ق.
  • پناهی، احمدعلی، «خانواده از منظر دین و روان‌شناسی»، مجلهٔ معرفت، شمارهٔ ۱۳۵، ۱۳۸۷ش.
  • پورمحمدی، سیده‌راضیه و دیگران، «واکاوی شاخص‌های اخلاقی خانواده متعالی در بهبود سبک زندگی از منظر قرآن کریم»، مجلهٔ بصیرت و تربیت اسلامی، دورهٔ ۱۷، شمارهٔ ۵۳، ۱۳۹۹ش.
  • حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۷ش.
  • حسینی‌زاده، علی، سیرهٔ تربیتی پیامبر و اهل بیت، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۵ش.
  • حسین‌زاده، علی، «نقش خوش‌رویی و خوش زبانی در خانواده و اجتماعی»، مجلهٔ معرفت، سال بیست و دوم، شمارهٔ ۱۹۲، آذر ۱۳۹۲ش.
  • حویزی، جمعه العروس، نور الثقلین، قم، مؤسسهٔ مطبوعاتی اسماعیلیان، ۱۴۱۵ق.
  • حیدری و غبیشاوی، «فرزندآوری در آئینه آیات قرآن»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، تاریخ درج مطلب: ۳۰ دی ۱۳۹۶ش.
  • زارعی توپخانه، محمد و دیگران، «بررسی رابطه ساختار قدرت در خانواده با کارآمدی آن»، مجلهٔ روان‌شناسی و دین، سال ششم، شمارهٔ ۳، ۱۳۹۲ش.
  • شرفی، محمدرضا، خانوادهٔ متعادل، تهران، انجمن اولیا و مربیان، ۱۳۷۲ش.
  • طباطبایی، محمدحسین، المیزان، قم، جامعه مدرسین حوزهٔ علمیه، ۱۳۷۴ش.
  • فرج‌اللهی، فرج‌الله، «آداب معاشرت (۷) معاشرت با خویشان و نیکی به آنان»، ماهنامهٔ مکتب اسلام، شمارهٔ ۵، ۱۳۸۳ش.
  • «فرهنگ زیبای سلام»، مجلهٔ طوبی، شمارهٔ ۹، شهریور ۱۳۸۵ش.
  • قرائتی، محسن، سیمای خانواده در قرآن و روایات، تهران، مؤسسه فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۹۸ش.
  • قنبرپور، معصومه و آزاددل، سمیه، «نقش عدالت در تنظیم اصول حاکم بر مدیریت خانواده از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه»، پژوهش و مطالعات علوم اسلامی، شماره ۷، بهمن ۱۳۹۸ش.
  • قندانی آرانی، علی‌اکبر و صادقی آرانی، زهرا، «خانواده و سبک زندگی اسلامی (خانواده قرآنی)»، کنگرهٔ بین‌المللی روان‌شناسی و علوم تربیتی با رویکرد اسلامی، ۱۳۹۴ش.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۱ق.
  • متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام، کنز العمال فی سنن االقوال و االفعال، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۵ق.
  • مجلسی، محمدباقر، عین الحیات، تحقیق سید مهدی رجائی، قم، انوار الهدی، ۱۳۸۲ش.
  • مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳ق.
  • محمدی ری‌شهری، محمد، تحکیم خانواده، قم، دارالحدیث، ۱۳۹۰ش.
  • محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۷ش.
  • مطهری، مرتضی، اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب، تهران، صدرا، ۱۳۷۱ش.
  • مطهری، مرتضی، تعلیم و تربیت در اسلام، تهران، صدرا، ۱۳۶۷ش.
  • مفید، محمد بن محمد، الامالی، قم، کنگرهٔ شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
  • مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، مطابق مذهب اهل‌بیت، زیرنظر سید محمودهاشمی شاهرودی، قم، مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۹ش.
  • نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ش.
  • نوری، حسین، مستدرک الوسائل، بیروت، مؤسسهٔ آل‌البیت، ۱۴۰۸ق.
برگرفته از «https://iranpedia.wiki/w/index.php?title=پیش‌نویس:خانواده_قرآنی&oldid=50891»