پرش به محتوا

پیش‌نویس:نقش تربیتی مادر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
صفحه‌ای تازه حاوی «<big>'''نقش تربیتی مادر'''</big>؛ وظایف و مسئولیت‌های تربیتی تعریف شده برای جایگاه مادری. نقش تربیتی مادر برای زنان در محیط خانواده مهم‌ترین نقش دانسته می‌شود. همراهی کودک با مادر بیش از پدر است و کودک تا هفت سالگی بیش از هر کسی تحت تأثیر مادر و اخل...» ایجاد کرد
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<big>'''نقش تربیتی مادر'''</big>؛ وظایف و مسئولیت‌های تربیتی تعریف شده برای جایگاه مادری.
[[پرونده:نقش تربیتی مادر.jpg|جایگزین=فستیوال بازی مادر و کودک در بیرجند |بندانگشتی|فستیوال بازی مادر و کودک در بیرجند ]]
{{درشت|'''نقش تربیتی مادر'''}}؛ وظایف و مسئولیت‌های تربیتی تعریف شده برای جایگاه مادری.


نقش تربیتی مادر برای زنان در محیط خانواده مهم‌ترین نقش دانسته می‌شود. همراهی کودک با مادر بیش از پدر است و کودک تا هفت سالگی بیش از هر کسی تحت تأثیر مادر و اخلاق و رفتار او قرار دارد و در صورتی که از سوی مادر مورد مهر و توجه قرار گیرد، فرمان‌بردار او می‌شود. در این صورت مادر می‌تواند تمام ساحت‌های تربیتی را به‌شکل موفقیت‌آمیزی اجرا کرده و کودک را به ثمر برساند.
نقش تربیتی مادر برای زنان در محیط [[خانواده]] مهم‌ترین نقش دانسته می‌شود. همراهی [[کودک]] با مادر بیش از پدر است و کودک تا هفت سالگی بیش از هر کسی تحت تأثیر مادر و اخلاق و رفتار او قرار دارد و در صورتی که از سوی مادر مورد مهر و توجه قرار گیرد، فرمان‌بردار او می‌شود. در این صورت مادر می‌تواند تمام ساحت‌های تربیتی را به‌شکل موفقیت‌آمیزی اجرا کرده و کودک را به ثمر برساند.


==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی نقش تربیتی مادر==
تربیت به‌معنای پروردن و ادب و اخلاق به کسی آموختن و در اصطلاح، شکوفایی استعدادها و به تکامل رساندن فرد است که عوامل لطیف نیز دارد و با اجبار و ارعاب نمی‌تواند قرین باشد. هر یک از والدین در تربیت فرزندان نقش مهمی دارند؛ اما مادر به‌لحاظ عواطف و احساسات و حضور بیشتر در کنار فرزندان، اولین مربی کودک و الگوی اصلی او است. به‌صورت فطری و طبیعی نیز تربیت کودک در انحصار مادر قرار می‌گیرد.  
[[تربیت]] به‌معنای پروردن و ادب و [[اخلاق]] به کسی آموختن<ref>[https://vajehyab.com/?q=تربیت&f=amid عمید، فرهنگ فارسی، ذیل واژۀ تربیت.]</ref> و در اصطلاح، شکوفایی استعدادها و به تکامل رساندن فرد است که عوامل لطیف نیز دارد و با اجبار و ارعاب نمی‌تواند قرین باشد.<ref>[http://www.mortezamotahari.com/fa/BookView.html?BookId=7081&BookArticleID=133383 «تربیت و فطرت و فرق تربیت با صنعت»، پایگاه جامع استاد شهید مرتضی مطهری.]</ref> هر یک از والدین در تربیت فرزندان نقش مهمی دارند؛ اما مادر به‌لحاظ عواطف و [[احساس|احساسات]]<ref>[https://noorlib.ir/en/book/view/4185?pageNumber=138&viewType=pdf&query=نقش%20تربیتی%20مادر شیرودی، نقش سیاسی اجتماعی زنان در تاریخ معاصر ایران، 1386ش، ص137-138.]</ref> و حضور بیشتر در کنار فرزندان، اولین مربی کودک و الگوی اصلی او است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1369272/بررسی-اثرات-ابزارهای-نوین-ناتوی-فرهنگی کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص7.]</ref> به‌صورت فطری و طبیعی نیز تربیت کودک در انحصار مادر قرار می‌گیرد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/146621/نقش-تربیتی-مادر-در-بازی-کودک?q=نقش%20%d8%aa%d8%b1%d8%a8%db%8c%d8%aa%db%8c% «نقش تربیتی مادر در بازی کودک»، 1362ش، ص45.]</ref>


==اهمیت نقش مادر در تربیت فرزندان==
==اهمیت نقش مادر در تربیت فرزندان==
مهم‌ترین نقشی که زنان در محیط خانواده دارند، نقش تربیتی مادری است. کودک بیشتر زمان خود را با مادر می‌گذراند؛ بدین جهت نقش مادری برجسته‌تر از نقش پدری است. نقش تربیتی مادر در دوران کودکی و نقش تربیتی پدر در دوران نوجوانی پررنگ می‌شود. مادر اولین معلم کودک است. مادران با مسئولیت تربیتی که بر عهدۀ آنان است، می‌توانند در سرنوشت یک جامعه دخیل باشند؛ مادری که فرزندان صالح و سالم تحویل جامعه می‌دهد، جامعه را به‌سوی خیر و صلاح پیش می‌برد و فرزند منحرف جامعه را به انحراف خواهد کشید.  
مهم‌ترین نقشی که زنان در محیط خانواده دارند، نقش تربیتی مادری است. کودک بیشتر زمان خود را با مادر می‌گذراند؛ بدین جهت [[نقش مادری]] برجسته‌تر از نقش پدری است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1369272/بررسی-اثرات-ابزارهای-نوین-ناتوی-فرهنگی کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص7.]</ref> نقش تربیتی مادر در دوران کودکی و [[نقش تربیتی پدر]] در دوران [[نوجوانی]] پررنگ می‌شود. مادر اولین معلم [[کودک]] است. مادران با مسئولیت تربیتی که بر عهدهٔ آنان است، می‌توانند در سرنوشت یک جامعه دخیل باشند؛ مادری که فرزندان صالح و سالم تحویل جامعه می‌دهد، جامعه را به‌سوی خیر و صلاح پیش می‌برد و فرزند منحرف جامعه را به انحراف خواهد کشید.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/114481/امام-خمینی-ره-و-نقش-مادر-در-تربیت حمصیان اتفاق، «امام خمینی (ره) و نقش مادر در تربیت»، 1381ش، ص10-11 و 13.]</ref>
نقش مادر پیش از تولد تا پیش از دبستان کودک اهمیت زیادی دارد. برخورداری مادر از نعمت عاطفه و احساس در حد کمال آن، به او نیروی شگرفی برای حفاظت و تربیت می‌دهد. احساس امنیت و آرامش کودکان در خانه نیز وابسته به حضور مادر است. کودک در این سنین بیش از هر زمانی نیازمند محبت است که از لطافت روحی و عاطفی مادر سیراب می‌شود. مادر نقش تربیتی ویژه‌ای در زمان بارداری و شیردهی به مدت حداقل سی ماه دارد که پدر از آن محروم است.  
 
نقش تربیتی مادر در زمان‌های مختلف و ابعاد گوناگون تجلی می‌یابد.
نقش مادر پیش از تولد تا پیش از دبستان کودک اهمیت زیادی دارد. برخورداری مادر از نعمت عاطفه و احساس در حد کمال آن، به او نیروی شگرفی برای حفاظت و تربیت می‌دهد. احساس امنیت و آرامش کودکان در [[خانه]] نیز وابسته به حضور مادر است. کودک در این سنین بیش از هر زمانی نیازمند محبت است که از لطافت روحی و عاطفی مادر سیراب می‌شود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/146621/نقش-تربیتی-مادر-در-بازی-کودک?q=نقش%20%d8%aa%d8%b1%d8%a8%db%8c%d8%aa%db%8c% «نقش تربیتی مادر در بازی کودک»، 1362ش، ص45.]</ref> مادر نقش تربیتی ویژه‌ای در زمان [[بارداری]] و شیردهی به مدت حداقل سی ماه دارد که پدر از آن محروم است. نقش تربیتی مادر در زمان‌های مختلف و ابعاد گوناگون تجلی می‌یابد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص191.]</ref>


==نقش تربیتی مادر در دوران پیش از بارداری==
==نقش تربیتی مادر در دوران پیش از بارداری==
تربیت فرزند پیش از تولد آغاز می‌شود. بینش، نگرش، روحیات، حالات و خلقیات و رفتار والدین به‌ویژه مادر در تربیت کودک مؤثر است. زن در دوران پیش از بارداری می‌تواند با تقویت معنویت در خود مهیای ایفای نقش تربیتی مطلوب مادری در آینده شود. خودسازی فکری، روحی و جسمی مادر از زمینه‌های لازم برای کسب معرفت و معنویت است و سبب تولد دوباره و سازندگی مادر می‌شود. کسب ایمان و یقین نیز در مرحله بعدی سبب تقویت معنویت در مادر می‌شود که در رفتار و کردار او خود را نشان می‌دهد؛ شرک و بی‌دینی مادر علاوه بر بدعاقبتی خود، سرنوشت فرزندان را نیز تغییر خواهد داد و باعث انحراف آنان خواهد شد. ایمان، خیرخواهی و پاکدلی مادر در فرزندان اثرگذار است. طبق نظر کارشناسان تقوای مادر نسبت به پدر تأثیرگذاری بیشتری روی فرزندان دارد.  
تربیت فرزند پیش از تولد آغاز می‌شود. بینش، نگرش، روحیات، حالات و خلقیات و رفتار والدین به‌ویژه مادر در تربیت کودک مؤثر است. زن در دوران پیش از [[بارداری]] می‌تواند با تقویت معنویت در خود مهیای ایفای نقش تربیتی مطلوب مادری در آینده شود. خودسازی فکری، روحی و جسمی مادر از زمینه‌های لازم برای کسب معرفت و معنویت است و سبب تولد دوباره و سازندگی مادر می‌شود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1800196/Ù%C2†Ã™%C2‚Ø%C2´-Ø%C2ªÃ˜%C2±Ã˜%C2¨Ã›%C2ŒÃ˜%C2ªÃ›%C2Œ-Ù%C2…Ø%C2§Ã˜%C2¯Ã˜%C2±-Ø%C2¨Ã˜%C2±-Ù%C2Ã˜%C2±Ã˜%C2²Ã™%C2†Ã˜%C2¯Ã˜%C2§Ã™%C2†-Ø%C2¨Ã˜%C2§-Ø%C2ªÃ˜%C2§Ãš%C2©Ã›%C2ŒÃ˜%C2¯-Ø%C2¨Ã˜%C2±-Ø%C2§Ã› منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص83-87.]</ref>
 
کسب [[ایمان]] و یقین نیز در مرحله بعدی سبب تقویت معنویت در مادر می‌شود که در رفتار و کردار او خود را نشان می‌دهد؛ شرک و بی‌دینی مادر علاوه بر بدعاقبتی خود، سرنوشت فرزندان را نیز تغییر خواهد داد و باعث انحراف آنان خواهد شد. ایمان، خیرخواهی و پاکدلی مادر در فرزندان اثرگذار است. طبق نظر کارشناسان تقوای مادر نسبت به [[پدر]] تأثیرگذاری بیشتری روی فرزندان دارد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1800196/نقش-تربیتی-مادر-بر-فرزندان-با-تاکید-بر-Ø§Û منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص83-87.]</ref>


==نقش تربیتی مادر در دوران بارداری==
==نقش تربیتی مادر در دوران بارداری==
اخلاق و روحیات مادر در دوران بارداری بر جنین اثرگذار است و بازه زمانی نه ماهۀ بارداری در تمام عملکردهای فیزیکی، ذهنی، هوشی، حسی و روحی آنها تأثیر مستقیم دارد. سبک زندگی مادر در دوران بارداری، روح، ذهن و جسم کودک را می‌سازد. در صورتی که خواسته‌های مادر خواسته‌های خدایی باشد، جنین بار مثبت آن را حس کرده و ابعاد انسانی وجود او تقویت می‌شود و در صورتی که درخواست‌های خود را به خواسته‌های غیر الهی تنزل دهد، کودک نیز در آینده چنین خواهد کرد. کودک مفاهیم اعتقادی را از دوران بارداری از مادر می‌گیرد. مادر باید توجه داشته باشد که غذای حلال بخورد؛ زیرا حرام بودن غذا اثر وضعی نامطلوبی در رشد، تربیت و آینده فرزندش خواهد داشت.  
اخلاق و روحیات مادر در دوران بارداری بر جنین اثرگذار است و بازه زمانی نه ماههٔ بارداری در تمام عملکردهای فیزیکی، ذهنی، هوشی، حسی و روحی آنها تأثیر مستقیم دارد. سبک زندگی مادر در دوران بارداری، روح، ذهن و جسم کودک را می‌سازد. در صورتی که خواسته‌های مادر خواسته‌های خدایی باشد، جنین بار مثبت آن را حس کرده و ابعاد انسانی وجود او تقویت می‌شود و در صورتی که درخواست‌های خود را به خواسته‌های غیر الهی تنزل دهد، کودک نیز در آینده چنین خواهد کرد. کودک مفاهیم اعتقادی را از دوران بارداری از مادر می‌گیرد. مادر باید توجه داشته باشد که غذای حلال بخورد؛ زیرا حرام بودن غذا اثر وضعی نامطلوبی در رشد، تربیت و آینده فرزندش خواهد داشت.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1800196/نقش-تربیتی-مادر-بر-فرزندان-با-تاکید-بر-Ø§Û منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص93-89.]</ref>


==اصول تربیت کودک تا سه سالگی==
==اصول تربیت کودک تا سه سالگی==
* تمرکز بر تربیت فردی؛
[[پرونده:نقش تربیتی مادر۱.jpg|جایگزین=مریلا زارع در نقش مادر در فیلم سینمایی چ|بندانگشتی|مریلا زارع در نقش مادر در فیلم سینمایی چ]]
* تغذیه صحیح با شیر مادر؛
*تمرکز بر تربیت فردی؛
* محبت و مهرورزی؛
*تغذیه صحیح با [[شیر مادر]]؛
* تشویق؛
*محبت و [[مهربانی|مهرورزی]]؛
* مراقبت در برابر خطرها؛
*تشویق؛
* سرگرم کردن کودک؛
*مراقبت در برابر خطرها؛
* پرهیز از تنبیه بدنی و نوازش‌های افراطی.
*سرگرم کردن کودک؛
*پرهیز از [[تنبیه بدنی]] و نوازش‌های افراطی.<ref>خیری و دیگران، «نقش مادر در تربیت کودک از منظر آموزه‌های اسلامی»، 1399ش، ص28.</ref>


==اصول تربیت از سه تا هفت سالگی==
==اصول تربیت از سه تا هفت سالگی==
* معطوف کردن توجه کودک به پدیده‌ها؛  
*معطوف کردن توجه کودک به پدیده‌ها؛
* برانگیختن کنجکاوی کودک؛  
*برانگیختن کنجکاوی کودک؛
* جهت دادن بازی‌ها به‌سمت بازی‌های گروهی و اجتماعی؛  
*جهت دادن [[بازی]]‌ها به‌سمت بازی‌های گروهی و اجتماعی؛
* ایجاد مهارت با درست کردن کاردستی؛  
*ایجاد مهارت با درست کردن کاردستی؛
* انتقال آموزش‌های مهم از طریق بازی یا داستان؛  
*انتقال آموزش‌های مهم از طریق بازی یا داستان؛
* تشویق به کارهای هنری؛  
*تشویق به کارهای هنری؛
* ایجاد جرأت از طریق تشویق؛  
*ایجاد جرأت از طریق تشویق؛
* ایجاد روحیه نظم، همکاری و مسئولیت‌پذیری.  
*ایجاد روحیه نظم، همکاری و [[مسئولیت‌پذیری]].<ref>[https://www.sid.ir/paper/524372/fa خیری و دیگران، «نقش مادر در تربیت کودک از منظر آموزه‌های اسلامی»، 1399ش، ص28.]</ref>


==وظایف اولیه مادر==
==وظایف اولیه مادر==
===پذیرش کودک===
===پذیرش کودک===
از اولین وظایف مادر پس از تولد، پذیرش و استقبال از کودک، فارغ از دختر یا پسر بودن، زیبایی یا زشتی، نقص یا سلامتی او است؛ بی‌توجهی به کودک و یا تحقیر او آسیب‌های بسیاری به روان کودک وارد می‌کند؛ اما پذیرش کودک سبب تعلق خاطر او به خانواده می‌شود.  
از اولین وظایف مادر پس از تولد، پذیرش و استقبال از کودک، فارغ از [[دختر]] یا پسر بودن، [[زیبایی]] یا زشتی، نقص یا سلامتی او است؛ بی‌توجهی به کودک یا تحقیر او آسیب‌های بسیاری به روان کودک وارد می‌کند؛ اما پذیرش کودک سبب تعلق خاطر او به [[خانواده]] می‌شود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص192-193.]</ref>


===محبت به کودک===
===محبت به کودک===
رابطه مادر با فرزند باید بر پایه مهر و محبت شکل گیرد؛ چرا که محبت از نیازهای اولیه فرزند است و محبت مادرانه در تعیین سرنوشت کودک اهمیت بسیاری دارد و ویژگی‌های فردی کودک را نیز می‌سازد. با محبت کردن به کودک از بسیاری از جرم‌ها در آینده می‌توان جلوگیری کرد؛ زیرا بسیاری از بزهکاری‌ها ریشه در کمبود محبت خانوادگی دارد. مادر می‌تواند محبت خود را با بوسیدن، در آغوش گرفتن و نوازش فرزند نشان دهد. تربیت کودک در گرو پذیرش و حرف‌شنوی از مادر است که با محبت مادر اطمینان و اعتماد حاصل می‌شود و در پی آن کودک از مادر اطاعت می‌کند. از طرف دیگر محبت افراطی به کودک نیز آسیب‌زا است و موجب ضعف روحی، تکبر، زودرنجی و پرتوقعی کودک می‌شود. در محبت کردن اصل اعتدال را باید در نظر گرفت.  
[[پرونده:نقش تربیتی مادر۲.jpg|جایگزین=کودک فلسطینی در آغوش مادر بعد از حمله رژیم صهیونیستی|بندانگشتی|کودک فلسطینی در آغوش مادر بعد از حمله رژیم صهیونیستی]]
رابطه مادر با فرزند باید بر پایه مهر و محبت شکل گیرد؛ چرا که محبت از نیازهای اولیه فرزند است و محبت مادرانه در تعیین سرنوشت کودک اهمیت بسیاری دارد و ویژگی‌های فردی کودک را نیز می‌سازد. با محبت کردن به کودک از بسیاری از جرم‌ها در آینده می‌توان جلوگیری کرد؛ زیرا بسیاری از بزهکاری‌ها ریشه در کمبود محبت خانوادگی دارد. مادر می‌تواند محبت خود را با بوسیدن، در [[آغوش مادر|آغوش]] گرفتن و نوازش فرزند نشان دهد. تربیت کودک در گرو پذیرش و حرف‌شنوی از مادر است که با محبت مادر اطمینان و اعتماد حاصل می‌شود و در پی آن کودک از مادر اطاعت می‌کند. از طرف دیگر محبت افراطی به کودک نیز آسیب‌زا است و موجب ضعف روحی، [[تکبر]]، زودرنجی و پرتوقعی کودک می‌شود. در محبت کردن اصل [[اعتدال]] را باید در نظر گرفت.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص194-197.]</ref>


==نقش‌های تربیتی مادر==
==نقش‌های تربیتی مادر==
===پرورش جسمانی===  
===نقش مادر در پرورش جسمانی کودک از دیدگاه اسلامی===
برجسته‌ترین نیاز جسمانی کودک تغذیه است. توجه مادر به برنامه غذایی فرزند از دوران بارداری ضرورت دارد. در حدیثی از پیامبر اکرم به خوردن میوه بِه برای زیبایی کودک سفارش شده است که بر خلقیات هم اثر می‌گذارد. در حدیث دیگری از امام رضا به خوردن کندر در دوران بارداری برای زیرک و دانا شدن پسران و خوش‌خلق و زیبا شدن دختران تأکید شده است. پس از تولد کودک شیردهی مادر به فرزند علاوه بر جنبه تغذیه، مبادلۀ عاطفی و تقویت امنیتی کودک نیز هست. کودک حین شیرخوردن با شنیدن صدای قلب مادر آرام می‌شود. کودکانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، از نظر فکری، جسمی و روحی سالم‌ترند. در آموزه‌های اسلامی نیز برای تشویق مادران به امر شیردهی اجر زیادی برای آن بیان شده است. ارتباط نزدیک میان کودک و مادر حین شیردهی موجب انتقال حالات روحی، اخلاقی و رفتاری مادر به فرزند می‌شود. تمام حالات روحی مادر اعم از معنوی یا غیر آن در شیر اثر کرده و از این طریق به کودک می‌رسد و چه بسا بی‌تقوایی نیز همانند مسمویت شیر در صورت آلوده بودن آن، سبب مسمومیت روحی و معنوی کودک شود.
====اهمیت تغذیه از دوران بارداری====
مادر می‌تواند با برنامه‌ریزی و تنوع غذایی در آشپزی، عادت‌های غذایی سالم در فرزندان ایجاد کند و آنان را از ابتلا به لاغری یا چاقی، انواع بیماری‌ها در اثر تغذیۀ ناسالم و برخی بیماری‌های روحی ناشی از تغذیۀ نادرست مصون بدارد. پرورش جسمانی علاوه بر تغذیۀ سالم بایستی توأم با حلال بودن آن باشد، تا در کمال کودک مؤثر واقع شود. توجه به بهداشت و سلامت کودک نیز بر عهدۀ مادر است و این توجه از ابتلا به بسیاری از معلولیت‌ها می‌تواند جلوگیری ‌کند؛ مثلاً اگر مادر به دیر نشستن، دیر راه افتادن و دیر دندان درآوردن کودک توجه کند از ابتلا به معلولیت‌های جسمی و حرکتی خطرناک می‌تواند پیش‌گیری کند. ورزش از دیگر مواردی است که در پرورش جسمانی کودکان مؤثر است. والدین و به‌ویژه مادر در صورتی که سبک زندگی فعال و با نشاط همراه با ورزش‌های ساده و مستمری همچون پیاده‌روی، ورزش‌های کششی و بدنی داشته باشند، الگوی فرزندان خود قرار می‌گیرند. در حدیثی از پیامبر نیز به تقویت جسمانی با ورزش‌هایی همچون شنا و تیراندازی سفارش شده است.  
برجسته‌ترین نیاز جسمانی [[کودک]] تغذیه است. توجه مادر به برنامه غذایی فرزند از دوران بارداری ضرورت دارد. در حدیثی از [[حضرت محمد|پیامبر اکرم]] به خوردن میوه [[به|بِه]] برای زیبایی کودک سفارش شده است که بر خلقیات هم اثر می‌گذارد.<ref>[https://lib.eshia.ir/11008/66/176/حبالاکم مجلسی، بحار الانوار، ج66، ص176.]</ref> در حدیث دیگری از [[امام رضا]] به خوردن کندر در دوران بارداری برای زیرک و دانا شدن پسران و خوش‌خلق و زیبا شدن دختران تأکید شده است.<ref>[https://lib.eshia.ir/10083/7/440 شیخ الطائفه، تهذیب‌الاحکام، ج7، ص440.]</ref>
 
====شیردهی: تغذیه جسمی و عاطفی====
پس از تولد کودک [[شیردهی]] مادر به فرزند علاوه بر جنبه تغذیه، مبادلهٔ عاطفی و تقویت [[امنیت کودک|امنیتی کودک]] نیز هست. کودک حین شیرخوردن با شنیدن صدای قلب مادر آرام می‌شود. کودکانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، از نظر فکری، جسمی و روحی سالم‌ترند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1800196/نقش-تربیتی-مادر-بر-فرزندان-با-تاکید-بر-Ø§Û منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص93-94.]</ref> در آموزه‌های اسلامی نیز برای تشویق مادران به امر شیردهی اجر زیادی برای آن بیان شده است.<ref>[https://lib.eshia.ir/11025/21/451 حرعاملی، وسائل‌الشیعه، 1409ق، ج21، ص451.]</ref>
 
====تأثیر حالات روحی مادر بر فرزند از طریق شیر====
ارتباط نزدیک میان کودک و مادر حین شیردهی موجب انتقال حالات روحی، [[زیست اخلاقی|اخلاقی]] و رفتاری مادر به فرزند می‌شود. تمام حالات روحی مادر اعم از معنوی یا غیر آن در شیر اثر کرده و از این طریق به کودک می‌رسد و چه بسا بی‌تقوایی نیز همانند مسمومیت شیر در صورت آلوده بودن آن، سبب مسمومیت روحی و معنوی کودک شود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1800196/نقش-تربیتی-مادر-بر-فرزندان-با-تاکید-بر-Ø§Û منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص95-96.]</ref>
 
====ایجاد عادات سالم و توجه به سلامت====
مادر می‌تواند با برنامه‌ریزی و تنوع غذایی در [[آشپزی]]، عادت‌های غذایی سالم در فرزندان ایجاد کند و آنان را از ابتلا به لاغری یا چاقی، انواع بیماری‌ها در اثر تغذیهٔ ناسالم و برخی بیماری‌های روحی ناشی از تغذیهٔ نادرست مصون بدارد. پرورش جسمانی علاوه بر تغذیهٔ سالم بایستی توأم با حلال بودن آن باشد، تا در کمال کودک مؤثر واقع شود. توجه به بهداشت و سلامت کودک نیز بر عهدهٔ مادر است و این توجه از ابتلا به بسیاری از معلولیت‌ها می‌تواند جلوگیری کند؛ مثلاً اگر مادر به دیر نشستن، دیر راه افتادن و دیر دندان درآوردن کودک توجه کند از ابتلا به معلولیت‌های جسمی و حرکتی خطرناک می‌تواند پیش‌گیری کند.<ref>[https://noorlib.ir/en/book/view/1348/الکافي?volumeNumber=6&pageNumber=47&viewType=pdf کلینی، کافی، 1407ق، ج6، ص47.]</ref>
 
====نقش ورزش در پرورش جسمانی====
[[ورزش]] از دیگر مواردی است که در پرورش جسمانی کودکان مؤثر است. والدین و به‌ویژه مادر در صورتی که [[سبک زندگی]] فعال و با نشاط همراه با ورزش‌های ساده و مستمری همچون پیاده‌روی، ورزش‌های کششی و بدنی داشته باشند، الگوی فرزندان خود قرار می‌گیرند. در حدیثی از پیامبر<ref>[https://noorlib.ir/en/book/view/1348/الکافي?volumeNumber=6&pageNumber=47&viewType=pdf کلینی، کافی، 1407ق، ج6، ص47.]</ref> نیز به تقویت جسمانی با ورزش‌هایی همچون شنا و تیراندازی سفارش شده است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1611487/%D8%B9%D9%88%D8%A7%D9%85%D9%84-%D9%85%D9%88%D8%AB%D8%B1-%D8%A8%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AF-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%A نعمتی و دیگران، «عوامل مؤثر بر رشد استعدادهای جسمانی کودک از منظر آیات و روایات»، 1397ش، ص103-107.]</ref>


===تربیت اخلاقی===
===تربیت اخلاقی===
با توجه به اینکه مادر الگوی عملی- اخلاقی برای کودک است و کودک با دیدن و شنیدن از مادر می‌آموزد، مسائل اخلاقی که از مادر می‌بیند، در او اثر بیشتری دارد و زندگی آینده کودک از آن متأثر می‌شود. کودکی که از مادر خود سخن دروغ می‌شنود، نسبت به بیان حقیقت با تردید مواجه می‌شود. بسیاری از رفتارهای نامناسب و ناخودآگاه مادر سبب بدآموزی کودک می‌شود. از این جهت مادر باید به اخلاق و رفتار خود توجه کند تا کودکی بااخلاق تربیت کند.  
با توجه به اینکه مادر الگوی عملی- اخلاقی برای کودک است و کودک با دیدن و شنیدن از مادر می‌آموزد، مسائل اخلاقی که از مادر می‌بیند، در او اثر بیشتری دارد و زندگی آینده کودک از آن متأثر می‌شود. کودکی که از مادر خود سخن [[دروغ]] می‌شنود، نسبت به بیان حقیقت با تردید مواجه می‌شود. بسیاری از رفتارهای نامناسب و ناخودآگاه مادر سبب بدآموزی کودک می‌شود. از این جهت مادر باید به [[اخلاق]] و رفتار خود توجه کند تا کودکی بااخلاق تربیت کند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص197-198.]</ref>
 
===تربیت دینی===
[[پرونده:نقش تربیتی مادر۳.jpg|جایگزین=مراسم دعای عرفه در حرم مطهر امام خمینی (س)|بندانگشتی|مراسم دعای عرفه در حرم مطهر امام خمینی (س)]]
بهترین زمان برای [[تربیت دینی]] فرزندان آغاز کودکی است؛ زمانی که ذهن و روح گنجایش پذیرش ابتدائیات دربارهٔ خدا را دارد و هنوز ذهن او با عوامل محیطی آلوده نشده است. در این زمان مادر می‌تواند با رفتار خود، انجام اعمال عبادی در برابر کودک، بیان داستان‌ها و آفرینش الهی، کودک را در مسیر تربیت دینی قرار دهد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص198-200.]</ref>
 
اولین گام، آشنا کردن کودک با [[خدا]] است، مادر می‌تواند به فرزند خود بیاموزد که در هر زمانی می‌تواند با خدا صحبت کند و در هر کاری خشنودی خدا را در نظر داشته باشد؛ از لطف و مهربانی خدا در حق بندگان صحبت کند؛ آفرینش آسمان‌ها و زمین، ستارگان و خورشید و همه آنچه کودک بدان متوجه است را بیان کند و پس از تفهیم لطف الهی، سعی کند ضرورت مجازات در قبال انجام گناه را به کودک تفهیم کند. آموزش [[نماز]] و [[روزه]] و احکام الهی پس از این مرحله انجام می‌گیرد. مادر باید تلاش کند که بدون اجبار این موارد را به کودک بیاموزد. در نظر گرفتن اصل تدریج در این زمینه لازم است تا کودک احساس خستگی نکند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص198-200.]</ref>


===تربیت دینی=== 
بهترین زمان برای تربیت دینی فرزندان آغاز کودکی است؛ زمانی که ذهن و روح گنجایش پذیرش ابتدائیات دربارۀ خدا را دارد و هنوز ذهن او با عوامل محیطی آلوده نشده است. در این زمان مادر می‌تواند با رفتار خود، انجام اعمال عبادی در برابر کودک، بیان داستان‌ها و آفرینش الهی، کودک را در مسیر تربیت دینی قرار دهد. اولین گام، آشنا کردن کودک با خدا است، مادر می‌تواند به فرزند خود بیاموزد که در هر زمانی می‌تواند با خدا صحبت کند و در هر کاری خشنودی خدا را در نظر داشته باشد؛ از لطف و مهربانی خدا در حق بندگان صحبت کند؛ آفرینش آسمان‌ها و زمین، ستارگان و خورشید و همه آنچه کودک بدان متوجه است را بیان کند و پس از تفهیم لطف الهی، سعی کند ضرورت مجازات در قبال انجام گناه را به کودک تفهیم کند. آموزش نماز و روزه و احکام الهی پس از این مرحله انجام می‌گیرد. مادر باید تلاش کند که بدون اجبار این موارد را به کودک بیاموزد. در نظر گرفتن اصل تدریج در این زمینه لازم است تا کودک احساس خستگی نکند.
===تربیت فکری===
===تربیت فکری===
پرورش و شکوفایی قدرت اندیشه در کودکان بر عهدۀ مادر است. مادر با فراهم کردن موقعیت‌های تربیتی مناسب در زمینۀ فعالیت‌های یاددهی و یادگیری، می‌تواند آنها را با شگفتی‌های جهان آشنا کند و با طرح پرسش‌هایی زمینۀ تفکر را در نشانه‌های الهی فراهم سازد. همچنین مهارت‌هایی همچون خوب دیدن، خوب شنیدن، تحلیل و ارزیابی و روحیۀ پرسشگری را در آنان فعال کند. تفکر درباره خودشناسی و ارزش وجودی انسان، آگاهی نسبت به توانمندی‌ها و محدودیت‌ها از موارد تربیت فکری است.  
پرورش و شکوفایی قدرت اندیشه در کودکان بر عهدهٔ مادر است. مادر با فراهم کردن موقعیت‌های تربیتی مناسب در زمینهٔ فعالیت‌های یاددهی و یادگیری، می‌تواند آنها را با شگفتی‌های جهان آشنا کند و با طرح پرسش‌هایی زمینهٔ تفکر را در نشانه‌های الهی فراهم سازد. همچنین مهارت‌هایی همچون خوب دیدن، خوب شنیدن، تحلیل و ارزیابی و روحیهٔ پرسشگری را در آنان فعال کند. تفکر دربارهٔ [[خودشناسی]] و ارزش وجودی انسان، آگاهی نسبت به توانمندی‌ها و محدودیت‌ها از موارد تربیت فکری است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1428864/%D8%A7%D8%A8%D8%B9%D8%A7%D8%AF-%D8%AA%D9%81%DA%A9%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%86%D8%B8%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D9%88-%D8%AF%D9%84%D8%A7%D9%84%D8%AA-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D .کشاورز و سرتیپ‌زاده، «ابعاد تفکر از منظر قرآن کریم و دلالت‌های تربیتی آن در تربیت فکری کودکان و نوجوانان»، 1398ش، ص70-72.]</ref>


===تربیت جنسی===
===تربیت جنسی===
از وظایف مادر در تربیت کودک، تربیت جنسی او است. مادر هویت جنسی و نقش‌های جنسیتی را باید به کودک بیاموزد و از اختلاط نقش‌‌آموزی جنسی در میان دختر و پسر خودداری کند. مادر باید به کودکان خود بیاموزد که هر یک از فرزندان متناسب با پسر یا دختر بودن‌شان چه وظایفی دارند و احساس رضایت از جنسیت فرزندان را در آنها تقویت کند.
از وظایف مادر در تربیت کودک، [[تربیت جنسی کودک|تربیت جنسی]] او است. مادر هویت جنسی و نقش‌های جنسیتی را باید به کودک بیاموزد و از اختلاط نقش‌آموزی جنسی در میان دختر و پسر خودداری کند. مادر باید به کودکان خود بیاموزد که هر یک از فرزندان متناسب با پسر یا دختر بودن‌شان چه وظایفی دارند و [[احساس]] رضایت از [[جنسیت]] فرزندان را در آنها تقویت کند.
*مادر باید در فراهم کردن [[اسباب‌بازی|اسباب بازی]] و هم‌بازی‌ها نوع جنسیت فرزند را در نظر داشته باشد؛
*بین دختر و پسر خود تبعیضی قائل نباشد؛
*از پوشیدن لباس‌هایی که مردانه یا باز است، پرهیز کند؛
*به کودک کسب اجازه هنگام ورود به اتاق والدین را آموزش دهد؛
*بستر [[خواب]] فرزندان را جدا کند؛
*به سؤالات جنسی کودک پاسخ مناسبی دهد؛
*از لمس و نگریستن به اندام جنسی کودک خودداری کند؛
*قسمت خصوصی بدن کودک را به او بشناساند؛
*از کنار هم خواباندن چند کودک زیر یک لحاف خودداری کند؛<ref>[[تربیت_جنسی_کودک| «تربیت جنسی کودک»، ویکی‌زندگی.]]</ref>
*و به‌طور کلی فضای خانه را چنان سامان‌دهی کند که نشانه‌ای از تحریکات جنسی در آن نباشد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1369272/بررسی-اثرات-ابزارهای-نوین-ناتوی-فرهنگی کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص17-18.]</ref>


* مادر باید در فراهم کردن اسباب بازی و هم‌بازی‌ها نوع جنسیت فرزند را در نظر داشته باشد؛
===تربیت اجتماعی===
* بین دختر و پسر خود تبعیضی قائل نباشد؛
آموزش راه و روش زندگی اجتماعی بر دوش مادر است؛ او باید نحوه تعامل با اقوام، همسایه‌ها و معلمان را به کودک بیاموزد؛ همچنین آموزش مفاهیمی مانند [[ایثار]]، محبت و احترام به حق دیگران، توجه به هنجارهای اجتماعی از سوی مادر ضرورت دارد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1369272/بررسی-اثرات-ابزارهای-نوین-ناتوی-فرهنگی کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص17-18.]</ref>
*  از پوشیدن لباس‌هایی که مردانه یا باز است، پرهیز کند؛
به کودک کسب اجازه هنگام ورود به اتاق والدین را آموزش دهد؛
*  بستر خواب فرزندان را جدا کند؛
* به سؤالات جنسی کودک پاسخ مناسبی دهد؛
*  از لمس و نگریستن به اندام جنسی کودک خودداری کند؛
*  قسمت خصوصی بدن کودک را به او بشناساند؛
از کنار هم خواباندن چند کودک زیر یک لحاف خودداری کند؛ 
* و به‌طور کلی فضای خانه را چنان سامان‌دهی کند که نشانه‌ای از تحریکات جنسی در آن نباشد.  


===تربیت اجتماعی===
==روش‌های تربیتی مادر==
آموزش راه و روش زندگی اجتماعی بر دوش مادر است؛ او باید نحوه تعامل با اقوام، همسایه‌ها و معلمان را به کودک بیاموزد؛ همچنین آموزش مفاهیمی مانند ایثار، محبت و احترام به حق دیگران، توجه به هنجارهای اجتماعی از سوی مادر ضرورت دارد.
==روش‌های تربیتی مادر==  
===روش تربیتی مستقیم===
===روش تربیتی مستقیم===
در این روش مادر با ادبیات کودکانه که برای فرزندش قابل درک باشد، گفت‌وگو می‌کند و از این راه کودک را متوجه رفتارهای آسیب‌زای او می‌کند. همچنین مفاهیم دینی و برخی آداب نیاز است که به‌طور مستقیم و در قالب بیانی آموزش داده شود که از جملۀ آن آموزش «لااله الا‌الله» به‌عنوان نماد توحید و ذکر صلوات به‌عنوان نماد نبوت و امامت است. برخی از روش‌های مستقیم عبارت است از:  
در این روش مادر با [[ادبیات کودک]]انه که برای فرزندش قابل درک باشد، گفت‌وگو می‌کند و از این راه کودک را متوجه رفتارهای آسیب‌زای او می‌کند. همچنین مفاهیم دینی و برخی آداب نیاز است که به‌طور مستقیم و در قالب بیانی آموزش داده شود که از جملهٔ آن آموزش «لااله الاالله» به‌عنوان نماد [[توحید]] و [[ذکر]] [[صلوات]] به‌عنوان نماد نبوت و [[امامت]] است.<ref>[https://imanoor.com/blog/آموزش-فرزندان/ «روش‌های تربیت و آموزش فرزندان»، وب‌سایت ایمانور.]</ref> برخی از روش‌های مستقیم عبارت است از:
 
====بازی====
====بازی====
مادر موظف است بازی‌های کودک را جهت‌دهی کند و نوع آن را برای کودک انتخاب کند و از میان بازی‌ها به اصلاح کودک اقدام کند و نقایص کودک را برطرف و راه و رسم اخلاق را به او بیاموزد و از دل بازی‌ها، قوانین گروهی، شکل، رنگ، حجم اشیا، مهارت‌ها و توانایی‌های کودک، شیوه همکاری با دیگران، پاسخگویی در برابر محبت دیگران، روابط اجتماعی و صبر هنگام شکست را برای کودک بیاموزد.  
[[پرونده:نقش تربیتی مادر۴.jpg|جایگزین=کارگاه مادر و کودک در مرکز شماره ۸ کانون استان تهران |بندانگشتی|کارگاه مادر و کودک در مرکز شماره ۸ کانون استان تهران ]]
مادر موظف است بازی‌های کودک را جهت‌دهی کند و نوع آن را برای [[کودک]] انتخاب کند و از میان [[بازی]]‌ها به اصلاح کودک اقدام کند و نقایص کودک را برطرف و راه و رسم اخلاق را به او بیاموزد و از دل بازی‌ها، قوانین گروهی، شکل، رنگ، حجم اشیا، مهارت‌ها و توانایی‌های کودک، شیوه همکاری با دیگران، پاسخگویی در برابر محبت دیگران، روابط اجتماعی و [[صبر]] هنگام شکست را برای کودک بیاموزد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، 207-204.]</ref>
 
====تشویق====
====تشویق====
مادر با استفاده از تشویق و مهرورزی به کودک آرامش و اعتمادبه‌نفس او را به سازندگی و رشد کودک جهت می‌دهد. کودک با استفاده از محبت و تشویق مادر احساس پذیرش می‌کند و آرامش حاصل از آن را در جنبه‌های مختلف وجودی خود می‌بیند. در تشویق کودک لازم است مادر به نکات ذیل توجه کند تا تشویق در کودک اثرگذار باشد:
مادر با استفاده از تشویق و [[مهرورزی در خانواده|مهرورزی]] به کودک آرامش و [[اعتمادبه‌نفس]] او را به سازندگی و رشد کودک جهت می‌دهد. کودک با استفاده از محبت و تشویق مادر احساس پذیرش می‌کند و آرامش حاصل از آن را در جنبه‌های مختلف وجودی خود می‌بیند. در تشویق کودک لازم است مادر به نکات ذیل توجه کند تا تشویق در کودک اثرگذار باشد:
تشویق عمل به‌جای ستودن فرد؛
*تشویق عمل به‌جای ستودن فرد؛
تشویق در مواردی باشد که عمل کودک درخور آن باشد؛
*تشویق در مواردی باشد که عمل کودک درخور آن باشد؛
در تشویق از افراط خودداری شود؛
*در تشویق از افراط خودداری شود؛
تشویق در وقت مناسب عمل کودک باشد؛
*تشویق در وقت مناسب عمل کودک باشد؛
تشویق به رشوه‌دهی منجر نشود و کودک در انجام کارها با تشویق شرطی نشود؛
*تشویق به رشوه‌دهی منجر نشود و کودک در انجام کارها با تشویق شرطی نشود؛
تشویق غیرمستقیم باشد؛
*تشویق غیرمستقیم باشد؛
تشویق حالت معنوی داشته باشد نه مادی؛
*تشویق حالت معنوی داشته باشد نه مادی؛
در تحسین کودک از کلمات قابل درک برای آنان استفاده شود.  
*در تحسین کودک از کلمات قابل درک برای آنان استفاده شود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص200-202.]</ref>
 
====تنبیه====
====تنبیه====
مادر تا جایی که رفتار کودک منجر به آسیب جسمی و روحی او نشود، بهتر است از تنبیه به‌ویژه تنبیه بدنی صرف‌نظر کند؛ زیرا تنبیه، رابطه با کودک را سست می‌کند و تنفر و بی‌اعتمادی در دل کودک نسبت به مادر ایجاد می‌کند و کودک را دچار ناامیدی می‌کند. در مواردی مانند احتمال آسیب روحی و جسمی و انجام دادن کاری که عاقبت ناخوشایندی دارد و کودک از آن آگاه است، لازم است ابتدا از کار کودک انتقاد شود‌؛ به‌گونه‌ای که به خطای خود پی ببرد. تنبیه در مواردی است که کودک چنین عملی را بارها تکرار کند، در این صورت تا جای ممکن از تنبیه بدنی و ناسزاگویی باید اجتناب کرد و با سکوت یا نگاه پرمعنا کودک را تنبیه کرد. در بحث تنبیه به نکات ذیل باید توجه شود:
مادر تا جایی که رفتار کودک منجر به آسیب جسمی و روحی او نشود، بهتر است از تنبیه به‌ویژه تنبیه بدنی صرف‌نظر کند؛ زیرا تنبیه، رابطه با کودک را سست می‌کند و تنفر و بی‌اعتمادی در دل کودک نسبت به مادر ایجاد می‌کند و کودک را دچار ناامیدی می‌کند. در مواردی مانند احتمال آسیب روحی و جسمی و انجام دادن کاری که عاقبت ناخوشایندی دارد و کودک از آن آگاه است، لازم است ابتدا از کار کودک انتقاد شود؛ به‌گونه‌ای که به خطای خود پی ببرد. تنبیه در مواردی است که کودک چنین عملی را بارها تکرار کند، در این صورت تا جای ممکن از تنبیه بدنی و ناسزاگویی باید اجتناب کرد و با سکوت یا نگاه پرمعنا کودک را تنبیه کرد. در بحث تنبیه به نکات ذیل باید توجه شود:
*مادر در مقابل رفتارهای کودکان باید از خود [[صبر]] و [[ایثار|گذشت]] نشان داد؛
*استفاده از عنصر [[ترس]] در تنبیه جایز نیست؛
*عمل بد کودک باید مورد سرزنش قرار بگیرد نه خود کودک؛
*[[تنبیه کودک|تنبیه]] حساب شده باشد؛
*به توان کودک در تنبیه توجه شود؛
*تنبیه متناسب با کار نادرست کودک باشد و برای کارهای کوچک تنبیه بزرگ در نظر گرفته نشود؛
*در تنبیه افراط نشود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/794881/نقش-مادر-در-تربیت-فرزند?q=نقش%20تربیتی%20%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، 202-204.]</ref>


* مادر در مقابل رفتارهای کودکان باید از خود صبر و گذشت نشان داد؛
* استفاده از عنصر ترس در تنبیه جایز نیست؛
* عمل بد کودک باید مورد سرزنش قرار بگیرد نه خود کودک؛
* تنبیه حساب شده باشد؛
* به توان کودک در تنبیه توجه شود؛
* تنبیه متناسب با کار نادرست کودک باشد و برای کارهای کوچک تنبیه بزرگ در نظر گرفته نشود؛
* در تنبیه افراط نشود.
===روش تربیتی غیرمستقیم===
===روش تربیتی غیرمستقیم===
* در این روش مادر آشکارا محتوای تربیتی را ارائه نمی‌کند؛ بلکه از روش‌های دیگری برای انتقال مفاهیم استفاده می‌کند که غالباً در کودکان و نوجوانان مؤثرتر است:  
*در این روش مادر آشکارا محتوای تربیتی را ارائه نمی‌کند؛ بلکه از روش‌های دیگری برای انتقال مفاهیم استفاده می‌کند که غالباً در کودکان و [[نوجوانی|نوجوانان]] مؤثرتر است:
* ابهام؛ نکوهش رفتارهای زشت به‌صورت کلامی و در مقابل ستایش رفتار خوب متضاد آن بدون خطاب قرار دادن شخص خاصی؛  
*ابهام؛ نکوهش رفتارهای زشت به‌صورت کلامی و در مقابل ستایش رفتار خوب متضاد آن بدون خطاب قرار دادن شخص خاصی؛
* داستان‌گویی و الگوسازی شخصیت‌های داستان، تا کودک خود را با آن تطبیق دهد؛  
*داستان‌گویی و الگوسازی شخصیت‌های داستان، تا کودک خود را با آن تطبیق دهد؛
* استفاده از ضرب‌المثل «به در بگو، دیوار بشنوه» مخاطب را در گفتار شخص سومی قرار می‌دهد؛ حال آنکه مخاطب اصلی او فرزندان هستند؛  
*استفاده از [[ضرب‌المثل]] «به در بگو، دیوار بشنوه» مخاطب را در گفتار شخص سومی قرار می‌دهد؛ حال آنکه مخاطب اصلی او فرزندان هستند؛
* با استفاده از ابزارهای هنری همچون فیلم، نمایش و نقاشی می‌توان مفاهیم تربیتی را به کودکان ارائه کرد؛  
*با استفاده از ابزارهای هنری همچون فیلم، نمایش و [[نقاشی]] می‌توان مفاهیم تربیتی را به کودکان ارائه کرد؛
* مادر می‌تواند آنچه را که می‌خواهد فرزندش بیاموزد، در رفتار و عمل خود انجام دهد؛ مثلاً برای اینکه آداب احترام به والدین را برای کودکان شرح دهد، می‌تواند در مقابل آنها دست پدر و مادر خویش را ببوسد.  
*مادر می‌تواند آنچه را که می‌خواهد فرزندش بیاموزد، در رفتار و عمل خود انجام دهد؛ مثلاً برای اینکه [[آداب]] احترام به والدین را برای کودکان شرح دهد، می‌تواند در مقابل آنها دست [[پدر]] و مادر خویش را ببوسد.<ref>[http://www.porsemanequran.com/content/تربیت-غیر-مستقیم «تربیت غیرمستقیم»، وب‌سایت پرسمان قرآنی.]</ref>
==نقش تربیتی مادر ویژۀ دختر==
 
مادر و دختر به‌دلیل تشابه جنسیتی و اشتراک نقش‌ها ارتباط نزدیکتری با یکدیگر‌ دارند. مادر با رعایت عفاف و حیا این مسئله را در دختر خود تقویت می‌کند. از جمله وظایف تربیتی مادر در قبال دختر عبارت است از:
==نقش تربیتی مادر ویژهٔ دختر==
احترام ویژه به دختران؛
مادر و دختر به‌دلیل تشابه جنسیتی و اشتراک نقش‌ها ارتباط نزدیکتری با یکدیگر دارند. مادر با رعایت [[عفاف]] و [[حیا]] این مسئله را در دختر خود تقویت می‌کند. از جمله وظایف تربیتی مادر در قبال دختر عبارت است از:
آموزش به‌موقع احکام بانوان به آنان؛
*احترام ویژه به دختران؛
آموزش نقش‌های همسری و مادری به دختر.  
*آموزش به‌موقع احکام بانوان به آنان؛
*آموزش نقش‌های همسری و مادری به دختر.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1777392/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DA%A9%D8%A7%D9%88%DB%8C-%D8%A7%D9%87%D9%85%DB%8C%D8%AA-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%AE%D8% کریمی‌نیا و دیگران، «بازکاوی اهمیت نقش مادر در تربیت دینی دختران»، 1400ش، ص130-132.]</ref>


==سایر اقدامات تربیتی مادر==
==سایر اقدامات تربیتی مادر==
نظارت بر فرزندان در فضای مجازی؛
*نظارت بر فرزندان در فضای مجازی؛
تربیت رسانه‌ای کودک؛
*تربیت رسانه‌ای کودک؛
استفادۀ خانوادگی از رسانه‌ها؛
*استفادهٔ خانوادگی از رسانه‌ها؛
آموزش تفکر انتقادی؛
*آموزش تفکر انتقادی؛
نظارت بر دوستان فرزندان؛
*نظارت بر دوستان فرزندان؛
دوستی با فرزندان.
*دوستی با فرزندان.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1369272/بررسی-اثرات-ابزارهای-نوین-ناتوی-فرهنگی کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص24-29.]</ref>
 
==چالش‌های نقش مادری==
==چالش‌های نقش مادری==
* تغییر ارزش‌ها و اعتقادات دینی زنان؛  
*تغییر ارزش‌ها و اعتقادات دینی زنان؛
* تغییر ذائقه دختران و پسران در همسرگزینی تحت تأثیر رسانه‌ها؛  
*تغییر ذائقه دختران و پسران در همسرگزینی تحت تأثیر رسانه‌ها؛
* تمایل نداشتن به فرزندآوری و بی‌ارزش پنداشتن نقش مادری؛
*تمایل نداشتن به [[فرزندآوری]] و بی‌ارزش پنداشتن [[نقش مادری]]؛
* توجه نکردن مادر به مراقبت‌های جسمی و روحی خود در دوران بارداری؛
*توجه نکردن مادر به مراقبت‌های جسمی و روحی خود در دوران [[بارداری]]؛
* بی‌توجهی به آموزه‌های اسلامی در بدو تولد کودک؛  
*بی‌توجهی به آموزه‌های اسلامی در بدو تولد کودک؛
* استفاده از سبک پوشش عریان در فرزندان؛  
*استفاده از سبک پوشش عریان در فرزندان؛
* اقتدار نداشتن در تربیت فرزندان و فرمان‌ناپذیری آنان از مادر؛  
*اقتدار نداشتن در تربیت فرزندان و فرمان‌ناپذیری آنان از مادر؛
* جامعیت نداشتن شیوه تربیتی و اکتفا به تغذیه، پوشاک، بهداشت و سلامتی و امور درسی و بی‌توجهی به جنبه‌های انسانی و معنوی فرزند؛  
*جامعیت نداشتن شیوه تربیتی و اکتفا به تغذیه، پوشاک، بهداشت و سلامتی و امور درسی و بی‌توجهی به جنبه‌های انسانی و معنوی فرزند؛
* بی‌اثر بودن موعظه در صورت عمل نکردن مادر به آن؛  
*بی‌اثر بودن موعظه در صورت عمل نکردن مادر به آن؛
* الگودهی نادرست؛  
*الگودهی نادرست؛
* تغییر در عواطف مادری و استفاده از خشنونت به جای محبت؛  
*تغییر در عواطف مادری و استفاده از خشونت به جای محبت؛
* توجه نکردن به نیازهای اساسی فرزندان؛  
*توجه نکردن به نیازهای اساسی فرزندان؛
* نداشتن نظارت بر فرزندان و رها کردن آنان؛
*نداشتن نظارت بر فرزندان و رها کردن آنان؛<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1369272/بررسی-اثرات-ابزارهای-نوین-ناتوی-فرهنگی کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص7-22.]</ref>
* همه فعالیت‌های خارج از منزل زنان اعم از اشتغال و سایر فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در صورتی که فرصت تربیتی مادر از فرزندان را بگیرد.
*همه فعالیت‌های خارج از منزل زنان اعم از [[اشتغال زنان|اشتغال]] و سایر فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در صورتی که فرصت تربیتی مادر از فرزندان را بگیرد.<ref>[https://noorlib.ir/en/book/view/4185?pageNumber=138&viewType=pdf&query=نقش%20تربیتی%20مادر شیرودی، نقش سیاسی اجتماعی زنان در تاریخ معاصر ایران، 1386ش، ص137-138.]</ref>
* جدایی ناگهانی از کودک و بروز اختلال دائمی و تأخیر در رشد اجتماعی، کلامی و حرکتی کودک.  
*[[طلاق|جدایی]] ناگهانی از کودک و بروز اختلال دائمی و تأخیر در رشد اجتماعی، کلامی و حرکتی کودک.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1740982/%D8%AA%D8%A7%D8%AB%DB%8C%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AF-%D9%87%D9%88%D8%B4-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D9%81%D8%B1%D8%B2%D9%86%D8% حاتمی ملکی، «تأثیر تربیتی مادر بر رشد هوش کلامی فرزند با تأکید بر آموزه‌های اسلام»، 1399ش، ص20.]</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۱۴۱: خط ۱۶۵:


==منابع==
==منابع==
* برجی‌نژاد، زینب، «نقش مادر در تربیت فرزند»، پژوهش‌نامه اسلامی زنان و خانواده، شمارۀ 6، تابستان 1389ش.
{{آغاز منابع}}
* «تربیت جنسی کودک»، ویکی‌زندگی، تاریخ درج مطلب: 2 ژوئن 2023م.
* برجی‌نژاد، زینب، «نقش مادر در تربیت فرزند»، پژوهش‌نامه اسلامی زنان و خانواده، شمارهٔ ۶، تابستان ۱۳۸۹ش.
* «تربیت غیرمستقیم»، وب‌سایت پرسمان قرآنی، تاریخ درج مطلب: 31 شهریور 1402ش.
* «تربیت جنسی کودک»، ویکی‌زندگی، تاریخ درج مطلب: ۲ ژوئن ۲۰۲۳م.
* «تربیت و فطرت و فرق تربیت با صنعت»، پایگاه جامع استاد شهید مرتضی مطهری، تاریخ درج مطلب: 27 خرداد 1391ش.
* «تربیت غیرمستقیم»، وب‌سایت پرسمان قرآنی، تاریخ درج مطلب: ۳۱ شهریور ۱۴۰۲ش.
* حاتمی ملکی، زهرا، « تأثیر تربیتی مادر بر رشد هوش کلامی فرزند با تأکید بر آموزه‌های اسلام»، پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده، شمارۀ 11، بهار 1399ش.
* «تربیت و فطرت و فرق تربیت با صنعت»، پایگاه جامع استاد شهید مرتضی مطهری، تاریخ درج مطلب: ۲۷ خرداد ۱۳۹۱ش.
* حرعاملی، محمد، وسائل ‌الشیعه، قم، موسسه آل‌البیت لإحیاء‌التراث، 1409ق.
* حاتمی ملکی، زهرا، «تأثیر تربیتی مادر بر رشد هوش کلامی فرزند با تأکید بر آموزه‌های اسلام»، پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده، شمارهٔ ۱۱، بهار ۱۳۹۹ش.
* حمصیان اتفاق، احمدرضا، «امام خمینی و نقش مادر در تربیت»، مجلۀ پیوند، شمارۀ 272، خرداد 1381ش.
* حرعاملی، محمد، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل‌البیت لإحیاءالتراث، ۱۴۰۹ق.
* خیری، یوسف و دیگران، «نقش مادر در تربیت کودک از منظر آموزه‌های اسلامی»، نشریۀ علوم اسلامی انسانی، دورۀ 6، شمارۀ 21، 1399ش.
* حمصیان اتفاق، احمدرضا، «امام خمینی و نقش مادر در تربیت»، مجلهٔ پیوند، شمارهٔ ۲۷۲، خرداد ۱۳۸۱ش.
* «روش‌های تربیت و آموزش فرزندان»، وب‌سایت ایمانور، تاریخ بازدید: 18 آبان 1402ش.
* خیری، یوسف و دیگران، «نقش مادر در تربیت کودک از منظر آموزه‌های اسلامی»، نشریهٔ علوم اسلامی انسانی، دورهٔ ۶، شمارهٔ ۲۱، ۱۳۹۹ش.
* شیخ الطائفه، تهذیب‌الاحکام، گردآورنده علی آخوندی و مصحح محمد آخوندی، تهران، دارالکتب العلمیه، چاپ چهارم، 1365ش.
* «روش‌های تربیت و آموزش فرزندان»، وب‌سایت ایمانور، تاریخ بازدید: ۱۸ آبان ۱۴۰۲ش.
* شیرودی، مرتضی، نقش سیاسی اجتماعی زنان در تاریخ معاصر ایران، قم، زمزم هدایت، 1386ش.
* شیخ الطائفه، تهذیب‌الاحکام، گردآورنده علی آخوندی و مصحح محمد آخوندی، تهران، دارالکتب العلمیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش.
* عمید، حسن، فرهنگ فارسی، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: 15 آبان 1402ش.
* شیرودی، مرتضی، نقش سیاسی اجتماعی زنان در تاریخ معاصر ایران، قم، زمزم هدایت، ۱۳۸۶ش.
* کاریزی، الهام، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، پژوهش‌های نوین در گستره تاریخ، فرهنگ و تمدن شیعه، پیش‌شمارۀ 6، پاییز و زمستان 1395ش.
* عمید، حسن، فرهنگ فارسی، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۵ آبان ۱۴۰۲ش.
* کریمی‌نیا و دیگران، «بازکاوی اهمیت نقش مادر در تربیت دینی دختران»، ماهنامۀ پیشرفت‌های نوین در روانشناسی، علوم تربیتی و آموزش و پرورش، شمارۀ 35، اردیبهشت 1400ش.
* کاریزی، الهام، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، پژوهش‌های نوین در گستره تاریخ، فرهنگ و تمدن شیعه، پیش‌شمارهٔ ۶، پاییز و زمستان ۱۳۹۵ش.
* کشاورز، سوسن و سرتیپ‌زاده، لیلا، «ابعاد تفکر از منظر قرآن کریم و دلالت‌های تربیتی آن در تربیت فکری کودکان و نوجوانان»، مجله تربیت اسلامی، شمارۀ 28، بهار و تابستان 1398ش.
* کریمی‌نیا و دیگران، «بازکاوی اهمیت نقش مادر در تربیت دینی دختران»، ماهنامهٔ پیشرفت‌های نوین در روان‌شناسی، علوم تربیتی و آموزش و پرورش، شمارهٔ ۳۵، اردیبهشت ۱۴۰۰ش.
* کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1407ق.
* کشاورز، سوسن و سرتیپ‌زاده، لیلا، «ابعاد تفکر از منظر قرآن کریم و دلالت‌های تربیتی آن در تربیت فکری کودکان و نوجوانان»، مجله تربیت اسلامی، شمارهٔ ۲۸، بهار و تابستان ۱۳۹۸ش.
* مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسۀ الوفا، 1403ق.
* کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.
* منصوری، زهره و نصیری، رقیه، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده، شمارۀ 14، بهار 1400ش.
* مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسهٔ الوفا، ۱۴۰۳ق.
* نعمتی، جواد و دیگران، «عوامل مؤثر بر رشد استعدادهای جسمانی کودک از منظر آیات و روایات»، پژوهش‌های تربیت بدنی و علوم دینی، سال اول، شمارۀ 3، پاییز و زمستان 1397ش.
* منصوری، زهره و نصیری، رقیه، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده، شمارهٔ ۱۴، بهار ۱۴۰۰ش.
* «نقش تربیتی مادر در بازی کودک»، مجلۀ پیوند، شمارۀ 47، شهریور 1362ش.
* نعمتی، جواد و دیگران، «عوامل مؤثر بر رشد استعدادهای جسمانی کودک از منظر آیات و روایات»، پژوهش‌های تربیت بدنی و علوم دینی، سال اول، شمارهٔ ۳، پاییز و زمستان ۱۳۹۷ش.
* «نقش تربیتی مادر در بازی کودک»، مجلهٔ پیوند، شمارهٔ ۴۷، شهریور ۱۳۶۲ش.
{{پایان منابع}}
 
{{آموزش و پرورش-افقی}}
{{خانواده-افقی}}
{{زنان-افقی}}
 
[[رده:تربیت فرزند]]
[[رده:حقوق زنان]]
[[رده:روابط خانوادگی]]
 
 
{{#seo:
|title=نقش تربیتی مادر چیست؟ بررسی اهمیت و جایگاه مادر در خانواده - ویکی زندگی
|title_mode=Replaced Title
|keywords=نقش تربیتی مادر, نقش مادر در تربیت فرزند, اهمیت نقش مادری, تربیت کودک, وظایف مادر, روانشناسی کودک
|description=نقش تربیتی مادر، از مهم‌ترین نقش‌های او در خانواده است که بر آینده کودک تأثیر مستقیم دارد. با اهمیت، ابعاد و جایگاه این نقش کلیدی در هفت سال اول زندگی آشنا شوید - ویکی زندگی
}}

نسخهٔ کنونی تا ۳ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۴:۳۲

فستیوال بازی مادر و کودک در بیرجند
فستیوال بازی مادر و کودک در بیرجند

نقش تربیتی مادر؛ وظایف و مسئولیت‌های تربیتی تعریف شده برای جایگاه مادری.

نقش تربیتی مادر برای زنان در محیط خانواده مهم‌ترین نقش دانسته می‌شود. همراهی کودک با مادر بیش از پدر است و کودک تا هفت سالگی بیش از هر کسی تحت تأثیر مادر و اخلاق و رفتار او قرار دارد و در صورتی که از سوی مادر مورد مهر و توجه قرار گیرد، فرمان‌بردار او می‌شود. در این صورت مادر می‌تواند تمام ساحت‌های تربیتی را به‌شکل موفقیت‌آمیزی اجرا کرده و کودک را به ثمر برساند.

مفهوم‌شناسی نقش تربیتی مادر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تربیت به‌معنای پروردن و ادب و اخلاق به کسی آموختن[۱] و در اصطلاح، شکوفایی استعدادها و به تکامل رساندن فرد است که عوامل لطیف نیز دارد و با اجبار و ارعاب نمی‌تواند قرین باشد.[۲] هر یک از والدین در تربیت فرزندان نقش مهمی دارند؛ اما مادر به‌لحاظ عواطف و احساسات[۳] و حضور بیشتر در کنار فرزندان، اولین مربی کودک و الگوی اصلی او است.[۴] به‌صورت فطری و طبیعی نیز تربیت کودک در انحصار مادر قرار می‌گیرد.[۵]

اهمیت نقش مادر در تربیت فرزندان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مهم‌ترین نقشی که زنان در محیط خانواده دارند، نقش تربیتی مادری است. کودک بیشتر زمان خود را با مادر می‌گذراند؛ بدین جهت نقش مادری برجسته‌تر از نقش پدری است.[۶] نقش تربیتی مادر در دوران کودکی و نقش تربیتی پدر در دوران نوجوانی پررنگ می‌شود. مادر اولین معلم کودک است. مادران با مسئولیت تربیتی که بر عهدهٔ آنان است، می‌توانند در سرنوشت یک جامعه دخیل باشند؛ مادری که فرزندان صالح و سالم تحویل جامعه می‌دهد، جامعه را به‌سوی خیر و صلاح پیش می‌برد و فرزند منحرف جامعه را به انحراف خواهد کشید.[۷]

نقش مادر پیش از تولد تا پیش از دبستان کودک اهمیت زیادی دارد. برخورداری مادر از نعمت عاطفه و احساس در حد کمال آن، به او نیروی شگرفی برای حفاظت و تربیت می‌دهد. احساس امنیت و آرامش کودکان در خانه نیز وابسته به حضور مادر است. کودک در این سنین بیش از هر زمانی نیازمند محبت است که از لطافت روحی و عاطفی مادر سیراب می‌شود.[۸] مادر نقش تربیتی ویژه‌ای در زمان بارداری و شیردهی به مدت حداقل سی ماه دارد که پدر از آن محروم است. نقش تربیتی مادر در زمان‌های مختلف و ابعاد گوناگون تجلی می‌یابد.[۹]

نقش تربیتی مادر در دوران پیش از بارداری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تربیت فرزند پیش از تولد آغاز می‌شود. بینش، نگرش، روحیات، حالات و خلقیات و رفتار والدین به‌ویژه مادر در تربیت کودک مؤثر است. زن در دوران پیش از بارداری می‌تواند با تقویت معنویت در خود مهیای ایفای نقش تربیتی مطلوب مادری در آینده شود. خودسازی فکری، روحی و جسمی مادر از زمینه‌های لازم برای کسب معرفت و معنویت است و سبب تولد دوباره و سازندگی مادر می‌شود.[۱۰]

کسب ایمان و یقین نیز در مرحله بعدی سبب تقویت معنویت در مادر می‌شود که در رفتار و کردار او خود را نشان می‌دهد؛ شرک و بی‌دینی مادر علاوه بر بدعاقبتی خود، سرنوشت فرزندان را نیز تغییر خواهد داد و باعث انحراف آنان خواهد شد. ایمان، خیرخواهی و پاکدلی مادر در فرزندان اثرگذار است. طبق نظر کارشناسان تقوای مادر نسبت به پدر تأثیرگذاری بیشتری روی فرزندان دارد.[۱۱]

نقش تربیتی مادر در دوران بارداری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اخلاق و روحیات مادر در دوران بارداری بر جنین اثرگذار است و بازه زمانی نه ماههٔ بارداری در تمام عملکردهای فیزیکی، ذهنی، هوشی، حسی و روحی آنها تأثیر مستقیم دارد. سبک زندگی مادر در دوران بارداری، روح، ذهن و جسم کودک را می‌سازد. در صورتی که خواسته‌های مادر خواسته‌های خدایی باشد، جنین بار مثبت آن را حس کرده و ابعاد انسانی وجود او تقویت می‌شود و در صورتی که درخواست‌های خود را به خواسته‌های غیر الهی تنزل دهد، کودک نیز در آینده چنین خواهد کرد. کودک مفاهیم اعتقادی را از دوران بارداری از مادر می‌گیرد. مادر باید توجه داشته باشد که غذای حلال بخورد؛ زیرا حرام بودن غذا اثر وضعی نامطلوبی در رشد، تربیت و آینده فرزندش خواهد داشت.[۱۲]

اصول تربیت کودک تا سه سالگی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مریلا زارع در نقش مادر در فیلم سینمایی چ
مریلا زارع در نقش مادر در فیلم سینمایی چ
  • تمرکز بر تربیت فردی؛
  • تغذیه صحیح با شیر مادر؛
  • محبت و مهرورزی؛
  • تشویق؛
  • مراقبت در برابر خطرها؛
  • سرگرم کردن کودک؛
  • پرهیز از تنبیه بدنی و نوازش‌های افراطی.[۱۳]

اصول تربیت از سه تا هفت سالگی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  • معطوف کردن توجه کودک به پدیده‌ها؛
  • برانگیختن کنجکاوی کودک؛
  • جهت دادن بازی‌ها به‌سمت بازی‌های گروهی و اجتماعی؛
  • ایجاد مهارت با درست کردن کاردستی؛
  • انتقال آموزش‌های مهم از طریق بازی یا داستان؛
  • تشویق به کارهای هنری؛
  • ایجاد جرأت از طریق تشویق؛
  • ایجاد روحیه نظم، همکاری و مسئولیت‌پذیری.[۱۴]

وظایف اولیه مادر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پذیرش کودک

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از اولین وظایف مادر پس از تولد، پذیرش و استقبال از کودک، فارغ از دختر یا پسر بودن، زیبایی یا زشتی، نقص یا سلامتی او است؛ بی‌توجهی به کودک یا تحقیر او آسیب‌های بسیاری به روان کودک وارد می‌کند؛ اما پذیرش کودک سبب تعلق خاطر او به خانواده می‌شود.[۱۵]

محبت به کودک

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
کودک فلسطینی در آغوش مادر بعد از حمله رژیم صهیونیستی
کودک فلسطینی در آغوش مادر بعد از حمله رژیم صهیونیستی

رابطه مادر با فرزند باید بر پایه مهر و محبت شکل گیرد؛ چرا که محبت از نیازهای اولیه فرزند است و محبت مادرانه در تعیین سرنوشت کودک اهمیت بسیاری دارد و ویژگی‌های فردی کودک را نیز می‌سازد. با محبت کردن به کودک از بسیاری از جرم‌ها در آینده می‌توان جلوگیری کرد؛ زیرا بسیاری از بزهکاری‌ها ریشه در کمبود محبت خانوادگی دارد. مادر می‌تواند محبت خود را با بوسیدن، در آغوش گرفتن و نوازش فرزند نشان دهد. تربیت کودک در گرو پذیرش و حرف‌شنوی از مادر است که با محبت مادر اطمینان و اعتماد حاصل می‌شود و در پی آن کودک از مادر اطاعت می‌کند. از طرف دیگر محبت افراطی به کودک نیز آسیب‌زا است و موجب ضعف روحی، تکبر، زودرنجی و پرتوقعی کودک می‌شود. در محبت کردن اصل اعتدال را باید در نظر گرفت.[۱۶]

نقش‌های تربیتی مادر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نقش مادر در پرورش جسمانی کودک از دیدگاه اسلامی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اهمیت تغذیه از دوران بارداری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برجسته‌ترین نیاز جسمانی کودک تغذیه است. توجه مادر به برنامه غذایی فرزند از دوران بارداری ضرورت دارد. در حدیثی از پیامبر اکرم به خوردن میوه بِه برای زیبایی کودک سفارش شده است که بر خلقیات هم اثر می‌گذارد.[۱۷] در حدیث دیگری از امام رضا به خوردن کندر در دوران بارداری برای زیرک و دانا شدن پسران و خوش‌خلق و زیبا شدن دختران تأکید شده است.[۱۸]

شیردهی: تغذیه جسمی و عاطفی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پس از تولد کودک شیردهی مادر به فرزند علاوه بر جنبه تغذیه، مبادلهٔ عاطفی و تقویت امنیتی کودک نیز هست. کودک حین شیرخوردن با شنیدن صدای قلب مادر آرام می‌شود. کودکانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، از نظر فکری، جسمی و روحی سالم‌ترند.[۱۹] در آموزه‌های اسلامی نیز برای تشویق مادران به امر شیردهی اجر زیادی برای آن بیان شده است.[۲۰]

تأثیر حالات روحی مادر بر فرزند از طریق شیر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ارتباط نزدیک میان کودک و مادر حین شیردهی موجب انتقال حالات روحی، اخلاقی و رفتاری مادر به فرزند می‌شود. تمام حالات روحی مادر اعم از معنوی یا غیر آن در شیر اثر کرده و از این طریق به کودک می‌رسد و چه بسا بی‌تقوایی نیز همانند مسمومیت شیر در صورت آلوده بودن آن، سبب مسمومیت روحی و معنوی کودک شود.[۲۱]

ایجاد عادات سالم و توجه به سلامت

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مادر می‌تواند با برنامه‌ریزی و تنوع غذایی در آشپزی، عادت‌های غذایی سالم در فرزندان ایجاد کند و آنان را از ابتلا به لاغری یا چاقی، انواع بیماری‌ها در اثر تغذیهٔ ناسالم و برخی بیماری‌های روحی ناشی از تغذیهٔ نادرست مصون بدارد. پرورش جسمانی علاوه بر تغذیهٔ سالم بایستی توأم با حلال بودن آن باشد، تا در کمال کودک مؤثر واقع شود. توجه به بهداشت و سلامت کودک نیز بر عهدهٔ مادر است و این توجه از ابتلا به بسیاری از معلولیت‌ها می‌تواند جلوگیری کند؛ مثلاً اگر مادر به دیر نشستن، دیر راه افتادن و دیر دندان درآوردن کودک توجه کند از ابتلا به معلولیت‌های جسمی و حرکتی خطرناک می‌تواند پیش‌گیری کند.[۲۲]

نقش ورزش در پرورش جسمانی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ورزش از دیگر مواردی است که در پرورش جسمانی کودکان مؤثر است. والدین و به‌ویژه مادر در صورتی که سبک زندگی فعال و با نشاط همراه با ورزش‌های ساده و مستمری همچون پیاده‌روی، ورزش‌های کششی و بدنی داشته باشند، الگوی فرزندان خود قرار می‌گیرند. در حدیثی از پیامبر[۲۳] نیز به تقویت جسمانی با ورزش‌هایی همچون شنا و تیراندازی سفارش شده است.[۲۴]

تربیت اخلاقی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

با توجه به اینکه مادر الگوی عملی- اخلاقی برای کودک است و کودک با دیدن و شنیدن از مادر می‌آموزد، مسائل اخلاقی که از مادر می‌بیند، در او اثر بیشتری دارد و زندگی آینده کودک از آن متأثر می‌شود. کودکی که از مادر خود سخن دروغ می‌شنود، نسبت به بیان حقیقت با تردید مواجه می‌شود. بسیاری از رفتارهای نامناسب و ناخودآگاه مادر سبب بدآموزی کودک می‌شود. از این جهت مادر باید به اخلاق و رفتار خود توجه کند تا کودکی بااخلاق تربیت کند.[۲۵]

تربیت دینی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مراسم دعای عرفه در حرم مطهر امام خمینی (س)
مراسم دعای عرفه در حرم مطهر امام خمینی (س)

بهترین زمان برای تربیت دینی فرزندان آغاز کودکی است؛ زمانی که ذهن و روح گنجایش پذیرش ابتدائیات دربارهٔ خدا را دارد و هنوز ذهن او با عوامل محیطی آلوده نشده است. در این زمان مادر می‌تواند با رفتار خود، انجام اعمال عبادی در برابر کودک، بیان داستان‌ها و آفرینش الهی، کودک را در مسیر تربیت دینی قرار دهد.[۲۶]

اولین گام، آشنا کردن کودک با خدا است، مادر می‌تواند به فرزند خود بیاموزد که در هر زمانی می‌تواند با خدا صحبت کند و در هر کاری خشنودی خدا را در نظر داشته باشد؛ از لطف و مهربانی خدا در حق بندگان صحبت کند؛ آفرینش آسمان‌ها و زمین، ستارگان و خورشید و همه آنچه کودک بدان متوجه است را بیان کند و پس از تفهیم لطف الهی، سعی کند ضرورت مجازات در قبال انجام گناه را به کودک تفهیم کند. آموزش نماز و روزه و احکام الهی پس از این مرحله انجام می‌گیرد. مادر باید تلاش کند که بدون اجبار این موارد را به کودک بیاموزد. در نظر گرفتن اصل تدریج در این زمینه لازم است تا کودک احساس خستگی نکند.[۲۷]

تربیت فکری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پرورش و شکوفایی قدرت اندیشه در کودکان بر عهدهٔ مادر است. مادر با فراهم کردن موقعیت‌های تربیتی مناسب در زمینهٔ فعالیت‌های یاددهی و یادگیری، می‌تواند آنها را با شگفتی‌های جهان آشنا کند و با طرح پرسش‌هایی زمینهٔ تفکر را در نشانه‌های الهی فراهم سازد. همچنین مهارت‌هایی همچون خوب دیدن، خوب شنیدن، تحلیل و ارزیابی و روحیهٔ پرسشگری را در آنان فعال کند. تفکر دربارهٔ خودشناسی و ارزش وجودی انسان، آگاهی نسبت به توانمندی‌ها و محدودیت‌ها از موارد تربیت فکری است.[۲۸]

تربیت جنسی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از وظایف مادر در تربیت کودک، تربیت جنسی او است. مادر هویت جنسی و نقش‌های جنسیتی را باید به کودک بیاموزد و از اختلاط نقش‌آموزی جنسی در میان دختر و پسر خودداری کند. مادر باید به کودکان خود بیاموزد که هر یک از فرزندان متناسب با پسر یا دختر بودن‌شان چه وظایفی دارند و احساس رضایت از جنسیت فرزندان را در آنها تقویت کند.

  • مادر باید در فراهم کردن اسباب بازی و هم‌بازی‌ها نوع جنسیت فرزند را در نظر داشته باشد؛
  • بین دختر و پسر خود تبعیضی قائل نباشد؛
  • از پوشیدن لباس‌هایی که مردانه یا باز است، پرهیز کند؛
  • به کودک کسب اجازه هنگام ورود به اتاق والدین را آموزش دهد؛
  • بستر خواب فرزندان را جدا کند؛
  • به سؤالات جنسی کودک پاسخ مناسبی دهد؛
  • از لمس و نگریستن به اندام جنسی کودک خودداری کند؛
  • قسمت خصوصی بدن کودک را به او بشناساند؛
  • از کنار هم خواباندن چند کودک زیر یک لحاف خودداری کند؛[۲۹]
  • و به‌طور کلی فضای خانه را چنان سامان‌دهی کند که نشانه‌ای از تحریکات جنسی در آن نباشد.[۳۰]

تربیت اجتماعی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آموزش راه و روش زندگی اجتماعی بر دوش مادر است؛ او باید نحوه تعامل با اقوام، همسایه‌ها و معلمان را به کودک بیاموزد؛ همچنین آموزش مفاهیمی مانند ایثار، محبت و احترام به حق دیگران، توجه به هنجارهای اجتماعی از سوی مادر ضرورت دارد.[۳۱]

روش‌های تربیتی مادر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

روش تربیتی مستقیم

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در این روش مادر با ادبیات کودکانه که برای فرزندش قابل درک باشد، گفت‌وگو می‌کند و از این راه کودک را متوجه رفتارهای آسیب‌زای او می‌کند. همچنین مفاهیم دینی و برخی آداب نیاز است که به‌طور مستقیم و در قالب بیانی آموزش داده شود که از جملهٔ آن آموزش «لااله الاالله» به‌عنوان نماد توحید و ذکر صلوات به‌عنوان نماد نبوت و امامت است.[۳۲] برخی از روش‌های مستقیم عبارت است از:

کارگاه مادر و کودک در مرکز شماره ۸ کانون استان تهران
کارگاه مادر و کودک در مرکز شماره ۸ کانون استان تهران

مادر موظف است بازی‌های کودک را جهت‌دهی کند و نوع آن را برای کودک انتخاب کند و از میان بازی‌ها به اصلاح کودک اقدام کند و نقایص کودک را برطرف و راه و رسم اخلاق را به او بیاموزد و از دل بازی‌ها، قوانین گروهی، شکل، رنگ، حجم اشیا، مهارت‌ها و توانایی‌های کودک، شیوه همکاری با دیگران، پاسخگویی در برابر محبت دیگران، روابط اجتماعی و صبر هنگام شکست را برای کودک بیاموزد.[۳۳]

مادر با استفاده از تشویق و مهرورزی به کودک آرامش و اعتمادبه‌نفس او را به سازندگی و رشد کودک جهت می‌دهد. کودک با استفاده از محبت و تشویق مادر احساس پذیرش می‌کند و آرامش حاصل از آن را در جنبه‌های مختلف وجودی خود می‌بیند. در تشویق کودک لازم است مادر به نکات ذیل توجه کند تا تشویق در کودک اثرگذار باشد:

  • تشویق عمل به‌جای ستودن فرد؛
  • تشویق در مواردی باشد که عمل کودک درخور آن باشد؛
  • در تشویق از افراط خودداری شود؛
  • تشویق در وقت مناسب عمل کودک باشد؛
  • تشویق به رشوه‌دهی منجر نشود و کودک در انجام کارها با تشویق شرطی نشود؛
  • تشویق غیرمستقیم باشد؛
  • تشویق حالت معنوی داشته باشد نه مادی؛
  • در تحسین کودک از کلمات قابل درک برای آنان استفاده شود.[۳۴]

مادر تا جایی که رفتار کودک منجر به آسیب جسمی و روحی او نشود، بهتر است از تنبیه به‌ویژه تنبیه بدنی صرف‌نظر کند؛ زیرا تنبیه، رابطه با کودک را سست می‌کند و تنفر و بی‌اعتمادی در دل کودک نسبت به مادر ایجاد می‌کند و کودک را دچار ناامیدی می‌کند. در مواردی مانند احتمال آسیب روحی و جسمی و انجام دادن کاری که عاقبت ناخوشایندی دارد و کودک از آن آگاه است، لازم است ابتدا از کار کودک انتقاد شود؛ به‌گونه‌ای که به خطای خود پی ببرد. تنبیه در مواردی است که کودک چنین عملی را بارها تکرار کند، در این صورت تا جای ممکن از تنبیه بدنی و ناسزاگویی باید اجتناب کرد و با سکوت یا نگاه پرمعنا کودک را تنبیه کرد. در بحث تنبیه به نکات ذیل باید توجه شود:

  • مادر در مقابل رفتارهای کودکان باید از خود صبر و گذشت نشان داد؛
  • استفاده از عنصر ترس در تنبیه جایز نیست؛
  • عمل بد کودک باید مورد سرزنش قرار بگیرد نه خود کودک؛
  • تنبیه حساب شده باشد؛
  • به توان کودک در تنبیه توجه شود؛
  • تنبیه متناسب با کار نادرست کودک باشد و برای کارهای کوچک تنبیه بزرگ در نظر گرفته نشود؛
  • در تنبیه افراط نشود.[۳۵]

روش تربیتی غیرمستقیم

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  • در این روش مادر آشکارا محتوای تربیتی را ارائه نمی‌کند؛ بلکه از روش‌های دیگری برای انتقال مفاهیم استفاده می‌کند که غالباً در کودکان و نوجوانان مؤثرتر است:
  • ابهام؛ نکوهش رفتارهای زشت به‌صورت کلامی و در مقابل ستایش رفتار خوب متضاد آن بدون خطاب قرار دادن شخص خاصی؛
  • داستان‌گویی و الگوسازی شخصیت‌های داستان، تا کودک خود را با آن تطبیق دهد؛
  • استفاده از ضرب‌المثل «به در بگو، دیوار بشنوه» مخاطب را در گفتار شخص سومی قرار می‌دهد؛ حال آنکه مخاطب اصلی او فرزندان هستند؛
  • با استفاده از ابزارهای هنری همچون فیلم، نمایش و نقاشی می‌توان مفاهیم تربیتی را به کودکان ارائه کرد؛
  • مادر می‌تواند آنچه را که می‌خواهد فرزندش بیاموزد، در رفتار و عمل خود انجام دهد؛ مثلاً برای اینکه آداب احترام به والدین را برای کودکان شرح دهد، می‌تواند در مقابل آنها دست پدر و مادر خویش را ببوسد.[۳۶]

نقش تربیتی مادر ویژهٔ دختر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مادر و دختر به‌دلیل تشابه جنسیتی و اشتراک نقش‌ها ارتباط نزدیکتری با یکدیگر دارند. مادر با رعایت عفاف و حیا این مسئله را در دختر خود تقویت می‌کند. از جمله وظایف تربیتی مادر در قبال دختر عبارت است از:

  • احترام ویژه به دختران؛
  • آموزش به‌موقع احکام بانوان به آنان؛
  • آموزش نقش‌های همسری و مادری به دختر.[۳۷]

سایر اقدامات تربیتی مادر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  • نظارت بر فرزندان در فضای مجازی؛
  • تربیت رسانه‌ای کودک؛
  • استفادهٔ خانوادگی از رسانه‌ها؛
  • آموزش تفکر انتقادی؛
  • نظارت بر دوستان فرزندان؛
  • دوستی با فرزندان.[۳۸]

چالش‌های نقش مادری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  • تغییر ارزش‌ها و اعتقادات دینی زنان؛
  • تغییر ذائقه دختران و پسران در همسرگزینی تحت تأثیر رسانه‌ها؛
  • تمایل نداشتن به فرزندآوری و بی‌ارزش پنداشتن نقش مادری؛
  • توجه نکردن مادر به مراقبت‌های جسمی و روحی خود در دوران بارداری؛
  • بی‌توجهی به آموزه‌های اسلامی در بدو تولد کودک؛
  • استفاده از سبک پوشش عریان در فرزندان؛
  • اقتدار نداشتن در تربیت فرزندان و فرمان‌ناپذیری آنان از مادر؛
  • جامعیت نداشتن شیوه تربیتی و اکتفا به تغذیه، پوشاک، بهداشت و سلامتی و امور درسی و بی‌توجهی به جنبه‌های انسانی و معنوی فرزند؛
  • بی‌اثر بودن موعظه در صورت عمل نکردن مادر به آن؛
  • الگودهی نادرست؛
  • تغییر در عواطف مادری و استفاده از خشونت به جای محبت؛
  • توجه نکردن به نیازهای اساسی فرزندان؛
  • نداشتن نظارت بر فرزندان و رها کردن آنان؛[۳۹]
  • همه فعالیت‌های خارج از منزل زنان اعم از اشتغال و سایر فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در صورتی که فرصت تربیتی مادر از فرزندان را بگیرد.[۴۰]
  • جدایی ناگهانی از کودک و بروز اختلال دائمی و تأخیر در رشد اجتماعی، کلامی و حرکتی کودک.[۴۱]
  1. عمید، فرهنگ فارسی، ذیل واژۀ تربیت.
  2. «تربیت و فطرت و فرق تربیت با صنعت»، پایگاه جامع استاد شهید مرتضی مطهری.
  3. شیرودی، نقش سیاسی اجتماعی زنان در تاریخ معاصر ایران، 1386ش، ص137-138.
  4. کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص7.
  5. «نقش تربیتی مادر در بازی کودک»، 1362ش، ص45.
  6. کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص7.
  7. حمصیان اتفاق، «امام خمینی (ره) و نقش مادر در تربیت»، 1381ش، ص10-11 و 13.
  8. «نقش تربیتی مادر در بازی کودک»، 1362ش، ص45.
  9. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص191.
  10. منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص83-87.
  11. منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص83-87.
  12. منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص93-89.
  13. خیری و دیگران، «نقش مادر در تربیت کودک از منظر آموزه‌های اسلامی»، 1399ش، ص28.
  14. خیری و دیگران، «نقش مادر در تربیت کودک از منظر آموزه‌های اسلامی»، 1399ش، ص28.
  15. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص192-193.
  16. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص194-197.
  17. مجلسی، بحار الانوار، ج66، ص176.
  18. شیخ الطائفه، تهذیب‌الاحکام، ج7، ص440.
  19. منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص93-94.
  20. حرعاملی، وسائل‌الشیعه، 1409ق، ج21، ص451.
  21. منصوری و نصیری، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، 1400ش، ص95-96.
  22. کلینی، کافی، 1407ق، ج6، ص47.
  23. کلینی، کافی، 1407ق، ج6، ص47.
  24. نعمتی و دیگران، «عوامل مؤثر بر رشد استعدادهای جسمانی کودک از منظر آیات و روایات»، 1397ش، ص103-107.
  25. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص197-198.
  26. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص198-200.
  27. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص198-200.
  28. .کشاورز و سرتیپ‌زاده، «ابعاد تفکر از منظر قرآن کریم و دلالت‌های تربیتی آن در تربیت فکری کودکان و نوجوانان»، 1398ش، ص70-72.
  29. «تربیت جنسی کودک»، ویکی‌زندگی.
  30. کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص17-18.
  31. کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص17-18.
  32. «روش‌های تربیت و آموزش فرزندان»، وب‌سایت ایمانور.
  33. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، 207-204.
  34. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، ص200-202.
  35. برجی‌نژاد، «نقش مادر در تربیت فرزند»، 1389ش، 202-204.
  36. «تربیت غیرمستقیم»، وب‌سایت پرسمان قرآنی.
  37. کریمی‌نیا و دیگران، «بازکاوی اهمیت نقش مادر در تربیت دینی دختران»، 1400ش، ص130-132.
  38. کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص24-29.
  39. کاریزی، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، 1395ش، ص7-22.
  40. شیرودی، نقش سیاسی اجتماعی زنان در تاریخ معاصر ایران، 1386ش، ص137-138.
  41. حاتمی ملکی، «تأثیر تربیتی مادر بر رشد هوش کلامی فرزند با تأکید بر آموزه‌های اسلام»، 1399ش، ص20.
  • برجی‌نژاد، زینب، «نقش مادر در تربیت فرزند»، پژوهش‌نامه اسلامی زنان و خانواده، شمارهٔ ۶، تابستان ۱۳۸۹ش.
  • «تربیت جنسی کودک»، ویکی‌زندگی، تاریخ درج مطلب: ۲ ژوئن ۲۰۲۳م.
  • «تربیت غیرمستقیم»، وب‌سایت پرسمان قرآنی، تاریخ درج مطلب: ۳۱ شهریور ۱۴۰۲ش.
  • «تربیت و فطرت و فرق تربیت با صنعت»، پایگاه جامع استاد شهید مرتضی مطهری، تاریخ درج مطلب: ۲۷ خرداد ۱۳۹۱ش.
  • حاتمی ملکی، زهرا، «تأثیر تربیتی مادر بر رشد هوش کلامی فرزند با تأکید بر آموزه‌های اسلام»، پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده، شمارهٔ ۱۱، بهار ۱۳۹۹ش.
  • حرعاملی، محمد، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل‌البیت لإحیاءالتراث، ۱۴۰۹ق.
  • حمصیان اتفاق، احمدرضا، «امام خمینی و نقش مادر در تربیت»، مجلهٔ پیوند، شمارهٔ ۲۷۲، خرداد ۱۳۸۱ش.
  • خیری، یوسف و دیگران، «نقش مادر در تربیت کودک از منظر آموزه‌های اسلامی»، نشریهٔ علوم اسلامی انسانی، دورهٔ ۶، شمارهٔ ۲۱، ۱۳۹۹ش.
  • «روش‌های تربیت و آموزش فرزندان»، وب‌سایت ایمانور، تاریخ بازدید: ۱۸ آبان ۱۴۰۲ش.
  • شیخ الطائفه، تهذیب‌الاحکام، گردآورنده علی آخوندی و مصحح محمد آخوندی، تهران، دارالکتب العلمیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش.
  • شیرودی، مرتضی، نقش سیاسی اجتماعی زنان در تاریخ معاصر ایران، قم، زمزم هدایت، ۱۳۸۶ش.
  • عمید، حسن، فرهنگ فارسی، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۵ آبان ۱۴۰۲ش.
  • کاریزی، الهام، «بررسی اثرات ابزارهای نوین ناتوی فرهنگی بر نقش تربیتی مادری»، پژوهش‌های نوین در گستره تاریخ، فرهنگ و تمدن شیعه، پیش‌شمارهٔ ۶، پاییز و زمستان ۱۳۹۵ش.
  • کریمی‌نیا و دیگران، «بازکاوی اهمیت نقش مادر در تربیت دینی دختران»، ماهنامهٔ پیشرفت‌های نوین در روان‌شناسی، علوم تربیتی و آموزش و پرورش، شمارهٔ ۳۵، اردیبهشت ۱۴۰۰ش.
  • کشاورز، سوسن و سرتیپ‌زاده، لیلا، «ابعاد تفکر از منظر قرآن کریم و دلالت‌های تربیتی آن در تربیت فکری کودکان و نوجوانان»، مجله تربیت اسلامی، شمارهٔ ۲۸، بهار و تابستان ۱۳۹۸ش.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، الاصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.
  • مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسهٔ الوفا، ۱۴۰۳ق.
  • منصوری، زهره و نصیری، رقیه، «نقش تربیتی مادر بر فرزندان با تأکید بر آیات و روایت»، پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده، شمارهٔ ۱۴، بهار ۱۴۰۰ش.
  • نعمتی، جواد و دیگران، «عوامل مؤثر بر رشد استعدادهای جسمانی کودک از منظر آیات و روایات»، پژوهش‌های تربیت بدنی و علوم دینی، سال اول، شمارهٔ ۳، پاییز و زمستان ۱۳۹۷ش.
  • «نقش تربیتی مادر در بازی کودک»، مجلهٔ پیوند، شمارهٔ ۴۷، شهریور ۱۳۶۲ش.