پیش‌نویس:حق دینداری زن: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>امان الله فصیحی |
imported>علیرضا محمددوست بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حق دینداری زنان.png|جایگزین=زنان با لباس احرام|بندانگشتی|زنان با لباس احرام؛ حضور ۵۵درصدی زنان در حج تمتع ۱۴۰۴ش]] | |||
{{درشت|'''حق دینداری زن'''}}؛ امکان پای‌بندی عملی زن به آموزه‌های دین. | {{درشت|'''حق دینداری زن'''}}؛ امکان پای‌بندی عملی زن به آموزه‌های دین. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۴: | ||
==رویکرد جامعه‌شناختی== | ==رویکرد جامعه‌شناختی== | ||
[[پرونده:حق دینداری زنان۱.jpg|جایگزین= اعتکاف در حرم امام رضا-زنان معتکف|بندانگشتی|۶۸ درصد از متقاضیان اعتکاف در حرم امام رضا در ۱۴۰۳ش زنان بودند ]] | |||
تحقیقات متعدد جامعه‌شناختی بیانگر دینداری بیشتر زنان نسبت به مردان است. در دینداری ایرانیان نیز تفاوت جنسیتی وجود دارد و به‌طور معناداری زنان بیش از مردان علاقه‌مند به‌انجام مناسک دینی هستند.<ref>حضرتی، «میزان دینداری زنان دانشجو و عوامل اجتماعی مؤثر در آن (مطالعهٔ موردی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)»، 1395ش، ص128.</ref> تا آنجا که یکی از دلایل سلامت اجتماعی زنان، دینداری آنها<ref>تاجبخش و دیگران، «واکاوی رابطه دینداری با سلامت اجتماعی زنان»، 1401ش، ص77.</ref> عنوان شده است؛ اما دربارهٔ علل تفاوت دینداری زنان و مردان اتفاق نظر وجود ندارد. جایگاه ساختاری، جهت‌گیری‌های جنسیتی، جامعه‌پذیری نقش‌های جنسیتی، تفاوت‌های شخصیتی و ریسک‌گریزی زنان عواملی است که در مورد دلایل تفاوت دینداری زنان و مردان ذکر شده است.<ref>مدیری و ارمکی، «جنسیت و دینداری»، 1392ش، ص3.</ref> به‌نظر [[فمینیسم|فمینیست‌ها]] علی‌رغم دینداری بیشتر زنان نسبت به مردان، در سازمان‌های مذهبی که از سلسله مراتب و نظام‌های اقتدار برخوردار هستند، به‌دلیل [[پدرسالاری]]، زنان اکثراً از قدرت محروم شده‌اند.<ref>گیدنز، جامعه‌شناسی، 1381ش، ص510.</ref> | تحقیقات متعدد جامعه‌شناختی بیانگر دینداری بیشتر زنان نسبت به مردان است. در دینداری ایرانیان نیز تفاوت جنسیتی وجود دارد و به‌طور معناداری زنان بیش از مردان علاقه‌مند به‌انجام مناسک دینی هستند.<ref>حضرتی، «میزان دینداری زنان دانشجو و عوامل اجتماعی مؤثر در آن (مطالعهٔ موردی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)»، 1395ش، ص128.</ref> تا آنجا که یکی از دلایل سلامت اجتماعی زنان، دینداری آنها<ref>تاجبخش و دیگران، «واکاوی رابطه دینداری با سلامت اجتماعی زنان»، 1401ش، ص77.</ref> عنوان شده است؛ اما دربارهٔ علل تفاوت دینداری زنان و مردان اتفاق نظر وجود ندارد. جایگاه ساختاری، جهت‌گیری‌های جنسیتی، جامعه‌پذیری نقش‌های جنسیتی، تفاوت‌های شخصیتی و ریسک‌گریزی زنان عواملی است که در مورد دلایل تفاوت دینداری زنان و مردان ذکر شده است.<ref>مدیری و ارمکی، «جنسیت و دینداری»، 1392ش، ص3.</ref> به‌نظر [[فمینیسم|فمینیست‌ها]] علی‌رغم دینداری بیشتر زنان نسبت به مردان، در سازمان‌های مذهبی که از سلسله مراتب و نظام‌های اقتدار برخوردار هستند، به‌دلیل [[پدرسالاری]]، زنان اکثراً از قدرت محروم شده‌اند.<ref>گیدنز، جامعه‌شناسی، 1381ش، ص510.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۲:۱۰
حق دینداری زن؛ امکان پای‌بندی عملی زن به آموزه‌های دین.
حفظ دین و التزام عملی به آن، نخستین وظیفه هر مسلمان است. از این‌رو یکی از حقوق زن، آزادی در انجام تکالیف دینی است. با این وجود، گاهی دینداری زن در تعارض با حقوق شوهر است، فقها دربارهٔ تکلیف زن در انجام عبادات واجب و مستحب تفکیک قائل شده‌اند.
مفهوم‌شناسی حق دینداری زن
[ویرایش | ویرایش مبدأ]دینداری در مقابل دین‌گرایی که امری فطری و قلبی است، به التزام عملی به آموزه‌های دین اشاره دارد.[۱] در علوم اجتماعی، دینداری عبارت است از میزان علاقه و احترام افراد به دین که در چهار بعد اعتقادی، عاطفی، پیامدی و مناسکی سنجیده می‌شود.[۲] دینداری پیامدها و کارکردهای متعددی در سطح فردی و اجتماعی دارد.[۳] بنابراین آزادی در انجام تکالیف و مناسک دینی از حقوق بدیهی انسان است و کسی اجازه تضییع آن را ندارد. به این دلیل یکی از حقوق زن، حق داشتن دین و امکان دینداری است. تا آنجا که داشتن دین مشترک و مسلمان بودن برای زن و مرد از شرایط صحت نکاح است[۴] تا زن در امر دینداری با مشکل مواجه نشود.[۵]
رویکرد فقهی
[ویرایش | ویرایش مبدأ]داشتن دین و آزادی در انجام تکالیف، از حقوق زن در زندگی زناشویی است، اما گاهی اعمال عبادی زن در تعارض با حقوق شوهر است. به‌عنوان مثال روزه‌داری زن، حق استمتاع جنسی مرد را تضییع می‌کند یا این که برای انجام حج، زن باید به‌مدت طولانی، از منزل خارج شود. در این شرایط که تکالیف در تزاحم با حقوق شوهراست، فقها دربارهٔ تکلیف زن در انجام عبادات واجب و مستحب تفکیک قائل شده‌اند. به این صورت که در انجام عبادات واجب، تکلیف الهی بر رعایت حق شوهر مقدم است، اما در عبادت‌های مستحبی باید اولویت را به حقوق شوهر داد.[۶] بر این اساس شوهر در خانواده حق مخالفت با عبادت‌های واجب زن را ندارد و زن برای انجام اعمال عبادی واجب، نیازی به رضایت شوهر ندارد.[۷]
رویکرد حقوقی
[ویرایش | ویرایش مبدأ]در قانون مدنی، محدودیت‌های ناشی از عبادات واجب برای زن، نشوز محسوب نمی‌شود و وی را از حق نفقه محروم نمی‌کند.[۸] به این صورت که اگر زنی به‌دلیل روزهٔ واجب، از تمکین خاص شوهر ممانعت ورزد، ناشزه نبوده و حق نفقه دارد. با این وجود قانون مدنی در باب تضییع حق دینداری زن، توسط شوهر سکوت کرده است. تا آنجا که در این شرایط، زن از طریق استناد تضییع حق دینداری به مصادیق عسر و حرج و سوءمعاشرت مرد، تنها با استناد به ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی، می‌تواند دادخواست طلاق بدهد.[۹]
رویکرد جامعه‌شناختی
[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تحقیقات متعدد جامعه‌شناختی بیانگر دینداری بیشتر زنان نسبت به مردان است. در دینداری ایرانیان نیز تفاوت جنسیتی وجود دارد و به‌طور معناداری زنان بیش از مردان علاقه‌مند به‌انجام مناسک دینی هستند.[۱۰] تا آنجا که یکی از دلایل سلامت اجتماعی زنان، دینداری آنها[۱۱] عنوان شده است؛ اما دربارهٔ علل تفاوت دینداری زنان و مردان اتفاق نظر وجود ندارد. جایگاه ساختاری، جهت‌گیری‌های جنسیتی، جامعه‌پذیری نقش‌های جنسیتی، تفاوت‌های شخصیتی و ریسک‌گریزی زنان عواملی است که در مورد دلایل تفاوت دینداری زنان و مردان ذکر شده است.[۱۲] به‌نظر فمینیست‌ها علی‌رغم دینداری بیشتر زنان نسبت به مردان، در سازمان‌های مذهبی که از سلسله مراتب و نظام‌های اقتدار برخوردار هستند، به‌دلیل پدرسالاری، زنان اکثراً از قدرت محروم شده‌اند.[۱۳]
پانویس
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- ↑ خطیبی کوشک و دیگران، فرهنگ شیعه، جلد1، ص252.
- ↑ سراج زاده، چالش‌های دین و مدرنیته، 1384ش، ص166.
- ↑ تاجبخش و دیگران، «واکاوی رابطه دینداری با سلامت اجتماعی زنان»، 1401ش، ص77.
- ↑ قانون مدنی، ماده 1059: نکاح مسلمه با غیر مسلم جایز نیست.
- ↑ حکمت‌نیا، حقوق زن و خانواده، 1396ش، ص287-286.
- ↑ خمینی، تحریرالوسیله، 1421ق، ص745.
- ↑ حکمت‌نیا، حقوق زن و خانواده، 1396ش، ص288-287.
- ↑ قانون مدنی، ماده 1108: هرگاه زن بدون مانع مشروع از ادای وظایف زوجیت امتناع کند مستحق نفقه نخواهد بود.
- ↑ قانون مدنی، ماده 1130: در صورتی که دوام زوجیت موجب عسر و حرج زوجه باشد، وی می‌تواند به حاکم شرع مراجعه و تقاضای طلاق کند، چنانچه عسر و حرج مذکور در محکمه ثابت شود. دادگاه می‌تواند زوج را اجبار به طلاق کند.
- ↑ حضرتی، «میزان دینداری زنان دانشجو و عوامل اجتماعی مؤثر در آن (مطالعهٔ موردی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)»، 1395ش، ص128.
- ↑ تاجبخش و دیگران، «واکاوی رابطه دینداری با سلامت اجتماعی زنان»، 1401ش، ص77.
- ↑ مدیری و ارمکی، «جنسیت و دینداری»، 1392ش، ص3.
- ↑ گیدنز، جامعه‌شناسی، 1381ش، ص510.
منابع
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- تاجبخش، غلامرضا و دیگران، «واکاوی رابطه دینداری با سلامت اجتماعی زنان»، در مطالعات اسلامی زنان و خانواده، شماره ۱۶، دوره ۹، بهار و تابستان ۱۴۰۱ش.
- حضرتی صومعه، زهرا، «میزان دینداری زنان دانشجو و عوامل اجتماعی مؤثر در آن (مطالعهٔ موردی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)»، در مطالعات راهبردی زنان (فصلنامه شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده)، شماره ۷۳، سال ۱۹، پاییز ۱۳۹۵ش.
- حکمت‌نیا، محمود، حقوق زن و خانواده، تهران، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی، چاپ سوم، ۱۳۹۶ش.
- خمینی، سیدروح‌الله، تحریر الوسیله، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۲۱ق.
- خطیبی کوشک، محمد و دیگران، فرهنگ شیعه، جلد۱، تاریخ بازدید: ۱۶ خرداد ۱۴۰۳ش.
- سراج‌زاده، حسین، چالش‌های دین و مدرنیته، تهران، طرح نو، ۱۳۸۴ش.
- قانون مدنی.
- گیدنز، آنتونی، جامعه‌شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران، نی، چاپ هشتم، ۱۳۸۱ش.
- مدیری، فاطمه و آزاد ارمکی، تقی، «جنسیت و دینداری»، در جامعه‌شناسی کاربردی، شماره پیاپی ۵۱، شماره ۳، سال ۲۴، پاییز ۱۳۹۲ش.