پرش به محتوا

پیش‌نویس:فرزندآوری در افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر
دیداریویکی‌متن
imported>محمدمهدی محمدی
لینک داخلی
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<big>'''فرزندآوری در افغانستان'''</big>؛ آیین‌ها، رسوم و اهمیت فرزندآوری در افغانستان.
{{درشت|'''فرزندآوری در افغانستان'''}}؛ آیین‌ها، رسوم و اهمیت فرزندآوری در افغانستان.


فرزندآوری در افغانستان به‌عنوان پدیده‌ای ریشه‌دار در فرهنگ و سنت‌های محلی، با آیین‌ها و رسوم خاصی همراه است. از مراسم چله‌بری و گردِدیدگو در دوران بارداری تا تشریفات عقیقه پس از تولد، هر مرحله از فرزندآوری با آداب نمادین و اعتقادی خاصی احاطه شده است. در این جامعه، سنت‌هایی مانند اذان گفتن در گوش نوزاد، نام‌گذاری مذهبی و چهل‌گرفتن، نشان‌دهندۀ تلفیق عمیق باورهای دینی و رسوم محلی است.  
[[فرزندآوری]] در افغانستان به‌عنوان پدیده‌ای ریشه‌دار در فرهنگ و سنت‌های محلی، با آیین‌ها و رسوم خاصی همراه است. از مراسم چله‌بری و گردِدیدگو در دوران [[بارداری]] تا تشریفات [[عقیقه]] پس از تولد، هر مرحله از فرزندآوری با آداب نمادین و اعتقادی خاصی احاطه شده است. در این جامعه، سنت‌هایی مانند اذان گفتن در گوش نوزاد، نام‌گذاری مذهبی و چهل‌گرفتن، نشان‌دهندهٔ تلفیق عمیق باورهای دینی و رسوم محلی است.


در جامعۀ دینی و سنتی افغانستان فرزندان به‌ویژه پسران نه تنها تضمین‌کنندۀ تداوم نسل محسوب می‌شوند، بلکه نماد قدرت خانوادگی و حیثیت اجتماعی نیز هستند.  
در جامعهٔ دینی و سنتی افغانستان فرزندان به‌ویژه پسران نه تنها تضمین‌کنندهٔ تداوم نسل محسوب می‌شوند، بلکه نماد قدرت خانوادگی و حیثیت اجتماعی نیز هستند.


باورهای دینی عمیق مبنی بر تقدس تکثیر نسل مسلمانان و ضرورت اقتصادی نیروی کار در جامعه کشاورزی، از مهم‌ترین دلایل تداوم الگوی فرزندآوری بالا به شمار می‌روند. آیین‌های سنتی مانند عقیقه، نام‌گذاری مذهبی و مراسم چله‌گیری، بر اهمیت این موضوع در سبک زندگی افغانستانی‌ها تأکید دارد. ساختارهای قبیله‌ای و رقابت‌های درون‌خانوادگی نیز به تشدید این روند دامن زده و چندهمسری را به نمادی از قدرت و جایگاه اجتماعی تبدیل کرده است.
باورهای دینی عمیق مبنی بر تقدس تکثیر نسل [[مسلمان|مسلمانان]] و ضرورت اقتصادی نیروی کار در جامعه کشاورزی، از مهم‌ترین دلایل تداوم الگوی فرزندآوری بالا به شمار می‌روند. آیین‌های سنتی مانند عقیقه، [[نام‌گذاری فرزند|نام‌گذاری]] مذهبی و مراسم چله‌گیری، بر اهمیت این موضوع در سبک زندگی افغانستانی‌ها تأکید دارد. ساختارهای قبیله‌ای و رقابت‌های درون‌خانوادگی نیز به تشدید این روند دامن زده و [[چندهمسری مرد|چندهمسری]] را به نمادی از قدرت و جایگاه اجتماعی تبدیل کرده است.


==اهمیت فرزندآوری==
==اهمیت فرزندآوری==
'''تداوم نسل:''' تداوم نسل از طریق فرزندان پسر، مهم‌ترین هدف [[ازدواج]] در خانوادۀ افغانستانی است و فرزند‌آوری از اساسی‌ترين هنجارهای موقعیت مادری محسوب می‌شود.<ref>ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادۀ مطلوب در اسلام، 1391ش، ص138.</ref>
'''تداوم نسل:''' تداوم نسل از طریق فرزندان پسر، مهم‌ترین هدف [[ازدواج]] در خانوادهٔ افغانستانی است و فرزندآوری از اساسی‌ترین هنجارهای موقعیت [[نقش مادری|مادری]] محسوب می‌شود.<ref>ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، 1391ش، ص138.</ref>


'''تحکیم خانواده:''' به دنیا آمدن فرزند پیوندهای خانوادگی را استحکام می‌بخشد. [[فرزند‌آوری]]، جایگاه همسر را در [[خانواده]] تثبیت می‌کند<ref>[https://www.irna.ir/news/80712211/%D8%AC%D8%A7%D9%8A%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%DA%86%D8%A7%D9%84%D8%B4-%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%B1%D9%88%D8%A8%D8%B1%D9%88 «جايگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌هاي فراواني روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.] </ref>  و به‌همین دلیل در عرف محلی از زن باردار به «امیدوار» تعبیر می‌شود.<ref>[https://kachab.blogsky.com/1395/07/07/post-283/ ساغر، «در افغانستان به زن باردار،  امیدوار می گویند!»، وبلاگ کچاپ.]</ref>
'''تحکیم خانواده:''' به دنیا آمدن فرزند پیوندهای خانوادگی را استحکام می‌بخشد. [[فرزندآوری]]، جایگاه همسر را در [[خانواده]] تثبیت می‌کند<ref>[https://www.irna.ir/news/80712211/%D8%AC%D8%A7%D9%8A%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%DA%86%D8%A7%D9%84%D8%B4-%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%B1%D9%88%D8%A8%D8%B1%D9%88 «جایگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌های فراوانی روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.] </ref>  و به‌همین دلیل در عرف محلی از زن باردار به «امیدوار» تعبیر می‌شود.<ref>[https://kachab.blogsky.com/1395/07/07/post-283/ ساغر، «در افغانستان به زن باردار،  امیدوار می‌گویند!»، وبلاگ کچاپ.]</ref>


'''ارتقای موقعیت زن:''' [[فرزندآوری]] برای زن موقعیت جدیدی تحت عنوان [[مادر]] ایجاد می‌کند؛ دختر که در جامعۀ مردسالار و سنتی [[افغانستان]]، جایگاه مستقلی ندارد،<ref>[https://www.irna.ir/news/80712211/%D8%AC%D8%A7%D9%8A%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%DA%86%D8%A7%D9%84%D8%B4-%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%B1%D9%88%D8%A8%D8%B1%D9%88 «جايگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌هاي فراواني روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.]</ref>  با کسب جایگاه مادری، در کانون اصلی [[خانواده]] قرار می‌گیرد.<ref>ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادۀ مطلوب در اسلام، 1391ش، ص138.</ref>
'''ارتقای موقعیت زن:''' فرزندآوری برای زن موقعیت جدیدی تحت عنوان مادر ایجاد می‌کند؛ دختر که در جامعهٔ [[مردسالاری|مردسالار]] و سنتی افغانستان، جایگاه مستقلی ندارد،<ref>[https://www.irna.ir/news/80712211/%D8%AC%D8%A7%D9%8A%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%DA%86%D8%A7%D9%84%D8%B4-%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%B1%D9%88%D8%A8%D8%B1%D9%88 «جایگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌های فراوانی روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.]</ref>  با کسب جایگاه مادری، در کانون اصلی خانواده قرار می‌گیرد.<ref>ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، 1391ش، ص138.</ref>


'''تکثیر امت پیامبر:''' اهمیت‌دادن به تولید مثل و [[فرزندآوری]] در خانوادۀ افغانستانی ریشه در سنت‌ها و باورهای دینی دارد. آنها باور دارند که روزی‌رسان خدا است<ref>[https://8am.media/unreasonable-increase-in-population-and-fragile-economy-of-afghanistan/ سخی‌زاده، «افزایش بی‌رویۀ جمعیت و اقتصاد شکنندۀ افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ 8 صبح.] </ref>  و [[پیامبر اسلام]] به فراوانی امت [[مسلمان]] افتخار می‌کند. از این منظر، فرزندان سقط‌شده بدون [[پدر]] و [[مادر]] خود به بهشت وارد نمی‌شوند.<ref>ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادۀ مطلوب در اسلام، ش1391، ص313.</ref>
'''تکثیر امت پیامبر:''' اهمیت‌دادن به تولید مثل و فرزندآوری در خانوادهٔ افغانستانی ریشه در سنت‌ها و باورهای دینی دارد. آنها باور دارند که روزی‌رسان خدا است<ref>[https://8am.media/unreasonable-increase-in-population-and-fragile-economy-of-afghanistan/ سخی‌زاده، «افزایش بی‌رویۀ جمعیت و اقتصاد شکنندۀ افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ 8 صبح.] </ref>  و [[پیامبر اسلام]] به فراوانی امت [[مسلمان]] افتخار می‌کند. از این منظر، فرزندان سقط‌شده بدون [[پدر]] و [[مادر]] خود به بهشت وارد نمی‌شوند.<ref>ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، ش1391، ص313.</ref>


'''تأمین نیروی ‌کار:''' از دلایل اهمیت [[فرزندآوری]] در خانوادۀ افغانستانی تأمین نیروی ‌کار [[خانواده]]، قبیله و جامعۀ افغانستان است و نیروی‌ کار تنها در وجود فرزند پسر تمثیل می‎‌‌شود.<ref>[https://tolonews.com/fa/afghanistan/%D9%BE%DA%98%D9%88%D9%87%D8%B4-%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%B1-%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%87%D9%86%D9%88%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7-%D8%A7%D8%B3%D8%AA انصار، «آمار مرگ و میر مادران هنوز بالا است»، وب‌سایت طلوع نیوز.]</ref>
'''تأمین نیروی کار:''' از دلایل اهمیت فرزندآوری در خانوادهٔ افغانستانی تأمین نیروی کار [[خانواده]]، قبیله و جامعهٔ افغانستان است و نیروی کار تنها در وجود فرزند پسر تمثیل می‌شود.<ref>[https://tolonews.com/fa/afghanistan/%D9%BE%DA%98%D9%88%D9%87%D8%B4-%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%B1-%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%87%D9%86%D9%88%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7-%D8%A7%D8%B3%D8%AA انصار، «آمار مرگ و میر مادران هنوز بالا است»، وب‌سایت طلوع نیوز.]</ref>


==تحولات باروری در افغانستان==
==تحولات باروری در افغانستان==
تحقیقات نشان می‌دهد نرخ باروری و فرزندآوری در افغانستان تحت تأثیر تحولات سیاسی و اجتماعی نوسانات قابل توجهی داشته است. در دورۀ حضور نیروهای شوروی (1980-1992م)، میزان باروری ۷.۴ فرزند به ازای هر زن بود که با به قدرت رسیدن طالبان در ۱۹۹۶م به ۷.۶ فرزند افزایش یافت. این افزایش به‌طور عمده ناشی از عوامل متعددی از جمله منازعات طولانی‌مدت، ناامنی، محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی، امید به زندگی پایین و شیوع ازدواج‌های زودهنگام بوده است.  
تحقیقات نشان می‌دهد نرخ باروری و فرزندآوری در افغانستان تحت تأثیر تحولات سیاسی و اجتماعی نوسانات قابل توجهی داشته است. در دورهٔ حضور نیروهای شوروی (۱۹۸۰-۱۹۹۲م)، میزان باروری ۷٫۴ فرزند به ازای هر زن بود که با به قدرت رسیدن طالبان در ۱۹۹۶م به ۷٫۶ فرزند افزایش یافت. این افزایش به‌طور عمده ناشی از عوامل متعددی از جمله منازعات طولانی‌مدت، ناامنی، محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی، امید به زندگی پایین و شیوع ازدواج‌های زودهنگام بوده است.


برآوردهای اخیر حاکی از کاهش تدریجی نرخ باروری است، به‌طوری که از ۷.۶ فرزند در ۱۹۹۶م به ۷.۴ فرزند در ۲۰۰۰م رسیده و پیش‌بینی می‌شد که تا ۲۰۲۵م به ۳.۶ فرزند کاهش یابد. اما مطالعات ملی با استفاده از داده‌های پیمایش مرگ‌ومیر ۲۰۱۰م نرخ باروری را ۶.۵ فرزند و بر اساس پیمایش جمعیت و سلامت ۲۰۱۵م، این میزان را ۶.۷ فرزند برآورد کرده‌اند که نشان‌دهندۀ اختلاف در داده‌ها و چالش‌های روش‌شناختی است.  
برآوردهای اخیر حاکی از کاهش تدریجی نرخ باروری است، به‌طوری که از ۷٫۶ فرزند در ۱۹۹۶م به ۷٫۴ فرزند در ۲۰۰۰م رسیده و پیش‌بینی می‌شد که تا ۲۰۲۵م به ۳٫۶ فرزند کاهش یابد. اما مطالعات ملی با استفاده از داده‌های پیمایش مرگ‌ومیر ۲۰۱۰م نرخ باروری را ۶٫۵ فرزند و بر اساس پیمایش جمعیت و سلامت ۲۰۱۵م، این میزان را ۶٫۷ فرزند برآورد کرده‌اند که نشان‌دهندهٔ اختلاف در داده‌ها و چالش‌های روش‌شناختی است.


با توجه به تناقض در داده‌های موجود، پیمایش جمعیت و سلامت ۲۰۱۵م یکی از معدود منابع قابل اتکا برای تحلیل وضعیت باروری در افغانستان محسوب می‌شود. کاهش نرخ باروری در صورت تداوم می‌تواند پیامدهای اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی داشته باشد، اما برای درک دقیق‌تر این روند، انجام مطالعات جامع‌تر و به‌روز ضروری است.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>
با توجه به تناقض در داده‌های موجود، پیمایش جمعیت و سلامت ۲۰۱۵م یکی از معدود منابع قابل اتکا برای تحلیل وضعیت باروری در افغانستان محسوب می‌شود. کاهش نرخ باروری در صورت تداوم می‌تواند پیامدهای اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی داشته باشد، اما برای درک دقیق‌تر این روند، انجام مطالعات جامع‌تر و به‌روز ضروری است.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>
خط ۲۷: خط ۲۷:
==تحولات جمعیتی افغانستان==
==تحولات جمعیتی افغانستان==


===رشد‌‌ دو برابری‌ جمعیت‌ در‌ افغانستان===
===رشد دو برابری جمعیت در افغانستان===
افغانستان با چالش جدی کمبود داده‌های جمعیتی معتبر و به‌روز مواجه است. آخرین سرشماری رسمی این کشور حدود پنج دهه پیش انجام شده و پس از آن، به‌دلیل جنگ‌های پی‌درپی، نبود زیرساخت‌های لازم و موانع سیاسی، هیچ سرشماری جامعی صورت نگرفته است. این خلأ آماری، تحلیل دقیق تحولات جمعیتی را با دشواری‌های زیادی مواجه کرده است. اما برآوردهای تخمینی سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد که جمعیت این کشور از ۱۹.۵ میلیون در ۲۰۰۰م به بیش از ۴۰ میلیون در ۲۰۲۱م رسیده است. رشدی دوبرابری که نرخ سالانه‌ای معادل ۳.۲ درصد را ثبت کرده است.<ref>[https://8am.media/fa/the-population-of-afghanistan-from-the-political-confrontation-to-the-future-crisis/ رامیار، «جمعیت افغانستان، از برخورد سیاسی تا بحران آینده»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.]</ref>
افغانستان با چالش جدی کمبود داده‌های جمعیتی معتبر و به‌روز مواجه است. آخرین سرشماری رسمی این کشور حدود پنج دهه پیش انجام شده و پس از آن، به‌دلیل جنگ‌های پی‌درپی، نبود زیرساخت‌های لازم و موانع سیاسی، هیچ سرشماری جامعی صورت نگرفته است. این خلأ آماری، تحلیل دقیق تحولات جمعیتی را با دشواری‌های زیادی مواجه کرده است. اما برآوردهای تخمینی سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد که جمعیت این کشور از ۱۹٫۵ میلیون در ۲۰۰۰م به بیش از ۴۰ میلیون در ۲۰۲۱م رسیده است. رشدی دوبرابری که نرخ سالانه‌ای معادل ۳٫۲ درصد را ثبت کرده است.<ref>[https://8am.media/fa/the-population-of-afghanistan-from-the-political-confrontation-to-the-future-crisis/ رامیار، «جمعیت افغانستان، از برخورد سیاسی تا بحران آینده»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.]</ref>


===عوامل رشد جمعیت در افغانستان===
===عوامل رشد جمعیت در افغانستان===
رشد جمعیت در افغانستان که حدود یک‌درصد بالاتر از میانگین‌های جهانی است، به‌طور عمده محصول بهبود نسبی شاخص‌های بهداشتی در دوران‌‌ جمهوری‌ اسلامی‌ افغانستان‌بوده است: کاهش مرگ‌ومیر کودکان ۴۳درصدی، افزایش هفت‌سالۀ امید به زندگی و گسترش پوشش واکسیناسیون از جمله این عوامل در این دوران محسوب می‌شود. علاوه‌بر این، افزایش شهرنشینی و تغییرات اجتماعی نیز بر نرخ رشد جمعیت تأثیرگذار بوده است.  
رشد جمعیت در افغانستان که حدود یک‌درصد بالاتر از میانگین‌های جهانی است، به‌طور عمده محصول بهبود نسبی شاخص‌های بهداشتی در دوران جمهوری اسلامی افغانستان‌بوده است: کاهش مرگ‌ومیر [[کودک|کودکان]] ۴۳درصدی، افزایش هفت‌سالهٔ امید به زندگی و گسترش پوشش واکسیناسیون از جمله این عوامل در این دوران محسوب می‌شود. علاوه‌بر این، افزایش [[شهرنشینی]] و تغییرات اجتماعی نیز بر نر۷خ رشد جمعیت تأثیرگذار بوده است.


از طرف دیگر در دهۀ 1390ش افزایش سطح تحصیلات زنان و دسترسی به خدمات پیشگیری از بارداری، به کاهش نرخ باروری و نرخ رشد جمعیت،  تغییرات فرهنگی و اجتماعی، از جمله تغییر در الگوهای ازدواج و نقش زنان در بازار کار در دوران جمهوری اسلامی افغانستان، به کاهش نسبی نرخ باروری و در نتیجه کاهش نرخ رشد جمعیت کمک کرده است.
از طرف دیگر در دههٔ ۱۳۹۰ش افزایش سطح تحصیلات زنان و دسترسی به خدمات پیشگیری از [[بارداری]]، به کاهش نرخ باروری و نرخ رشد جمعیت،  تغییرات فرهنگی و اجتماعی، از جمله تغییر در الگوهای ازدواج و نقش زنان در بازار کار در دوران جمهوری اسلامی افغانستان، به کاهش نسبی نرخ باروری و در نتیجه کاهش نرخ رشد جمعیت کمک کرده است.


مقایسۀ نرخ رشد جمعیت افغانستان با کشورهای منطقه و جهانی نشان می‌دهد که افغانستان هنوز یکی از بالاترین نرخ‌های رشد جمعیت را در منطقه دارد. کشورهای همسایه، از جمله ایران و پاکستان، کاهش‌های قابل‌توجهی در نرخ رشد جمعیت تجربه کرده‌ است؛ درحالی‌که افغانستان باوجود کاهش نرخ رشد باروری، همچنان دارای نرخ رشد بالاتر جمعیت است. کارشناسان دلیل این تفاوت را  ساختار جمعیتی جوان افغانستان و تأخیر در انتقال جمعیتی این کشور می‌دانند. به نظر آنها ساختار سنی جوان و نرخ بالای باروری در مناطق روستایی به‌طور نسبی به افزایش نرخ رشد جمعیت کمک کرده است.<ref>[https://dmelal.ir/index.php?title=%D8%B1%D8%B4%D8%AF_%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.]</ref>
مقایسهٔ نرخ رشد جمعیت افغانستان با کشورهای منطقه و جهانی نشان می‌دهد که افغانستان هنوز یکی از بالاترین نرخ‌های رشد جمعیت را در منطقه دارد. کشورهای همسایه، از جمله ایران و پاکستان، کاهش‌های قابل‌توجهی در نرخ رشد جمعیت تجربه کرده است؛ درحالی‌که افغانستان باوجود کاهش نرخ رشد باروری، همچنان دارای نرخ رشد بالاتر جمعیت است. کارشناسان دلیل این تفاوت را  ساختار جمعیتی جوان افغانستان و تأخیر در انتقال جمعیتی این کشور می‌دانند. به نظر آنها ساختار سنی جوان و نرخ بالای باروری در مناطق روستایی به‌طور نسبی به افزایش نرخ رشد جمعیت کمک کرده است.<ref>[https://dmelal.ir/index.php?title=%D8%B1%D8%B4%D8%AF_%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.]</ref>


====تأثیر مهاجرت بر رشد جمعیت====
====تأثیر مهاجرت بر رشد جمعیت====
مهاجرت، به‌ویژه مهاجرت‌های بین‌المللی، تأثیر قابل‌توجهی بر ساختار جمعیتی و نرخ رشد جمعیت افغانستان داشته است. مهاجرت میلیون‌ها افغانستانی به‌دلیل جنگ‌ها، بحران‌های اقتصادی و ناپایداری‌های امنیتی به کشورهای همسایه و دیگر کشورها، موجب کاهش نرخ باروری و نیروی کار فعال در کشور شده است. از سوی دیگر، بازگشت پناهندگان به کشور، در دوره‌های مختلف، به تغییرات سریع در نرخ رشد جمعیت انجامیده است.<ref>[https://dmelal.ir/index.php?title=%D8%B1%D8%B4%D8%AF_%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.]</ref>
[[مهاجرت]]، به‌ویژه مهاجرت‌های بین‌المللی، تأثیر قابل‌توجهی بر ساختار جمعیتی و نرخ رشد جمعیت افغانستان داشته است. مهاجرت میلیون‌ها افغانستانی به‌دلیل جنگ‌ها، بحران‌های اقتصادی و ناپایداری‌های امنیتی به کشورهای همسایه و دیگر کشورها، موجب کاهش نرخ باروری و نیروی کار فعال در کشور شده است. از سوی دیگر، بازگشت پناهندگان به کشور، در دوره‌های مختلف، به تغییرات سریع در نرخ رشد جمعیت انجامیده است.<ref>[https://dmelal.ir/index.php?title=%D8%B1%D8%B4%D8%AF_%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.]</ref>


==آمار فرزندآوری در افغانستان==
==آمار فرزندآوری در افغانستان==
بررسی داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394ش نشان می‌دهد میزان باروری کل در افغانستان به‌طور متوسط بین 5 تا 5.4 فرزند به ازای هر زن در نوسان است. این ارقام با استفاده از روش‌های مستقیم و غیرمستقیم محاسبه شده و حکایت از باروری بالا در این کشور دارد. میزان باروری نکاحی که مختص زنان متأهل است، حدود 7 فرزند برآورد شده که نشان‌دهندۀ تفاوت معنادار با باروری کل است. این تفاوت می‌تواند ناشی از افزایش سن ازدواج یا کاهش نرخ ازدواج در سال‌های اخیر باشد.  
بررسی داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال ۱۳۹۴ش نشان می‌دهد میزان باروری کل در افغانستان به‌طور متوسط بین ۵ تا ۵٫۴ فرزند به ازای هر زن در نوسان است. این ارقام با استفاده از روش‌های مستقیم و غیرمستقیم محاسبه شده و حکایت از باروری بالا در این کشور دارد. میزان باروری نکاحی که مختص زنان متأهل است، حدود ۷ فرزند برآورد شده که نشان‌دهندهٔ تفاوت معنادار با باروری کل است. این تفاوت می‌تواند ناشی از افزایش سن ازدواج یا کاهش نرخ ازدواج در سال‌های اخیر باشد.


=== الگوی سنی فرزندآوری  ===
===الگوی سنی فرزندآوری===
الگوی باروری در افغانستان از روندی خاص پیروی می‌کند که در آن بیشترین موالید در گروه سنی 25 تا 29 سال مشاهده می‌شود. با این حال، میزان باروری در گروه‌های سنی 20 تا 24 سال و 30 تا 34 سال نیز نزدیک به این رقم است که نشان‌دهندۀ تداوم فرزندآوری در سنین مختلف است. باروری پس از 35 سالگی کاهش می‌یابد، اما همچنان در مقایسه با بسیاری از کشورها رقم قابل‌توجهی محسوب می‌شود. این الگو بیانگر آن است که زنان افغانستانی فرزندآوری را از سنین پایین آغاز کرده و تا سنین بالاتر ادامه می‌دهند.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>  
الگوی باروری در افغانستان از روندی خاص پیروی می‌کند که در آن بیشترین موالید در گروه سنی ۲۵ تا ۲۹ سال مشاهده می‌شود. با این حال، میزان باروری در گروه‌های سنی ۲۰ تا ۲۴ سال و ۳۰ تا ۳۴ سال نیز نزدیک به این رقم است که نشان‌دهندهٔ تداوم فرزندآوری در سنین مختلف است. باروری پس از ۳۵ سالگی کاهش می‌یابد، اما همچنان در مقایسه با بسیاری از کشورها رقم قابل‌توجهی محسوب می‌شود. این الگو بیانگر آن است که زنان افغانستانی فرزندآوری را از سنین پایین آغاز کرده و تا سنین بالاتر ادامه می‌دهند.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>


===ویژگی‌های رتبه‌ای باروری ===
===ویژگی‌های رتبه‌ای باروری===
تحلیل رتبه‌ای موالید در افغانستان نشان می‌دهد که اکثر زنان این کشور به داشتن حداقل 5 فرزند تمایل دارند. حدود 90درصد زنان 45 تا 49 ساله حداقل 5 فرزند داشته‌اند و 77درصد از آنانی که به 7 فرزند رسیده‌اند، به رتبۀ هشتم نیز پیش رفته‌اند. کاهش باروری به‌طور عمده از رتبۀ هفتم به بعد مشاهده می‌شود، در حالی که در کشورهای با باروری پایین، این کاهش از رتبه‌های دوم یا سوم آغاز می‌گردد. این الگو بیانگر حفظ هنجارهای سنتی در زمینه فرزندآوری است.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>  
تحلیل رتبه‌ای موالید در افغانستان نشان می‌دهد که اکثر زنان این کشور به داشتن حداقل ۵ فرزند تمایل دارند. حدود ۹۰درصد زنان ۴۵ تا ۴۹ ساله حداقل ۵ فرزند داشته‌اند و ۷۷درصد از آنانی که به ۷ فرزند رسیده‌اند، به رتبهٔ هشتم نیز پیش رفته‌اند. کاهش باروری به‌طور عمده از رتبهٔ هفتم به بعد مشاهده می‌شود، در حالی که در کشورهای با باروری پایین، این کاهش از رتبه‌های دوم یا سوم آغاز می‌گردد. این الگو بیانگر حفظ هنجارهای سنتی در زمینه فرزندآوری است.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>


===تفاوت‌های جغرافیایی در باروری ===
===تفاوت‌های جغرافیایی در باروری===
میزان باروری در مناطق روستایی افغانستان به‌طور متوسط بالاتر از مناطق شهری است. در روستاها، میانگین تعداد فرزندان به ازای هر زن حدود 5.6 فرزند است، در حالی که این رقم در شهرها به 5.1 فرزند می‌رسد. همچنین، میانگین سن فرزندآوری در روستاها پایین‌تر از شهرها بوده که نشان‌دهندۀ شروع زودتر فرزندآوری در این مناطق است. این تفاوت‌ها می‌تواند ناشی از دسترسی کمتر به خدمات تنظیم خانواده و تداوم ارزش‌های سنتی در مناطق روستایی باشد.  
میزان باروری در مناطق روستایی افغانستان به‌طور متوسط بالاتر از مناطق شهری است. در روستاها، میانگین تعداد فرزندان به ازای هر زن حدود ۵٫۶ فرزند است، در حالی که این رقم در شهرها به ۵٫۱ فرزند می‌رسد. همچنین، میانگین سن فرزندآوری در روستاها پایین‌تر از شهرها بوده که نشان‌دهندهٔ شروع زودتر فرزندآوری در این مناطق است. این تفاوت‌ها می‌تواند ناشی از دسترسی کمتر به خدمات تنظیم خانواده و تداوم ارزش‌های سنتی در مناطق روستایی باشد.


===روند تغییرات باروری و چالش‌های پیش‌رو ===
===روند تغییرات باروری و چالش‌های پیش‌رو===
باروری کل در افغانستان طی دو دهه گذشته روندی کاهشی داشته و از 7.4 فرزند در 1379ش به حدود 5 فرزند در 1394ش رسیده است. این کاهش اگرچه قابل‌توجه است، اما افغانستان را همچنان در زمرۀ کشورهای با بالاترین نرخ باروری در جهان قرار می‌دهد. چالش اصلی در این زمینه، کمبود داده‌های دقیق و نظام‌مند برای پایش تغییرات جمعیتی است. فقدان سیستم ثبت وقایع حیاتی و نبود سرشماری‌های منظم، تحلیل‌های جمعیتی را با دشواری مواجه ساخته است.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>
باروری کل در افغانستان طی دو دهه گذشته روندی کاهشی داشته و از ۷٫۴ فرزند در ۱۳۷۹ش به حدود ۵ فرزند در ۱۳۹۴ش رسیده است. این کاهش اگرچه قابل‌توجه است، اما افغانستان را همچنان در زمرهٔ کشورهای با بالاترین نرخ باروری در جهان قرار می‌دهد. چالش اصلی در این زمینه، کمبود داده‌های دقیق و نظام‌مند برای پایش تغییرات جمعیتی است. فقدان سیستم ثبت وقایع حیاتی و نبود سرشماری‌های منظم، تحلیل‌های جمعیتی را با دشواری مواجه ساخته است.<ref>نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref>


==عوامل فرهنگی و اجتماعی مؤثر بر فرزندآوری بالا در افغانستان==
==عوامل فرهنگی و اجتماعی مؤثر بر فرزندآوری بالا در افغانستان==
جامعۀ افغانستان با تکیه بر ارزش‌های سنتی، فرزندآوری را به‌عنوان یکی از ارکان اساسی حیات اجتماعی می‌دانند. در این فرهنگ، فرزندان پسر نه‌تنها موجب تداوم نسل محسوب می‌شوند، بلکه به‌عنوان نماد قدرت و حیثیت اجتماعی خانواده نیز تلقی می‌شود. ضرب‌المثل‌هایی مانند «در میان قوم بی‌بچه کاکا نباشید» نشان‌دهندۀ عمق این باورها است که در آن تعداد فرزندان به‌ویژه پسران، به معنی افزایش نفوذ و امنیت خانواده در ساختارهای قبیله‌ای تعبیر می‌شود.  
جامعهٔ افغانستان با تکیه بر ارزش‌های سنتی، فرزندآوری را به‌عنوان یکی از ارکان اساسی حیات اجتماعی می‌دانند. در این فرهنگ، فرزندان پسر نه‌تنها موجب تداوم نسل محسوب می‌شوند، بلکه به‌عنوان نماد قدرت و حیثیت اجتماعی [[خانواده]] نیز تلقی می‌شود. ضرب‌المثل‌هایی مانند «در میان قوم بی‌بچه کاکا نباشید» نشان‌دهندهٔ عمق این باورها است که در آن تعداد فرزندان به‌ویژه پسران، به معنی افزایش نفوذ و امنیت خانواده در ساختارهای قبیله‌ای تعبیر می‌شود.


===نقش هنجارهای دینی و اعتقادات مذهبی ===
===نقش هنجارهای دینی و اعتقادات مذهبی===
باورهای دینی در افغانستان به‌شدت با مسئله فرزندآوری گره خورده است. بسیاری از خانواده‌ها با استناد به آموزه‌های اسلامی، افزایش جمعیت مسلمانان را وظیفه‌ای دینی می‌دانند. این نگرش که «روزی‌رسان خداوند است» و توصیه به تکثیر امت پیامبر، موجب شده است تا برنامه‌ریزی خانواده و کنترل موالید به‌ندرت مورد توجه قرار گیرد. همچنین، آیین‌هایی مانند عقیقه و نام‌گذاری مذهبی، بر تقدس فرزندآوری تأکید می‌کنند.<ref>[https://8am.media/unreasonable-increase-in-population-and-fragile-economy-of-afghanistan/ سخی‌زاده، «افزایش بی‌رویۀ جمعیت و اقتصاد شکنندۀ افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ 8 صبح.]</ref>  
باورهای دینی در افغانستان به‌شدت با مسئله فرزندآوری گره خورده است. بسیاری از خانواده‌ها با استناد به آموزه‌های اسلامی، افزایش جمعیت مسلمانان را وظیفه‌ای دینی می‌دانند. این نگرش که «روزی‌رسان خداوند است» و توصیه به تکثیر امت [[حضرت محمد|پیامبر]]، موجب شده است تا [[برنامه‌ریزی]] خانواده و کنترل موالید به‌ندرت مورد توجه قرار گیرد. همچنین، آیین‌هایی مانند عقیقه و نام‌گذاری مذهبی، بر تقدس فرزندآوری تأکید می‌کنند.<ref>[https://8am.media/unreasonable-increase-in-population-and-fragile-economy-of-afghanistan/ سخی‌زاده، «افزایش بی‌رویۀ جمعیت و اقتصاد شکنندۀ افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ 8 صبح.]</ref>


===اقتصاد معیشتی و نیاز به نیروی کار===
===اقتصاد معیشتی و نیاز به نیروی کار===
در جامعه‌ای که بخش عمده‌ای از آن به کشاورزی و دامداری مشغول است، فرزندان به‌ویژه پسران به‌عنوان نیروی کار ارزان و دائمی خانواده محسوب می‌شوند. این نیاز اقتصادی در مناطق روستایی مشهودتر است و خانواده‌ها برای تأمین معاش به نیروی انسانی بیشتری وابسته هستند. از این رو، فرزندآوری بالا نه‌تنها یک انتخاب فرهنگی، بلکه یک ضرورت اقتصادی نیز به شمار می‌رود.  
در جامعه‌ای که بخش عمده‌ای از آن به کشاورزی و دامداری مشغول است، فرزندان به‌ویژه پسران به‌عنوان نیروی کار ارزان و دائمی خانواده محسوب می‌شوند. این نیاز اقتصادی در مناطق روستایی مشهودتر است و خانواده‌ها برای تأمین معاش به نیروی انسانی بیشتری وابسته هستند. از این رو، فرزندآوری بالا نه‌تنها یک انتخاب فرهنگی، بلکه یک ضرورت اقتصادی نیز به شمار می‌رود.


===چندهمسری و رقابت‌های خانوادگی===
===چندهمسری و رقابت‌های خانوادگی===
چندهمسری در افغانستان، به‌ویژه در میان اقشار مرفه و سنتی، به‌عنوان نمادی از قدرت و حیثیت اجتماعی تلقی می‌شود. مردانی که از نظر اقتصادی توانمند هستند، با ازدواج‌های متعدد و فرزندآوری بالا به رقابت با دیگران می‌پردازند. این رقابت‌ها گاه تا حدی پیش می‌رود که مردان بدون در نظر گرفتن توان مالی خود، به ازدواج‌های پی‌درپی و فرزندآوری بی‌رویه روی می‌آورند.<ref>[https://8am.media/fa/family-competitions-the-reason-for-polygamy-and-high-fertility-rate-in-afghanistan/ شریفی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چند‌همسری و نرخ بلند فرزند‌آوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.]</ref>  
[[چندهمسری مرد|چندهمسری]] در افغانستان، به‌ویژه در میان اقشار مرفه و سنتی، به‌عنوان نمادی از قدرت و حیثیت اجتماعی تلقی می‌شود. مردانی که از نظر اقتصادی توانمند هستند، با ازدواج‌های متعدد و فرزندآوری بالا به رقابت با دیگران می‌پردازند. این رقابت‌ها گاه تا حدی پیش می‌رود که مردان بدون در نظر گرفتن توان مالی خود، به ازدواج‌های پی‌درپی و فرزندآوری بی‌رویه روی می‌آورند.<ref>[https://8am.media/fa/family-competitions-the-reason-for-polygamy-and-high-fertility-rate-in-afghanistan/ شریفی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چندهمسری و نرخ بلند فرزندآوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.]</ref>


===کمبود آموزش و نبود برنامه‌های تنظیم خانواده  ===
===کمبود آموزش و نبود برنامه‌های تنظیم خانواده===
سطح پایین تحصیلات به‌ویژه در میان زنان، یکی از عوامل مؤثر در فرزندآوری بالا است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که بین سطح تحصیلات والدین و تعداد فرزندان رابطه معکوس وجود دارد. در افغانستان، دسترسی محدود به آموزش و نبود برنامه‌های جامع تنظیم خانواده، موجب تداوم الگوهای سنتی فرزندآوری شده است. همچنین، نبود سیستم‌های صحی کارآمد و کمبود آگاهی درباۀ روش‌های پیشگیری از بارداری، به تشدید این مسئله دامن زده است.  
سطح پایین تحصیلات به‌ویژه در میان زنان، یکی از عوامل مؤثر در فرزندآوری بالا است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که بین سطح تحصیلات والدین و تعداد فرزندان رابطه معکوس وجود دارد. در افغانستان، دسترسی محدود به آموزش و نبود برنامه‌های جامع تنظیم خانواده، موجب تداوم الگوهای سنتی فرزندآوری شده است. همچنین، نبود سیستم‌های صحی کارآمد و کمبود آگاهی درباهٔ روش‌های پیشگیری از [[بارداری]]، به تشدید این مسئله دامن زده است.


===تأثیر ساختارهای قبیله‌ای و رقابت‌های درون‌گروهی  ===
===تأثیر ساختارهای قبیله‌ای و رقابت‌های درون‌گروهی===
در جامعۀ افغانستان، رقابت میان خانواده‌ها و قبایل برای نمایش قدرت و افزایش نفوذ، یکی از انگیزه‌های اصلی فرزندآوری محسوب می‌شود. داشتن فرزندان بیشتر به‌معنای داشتن پشتوانه‌ای قوی‌تر در مناسبات اجتماعی و سیاسی است. این رقابت‌ها گاه به حدی شدید است که خانواده‌ها بدون توجه به پیامدهای اقتصادی و اجتماعی، به افزایش تعداد فرزندان خود ادامه می‌دهند.  
در جامعهٔ افغانستان، رقابت میان خانواده‌ها و قبایل برای نمایش قدرت و افزایش نفوذ، یکی از انگیزه‌های اصلی فرزندآوری محسوب می‌شود. داشتن فرزندان بیشتر به‌معنای داشتن پشتوانه‌ای قوی‌تر در مناسبات اجتماعی و سیاسی است. این رقابت‌ها گاه به حدی شدید است که خانواده‌ها بدون توجه به پیامدهای اقتصادی و اجتماعی، به افزایش تعداد فرزندان خود ادامه می‌دهند.


===نقش زنان در تداوم الگوی فرزندآوری بالا===
===نقش زنان در تداوم الگوی فرزندآوری بالا===
زنان در افغانستان، به‌ویژه در خانواده‌های چندهمسر، برای حفظ جایگاه خود در رقابت با همسران دیگر، به فرزندآوری بیشتر تمایل نشان می‌دهند. این رقابت‌های درون‌خانوادگی موجب می‌شود تا زنان برای جلب توجه شوهر و تضمین آیندۀ فرزندان خود، به‌ویژه پسران، به افزایش موالید روی آورند. این پدیده در کنار کمبود آگاهی دربارۀ حقوق باروری، به تثبیت الگوی فرزندآوری بالا کمک کرده است.<ref>[https://8am.media/fa/family-competitions-the-reason-for-polygamy-and-high-fertility-rate-in-afghanistan/ شریفی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چند‌همسری و نرخ بلند فرزند‌آوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.]</ref>  
زنان در افغانستان، به‌ویژه در خانواده‌های چندهمسر، برای حفظ جایگاه خود در رقابت با همسران دیگر، به فرزندآوری بیشتر تمایل نشان می‌دهند. این رقابت‌های درون‌خانوادگی موجب می‌شود تا زنان برای جلب توجه شوهر و تضمین آیندهٔ فرزندان خود، به‌ویژه پسران، به افزایش موالید روی آورند. این پدیده در کنار کمبود آگاهی دربارهٔ حقوق باروری، به تثبیت الگوی فرزندآوری بالا کمک کرده است.<ref>[https://8am.media/fa/family-competitions-the-reason-for-polygamy-and-high-fertility-rate-in-afghanistan/ شریفی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چندهمسری و نرخ بلند فرزندآوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.]</ref>


==برنامۀ تنظیم خانواده و کنترل فرزندآوری در افغانستان==
==برنامهٔ تنظیم خانواده و کنترل فرزندآوری در افغانستان==


===فقدان سیاست مدون جمعیتی در افغانستان===
===فقدان سیاست مدون جمعیتی در افغانستان===
افغانستان به‌دلیل نبود سیستم آماری دقیق، چالش‌های امنیتی طولانی و عدم توجه کافی به برنامه‌ریزی‌های بلندمدت، نتوانسته است یک سیاست جمعیتی جامع و علمی تدوین کند. در حالی که کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان از دهه‌ها قبل برنامه‌های کنترل جمعیت داشته‌اند، افغانستان هنوز درگیر بحث‌های مقدماتی در این زمینه است. فقدان چنین سیاستی باعث شده رشد جمعیت بدون برنامه‌ریزی مناسب ادامه یابد و فشار مضاعفی بر منابع محدود کشور وارد شود. این وضعیت به ویژه در مناطق شهری که با تراکم جمعیتی بالا مواجه بوده، مشکلات عدیده‌ای ایجاد کرده است.<ref>[http://www.dailyafghanistan.com/opinion_detail.php?post_id=148817 «فقدان سیاست کنترل جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ افغانستان ما.]</ref>
افغانستان به‌دلیل نبود سیستم آماری دقیق، چالش‌های امنیتی طولانی و عدم توجه کافی به برنامه‌ریزی‌های بلندمدت، نتوانسته است یک سیاست جمعیتی جامع و علمی تدوین کند. در حالی که کشورهای همسایه مانند [[ایران]] و پاکستان از دهه‌ها قبل برنامه‌های کنترل جمعیت داشته‌اند، افغانستان هنوز درگیر بحث‌های مقدماتی در این زمینه است. فقدان چنین سیاستی باعث شده رشد جمعیت بدون برنامه‌ریزی مناسب ادامه یابد و فشار مضاعفی بر منابع محدود کشور وارد شود. این وضعیت به ویژه در مناطق شهری که با تراکم جمعیتی بالا مواجه بوده، مشکلات عدیده‌ای ایجاد کرده است.<ref>[http://www.dailyafghanistan.com/opinion_detail.php?post_id=148817 «فقدان سیاست کنترل جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ افغانستان ما.]</ref>


===اقدامات وزارت صحت در دوران جمهوری اسلامی===
===اقدامات وزارت صحت در دوران جمهوری اسلامی===
در دورۀ جمهوری اسلامی افغانستان (2001-2021)، وزارت صحت عامه با حمایت صندوق جمعیت ملل متحد (UNFPA) گام‌های مقدماتی در زمینۀ تنظیم خانواده کنترل فرزندآوری برداشتند. این اقدامات بعد از آن صورت گرفت که رشد سریع جمعیت نگرانی‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را ایجاد کرده بود و پیش‌بینی می‌شد که جمعیت افغانستان تا ۲۰۲۵م به حدود ۴۷ میلیون نفر برسد.  
در دورهٔ جمهوری اسلامی افغانستان (۲۰۰۱-۲۰۲۱)، وزارت صحت عامه با حمایت صندوق جمعیت ملل متحد (UNFPA) گام‌های مقدماتی در زمینهٔ تنظیم خانواده کنترل فرزندآوری برداشتند. این اقدامات بعد از آن صورت گرفت که رشد سریع جمعیت نگرانی‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را ایجاد کرده بود و پیش‌بینی می‌شد که جمعیت افغانستان تا ۲۰۲۵م به حدود ۴۷ میلیون نفر برسد.


این وزارت با تأسیس کلینیک‌های سلامت باروری در سراسر کشور و آموزش کارکنان صحی، خدمات تنظیم خانواده را گسترش داد. برنامه‌های آموزشی دربارۀ روش‌های مختلف پیشگیری از بارداری به زبان‌های محلی تهیه و توزیع شد. همچنین کمپین‌های آگاهی‌بخشی درباره فواصل مناسب بین بارداری‌ها و سلامت مادران اجرا شد. این اقدامات اگرچه محدود بود، اما توانست تا حدی نرخ رشد جمعیت را در برخی مناطق کنترل کند.<ref>[https://afghanpaper.com/nbody.php?id=92909 «برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می شود»، وب‌سایت شبکۀ اطلاع‌رسانی افغانستان؛] [https://dmelal.ir/index.php?title=%D8%B1%D8%B4%D8%AF_%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.]</ref>
این وزارت با تأسیس کلینیک‌های سلامت باروری در سراسر کشور و آموزش کارکنان صحی، خدمات تنظیم خانواده را گسترش داد. برنامه‌های آموزشی دربارهٔ روش‌های مختلف پیشگیری از بارداری به زبان‌های محلی تهیه و توزیع شد. همچنین کمپین‌های آگاهی‌بخشی دربارهٔ فواصل مناسب بین بارداری‌ها و سلامت مادران اجرا شد. این اقدامات اگرچه محدود بود، اما توانست تا حدی نرخ رشد جمعیت را در برخی مناطق کنترل کند.<ref>[https://afghanpaper.com/nbody.php?id=92909 «برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می‌شود»، وب‌سایت شبکۀ اطلاع‌رسانی افغانستان؛] [https://dmelal.ir/index.php?title=%D8%B1%D8%B4%D8%AF_%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.]</ref>


===برنامه‌های تنظیم خانواده===
===برنامه‌های تنظیم خانواده===
برنامه‌های تنظیم خانواده که توسط وزارت صحت اجرا می‌شد، بر سه محور اصلی استوار بود: دسترسی آسان به وسایل پیشگیری، آموزش روش‌های مدرن تنظیم خانواده و مشاوره‌های خانوادگی. این برنامه‌ها به زنان و مردان امکان می‌داد تا با آگاهی کامل دربارۀ تعداد و فاصله سنی فرزندان خود تصمیم بگیرند. مراکز صحی هم وسایل پیشگیری رایگان در اختیار مراجعان قرار می‌دادند.
برنامه‌های تنظیم خانواده که توسط وزارت صحت اجرا می‌شد، بر سه محور اصلی استوار بود: دسترسی آسان به وسایل پیشگیری، آموزش روش‌های مدرن تنظیم [[خانواده]] و مشاوره‌های خانوادگی. این برنامه‌ها به زنان و مردان امکان می‌داد تا با آگاهی کامل دربارهٔ تعداد و فاصله سنی فرزندان خود تصمیم بگیرند. مراکز صحی هم وسایل پیشگیری رایگان در اختیار مراجعان قرار می‌دادند.


صندوق جمعیت ملل متحد نیز نقش محوری در حمایت از برنامه‌های تنظیم خانواده در افغانستان داشت. این نهاد بین‌المللی علاوه‌بر حمایت مالی از پروژه‌ها، تجربیات موفق سایر کشورها را نیز در اختیار وزارت صحت قرار می‌داد. این همکاری‌ها باعث شد در طول دو دهۀ گذشته، دسترسی به خدمات تنظیم خانواده در افغانستان تا حدودی افزایش یابد.<ref>[https://afghanpaper.com/nbody.php?id=92909 «برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می شود»، وب‌سایت شبکۀ اطلاع‌رسانی افغانستان.]</ref>  
صندوق جمعیت ملل متحد نیز نقش محوری در حمایت از برنامه‌های تنظیم خانواده در افغانستان داشت. این نهاد بین‌المللی علاوه‌بر حمایت مالی از پروژه‌ها، تجربیات موفق سایر کشورها را نیز در اختیار وزارت صحت قرار می‌داد. این همکاری‌ها باعث شد در طول دو دههٔ گذشته، دسترسی به خدمات تنظیم خانواده در افغانستان تا حدودی افزایش یابد.<ref>[https://afghanpaper.com/nbody.php?id=92909 «برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می‌شود»، وب‌سایت شبکۀ اطلاع‌رسانی افغانستان.]</ref>


==مرگ‌و‌میر‌ کودکان‌ در‌ افغانستان‌==
==مرگ‌ومیر کودکان در افغانستان==
بر اساس جدیدترین گزارش سازمان ملل متحد در ۱۴۰۲ش، افغانستان با ثبت ۶۹۹ مورد مرگ مادران به ازای هر ۱۰۰ هزار تولد زنده، بالاترین نرخ مرگ‌ومیر مادران و نوزادان را در سطح جهانی به خود اختصاص داده است. این آمار هشداردهنده، عمق بحران نظام سلامت در این کشور را نشان می‌دهد که پس از تسلط دوبارۀ طالبان با افزایش نگران‌کننده‌ای مواجه شده است.  
بر اساس جدیدترین گزارش سازمان ملل متحد در ۱۴۰۲ش، افغانستان با ثبت ۶۹۹ مورد مرگ مادران به ازای هر ۱۰۰ هزار تولد زنده، بالاترین نرخ مرگ‌ومیر مادران و نوزادان را در سطح جهانی به خود اختصاص داده است. این آمار هشداردهنده، عمق بحران نظام سلامت در این کشور را نشان می‌دهد که پس از تسلط دوبارهٔ طالبان با افزایش نگران‌کننده‌ای مواجه شده است.


کارشناسان ترکیبی از چهار دهه درگیری نظامی، کمبود سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های بهداشتی و کاهش کمک‌های بین‌المللی پس از ۲۰۲۱م، دسترسی به خدمات حیاتی زایمان و مراقبت‌های نوزادان را به‌شدت محدود کرده است. دست‌آوردهای دو دهه در نظام جمهوری اسلامی در بخش سلامت که با هزینه‌های زیاد به دست آمده بود، اکنون در معرض نابودی قرار گرفته است.  بر اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی، هر روز ۱۶۷ نوزاد در افغانستان جان خود را از دست می‌دهند و این کشور در میان ۱۰ کشور نخست جهان با بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران و نوزادان قرار دارد.<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1402/06/29/2958870/%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%B1-%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF «افغانستان بالاترین آمار مرگ مادران و کودکان در جهان را دارد»، خبرگزاری تسنیم.]</ref>
کارشناسان ترکیبی از چهار دهه درگیری نظامی، کمبود سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های بهداشتی و کاهش کمک‌های بین‌المللی پس از ۲۰۲۱م، دسترسی به خدمات حیاتی [[زایمان]] و مراقبت‌های نوزادان را به‌شدت محدود کرده است. دست‌آوردهای دو دهه در نظام جمهوری اسلامی در بخش سلامت که با هزینه‌های زیاد به دست آمده بود، اکنون در معرض نابودی قرار گرفته است. بر اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی، هر روز ۱۶۷ نوزاد در افغانستان جان خود را از دست می‌دهند و این کشور در میان ۱۰ کشور نخست جهان با بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران و نوزادان قرار دارد.<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1402/06/29/2958870/%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%B1-%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF «افغانستان بالاترین آمار مرگ مادران و کودکان در جهان را دارد»، خبرگزاری تسنیم.]</ref>


==آیین‌ها و رسوم فرزندآوری==  
==آیین‌ها و رسوم فرزندآوری==


===1.دعا و تعویذ===  
===۱.دعا و تعویذ===
خانواده‌های افغانستانی جهت فرزنددار شدن خانم‌های نازا به شیوه‌ها و ابزارهای زیادی متوسل می‌شوند. تعویذ و دعا یکی از ابزارهای رایج است.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.</ref> تعویذنویس‌ها، دعاهایی را می‌نویسند و سفارش می‌کنند که آن را با پارچه‌های قرمز، سبز، زرد و یا سیاه بپوشانند و به گردن یا بازوی خانم بیاویزند. علاوه بر تعویذ، دعاهای دیگری تحت نام «شویست» می‌نویسند. محتوای کاغذ را در آب حل کرده و بانوی طالب فرزند، آن را می‌خورد. گاهی کاغذی که بر آن دعا نوشته شده، آتش زده و دود آن را جلو عروس و اطراف خانه می‌چرخانند تا نحوست از بین برود و برکت جایگزین آن شود. این دعا را «دودی» می‌گویند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.</ref>  
خانواده‌های افغانستانی جهت فرزنددار شدن خانم‌های نازا به شیوه‌ها و ابزارهای زیادی [[توسل|متوسل]] می‌شوند. تعویذ و [[دعا]] یکی از ابزارهای رایج است.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.</ref> تعویذنویس‌ها، دعاهایی را می‌نویسند و سفارش می‌کنند که آن را با پارچه‌های قرمز، سبز، زرد یا سیاه بپوشانند و به گردن یا بازوی خانم بیاویزند. علاوه بر تعویذ، دعاهای دیگری تحت نام «شویست» می‌نویسند. محتوای کاغذ را در آب حل کرده و بانوی طالب فرزند، آن را می‌خورد. گاهی کاغذی که بر آن دعا نوشته شده، آتش زده و دود آن را جلو عروس و اطراف [[خانه]] می‌چرخانند تا نحوست از بین برود و برکت جایگزین آن شود. این دعا را «دودی» می‌گویند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.</ref>
===2. چِلّه‌بُری===  
===۲. چِلّه‌بُری===
«چیل‌بوری» یا «چِلّه‌بُری» رسم دیگری است که به شیوه‌های زیر انجام می‌شود.  
«چیل‌بوری» یا «چِلّه‌بُری» رسم دیگری است که به شیوه‌های زیر انجام می‌شود.
====الف) چله‌بری گندم====  
====الف) چله‌بری گندم====
دانه‌های [[گندم]]، [[جو]] و [[عدس]] را با نخ هفت‌رنگ مانند تسبیح درست کرده و خانم عقیم را هفت‌بار از داخل آن رد می‌کنند و آن زنجیره را دور از خانه در جنگل یا کوه می‌اندازند و یا دفن می‌کنند.
دانه‌های گندم، جو و عدس را با نخ هفت‌رنگ مانند [[تسبیح]] درست کرده و خانم عقیم را هفت‌بار از داخل آن رد می‌کنند و آن زنجیره را دور از خانه در جنگل یا کوه می‌اندازند یا دفن می‌کنند.
====ب) چله‌بری شاخۀ درخت====
====ب) چله‌بری شاخهٔ درخت====
شاخۀ تازۀ درخت ‌بید را حلقه می‌کنند و زن نازا را هفت‌بار از داخل آن رد می‌کنند و یا آن زن را از سوراخ سنگ و یا زیر ریشۀ برآمدۀ درخت کهن‌سال، هفت‌بار رد می‌کنند.  
شاخهٔ تازهٔ درخت بید را حلقه می‌کنند و زن نازا را هفت‌بار از داخل آن رد می‌کنند یا آن زن را از سوراخ سنگ یا زیر ریشهٔ برآمدهٔ درخت کهن‌سال، هفت‌بار رد می‌کنند.
====ج) چله‌بری با مار====
====ج) چله‌بری با مار====
گاهی، مارِ کُشته‌شده را حلقه می‌کنند و زنی را که چِلّه شده را، هفت‌بار از درون حلقۀ آن رد می‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636</ref>  
گاهی، مارِ کُشته‌شده را حلقه می‌کنند و زنی را که چِلّه شده را، هفت‌بار از درون حلقهٔ آن رد می‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636</ref>
===3. نذر امام حسین===
===۳. نذر امام حسین===
یکی از راه‌ها جهت بچه‌دار شدن، نذری است که زنان هزاره به‌عهده می‌گیرند. زنان گهواره‌ای کوچک تهیه می‌کنند، سپس عروسک قنداق‌شده را داخل آن می‌گذارند و در تکیه‌خانه (حسینیه) دخیل می‌بندند. گهواره را چند بار می‌جنبانند و نیت می‌کنند که اگر خداوند بچه‌ای عنایت کرد، غذای نذری تهیه کنند. این زنان باور دارند که دخیل بستن در تکیه‌خانۀ [[امام حسین]] اثرات بهتری دارد.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636</ref>  
یکی از راه‌ها جهت بچه‌دار شدن، [[نذری]] است که زنان [[قوم هزاره|هزاره]] به‌عهده می‌گیرند. زنان گهواره‌ای کوچک تهیه می‌کنند، سپس عروسک قنداق‌شده را داخل آن می‌گذارند و در تکیه‌خانه ([[حسینیه]]) دخیل می‌بندند. گهواره را چند بار می‌جنبانند و نیت می‌کنند که اگر خداوند بچه‌ای عنایت کرد، غذای نذری تهیه کنند. این زنان باور دارند که دخیل بستن در تکیه‌خانهٔ [[امام حسین]] اثرات بهتری دارد.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636</ref>
===4. درمان‌های مدرن===
===۴. درمان‌های مدرن===
با درمان‌‎های مدرن و دسترسی به کلینیک‌های صحّی و به‌خصوص امکان مسافرت‌های درمانی به خارج از کشور، درمان ناباروری با دارو و درمان‌های نوین علمی نیز رواج یافته است. درمان نازایی با داروهای گیاهی نیز ازجایگاه قابل توجهی برخوردار شده است.<ref>[https://fa.parsiteb.com/%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C/ «درمان بی‌اولادی در افغانستان با دواهای طبیعی و گیاهی»، وب‌سایت فارسی طب.]</ref>  
با درمان‌های مدرن و دسترسی به کلینیک‌های صحّی و به‌خصوص امکان مسافرت‌های درمانی به خارج از کشور، درمان ناباروری با دارو و درمان‌های نوین علمی نیز رواج یافته است. درمان نازایی با داروهای گیاهی نیز ازجایگاه قابل توجهی برخوردار شده است.<ref>[https://fa.parsiteb.com/%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C/ «درمان بی‌اولادی در افغانستان با دواهای طبیعی و گیاهی»، وب‌سایت فارسی طب.]</ref>
==آیین‌ها و رسوم دوران بارداری==  
==آیین‌ها و رسوم دوران بارداری==
===1.مخفی نگه‌داشتن بارداری===
===۱.مخفی نگه‌داشتن بارداری===
در عرف خانوادۀ افغانستانی در حد امکان خانم‌های باردار کوشش می‌کنند تا بارداری خود را پنهان نگه‌دارند، از همین رو لباس‌های فراخ می‌پوشند. حاملگی نوعی تابو محسوب می‌شود و در مجالس عمومی و مردانه صحبتی در مورد آن صورت نمی‌گیرد.<ref>[https://faradeed.ir/fa/news/51356/%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D9%85%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D9%86%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86 «داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید.]</ref>
در عرف خانوادهٔ افغانستانی در حد امکان خانم‌های باردار کوشش می‌کنند تا بارداری خود را پنهان نگه‌دارند، از همین رو لباس‌های فراخ می‌پوشند. حاملگی نوعی تابو محسوب می‌شود و در مجالس عمومی و مردانه صحبتی در مورد آن صورت نمی‌گیرد.<ref>[https://faradeed.ir/fa/news/51356/%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D9%85%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D9%86%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86 «داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید.]</ref>
===2. گِرد دیدگُو===  
===۲. گِرد دیدگُو===
برای زن باردار، نذری با نام «گِرد دیدگو» در نظر می‌گیرند که دارای تشریفات خاصی است؛ خانم حامله را چند بار اطراف دیگدان یا آتشدان می‌چرخانند. در این مراسم زنان بسیاری را دعوت می‌کنند و از آنها با غذاهای محلی مانند [[حلوا]]، کُوچَه (مخلوطی از [[گندم]]، [[عدس]]، آب و روغن) و دَلده (مخلوطی از گندم شکسته، آب و روغن) پذیرایی می‌کنند.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]</ref>  
برای زن باردار، نذری با نام «گِرد دیدگو» در نظر می‌گیرند که دارای تشریفات خاصی است؛ خانم حامله را چند بار اطراف دیگدان یا آتشدان می‌چرخانند. در این مراسم زنان بسیاری را دعوت می‌کنند و از آنها با غذاهای محلی مانند [[حلوا]]، کُوچَه (مخلوطی از گندم، عدس، [[آب]] و روغن) و [[دلده|دَلده]] (مخلوطی از گندم شکسته، آب و روغن) پذیرایی می‌کنند.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]</ref>
===3. مبارزه با آل‌گرفتگی===  
===۳. مبارزه با آل‌گرفتگی===
از آیین‌های زمان [[بارداری]] مبارزۀ سخت با آل‌گرفتگی است. قابله‌های محلی اعتقاد دارند که «آل‌خاتُو»<ref>علی‌زاده مالستانی، نامۀ اعمال: زندگی‌نامۀ خود نوشت، 1400ش، ص267.</ref>  زنی از جنس «بلا» است که در زمان درد [[زایمان]]، و چه بسا در دوران بارداری، تلاش می‎کند به نوزاد آسیب برساند و یا آن را با خود ببرد. قابله‌ها جهت جلوگیری از آل‌زدگی ظرف مسی، چاقو و شمشیر برهنه را بالای رختخواب [[مادر]] و نوزاد می‌آویزند و بدین‌وسیله از نحوست‌ آل‌خاتو جلوگیری می‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.</ref>  
از آیین‌های زمان [[بارداری]] مبارزهٔ سخت با آل‌گرفتگی است. قابله‌های محلی اعتقاد دارند که «آل‌خاتُو»<ref>علی‌زاده مالستانی، نامهٔ اعمال: زندگی‌نامهٔ خود نوشت، 1400ش، ص267.</ref>  زنی از جنس «بلا» است که در زمان درد [[زایمان]]، و چه بسا در دوران بارداری، تلاش می‌کند به نوزاد آسیب برساند یا آن را با خود ببرد. قابله‌ها جهت جلوگیری از آل‌زدگی ظرف مسی، چاقو و شمشیر برهنه را بالای رختخواب مادر و نوزاد می‌آویزند و بدین‌وسیله از نحوست آل‌خاتو جلوگیری می‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.</ref>
===4. نذر===  
===۴. نذر===
خانم‌های باردار گردن‌آویزهایی از دعا و تعویذ را که از ملای یا تعویذنویس گرفته‌اند، از زمان انعقاد نطفۀ فرزند تا مدت‎ها بعد از [[زایمان]] با خود نگه می‌دارند. یکی از الزامات فرهنگی خانوادۀ افغانستانی، تعهد به نذر، جهت سالم به‌دنیا آوردن فرزند است. این نذر را در آخرین ماه‌های [[بارداری]] انجام داده و زنانی که نذر را صرف می‌کنند، برای سلامتی فرزند و مادر او دعا می‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص495.</ref>  
خانم‌های باردار گردن‌آویزهایی از دعا و تعویذ را که از ملای یا تعویذنویس گرفته‌اند، از زمان انعقاد نطفهٔ فرزند تا مدت‌ها بعد از [[زایمان]] با خود نگه می‌دارند. یکی از الزامات فرهنگی خانوادهٔ افغانستانی، تعهد به نذر، جهت سالم به‌دنیا آوردن فرزند است. این نذر را در آخرین ماه‌های [[بارداری]] انجام داده و زنانی که نذر را صرف می‌کنند، برای سلامتی فرزند و مادر او دعا می‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص495.</ref>
==آیین‌های تولد فرزند==
==آیین‌های تولد فرزند==
===1. ولادت با قابله‌های محلی===
===۱. ولادت با قابله‌های محلی===
قابله‌های محلی (دایه)، به روند [[زایمان]] یاری می‌رسانند. دایه‌ها به‌دلیل تجربۀ زیاد، از احترام و جایگاه خاصی برخوردارند. آن‌ها علاوه بر تولد، مدتی امورات نوزاد را نیز به‌عهده دارند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص637.</ref>  به‌صورت معمول قابله‌ها و پرستاران نوزاد، به‌خصوص فرزند پسر و فرزند اول، از نزدیکان نوزاد انتخاب می‌شوند.<ref>[https://faradeed.ir/fa/news/51356/%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D9%85%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D9%86%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86 «داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید.]</ref>
قابله‌های محلی (دایه)، به روند [[زایمان]] یاری می‌رسانند. دایه‌ها به‌دلیل تجربهٔ زیاد، از احترام و جایگاه خاصی برخوردارند. آن‌ها علاوه بر تولد، مدتی امورات نوزاد را نیز به‌عهده دارند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص637.</ref>  به‌صورت معمول قابله‌ها و پرستاران نوزاد، به‌خصوص فرزند پسر و فرزند اول، از نزدیکان نوزاد انتخاب می‌شوند.<ref>[https://faradeed.ir/fa/news/51356/%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D9%85%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D9%86%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86 «داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید.]</ref>
===2.‌‌‌‌ شَوشِینی===
===۲. شَوشِینی===
شوشینی (شب‌نشینی) بعد از به‌دنیا آمدن فرزند انجام می‌شود. شوشینی معمولا برای فرزندان پسر و فرزند اول و گاهی برای فرزندان دختر، دایر می‌شود. شب‌نشینی با سرگرمی‌های محلی همراه بوده و با «دمبوره نوازی»، بُولبِی یا «دیدو» (آوازخوانی محلی)، «حمله خوانی» (کتاب منظوم حملۀ حیدری) همراه با صرف دسرهای محلی مانند گندم بیریو ([[گندم]] بریان‌شده)، [[بادام]]، چارمغز ([[گردو]])، توت و شیرینی محلی «بوسراغ» یا «خجور»، انجام می‌پذیرد.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]  </ref>  
شوشینی (شب‌نشینی) بعد از به‌دنیا آمدن فرزند انجام می‌شود. شوشینی معمولا برای فرزندان پسر و فرزند اول و گاهی برای فرزندان دختر، دایر می‌شود. شب‌نشینی با سرگرمی‌های محلی همراه بوده و با «دمبوره نوازی»، بُولبِی یا «دیدو» (آوازخوانی محلی)، «حمله خوانی» (کتاب منظوم حملهٔ حیدری) همراه با صرف دسرهای محلی مانند گندم بیریو (گندم بریان‌شده)، [[بادام]]، چارمغز (گردو)، توت و شیرینی محلی «بوسراغ» یا «خجور»، انجام می‌پذیرد.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]  </ref>
===3. عقیقه===
===۳. عقیقه===
عقیقه مراسم دینی است که گوسفندی را جهت سلامتی فرزند تازه متولدشده ذبح می‌کنند و از گوشت آن «شوروای/ آب‌گوشت» محلی تهیه کرده و از مهمانان پذیرایی می‌کنند. آیین عقیقه ممکن است با مراسم شوشینی یک‌جا برگزار شود. در برخی مناطق رسم است که [[پدر]] و [[مادر]] نوزاد و خانوادۀ آنان از گوشت عقیقه مصرف نمی‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص641</ref>  
عقیقه مراسم دینی است که گوسفندی را جهت سلامتی فرزند تازه متولدشده ذبح می‌کنند و از گوشت آن «شوروای/ آب‌گوشت» محلی تهیه کرده و از مهمانان پذیرایی می‌کنند. آیین عقیقه ممکن است با مراسم شوشینی یک‌جا برگزار شود. در برخی مناطق رسم است که [[پدر]] و مادر نوزاد و خانوادهٔ آنان از گوشت عقیقه مصرف نمی‌کنند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص641</ref>
===4.نام‌گذاری و اقامۀ اذان در گوش نوزاد===
===۴.نام‌گذاری و اقامهٔ اذان در گوش نوزاد===
از آیین‌های تولد نوزاد، اذان گفتن در گوش راست نوزاد و خواندن اقامه در گوش چپ نوزاد است. اذان و اقامه توسط ملای محل و یا یکی از افراد نیک‌نام و متنفذ [[خانواده]] انجام می‌شود. همچنین دهان نوزاد را با خاک [[کربلا]]، تبرک می‌کند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص30</ref>
از آیین‌های تولد نوزاد، [[اذان]] گفتن در گوش راست نوزاد و خواندن اقامه در گوش چپ نوزاد است. اذان و اقامه توسط ملای محل یا یکی از افراد نیک‌نام و متنفذ [[خانواده]] انجام می‌شود. همچنین دهان نوزاد را با خاک کربلا، تبرک می‌کند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص30</ref>
مراسم نام‌گذاری نوزاد در شب شوشینی و یا در شب و روزهای بعد، توسط دوستان و نزدیکان صورت می‌پذیرد.


هر یک از اقوام و آشنایان نام‌های زیبایی را روی کاغذ می‌نویسند؛ آن‌گاه نام‌های نوشته شده را میان صفحات [[قرآن]] می‌گذارند و از یکی از بچه‌های حاضر در مجلس و یا اعضای مسن‌تر و خوش‌نام جلسه، دعوت می‌شود تا یکی از نام‌ها را از میان صفحات قرآن کریم بردارد. معمولا نام‌ها از نام‌های پیامبران و امامان، انتخاب می‌شود.<ref>ا[http://0797525627.blogfa.com/post/33 مید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.] </ref>
مراسم نام‌گذاری نوزاد در شب شوشینی یا در شب و روزهای بعد، توسط دوستان و نزدیکان صورت می‌پذیرد.


آیین چِلّه‌گیری، نوزاد و [[مادر]] او را از بیماری‌های مسری در امان نگه ‌می‌دارد. مردم اعتقاد دارند که چِلّه‌گیری از نحوست‌هایی که باعث آسیب نوزاد و یا [[نازایی]] مادر او شود، جلوگیری می‌کند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص30</ref>
هر یک از اقوام و آشنایان نام‌های زیبایی را روی کاغذ می‌نویسند؛ آن‌گاه نام‌های نوشته شده را میان صفحات [[قرآن]] می‌گذارند و از یکی از بچه‌های حاضر در مجلس یا اعضای مسن‌تر و خوش‌نام جلسه، دعوت می‌شود تا یکی از نام‌ها را از میان صفحات قرآن کریم بردارد. معمولا نام‌ها از نام‌های پیامبران و امامان، انتخاب می‌شود.<ref>ا[http://0797525627.blogfa.com/post/33 مید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.] </ref>
چِلّه‌گیری بعد از چهل روز و با پختن عذای محلی، به‌صورت رسمی به پایان می‎رسد.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 او رمید، «رسم واج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ‌ اگر به یاد جاغوری افتادی.]</ref>
===۵.‌هدایای نوزاد===
خانواده‌ها و به‌خصوص نزدیکان نوزاد، هدایایی مانند لباس، پول، [[نان ‌]]گرم، گهواره، قنداق، پیشانی‌بند، اُردُومَه (گهواره¬بند) و روپوش گهواره، به نوزاد هدیه می‌دهند. به هدایا، «رُوی‌دیدنی» نیز می‌گویند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص635</ref>
===۶.‌ختنه‌سوری===
ختنه از سنت‌ها و آیین‌های مردم [[مسلمان]] [[افغانستان]] است که تنها برای فرزند پسر، تحت عنوان «ختنه‌سوری» انجام می‌شود. ختنه در زمان‌های قدیم‌تر که پزشک وجود نداشت، توسط ختنه‌گران محلی انجام می‌شد. خانواده‌ها باور دارند که فرزند آنها با انجام آیین ختنه‌سوری به جرگۀ مسلمانان وارد می‌شوند؛ لذا ختنه را در گویش محلی «مُسُلمُو» یا مسلمان شدن، می‌گویند و طی مراسمی از آن تجلیل می‌کنند و برای ختنه‌کننده علاوه بر دستمزد، هدیه‌هایی در نظر می‌گیرند.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.] </ref>


===5.‌چِلّه‌گریز===
آیین چِلّه‌گیری، نوزاد و مادر او را از بیماری‌های مسری در امان نگه می‌دارد. مردم اعتقاد دارند که چِلّه‌گیری از نحوست‌هایی که باعث آسیب نوزاد یا [[نازایی]] مادر او شود، جلوگیری می‌کند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص30</ref>
چِلّه‌گرفتن نوعی قرنطینه است که نوزاد و [[مادر]] او تا چهل شبانه‌روز از ملاقات با افراد بیرون از [[خانواده]] و به‌خصوص زنان، دوری می‌گزینند. در آیین چِلّه‌گیری، مادر و نوزاد از زمان [[زایمان]] تا چهل روز از مواجهه با زنانی‌که موقع تولد و بريدن ناف طفل نبوده و یا زنانی‌که در مدت عادت‌های ماهانه قرار داشته‌اند، خودداری می‌کنند.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.] </ref>
 
چِلّه‌گیری بعد از چهل روز و با پختن عذای محلی، به‌صورت رسمی به پایان می‌رسد.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 او رمید، «رسم واج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]</ref>
===۵.هدایای نوزاد===
خانواده‌ها و به‌خصوص نزدیکان نوزاد، هدایایی مانند لباس، [[پول]]، [[نان ]]گرم، گهواره، قنداق، پیشانی‌بند، اُردُومَه (گهواره‌بند) و روپوش گهواره، به نوزاد [[هدیه]] می‌دهند. به هدایا، «رُوی‌دیدنی» نیز می‌گویند.<ref>شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص635</ref>
===۶.ختنه‌سوری===
ختنه از سنت‌ها و آیین‌های مردم [[مسلمان]] افغانستان است که تنها برای فرزند پسر، تحت عنوان «ختنه‌سوری» انجام می‌شود. ختنه در زمان‌های قدیم‌تر که پزشک وجود نداشت، توسط ختنه‌گران محلی انجام می‌شد. خانواده‌ها باور دارند که فرزند آنها با انجام آیین ختنه‌سوری به جرگهٔ مسلمانان وارد می‌شوند؛ لذا ختنه را در گویش محلی «مُسُلمُو» یا مسلمان شدن، می‌گویند و طی مراسمی از آن تجلیل می‌کنند و برای ختنه‌کننده علاوه بر دستمزد، هدیه‌هایی در نظر می‌گیرند.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.] </ref>
 
===۵.چِلّه‌گریز===
چِلّه‌گرفتن نوعی قرنطینه است که نوزاد و مادر او تا چهل شبانه‌روز از ملاقات با افراد بیرون از [[خانواده]] و به‌خصوص زنان، دوری می‌گزینند. در آیین چِلّه‌گیری، مادر و نوزاد از زمان [[زایمان]] تا چهل روز از مواجهه با زنانی‌که موقع تولد و بریدن ناف طفل نبوده یا زنانی‌که در مدت عادت‌های ماهانه قرار داشته‌اند، خودداری می‌کنند.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.] </ref>


====مراسم چله‌گریز====
====مراسم چله‌گریز====
در گذشته، مادربزرگ مادریِ نوزاد، مسئولیت برپایی مراسم چله‌گریز را به عهده می‌گرفت. برای [[نذر]] و پذیرایی، کلوچۀ خانگی تهیه شده و تعدادی از زنان فامیل دعوت می‌شدند. پس از صرف چای، همگی به زیارت‌گاه می‌رفتند و تعدای از کلوچه‌ها را آن‌جا پخش می‌کردند و پس از خواندن دعا، با شادمانی و آراستگی به‌ سوی خانۀ مادربرزگ نوزاد، رهسپار می‌شدند.
در گذشته، مادربزرگ مادریِ نوزاد، مسئولیت برپایی مراسم [[چله‌گریز]] را به عهده می‌گرفت. برای [[نذر]] و پذیرایی، کلوچهٔ خانگی تهیه شده و تعدادی از زنان فامیل دعوت می‌شدند. پس از صرف چای، همگی به زیارت‌گاه می‌رفتند و تعدای از کلوچه‌ها را آن‌جا پخش می‌کردند و پس از خواندن دعا، با شادمانی و آراستگی به سوی خانهٔ مادربرزگ نوزاد، رهسپار می‌شدند.


در خانۀ مادربزرگ بساط یک مهمانی باشکوه برپا می‌شد و بقیۀ شیرینی‌ها و کلوچه‌ها آنجا بین  مهمانان پخش می‌شد. در خانۀ مادربزرگ بستگان دورتر نوزاد برای یک وعدۀ نهار و خانوادۀ نوزاد (پدر، پدربزرگ و مادربزرگ پدری) به مدت یک شبانه‌روز پذیرایی می‌شدند؛ از نوزاد و مادر او به مدت سه‌ یا چهار‌ شبانه‌روز پذیرایی صورت می‌گرفت. مادربزرگ در پایان مراسم و هنگام خداحافظی، لباسی را که برای نوۀ خود تهیه کرده بود به‌رسم هدیه، تقدیم می‌کرد. این مراسم دربارۀ نوزادان بعدی با حذف هدیۀ لباس، ادامه می‌یافت.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>
در خانهٔ مادربزرگ بساط یک مهمانی باشکوه برپا می‌شد و بقیهٔ شیرینی‌ها و کلوچه‌ها آنجا بین مهمانان پخش می‌شد. در خانهٔ مادربزرگ بستگان دورتر نوزاد برای یک وعدهٔ نهار و خانوادهٔ نوزاد ([[پدر]]، پدربزرگ و مادربزرگ پدری) به مدت یک شبانه‌روز پذیرایی می‌شدند؛ از نوزاد و مادر او به مدت سه یا چهار شبانه‌روز پذیرایی صورت می‌گرفت. مادربزرگ در پایان مراسم و هنگام خداحافظی، لباسی را که برای نوهٔ خود تهیه کرده بود به‌رسم هدیه، تقدیم می‌کرد. این مراسم دربارهٔ نوزادان بعدی با حذف هدیهٔ لباس، ادامه می‌یافت.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>


در برخی مناطق این رسم، تفصیلات پیش‌گفته را ندارد؛ بلکه مادر همراه کودک و یکی از نزدیکان آداب رفتن به مسجد، زیارتگاه و منزل مادربزرگ مادری نوزاد را خیلی ساده انجام می‌دهد و در آنجا نیز تعداد کمی خانم‌ها جمع می‌شوند و پس از چند ساعت توقف و پذیرایی در منزل مادربزرگ، با خواندن دعا توسط خانم مسن فامیل، مادر و نوزاد به خانۀ خود بر می‌گردند.<ref>عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، 1393ش ، ص 178.</ref>
در برخی مناطق این رسم، تفصیلات پیش‌گفته را ندارد؛ بلکه مادر همراه [[کودک]] و یکی از نزدیکان آداب رفتن به [[مسجد]]، زیارتگاه و منزل مادربزرگ مادری نوزاد را خیلی ساده انجام می‌دهد و در آنجا نیز تعداد کمی خانم‌ها جمع می‌شوند و پس از چند ساعت توقف و پذیرایی در منزل مادربزرگ، با خواندن [[دعا]] توسط خانم مسن فامیل، مادر و نوزاد به خانهٔ خود بر می‌گردند.<ref>عابدوف، آداب، آیین‌ها و باورهای مردم افغانستان، 1393ش ، ص 178.</ref>


وقتی نوزاد چهل‌روزه شد برخی خانواده‌ها چهل‌ ‌دانۀ گندم را در نخی مانند تسبیح درست می‌کنند و کودک را از داخل آن عبور می‌دهند و آن تسبیح گندمی را بالای پشت بام می‌اندازند. رسم دیگر این است که پس از صرف نذری، یکی از افراد حاضر ظرف خالی را بین مهمانان می‌چرخاند تا مهمانان به‌نشانۀ شریک‌شدن در شادمانی خانوادۀ کودک داخل ظرف، پولی قرار دهند.<ref>اخلاقی، «کوچۀ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.</ref>
وقتی نوزاد چهل‌روزه شد برخی خانواده‌ها چهل دانهٔ گندم را در نخی مانند تسبیح درست می‌کنند و کودک را از داخل آن عبور می‌دهند و آن تسبیح گندمی را بالای پشت بام می‌اندازند. رسم دیگر این است که پس از صرف [[نذری]]، یکی از افراد حاضر ظرف خالی را بین مهمانان می‌چرخاند تا مهمانان به‌نشانهٔ شریک‌شدن در شادمانی خانوادهٔ کودک داخل ظرف، پولی قرار دهند.<ref>اخلاقی، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.</ref>


[[پرونده:چله‌گریز (2).jpg|جایگزین=تحفه‌های چله گریزی نوزادان افغانستانی|بندانگشتی|تحفه‌های چله‌گریزی نوزادان افغانستانی]]
====چله‌گریز در مناطق مرکزی افغانستان====
====چله‌گریز در مناطق مرکزی افغانستان====
از آنجا که مادر و کودک در روزهای ابتدایی تولد نوزاد، بسیار در مقابل بیماری‌ها آسیب‌پذیر هستند و رفت‌وآمد دیگران ممکن است سبب انتقال بیماری شود، از این‌رو مردم مناطق مرکزی افغانستان تا چهل روز، از دیدار مادر و نوزاد پرهیز می‌کنند تا آنها در محیطی بهداشتی، این ایام را سپری کنند. خانوادۀ نوزاد به‌مناسبت چهل‌روزه‌شدن نوزاد نذر کوچه (خوراک تهیه‌شده از گندم و گوشت) تهیه می‌کنند و به خانه‌های بستگان خود می‌فرستند و گاهی از خانم‌های اقوام دعوت می‌کنند تا در خانۀ پدر نوزاد، نذری را صرف کنند. آشنایان پس از اینکه چهل روز از تولد نوزاد گذشت می‌توانند از مادر و کودک، دیدن کنند.<ref>اخلاقی، «کوچۀ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.</ref>
از آنجا که مادر و کودک در روزهای ابتدایی تولد نوزاد، بسیار در مقابل بیماری‌ها آسیب‌پذیر هستند و رفت‌وآمد دیگران ممکن است سبب انتقال بیماری شود، از این‌رو مردم مناطق مرکزی افغانستان تا چهل روز، از دیدار مادر و نوزاد پرهیز می‌کنند تا آنها در محیطی بهداشتی، این ایام را سپری کنند. خانوادهٔ نوزاد به‌مناسبت چهل‌روزه‌شدن نوزاد نذر کوچه (خوراک تهیه‌شده از گندم و گوشت) تهیه می‌کنند و به خانه‌های بستگان خود می‌فرستند و گاهی از خانم‌های اقوام دعوت می‌کنند تا در خانهٔ پدر نوزاد، نذری را صرف کنند. آشنایان پس از اینکه چهل روز از تولد نوزاد گذشت می‌توانند از مادر و کودک، دیدن کنند.<ref>اخلاقی، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.</ref>


====باورهای عامیانه درباره چله‌گریز====
====باورهای عامیانه دربارهٔ چله‌گریز====
مردم به این عقیده‌اند زنی که [[زایمان]] کرده است در شب چهلم از ولادت فرزند، نباید خانۀ خود باشد باید همراه نوزاد به خانۀ یکی از بستگان نزدیک برود تا سایۀ چهلم از سر او به‌در رود و به این نوع مهمانی رفتن، چله‌گریز گفته می‌شود.<ref>[http://afghan-dic.com/Searchapp.aspx?search=%DA%AF%D8%B1%DB%8C%D8%B2 قاموس کبیر افغانستان، ذیل واژۀ چله‌گریز، وب‌سایت Afghan Dictionary.]</ref>
مردم به این عقیده‌اند زنی که [[زایمان]] کرده است در شب چهلم از ولادت فرزند، نباید خانهٔ خود باشد باید همراه نوزاد به خانهٔ یکی از بستگان نزدیک برود تا سایهٔ چهلم از سر او به‌در رود و به این نوع مهمانی رفتن، [[چله‌گریز]] گفته می‌شود.<ref>[http://afghan-dic.com/Searchapp.aspx?search=%DA%AF%D8%B1%DB%8C%D8%B2 قاموس کبیر افغانستان، ذیل واژۀ چله‌گریز، وب‌سایت Afghan Dictionary.]</ref>


====چله‌گریز در مهاجرت====
====چله‌گریز در مهاجرت====
رسم چله‌گریز افغانستانی‌ها در [[مهاجرت]] نیز ادامه دارد؛ آنها نوزاد را بعد از چهل روز به مسجد می‌برند، او را با قرآن کریم، محراب و عَلَم مسجد تبرک می‌کنند و [[اسپند]] و بَدرَه (ریشۀ نوعی گیاه) برای او دود می‌کنند و نوزاد و [[پدر]] و مادر او از سوی فامیل به مهمانی دعوت می‌شوند. در مهمانی هدایایی به مادر و کودک تقدیم می‌کنند‌ و این‌گونه می‌کوشند که آداب و رسوم نیاکان آنها به فراموشی سپرده نشود.<ref>[https://youtu.be/lAVAbu8K51g?si=wC8jEcu8BDDqTzy5 «تحفۀ چله‌گریز»، وب‌سایت یوتیوب.]</ref>
رسم چله‌گریز افغانستانی‌ها در [[مهاجرت]] نیز ادامه دارد؛ آنها نوزاد را بعد از چهل روز به [[مسجد]] می‌برند، او را با قرآن کریم، محراب و عَلَم مسجد تبرک می‌کنند و [[اسپند]] و بَدرَه (ریشهٔ نوعی گیاه) برای او دود می‌کنند و نوزاد و [[پدر]] و مادر او از سوی فامیل به مهمانی دعوت می‌شوند. در مهمانی هدایایی به مادر و کودک تقدیم می‌کنند و این‌گونه می‌کوشند که آداب و رسوم نیاکان آنها به فراموشی سپرده نشود.<ref>[https://youtu.be/lAVAbu8K51g?si=wC8jEcu8BDDqTzy5 «تحفۀ چله‌گریز»، وب‌سایت یوتیوب.]</ref>


====کارکردهای مراسم چله‌گریز====
====کارکردهای مراسم چله‌گریز====


#تقویت روابط عاطفی و انسجام خانوادگی؛ با مهمانی رفتن خانوادۀ نوزاد به منزل مادربزرگ و دیگر بستگان، روابط خانوادگی تقویت می‌شود و لحظاتی را خانواده‌ها در کنار هم به‌خوبی سپری می‌کنند.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>
#تقویت روابط عاطفی و انسجام خانوادگی؛ با مهمانی رفتن خانوادهٔ نوزاد به منزل مادربزرگ و دیگر بستگان، روابط خانوادگی تقویت می‌شود و لحظاتی را خانواده‌ها در کنار هم به‌خوبی سپری می‌کنند.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>
#افزایش نشاط و شادابی؛ با رفتن مادر و نوزاد به منزل مادربزرگ، همه خوشحال می‌شوند و نشاط و سُرور تمام خانواده را فرا می‌گیرد.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>
#افزایش نشاط و شادابی؛ با رفتن مادر و نوزاد به منزل مادربزرگ، همه خوشحال می‌شوند و نشاط و سُرور تمام خانواده را فرا می‌گیرد.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>
#تقویت روحیۀ دینی؛ با انجام کارهای مذهبی مثل دعا و قرآن‌خواندن و به مسجد‌رفتن، روحیۀ معنوی در نوزاد ایجاد می‌شود.<ref>[https://youtu.be/UJUtJBNFQnA?si=fxfiWenO-1qb9-wn «چیل‌بوری، آیا چیل‌بور کردن واقعیت هست یا خرافات؟ و آیا شما با این رسم آشنائیت دارید؟»، وب‌سایت یوتیوب.]</ref>
#تقویت روحیهٔ دینی؛ با انجام کارهای مذهبی مثل دعا و قرآن‌خواندن و به مسجدرفتن، روحیهٔ معنوی در نوزاد ایجاد می‌شود.<ref>[https://youtu.be/UJUtJBNFQnA?si=fxfiWenO-1qb9-wn «چیل‌بوری، آیا چیل‌بور کردن واقعیت هست یا خرافات؟ و آیا شما با این رسم آشنائیت دارید؟»، وب‌سایت یوتیوب.]</ref>
#تقویت سنت مهمانی و هدیه‌دادن؛ با گرفتن مراسم مهمانی و تقدیم هدایا برای نوزاد و مادر، این سنت حسنه در میان افراد و خانواده‌ها حفظ می‌شود و برای نسل‌های بعدی باقی می‌ماند.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>
#تقویت سنت مهمانی و هدیه‌دادن؛ با گرفتن مراسم مهمانی و تقدیم هدایا برای نوزاد و مادر، این سنت حسنه در میان افراد و خانواده‌ها حفظ می‌شود و برای نسل‌های بعدی باقی می‌ماند.<ref>روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.</ref>
#[[نذری]] دادن؛ تهیۀ نذری برای مراسم چله‌گریز باعث تقویت فرهنگ نذری می‌شود.<ref>اخلاقی، «کوچۀ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.</ref>
#[[نذری]] دادن؛ تهیهٔ نذری برای مراسم چله‌گریز باعث تقویت فرهنگ نذری می‌شود.<ref>اخلاقی، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.</ref>
 
=={{درشت|موقعیت فرزند پسر در خانواده افغانستانی}}==
تولد فرزند پسر در خانوادهٔ افغانستانی موجب شادی، امتیاز و تفاخر بوده و پشتیبان مهم [[خانواده]] و قبیله است. پسر با ولادت خود تمامی اعضای خانواده را به شور و شعف واداشته و نورچشم تمامی اعضای خانواده می‌شود. با تولد فرزند پسر جشن‌های مفصّل شَوشِینی (شب‌نشینی)، ختنه‌سوری (جشن ختنهٔ نوزاد) و اوشد ( نشان‌زنی با تفنگ)، با هزینه‌های هنگفت، تشریفات به‌خصوص و هدایای ویژه برگزار می‌شود.<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]</ref>
 
نام‌گذاری برای فرزند پسر نیز با تشریفات ویژه‌ای انجام می‌پذیرد،<ref>[http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]</ref>  در حالی که دختران مدت‌ها بدون نام باقی مانده و اعضای [[خانواده]] علاقه‌ای به نام‌گذاری او ندارند. پسر در خانوادهٔ افغانستانی از تمامی حقوق منزلت‌آور برخوردار بوده و در نتیجه منزلت‌های بالایی مانند ریاست و تصمیم‌گیری در خانواده را نیز تصاحب می‌کند.<ref>[https://subhekabul.com/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF%DB%8C/afghan-matriarchal-families-the-hidden-layers-of-a-masculine-society/ همتا،«خانواده‌های مادرسالار افغان؛ لایه‌های پنهانی یک جامعۀ مردانه»، روزنامۀ صبح کابل.]</ref>
 
در خانواده‌های سنتی و [[مردسالاری|مردسالار]]، موقعیت فرزند پسر به‌صورت طبیعی، مشخص و معین شده است. پسر در این خانواده به‌عنوان مراقب، نان‌آور، رییس و فردی که رهبری خانواده را به عهده می‌گیرد، شناخته شده است.<ref>[https://subhekabul.com/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF%DB%8C/afghan-matriarchal-families-the-hidden-layers-of-a-masculine-society/ همتا، «خانواده‌های مادرسالار افغان؛ لایه‌های پنهانی یک جامعه‌ی مردانه»، روزنامۀ صبح کابل.]</ref>
 
خانواده‌های افغانستانی در رشد توانایی‌های پسران خود نسبت به دختران، بیشتر تلاش می‌کنند و این رویکرد در جامعهٔ افغانستان به فرهنگ تبدیل شده است. مردان، موجودات فرادست و داری جایگاه موثر اقتصادی و تصمیم گیرندگی در [[خانواده]] و جامعه شناخته می‌شوند.<ref>. [https://nimrokhmedia.com/2023/03/31/inferiority-of-afghan-women/ آزادمنش، «نگاهی به فرودستی زنان در افغانستان»، وب‌سایت نیمرخ.]</ref>
 
===نقش‌های فرزند پسر===
فرزند پسر در خانوادهٔ افغانستانی نقش‌های فروانی به‌عهده دارد. پسر مراقبت از خانه را در غیاب و حتی حضور [[پدر]] و ریاست خانواده را در غیاب او به‌عهده می‌گیرد. روابط اجتماعی در افغانستان از آن جایی‌که رابطهٔ قبیله‌ای است و در ذات خود تنش‌زا است، فرزند پسر در چنین روابطی مدافع حقوق و عزت خانواده به حساب می‌آید.<ref>[https://subhekabul.com/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%B1/family-discrimination-children/ یوسفی، «خانواده؛ نخستین مظهر تبعیض جنسیتی»، روزنامۀ صبح کابل.]</ref>  فرزند پسر باید از مادر، خواهر و اعضای دیگر خانواده، مراقبت کند.
 
فرزند پسر در خانوادهٔ افغانستان نقش اقتصادی داشته و نان‌آور خانه نیز به‌حساب می‌آید. تقسیم‌کار در جامعهٔ افغانستانی به‌گونه‌ای صورت گرفته است که مرد، نیروی کار محسوب شده و تامین معیشت خانواده را به‌عهده دارد، برهمین اساس فرزند پسر از ارزش اقتصادی برخوردار بوده و منبع درآمد خانواده محسوب می‌شود.<ref>[https://subhekabul.com/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%B1/family-discrimination-children/ یوسفی، «خانواده؛ نخستین مظهر تبعیض جنسیتی»، روزنامۀ صبح کابل.]</ref>
 
وضعیت فرهنگی خانواده که به‌صورت سنتی و مرد سالارانه مدیریت می‌شود<ref>[https://nimrokhmedia.com/2023/03/31/inferiority-of-afghan-women/ آزاد منش، « نگاهی به فرودستی زنان در افغانستان»، وب‌سایت نیمرخ.]</ref>  ریاست خانواده را برای فرزند پسر در نظر گرفته<ref>قانون مدنی افغانستان، مادهٔ 267-270.</ref> و نسل نیز از طریق فرزند پسر قابل دوام شمرده شده و با موجودیت پسر قابل تحقق دانسته می‌شود.<ref>[https://subhekabul.com/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%B1/family-discrimination-children/ یوسفی، «خانواده؛ نخستین مظهر تبعیض جنسیتی»، روزنامۀ صبح کابل.]</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۱۷۴: خط ۱۹۳:


==منابع==
==منابع==
*ابراهیمی‌پور، قاسم، شاخص‌های خانوادۀ مطلوب در اسلام، ایران، قم، 1391ش.
{{آغاز منابع}}
*اخلاقی، آرزو، «کوچۀ چیل‌روزگی نیلغه»، از صفحۀ آروز اخلاقی در فیسبوک، تاریخ 19 اوت 2020م.
*آزادمنش، محمدرضا، «نگاهی به فرودستی زنان در افغانستان»، وب‌سایت نیمرخ، تاریخ درج مطلب: ۱۱ فروردین ۱۴۰۲ش.
*ابراهیمی‌پور، قاسم، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، ایران، قم، ۱۳۹۱ش.
*اخلاقی، آرزو، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، از صفحهٔ آروز اخلاقی در فیسبوک، تاریخ ۱۹ اوت ۲۰۲۰م.
*«افغانستان بالاترین آمار مرگ مادران و کودکان در جهان را دارد»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ش.
*«افغانستان بالاترین آمار مرگ مادران و کودکان در جهان را دارد»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ش.
*امید، غلام‌رضا، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی، تاریخ درج مطلب: 27 اردیبهشت 1391ش.
*امید، غلام‌رضا، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی، تاریخ درج مطلب: ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۱ش.
*انصار، مسعود، «آمار مرگ‌ومیر مادران هنوز بالا است»، وب‌سایت طلوع ‌نیوز، تاریخ درج مطلب:7 فروردین 1398ش.
*انصار، مسعود، «آمار مرگ‌ومیر مادران هنوز بالا است»، وب‌سایت طلوع نیوز، تاریخ درج مطلب:۷ فروردین ۱۳۹۸ش.
*«برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می شود»، وب‌سایت شبکۀ اطلاع‌رسانی افغانستان، تاریخ درج مطلب: ۲۵ فروردین ۱۳۹۴ش؛
*بخشی، نبیله، «آیا وضعیت کنونی زن در افغانستان ریشه دینی دارد؟»، خبرگزاری جمهور، تاریخ درج مطلب:  ۱۸حوت ۱۳۹۴ش.
*«تحفۀ چله‌گریز»، از صفحۀ Marya Ahmadi در یوتیوب، تاریخ بازدید: 1 اردیبهشت 1403ش.
*«برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می‌شود»، وب‌سایت شبکهٔ اطلاع‌رسانی افغانستان، تاریخ درج مطلب: ۲۵ فروردین ۱۳۹۴ش؛
*«جايگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌هاي فراواني روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی، تاریخ درج مطلب: 4 تیر 1392ش.
*«تحفهٔ چله‌گریز»، از صفحهٔ Marya Ahmadi در یوتیوب، تاریخ بازدید: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ش.
*«چیل‌بوری، آیا چیل‌بور کردن واقعیت هست یا خرافات؟ و آیا شما با این رسم آشنائیت دارید؟»، از صفحۀ آلو در یوتیوب، تاریخ بازدید 31 فروردین 1403ش.
*«جایگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌های فراوانی روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۴ تیر ۱۳۹۲ش.
*خنجری، ناهید، «چله»، وب‌سایت مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: 26 آذر 1398ش.
*«چیل‌بوری، آیا چیل‌بور کردن واقعیت هست یا خرافات؟ و آیا شما با این رسم آشنائیت دارید؟»، از صفحهٔ آلو در یوتیوب، تاریخ بازدید ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ش.
*«داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید، تاریخ بازدید: 7 فروردین 1402ش.
*خنجری، ناهید، «چله»، وب‌سایت مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲۶ آذر ۱۳۹۸ش.
*«درمان بی‌اولادی در افغانستان با دواهای طبیعی و گیاهی»، وب‌سایت فارسی طب، تاریخ درج مطلب:  6 نوامبر 2018م.
*«داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید، تاریخ بازدید: ۷ فروردین ۱۴۰۲ش.
*رامیار، سید جواد، «جمعیت افغانستان، از برخورد سیاسی تا بحران آینده»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۲۹ خرداد ۱۴۰۲ش.
*«درمان بی‌اولادی در افغانستان با دواهای طبیعی و گیاهی»، وب‌سایت فارسی طب، تاریخ درج مطلب:  ۶ نوامبر ۲۰۱۸م.
*رستمی، لیلا، «دعای چلۀ کودک چگونه است؟ آیا این دعا واقعیت دارد؟»، وبلاگ کوثر بلاگ، تاریخ درج مطلب: 17 اردیبهشت 1397ش.
*رامیار، سید جواد، «جمعیت افغانستان، از برخورد سیاسی تا بحران آینده»، وب‌سایت روزنامهٔ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۲۹ خرداد ۱۴۰۲ش.
*«رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل، تاریخ بازدید: ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ش.
*رستمی، لیلا، «دعای چلهٔ کودک چگونه است؟ آیا این دعا واقعیت دارد؟»، وبلاگ کوثر بلاگ، تاریخ درج مطلب: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۷ش.
*روشنی، س، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، در مجلۀ فرهنگ مردم، شماره اول، سال چهارم،  قوس (آذر) و جدی (دی) 1360ش.
*«رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامهٔ ملل، تاریخ بازدید: ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ش.
*ساغر، «در افغانستان به زن باردار،  امیدوار می گویند!»، وبلاگ کچاپ، تاریخ درج مطلب: 13 مهر 1395ش.
*روشنی، س، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، در مجلهٔ فرهنگ مردم، شماره اول، سال چهارم،  قوس (آذر) و جدی (دی) ۱۳۶۰ش.
*سخی‌زاده، حسین، «افزایش بی‌رویۀ جمعیت و اقتصاد شکنندۀ افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ 8 صبح، تاریخ درج مطلب: 3 بهمن 1401ش.
*ساغر، «در افغانستان به زن باردار،  امیدوار می‌گویند!»، وبلاگ کچاپ، تاریخ درج مطلب: ۱۳ مهر ۱۳۹۵ش.
*شریعتی، حفیظ، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، کابل، انتشارات امیری، 1393ش.
*سخی‌زاده، حسین، «افزایش بی‌رویهٔ جمعیت و اقتصاد شکنندهٔ افغانستان»، وب‌سایت روزنامهٔ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۳ بهمن ۱۴۰۱ش.
*شریفی، عبدالهادی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چند‌همسری و نرخ بلند فرزند‌آوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۱۳ خرداد ۱۴۰۳ش.
*شریعتی، حفیظ، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، کابل، انتشارات امیری، ۱۳۹۳ش.
*عابدوف، دادا جان، ترجمه بهرام امیر احمدیان، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، کابل، انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان، 1393ش.
*شریفی، عبدالهادی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چندهمسری و نرخ بلند فرزندآوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامهٔ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۱۳ خرداد ۱۴۰۳ش.
*علی‌زاده مالستانی، عزیزالله، نامۀ اعمال: زندگی‌نامۀ خود نوشت، کابل، بنیاد اندیشه، 1400ش.
*عابدوف، دادا جان، ترجمه بهرام امیر احمدیان، آداب، آیین‌ها و باورهای مردم افغانستان، کابل، انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان، ۱۳۹۳ش.
*«غسل چله بعد از زایمان»، وب‌سایت بیتوته، تاریخ بازدید: 15 اردیبهشت 1403ش.
*علی‌زاده مالستانی، عزیزالله، نامهٔ اعمال: زندگی‌نامهٔ خود نوشت، کابل، بنیاد اندیشه، ۱۴۰۰ش.
*«غسل چهلم زایمان چیست؟ غسل چهل‌روزگی نوزاد و مادر چگونه است؟»، وب‌سایت گهواره، تاریخ بازدید: 15 اردیبهشت 1403ش.
*«غسل چله بعد از زایمان»، وب‌سایت بیتوته، تاریخ بازدید: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ش.
*«فقدان سیاست کنترل جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ افغانستان ما، تاریخ درج مطلب: ۲۵ تیر ۱۳۹۸ش.
*«غسل چهلم زایمان چیست؟ غسل چهل‌روزگی نوزاد و مادر چگونه است؟»، وب‌سایت گهواره، تاریخ بازدید: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ش.
*قاموس کبیر افغانستان، ذیل واژۀ چله‌گریز، وب‌سایت Afghan Dictionary، تاریخ بازدید: 31 فرودین 1403ش.
*«فقدان سیاست کنترل جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت روزنامهٔ افغانستان ما، تاریخ درج مطلب: ۲۵ تیر ۱۳۹۸ش.
*نظری، امان و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، مجلۀنامۀ انجمن جامعه‌شناسی ایران، شمارۀ ۳۵، ۱۴۰۲ش.
*قاموس کبیر افغانستان، ذیل واژهٔ چله‌گریز، وب‌سایت Afghan Dictionary، تاریخ بازدید: ۳۱ فرودین ۱۴۰۳ش.
*قانون مدنی افغانستان، شماره مسلسل ۳۵۳، مصوب ۱۳۵۵ش.
*نظری، امان و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال ۱۳۹۴»، مجلهٔ نامهٔ انجمن جامعه‌شناسی ایران، شمارهٔ ۳۵، ۱۴۰۲ش.
*همتا، هما، «خانواده‌های مادرسالار افغان؛ لایه‌های پنهانی یک جامعهٔ مردانه»، روزنامهٔ صبح کابل، تاریخ درج مطلب: ۸ سپتامبر ۲۰۱۹م.
{{پایان منابع}}

نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۱:۵۵

فرزندآوری در افغانستان؛ آیین‌ها، رسوم و اهمیت فرزندآوری در افغانستان.

فرزندآوری در افغانستان به‌عنوان پدیده‌ای ریشه‌دار در فرهنگ و سنت‌های محلی، با آیین‌ها و رسوم خاصی همراه است. از مراسم چله‌بری و گردِدیدگو در دوران بارداری تا تشریفات عقیقه پس از تولد، هر مرحله از فرزندآوری با آداب نمادین و اعتقادی خاصی احاطه شده است. در این جامعه، سنت‌هایی مانند اذان گفتن در گوش نوزاد، نام‌گذاری مذهبی و چهل‌گرفتن، نشان‌دهندهٔ تلفیق عمیق باورهای دینی و رسوم محلی است.

در جامعهٔ دینی و سنتی افغانستان فرزندان به‌ویژه پسران نه تنها تضمین‌کنندهٔ تداوم نسل محسوب می‌شوند، بلکه نماد قدرت خانوادگی و حیثیت اجتماعی نیز هستند.

باورهای دینی عمیق مبنی بر تقدس تکثیر نسل مسلمانان و ضرورت اقتصادی نیروی کار در جامعه کشاورزی، از مهم‌ترین دلایل تداوم الگوی فرزندآوری بالا به شمار می‌روند. آیین‌های سنتی مانند عقیقه، نام‌گذاری مذهبی و مراسم چله‌گیری، بر اهمیت این موضوع در سبک زندگی افغانستانی‌ها تأکید دارد. ساختارهای قبیله‌ای و رقابت‌های درون‌خانوادگی نیز به تشدید این روند دامن زده و چندهمسری را به نمادی از قدرت و جایگاه اجتماعی تبدیل کرده است.

اهمیت فرزندآوری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تداوم نسل: تداوم نسل از طریق فرزندان پسر، مهم‌ترین هدف ازدواج در خانوادهٔ افغانستانی است و فرزندآوری از اساسی‌ترین هنجارهای موقعیت مادری محسوب می‌شود.[۱]

تحکیم خانواده: به دنیا آمدن فرزند پیوندهای خانوادگی را استحکام می‌بخشد. فرزندآوری، جایگاه همسر را در خانواده تثبیت می‌کند[۲] و به‌همین دلیل در عرف محلی از زن باردار به «امیدوار» تعبیر می‌شود.[۳]

ارتقای موقعیت زن: فرزندآوری برای زن موقعیت جدیدی تحت عنوان مادر ایجاد می‌کند؛ دختر که در جامعهٔ مردسالار و سنتی افغانستان، جایگاه مستقلی ندارد،[۴] با کسب جایگاه مادری، در کانون اصلی خانواده قرار می‌گیرد.[۵]

تکثیر امت پیامبر: اهمیت‌دادن به تولید مثل و فرزندآوری در خانوادهٔ افغانستانی ریشه در سنت‌ها و باورهای دینی دارد. آنها باور دارند که روزی‌رسان خدا است[۶] و پیامبر اسلام به فراوانی امت مسلمان افتخار می‌کند. از این منظر، فرزندان سقط‌شده بدون پدر و مادر خود به بهشت وارد نمی‌شوند.[۷]

تأمین نیروی کار: از دلایل اهمیت فرزندآوری در خانوادهٔ افغانستانی تأمین نیروی کار خانواده، قبیله و جامعهٔ افغانستان است و نیروی کار تنها در وجود فرزند پسر تمثیل می‌شود.[۸]

تحولات باروری در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تحقیقات نشان می‌دهد نرخ باروری و فرزندآوری در افغانستان تحت تأثیر تحولات سیاسی و اجتماعی نوسانات قابل توجهی داشته است. در دورهٔ حضور نیروهای شوروی (۱۹۸۰-۱۹۹۲م)، میزان باروری ۷٫۴ فرزند به ازای هر زن بود که با به قدرت رسیدن طالبان در ۱۹۹۶م به ۷٫۶ فرزند افزایش یافت. این افزایش به‌طور عمده ناشی از عوامل متعددی از جمله منازعات طولانی‌مدت، ناامنی، محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی، امید به زندگی پایین و شیوع ازدواج‌های زودهنگام بوده است.

برآوردهای اخیر حاکی از کاهش تدریجی نرخ باروری است، به‌طوری که از ۷٫۶ فرزند در ۱۹۹۶م به ۷٫۴ فرزند در ۲۰۰۰م رسیده و پیش‌بینی می‌شد که تا ۲۰۲۵م به ۳٫۶ فرزند کاهش یابد. اما مطالعات ملی با استفاده از داده‌های پیمایش مرگ‌ومیر ۲۰۱۰م نرخ باروری را ۶٫۵ فرزند و بر اساس پیمایش جمعیت و سلامت ۲۰۱۵م، این میزان را ۶٫۷ فرزند برآورد کرده‌اند که نشان‌دهندهٔ اختلاف در داده‌ها و چالش‌های روش‌شناختی است.

با توجه به تناقض در داده‌های موجود، پیمایش جمعیت و سلامت ۲۰۱۵م یکی از معدود منابع قابل اتکا برای تحلیل وضعیت باروری در افغانستان محسوب می‌شود. کاهش نرخ باروری در صورت تداوم می‌تواند پیامدهای اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی داشته باشد، اما برای درک دقیق‌تر این روند، انجام مطالعات جامع‌تر و به‌روز ضروری است.[۹]

تحولات جمعیتی افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رشد دو برابری جمعیت در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

افغانستان با چالش جدی کمبود داده‌های جمعیتی معتبر و به‌روز مواجه است. آخرین سرشماری رسمی این کشور حدود پنج دهه پیش انجام شده و پس از آن، به‌دلیل جنگ‌های پی‌درپی، نبود زیرساخت‌های لازم و موانع سیاسی، هیچ سرشماری جامعی صورت نگرفته است. این خلأ آماری، تحلیل دقیق تحولات جمعیتی را با دشواری‌های زیادی مواجه کرده است. اما برآوردهای تخمینی سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد که جمعیت این کشور از ۱۹٫۵ میلیون در ۲۰۰۰م به بیش از ۴۰ میلیون در ۲۰۲۱م رسیده است. رشدی دوبرابری که نرخ سالانه‌ای معادل ۳٫۲ درصد را ثبت کرده است.[۱۰]

عوامل رشد جمعیت در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رشد جمعیت در افغانستان که حدود یک‌درصد بالاتر از میانگین‌های جهانی است، به‌طور عمده محصول بهبود نسبی شاخص‌های بهداشتی در دوران جمهوری اسلامی افغانستان‌بوده است: کاهش مرگ‌ومیر کودکان ۴۳درصدی، افزایش هفت‌سالهٔ امید به زندگی و گسترش پوشش واکسیناسیون از جمله این عوامل در این دوران محسوب می‌شود. علاوه‌بر این، افزایش شهرنشینی و تغییرات اجتماعی نیز بر نر۷خ رشد جمعیت تأثیرگذار بوده است.

از طرف دیگر در دههٔ ۱۳۹۰ش افزایش سطح تحصیلات زنان و دسترسی به خدمات پیشگیری از بارداری، به کاهش نرخ باروری و نرخ رشد جمعیت، تغییرات فرهنگی و اجتماعی، از جمله تغییر در الگوهای ازدواج و نقش زنان در بازار کار در دوران جمهوری اسلامی افغانستان، به کاهش نسبی نرخ باروری و در نتیجه کاهش نرخ رشد جمعیت کمک کرده است.

مقایسهٔ نرخ رشد جمعیت افغانستان با کشورهای منطقه و جهانی نشان می‌دهد که افغانستان هنوز یکی از بالاترین نرخ‌های رشد جمعیت را در منطقه دارد. کشورهای همسایه، از جمله ایران و پاکستان، کاهش‌های قابل‌توجهی در نرخ رشد جمعیت تجربه کرده است؛ درحالی‌که افغانستان باوجود کاهش نرخ رشد باروری، همچنان دارای نرخ رشد بالاتر جمعیت است. کارشناسان دلیل این تفاوت را ساختار جمعیتی جوان افغانستان و تأخیر در انتقال جمعیتی این کشور می‌دانند. به نظر آنها ساختار سنی جوان و نرخ بالای باروری در مناطق روستایی به‌طور نسبی به افزایش نرخ رشد جمعیت کمک کرده است.[۱۱]

تأثیر مهاجرت بر رشد جمعیت

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مهاجرت، به‌ویژه مهاجرت‌های بین‌المللی، تأثیر قابل‌توجهی بر ساختار جمعیتی و نرخ رشد جمعیت افغانستان داشته است. مهاجرت میلیون‌ها افغانستانی به‌دلیل جنگ‌ها، بحران‌های اقتصادی و ناپایداری‌های امنیتی به کشورهای همسایه و دیگر کشورها، موجب کاهش نرخ باروری و نیروی کار فعال در کشور شده است. از سوی دیگر، بازگشت پناهندگان به کشور، در دوره‌های مختلف، به تغییرات سریع در نرخ رشد جمعیت انجامیده است.[۱۲]

آمار فرزندآوری در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بررسی داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال ۱۳۹۴ش نشان می‌دهد میزان باروری کل در افغانستان به‌طور متوسط بین ۵ تا ۵٫۴ فرزند به ازای هر زن در نوسان است. این ارقام با استفاده از روش‌های مستقیم و غیرمستقیم محاسبه شده و حکایت از باروری بالا در این کشور دارد. میزان باروری نکاحی که مختص زنان متأهل است، حدود ۷ فرزند برآورد شده که نشان‌دهندهٔ تفاوت معنادار با باروری کل است. این تفاوت می‌تواند ناشی از افزایش سن ازدواج یا کاهش نرخ ازدواج در سال‌های اخیر باشد.

الگوی سنی فرزندآوری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

الگوی باروری در افغانستان از روندی خاص پیروی می‌کند که در آن بیشترین موالید در گروه سنی ۲۵ تا ۲۹ سال مشاهده می‌شود. با این حال، میزان باروری در گروه‌های سنی ۲۰ تا ۲۴ سال و ۳۰ تا ۳۴ سال نیز نزدیک به این رقم است که نشان‌دهندهٔ تداوم فرزندآوری در سنین مختلف است. باروری پس از ۳۵ سالگی کاهش می‌یابد، اما همچنان در مقایسه با بسیاری از کشورها رقم قابل‌توجهی محسوب می‌شود. این الگو بیانگر آن است که زنان افغانستانی فرزندآوری را از سنین پایین آغاز کرده و تا سنین بالاتر ادامه می‌دهند.[۱۳]

ویژگی‌های رتبه‌ای باروری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تحلیل رتبه‌ای موالید در افغانستان نشان می‌دهد که اکثر زنان این کشور به داشتن حداقل ۵ فرزند تمایل دارند. حدود ۹۰درصد زنان ۴۵ تا ۴۹ ساله حداقل ۵ فرزند داشته‌اند و ۷۷درصد از آنانی که به ۷ فرزند رسیده‌اند، به رتبهٔ هشتم نیز پیش رفته‌اند. کاهش باروری به‌طور عمده از رتبهٔ هفتم به بعد مشاهده می‌شود، در حالی که در کشورهای با باروری پایین، این کاهش از رتبه‌های دوم یا سوم آغاز می‌گردد. این الگو بیانگر حفظ هنجارهای سنتی در زمینه فرزندآوری است.[۱۴]

تفاوت‌های جغرافیایی در باروری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

میزان باروری در مناطق روستایی افغانستان به‌طور متوسط بالاتر از مناطق شهری است. در روستاها، میانگین تعداد فرزندان به ازای هر زن حدود ۵٫۶ فرزند است، در حالی که این رقم در شهرها به ۵٫۱ فرزند می‌رسد. همچنین، میانگین سن فرزندآوری در روستاها پایین‌تر از شهرها بوده که نشان‌دهندهٔ شروع زودتر فرزندآوری در این مناطق است. این تفاوت‌ها می‌تواند ناشی از دسترسی کمتر به خدمات تنظیم خانواده و تداوم ارزش‌های سنتی در مناطق روستایی باشد.

روند تغییرات باروری و چالش‌های پیش‌رو

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

باروری کل در افغانستان طی دو دهه گذشته روندی کاهشی داشته و از ۷٫۴ فرزند در ۱۳۷۹ش به حدود ۵ فرزند در ۱۳۹۴ش رسیده است. این کاهش اگرچه قابل‌توجه است، اما افغانستان را همچنان در زمرهٔ کشورهای با بالاترین نرخ باروری در جهان قرار می‌دهد. چالش اصلی در این زمینه، کمبود داده‌های دقیق و نظام‌مند برای پایش تغییرات جمعیتی است. فقدان سیستم ثبت وقایع حیاتی و نبود سرشماری‌های منظم، تحلیل‌های جمعیتی را با دشواری مواجه ساخته است.[۱۵]

عوامل فرهنگی و اجتماعی مؤثر بر فرزندآوری بالا در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

جامعهٔ افغانستان با تکیه بر ارزش‌های سنتی، فرزندآوری را به‌عنوان یکی از ارکان اساسی حیات اجتماعی می‌دانند. در این فرهنگ، فرزندان پسر نه‌تنها موجب تداوم نسل محسوب می‌شوند، بلکه به‌عنوان نماد قدرت و حیثیت اجتماعی خانواده نیز تلقی می‌شود. ضرب‌المثل‌هایی مانند «در میان قوم بی‌بچه کاکا نباشید» نشان‌دهندهٔ عمق این باورها است که در آن تعداد فرزندان به‌ویژه پسران، به معنی افزایش نفوذ و امنیت خانواده در ساختارهای قبیله‌ای تعبیر می‌شود.

نقش هنجارهای دینی و اعتقادات مذهبی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

باورهای دینی در افغانستان به‌شدت با مسئله فرزندآوری گره خورده است. بسیاری از خانواده‌ها با استناد به آموزه‌های اسلامی، افزایش جمعیت مسلمانان را وظیفه‌ای دینی می‌دانند. این نگرش که «روزی‌رسان خداوند است» و توصیه به تکثیر امت پیامبر، موجب شده است تا برنامه‌ریزی خانواده و کنترل موالید به‌ندرت مورد توجه قرار گیرد. همچنین، آیین‌هایی مانند عقیقه و نام‌گذاری مذهبی، بر تقدس فرزندآوری تأکید می‌کنند.[۱۶]

اقتصاد معیشتی و نیاز به نیروی کار

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در جامعه‌ای که بخش عمده‌ای از آن به کشاورزی و دامداری مشغول است، فرزندان به‌ویژه پسران به‌عنوان نیروی کار ارزان و دائمی خانواده محسوب می‌شوند. این نیاز اقتصادی در مناطق روستایی مشهودتر است و خانواده‌ها برای تأمین معاش به نیروی انسانی بیشتری وابسته هستند. از این رو، فرزندآوری بالا نه‌تنها یک انتخاب فرهنگی، بلکه یک ضرورت اقتصادی نیز به شمار می‌رود.

چندهمسری و رقابت‌های خانوادگی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

چندهمسری در افغانستان، به‌ویژه در میان اقشار مرفه و سنتی، به‌عنوان نمادی از قدرت و حیثیت اجتماعی تلقی می‌شود. مردانی که از نظر اقتصادی توانمند هستند، با ازدواج‌های متعدد و فرزندآوری بالا به رقابت با دیگران می‌پردازند. این رقابت‌ها گاه تا حدی پیش می‌رود که مردان بدون در نظر گرفتن توان مالی خود، به ازدواج‌های پی‌درپی و فرزندآوری بی‌رویه روی می‌آورند.[۱۷]

کمبود آموزش و نبود برنامه‌های تنظیم خانواده

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سطح پایین تحصیلات به‌ویژه در میان زنان، یکی از عوامل مؤثر در فرزندآوری بالا است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که بین سطح تحصیلات والدین و تعداد فرزندان رابطه معکوس وجود دارد. در افغانستان، دسترسی محدود به آموزش و نبود برنامه‌های جامع تنظیم خانواده، موجب تداوم الگوهای سنتی فرزندآوری شده است. همچنین، نبود سیستم‌های صحی کارآمد و کمبود آگاهی درباهٔ روش‌های پیشگیری از بارداری، به تشدید این مسئله دامن زده است.

تأثیر ساختارهای قبیله‌ای و رقابت‌های درون‌گروهی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در جامعهٔ افغانستان، رقابت میان خانواده‌ها و قبایل برای نمایش قدرت و افزایش نفوذ، یکی از انگیزه‌های اصلی فرزندآوری محسوب می‌شود. داشتن فرزندان بیشتر به‌معنای داشتن پشتوانه‌ای قوی‌تر در مناسبات اجتماعی و سیاسی است. این رقابت‌ها گاه به حدی شدید است که خانواده‌ها بدون توجه به پیامدهای اقتصادی و اجتماعی، به افزایش تعداد فرزندان خود ادامه می‌دهند.

نقش زنان در تداوم الگوی فرزندآوری بالا

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زنان در افغانستان، به‌ویژه در خانواده‌های چندهمسر، برای حفظ جایگاه خود در رقابت با همسران دیگر، به فرزندآوری بیشتر تمایل نشان می‌دهند. این رقابت‌های درون‌خانوادگی موجب می‌شود تا زنان برای جلب توجه شوهر و تضمین آیندهٔ فرزندان خود، به‌ویژه پسران، به افزایش موالید روی آورند. این پدیده در کنار کمبود آگاهی دربارهٔ حقوق باروری، به تثبیت الگوی فرزندآوری بالا کمک کرده است.[۱۸]

برنامهٔ تنظیم خانواده و کنترل فرزندآوری در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

فقدان سیاست مدون جمعیتی در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

افغانستان به‌دلیل نبود سیستم آماری دقیق، چالش‌های امنیتی طولانی و عدم توجه کافی به برنامه‌ریزی‌های بلندمدت، نتوانسته است یک سیاست جمعیتی جامع و علمی تدوین کند. در حالی که کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان از دهه‌ها قبل برنامه‌های کنترل جمعیت داشته‌اند، افغانستان هنوز درگیر بحث‌های مقدماتی در این زمینه است. فقدان چنین سیاستی باعث شده رشد جمعیت بدون برنامه‌ریزی مناسب ادامه یابد و فشار مضاعفی بر منابع محدود کشور وارد شود. این وضعیت به ویژه در مناطق شهری که با تراکم جمعیتی بالا مواجه بوده، مشکلات عدیده‌ای ایجاد کرده است.[۱۹]

اقدامات وزارت صحت در دوران جمهوری اسلامی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در دورهٔ جمهوری اسلامی افغانستان (۲۰۰۱-۲۰۲۱)، وزارت صحت عامه با حمایت صندوق جمعیت ملل متحد (UNFPA) گام‌های مقدماتی در زمینهٔ تنظیم خانواده کنترل فرزندآوری برداشتند. این اقدامات بعد از آن صورت گرفت که رشد سریع جمعیت نگرانی‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را ایجاد کرده بود و پیش‌بینی می‌شد که جمعیت افغانستان تا ۲۰۲۵م به حدود ۴۷ میلیون نفر برسد.

این وزارت با تأسیس کلینیک‌های سلامت باروری در سراسر کشور و آموزش کارکنان صحی، خدمات تنظیم خانواده را گسترش داد. برنامه‌های آموزشی دربارهٔ روش‌های مختلف پیشگیری از بارداری به زبان‌های محلی تهیه و توزیع شد. همچنین کمپین‌های آگاهی‌بخشی دربارهٔ فواصل مناسب بین بارداری‌ها و سلامت مادران اجرا شد. این اقدامات اگرچه محدود بود، اما توانست تا حدی نرخ رشد جمعیت را در برخی مناطق کنترل کند.[۲۰]

برنامه‌های تنظیم خانواده

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برنامه‌های تنظیم خانواده که توسط وزارت صحت اجرا می‌شد، بر سه محور اصلی استوار بود: دسترسی آسان به وسایل پیشگیری، آموزش روش‌های مدرن تنظیم خانواده و مشاوره‌های خانوادگی. این برنامه‌ها به زنان و مردان امکان می‌داد تا با آگاهی کامل دربارهٔ تعداد و فاصله سنی فرزندان خود تصمیم بگیرند. مراکز صحی هم وسایل پیشگیری رایگان در اختیار مراجعان قرار می‌دادند.

صندوق جمعیت ملل متحد نیز نقش محوری در حمایت از برنامه‌های تنظیم خانواده در افغانستان داشت. این نهاد بین‌المللی علاوه‌بر حمایت مالی از پروژه‌ها، تجربیات موفق سایر کشورها را نیز در اختیار وزارت صحت قرار می‌داد. این همکاری‌ها باعث شد در طول دو دههٔ گذشته، دسترسی به خدمات تنظیم خانواده در افغانستان تا حدودی افزایش یابد.[۲۱]

مرگ‌ومیر کودکان در افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بر اساس جدیدترین گزارش سازمان ملل متحد در ۱۴۰۲ش، افغانستان با ثبت ۶۹۹ مورد مرگ مادران به ازای هر ۱۰۰ هزار تولد زنده، بالاترین نرخ مرگ‌ومیر مادران و نوزادان را در سطح جهانی به خود اختصاص داده است. این آمار هشداردهنده، عمق بحران نظام سلامت در این کشور را نشان می‌دهد که پس از تسلط دوبارهٔ طالبان با افزایش نگران‌کننده‌ای مواجه شده است.

کارشناسان ترکیبی از چهار دهه درگیری نظامی، کمبود سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های بهداشتی و کاهش کمک‌های بین‌المللی پس از ۲۰۲۱م، دسترسی به خدمات حیاتی زایمان و مراقبت‌های نوزادان را به‌شدت محدود کرده است. دست‌آوردهای دو دهه در نظام جمهوری اسلامی در بخش سلامت که با هزینه‌های زیاد به دست آمده بود، اکنون در معرض نابودی قرار گرفته است. بر اساس گزارش سازمان‌های بین‌المللی، هر روز ۱۶۷ نوزاد در افغانستان جان خود را از دست می‌دهند و این کشور در میان ۱۰ کشور نخست جهان با بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران و نوزادان قرار دارد.[۲۲]

آیین‌ها و رسوم فرزندآوری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

۱.دعا و تعویذ

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خانواده‌های افغانستانی جهت فرزنددار شدن خانم‌های نازا به شیوه‌ها و ابزارهای زیادی متوسل می‌شوند. تعویذ و دعا یکی از ابزارهای رایج است.[۲۳] تعویذنویس‌ها، دعاهایی را می‌نویسند و سفارش می‌کنند که آن را با پارچه‌های قرمز، سبز، زرد یا سیاه بپوشانند و به گردن یا بازوی خانم بیاویزند. علاوه بر تعویذ، دعاهای دیگری تحت نام «شویست» می‌نویسند. محتوای کاغذ را در آب حل کرده و بانوی طالب فرزند، آن را می‌خورد. گاهی کاغذی که بر آن دعا نوشته شده، آتش زده و دود آن را جلو عروس و اطراف خانه می‌چرخانند تا نحوست از بین برود و برکت جایگزین آن شود. این دعا را «دودی» می‌گویند.[۲۴]

۲. چِلّه‌بُری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

«چیل‌بوری» یا «چِلّه‌بُری» رسم دیگری است که به شیوه‌های زیر انجام می‌شود.

الف) چله‌بری گندم

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

دانه‌های گندم، جو و عدس را با نخ هفت‌رنگ مانند تسبیح درست کرده و خانم عقیم را هفت‌بار از داخل آن رد می‌کنند و آن زنجیره را دور از خانه در جنگل یا کوه می‌اندازند یا دفن می‌کنند.

ب) چله‌بری شاخهٔ درخت

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شاخهٔ تازهٔ درخت بید را حلقه می‌کنند و زن نازا را هفت‌بار از داخل آن رد می‌کنند یا آن زن را از سوراخ سنگ یا زیر ریشهٔ برآمدهٔ درخت کهن‌سال، هفت‌بار رد می‌کنند.

ج) چله‌بری با مار

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گاهی، مارِ کُشته‌شده را حلقه می‌کنند و زنی را که چِلّه شده را، هفت‌بار از درون حلقهٔ آن رد می‌کنند.[۲۵]

۳. نذر امام حسین

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یکی از راه‌ها جهت بچه‌دار شدن، نذری است که زنان هزاره به‌عهده می‌گیرند. زنان گهواره‌ای کوچک تهیه می‌کنند، سپس عروسک قنداق‌شده را داخل آن می‌گذارند و در تکیه‌خانه (حسینیه) دخیل می‌بندند. گهواره را چند بار می‌جنبانند و نیت می‌کنند که اگر خداوند بچه‌ای عنایت کرد، غذای نذری تهیه کنند. این زنان باور دارند که دخیل بستن در تکیه‌خانهٔ امام حسین اثرات بهتری دارد.[۲۶]

۴. درمان‌های مدرن

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

با درمان‌های مدرن و دسترسی به کلینیک‌های صحّی و به‌خصوص امکان مسافرت‌های درمانی به خارج از کشور، درمان ناباروری با دارو و درمان‌های نوین علمی نیز رواج یافته است. درمان نازایی با داروهای گیاهی نیز ازجایگاه قابل توجهی برخوردار شده است.[۲۷]

آیین‌ها و رسوم دوران بارداری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

۱.مخفی نگه‌داشتن بارداری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در عرف خانوادهٔ افغانستانی در حد امکان خانم‌های باردار کوشش می‌کنند تا بارداری خود را پنهان نگه‌دارند، از همین رو لباس‌های فراخ می‌پوشند. حاملگی نوعی تابو محسوب می‌شود و در مجالس عمومی و مردانه صحبتی در مورد آن صورت نمی‌گیرد.[۲۸]

۲. گِرد دیدگُو

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برای زن باردار، نذری با نام «گِرد دیدگو» در نظر می‌گیرند که دارای تشریفات خاصی است؛ خانم حامله را چند بار اطراف دیگدان یا آتشدان می‌چرخانند. در این مراسم زنان بسیاری را دعوت می‌کنند و از آنها با غذاهای محلی مانند حلوا، کُوچَه (مخلوطی از گندم، عدس، آب و روغن) و دَلده (مخلوطی از گندم شکسته، آب و روغن) پذیرایی می‌کنند.[۲۹]

۳. مبارزه با آل‌گرفتگی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از آیین‌های زمان بارداری مبارزهٔ سخت با آل‌گرفتگی است. قابله‌های محلی اعتقاد دارند که «آل‌خاتُو»[۳۰] زنی از جنس «بلا» است که در زمان درد زایمان، و چه بسا در دوران بارداری، تلاش می‌کند به نوزاد آسیب برساند یا آن را با خود ببرد. قابله‌ها جهت جلوگیری از آل‌زدگی ظرف مسی، چاقو و شمشیر برهنه را بالای رختخواب مادر و نوزاد می‌آویزند و بدین‌وسیله از نحوست آل‌خاتو جلوگیری می‌کنند.[۳۱]

۴. نذر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خانم‌های باردار گردن‌آویزهایی از دعا و تعویذ را که از ملای یا تعویذنویس گرفته‌اند، از زمان انعقاد نطفهٔ فرزند تا مدت‌ها بعد از زایمان با خود نگه می‌دارند. یکی از الزامات فرهنگی خانوادهٔ افغانستانی، تعهد به نذر، جهت سالم به‌دنیا آوردن فرزند است. این نذر را در آخرین ماه‌های بارداری انجام داده و زنانی که نذر را صرف می‌کنند، برای سلامتی فرزند و مادر او دعا می‌کنند.[۳۲]

آیین‌های تولد فرزند

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

۱. ولادت با قابله‌های محلی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

قابله‌های محلی (دایه)، به روند زایمان یاری می‌رسانند. دایه‌ها به‌دلیل تجربهٔ زیاد، از احترام و جایگاه خاصی برخوردارند. آن‌ها علاوه بر تولد، مدتی امورات نوزاد را نیز به‌عهده دارند.[۳۳] به‌صورت معمول قابله‌ها و پرستاران نوزاد، به‌خصوص فرزند پسر و فرزند اول، از نزدیکان نوزاد انتخاب می‌شوند.[۳۴]

۲. شَوشِینی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شوشینی (شب‌نشینی) بعد از به‌دنیا آمدن فرزند انجام می‌شود. شوشینی معمولا برای فرزندان پسر و فرزند اول و گاهی برای فرزندان دختر، دایر می‌شود. شب‌نشینی با سرگرمی‌های محلی همراه بوده و با «دمبوره نوازی»، بُولبِی یا «دیدو» (آوازخوانی محلی)، «حمله خوانی» (کتاب منظوم حملهٔ حیدری) همراه با صرف دسرهای محلی مانند گندم بیریو (گندم بریان‌شده)، بادام، چارمغز (گردو)، توت و شیرینی محلی «بوسراغ» یا «خجور»، انجام می‌پذیرد.[۳۵]

۳. عقیقه

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عقیقه مراسم دینی است که گوسفندی را جهت سلامتی فرزند تازه متولدشده ذبح می‌کنند و از گوشت آن «شوروای/ آب‌گوشت» محلی تهیه کرده و از مهمانان پذیرایی می‌کنند. آیین عقیقه ممکن است با مراسم شوشینی یک‌جا برگزار شود. در برخی مناطق رسم است که پدر و مادر نوزاد و خانوادهٔ آنان از گوشت عقیقه مصرف نمی‌کنند.[۳۶]

۴.نام‌گذاری و اقامهٔ اذان در گوش نوزاد

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از آیین‌های تولد نوزاد، اذان گفتن در گوش راست نوزاد و خواندن اقامه در گوش چپ نوزاد است. اذان و اقامه توسط ملای محل یا یکی از افراد نیک‌نام و متنفذ خانواده انجام می‌شود. همچنین دهان نوزاد را با خاک کربلا، تبرک می‌کند.[۳۷]

مراسم نام‌گذاری نوزاد در شب شوشینی یا در شب و روزهای بعد، توسط دوستان و نزدیکان صورت می‌پذیرد.

هر یک از اقوام و آشنایان نام‌های زیبایی را روی کاغذ می‌نویسند؛ آن‌گاه نام‌های نوشته شده را میان صفحات قرآن می‌گذارند و از یکی از بچه‌های حاضر در مجلس یا اعضای مسن‌تر و خوش‌نام جلسه، دعوت می‌شود تا یکی از نام‌ها را از میان صفحات قرآن کریم بردارد. معمولا نام‌ها از نام‌های پیامبران و امامان، انتخاب می‌شود.[۳۸]

آیین چِلّه‌گیری، نوزاد و مادر او را از بیماری‌های مسری در امان نگه می‌دارد. مردم اعتقاد دارند که چِلّه‌گیری از نحوست‌هایی که باعث آسیب نوزاد یا نازایی مادر او شود، جلوگیری می‌کند.[۳۹]

چِلّه‌گیری بعد از چهل روز و با پختن عذای محلی، به‌صورت رسمی به پایان می‌رسد.[۴۰]

۵.هدایای نوزاد

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خانواده‌ها و به‌خصوص نزدیکان نوزاد، هدایایی مانند لباس، پول، نان گرم، گهواره، قنداق، پیشانی‌بند، اُردُومَه (گهواره‌بند) و روپوش گهواره، به نوزاد هدیه می‌دهند. به هدایا، «رُوی‌دیدنی» نیز می‌گویند.[۴۱]

۶.ختنه‌سوری

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ختنه از سنت‌ها و آیین‌های مردم مسلمان افغانستان است که تنها برای فرزند پسر، تحت عنوان «ختنه‌سوری» انجام می‌شود. ختنه در زمان‌های قدیم‌تر که پزشک وجود نداشت، توسط ختنه‌گران محلی انجام می‌شد. خانواده‌ها باور دارند که فرزند آنها با انجام آیین ختنه‌سوری به جرگهٔ مسلمانان وارد می‌شوند؛ لذا ختنه را در گویش محلی «مُسُلمُو» یا مسلمان شدن، می‌گویند و طی مراسمی از آن تجلیل می‌کنند و برای ختنه‌کننده علاوه بر دستمزد، هدیه‌هایی در نظر می‌گیرند.[۴۲]

۵.چِلّه‌گریز

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

چِلّه‌گرفتن نوعی قرنطینه است که نوزاد و مادر او تا چهل شبانه‌روز از ملاقات با افراد بیرون از خانواده و به‌خصوص زنان، دوری می‌گزینند. در آیین چِلّه‌گیری، مادر و نوزاد از زمان زایمان تا چهل روز از مواجهه با زنانی‌که موقع تولد و بریدن ناف طفل نبوده یا زنانی‌که در مدت عادت‌های ماهانه قرار داشته‌اند، خودداری می‌کنند.[۴۳]

مراسم چله‌گریز

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در گذشته، مادربزرگ مادریِ نوزاد، مسئولیت برپایی مراسم چله‌گریز را به عهده می‌گرفت. برای نذر و پذیرایی، کلوچهٔ خانگی تهیه شده و تعدادی از زنان فامیل دعوت می‌شدند. پس از صرف چای، همگی به زیارت‌گاه می‌رفتند و تعدای از کلوچه‌ها را آن‌جا پخش می‌کردند و پس از خواندن دعا، با شادمانی و آراستگی به سوی خانهٔ مادربرزگ نوزاد، رهسپار می‌شدند.

در خانهٔ مادربزرگ بساط یک مهمانی باشکوه برپا می‌شد و بقیهٔ شیرینی‌ها و کلوچه‌ها آنجا بین مهمانان پخش می‌شد. در خانهٔ مادربزرگ بستگان دورتر نوزاد برای یک وعدهٔ نهار و خانوادهٔ نوزاد (پدر، پدربزرگ و مادربزرگ پدری) به مدت یک شبانه‌روز پذیرایی می‌شدند؛ از نوزاد و مادر او به مدت سه یا چهار شبانه‌روز پذیرایی صورت می‌گرفت. مادربزرگ در پایان مراسم و هنگام خداحافظی، لباسی را که برای نوهٔ خود تهیه کرده بود به‌رسم هدیه، تقدیم می‌کرد. این مراسم دربارهٔ نوزادان بعدی با حذف هدیهٔ لباس، ادامه می‌یافت.[۴۴]

در برخی مناطق این رسم، تفصیلات پیش‌گفته را ندارد؛ بلکه مادر همراه کودک و یکی از نزدیکان آداب رفتن به مسجد، زیارتگاه و منزل مادربزرگ مادری نوزاد را خیلی ساده انجام می‌دهد و در آنجا نیز تعداد کمی خانم‌ها جمع می‌شوند و پس از چند ساعت توقف و پذیرایی در منزل مادربزرگ، با خواندن دعا توسط خانم مسن فامیل، مادر و نوزاد به خانهٔ خود بر می‌گردند.[۴۵]

وقتی نوزاد چهل‌روزه شد برخی خانواده‌ها چهل دانهٔ گندم را در نخی مانند تسبیح درست می‌کنند و کودک را از داخل آن عبور می‌دهند و آن تسبیح گندمی را بالای پشت بام می‌اندازند. رسم دیگر این است که پس از صرف نذری، یکی از افراد حاضر ظرف خالی را بین مهمانان می‌چرخاند تا مهمانان به‌نشانهٔ شریک‌شدن در شادمانی خانوادهٔ کودک داخل ظرف، پولی قرار دهند.[۴۶]

تحفه‌های چله گریزی نوزادان افغانستانی
تحفه‌های چله‌گریزی نوزادان افغانستانی

چله‌گریز در مناطق مرکزی افغانستان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از آنجا که مادر و کودک در روزهای ابتدایی تولد نوزاد، بسیار در مقابل بیماری‌ها آسیب‌پذیر هستند و رفت‌وآمد دیگران ممکن است سبب انتقال بیماری شود، از این‌رو مردم مناطق مرکزی افغانستان تا چهل روز، از دیدار مادر و نوزاد پرهیز می‌کنند تا آنها در محیطی بهداشتی، این ایام را سپری کنند. خانوادهٔ نوزاد به‌مناسبت چهل‌روزه‌شدن نوزاد نذر کوچه (خوراک تهیه‌شده از گندم و گوشت) تهیه می‌کنند و به خانه‌های بستگان خود می‌فرستند و گاهی از خانم‌های اقوام دعوت می‌کنند تا در خانهٔ پدر نوزاد، نذری را صرف کنند. آشنایان پس از اینکه چهل روز از تولد نوزاد گذشت می‌توانند از مادر و کودک، دیدن کنند.[۴۷]

باورهای عامیانه دربارهٔ چله‌گریز

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مردم به این عقیده‌اند زنی که زایمان کرده است در شب چهلم از ولادت فرزند، نباید خانهٔ خود باشد باید همراه نوزاد به خانهٔ یکی از بستگان نزدیک برود تا سایهٔ چهلم از سر او به‌در رود و به این نوع مهمانی رفتن، چله‌گریز گفته می‌شود.[۴۸]

چله‌گریز در مهاجرت

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رسم چله‌گریز افغانستانی‌ها در مهاجرت نیز ادامه دارد؛ آنها نوزاد را بعد از چهل روز به مسجد می‌برند، او را با قرآن کریم، محراب و عَلَم مسجد تبرک می‌کنند و اسپند و بَدرَه (ریشهٔ نوعی گیاه) برای او دود می‌کنند و نوزاد و پدر و مادر او از سوی فامیل به مهمانی دعوت می‌شوند. در مهمانی هدایایی به مادر و کودک تقدیم می‌کنند و این‌گونه می‌کوشند که آداب و رسوم نیاکان آنها به فراموشی سپرده نشود.[۴۹]

کارکردهای مراسم چله‌گریز

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  1. تقویت روابط عاطفی و انسجام خانوادگی؛ با مهمانی رفتن خانوادهٔ نوزاد به منزل مادربزرگ و دیگر بستگان، روابط خانوادگی تقویت می‌شود و لحظاتی را خانواده‌ها در کنار هم به‌خوبی سپری می‌کنند.[۵۰]
  2. افزایش نشاط و شادابی؛ با رفتن مادر و نوزاد به منزل مادربزرگ، همه خوشحال می‌شوند و نشاط و سُرور تمام خانواده را فرا می‌گیرد.[۵۱]
  3. تقویت روحیهٔ دینی؛ با انجام کارهای مذهبی مثل دعا و قرآن‌خواندن و به مسجدرفتن، روحیهٔ معنوی در نوزاد ایجاد می‌شود.[۵۲]
  4. تقویت سنت مهمانی و هدیه‌دادن؛ با گرفتن مراسم مهمانی و تقدیم هدایا برای نوزاد و مادر، این سنت حسنه در میان افراد و خانواده‌ها حفظ می‌شود و برای نسل‌های بعدی باقی می‌ماند.[۵۳]
  5. نذری دادن؛ تهیهٔ نذری برای مراسم چله‌گریز باعث تقویت فرهنگ نذری می‌شود.[۵۴]

موقعیت فرزند پسر در خانواده افغانستانی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تولد فرزند پسر در خانوادهٔ افغانستانی موجب شادی، امتیاز و تفاخر بوده و پشتیبان مهم خانواده و قبیله است. پسر با ولادت خود تمامی اعضای خانواده را به شور و شعف واداشته و نورچشم تمامی اعضای خانواده می‌شود. با تولد فرزند پسر جشن‌های مفصّل شَوشِینی (شب‌نشینی)، ختنه‌سوری (جشن ختنهٔ نوزاد) و اوشد ( نشان‌زنی با تفنگ)، با هزینه‌های هنگفت، تشریفات به‌خصوص و هدایای ویژه برگزار می‌شود.[۵۵]

نام‌گذاری برای فرزند پسر نیز با تشریفات ویژه‌ای انجام می‌پذیرد،[۵۶] در حالی که دختران مدت‌ها بدون نام باقی مانده و اعضای خانواده علاقه‌ای به نام‌گذاری او ندارند. پسر در خانوادهٔ افغانستانی از تمامی حقوق منزلت‌آور برخوردار بوده و در نتیجه منزلت‌های بالایی مانند ریاست و تصمیم‌گیری در خانواده را نیز تصاحب می‌کند.[۵۷]

در خانواده‌های سنتی و مردسالار، موقعیت فرزند پسر به‌صورت طبیعی، مشخص و معین شده است. پسر در این خانواده به‌عنوان مراقب، نان‌آور، رییس و فردی که رهبری خانواده را به عهده می‌گیرد، شناخته شده است.[۵۸]

خانواده‌های افغانستانی در رشد توانایی‌های پسران خود نسبت به دختران، بیشتر تلاش می‌کنند و این رویکرد در جامعهٔ افغانستان به فرهنگ تبدیل شده است. مردان، موجودات فرادست و داری جایگاه موثر اقتصادی و تصمیم گیرندگی در خانواده و جامعه شناخته می‌شوند.[۵۹]

نقش‌های فرزند پسر

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

فرزند پسر در خانوادهٔ افغانستانی نقش‌های فروانی به‌عهده دارد. پسر مراقبت از خانه را در غیاب و حتی حضور پدر و ریاست خانواده را در غیاب او به‌عهده می‌گیرد. روابط اجتماعی در افغانستان از آن جایی‌که رابطهٔ قبیله‌ای است و در ذات خود تنش‌زا است، فرزند پسر در چنین روابطی مدافع حقوق و عزت خانواده به حساب می‌آید.[۶۰] فرزند پسر باید از مادر، خواهر و اعضای دیگر خانواده، مراقبت کند.

فرزند پسر در خانوادهٔ افغانستان نقش اقتصادی داشته و نان‌آور خانه نیز به‌حساب می‌آید. تقسیم‌کار در جامعهٔ افغانستانی به‌گونه‌ای صورت گرفته است که مرد، نیروی کار محسوب شده و تامین معیشت خانواده را به‌عهده دارد، برهمین اساس فرزند پسر از ارزش اقتصادی برخوردار بوده و منبع درآمد خانواده محسوب می‌شود.[۶۱]

وضعیت فرهنگی خانواده که به‌صورت سنتی و مرد سالارانه مدیریت می‌شود[۶۲] ریاست خانواده را برای فرزند پسر در نظر گرفته[۶۳] و نسل نیز از طریق فرزند پسر قابل دوام شمرده شده و با موجودیت پسر قابل تحقق دانسته می‌شود.[۶۴]

پانویس

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  1. ↑ ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، 1391ش، ص138.
  2. ↑ «جایگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌های فراوانی روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.
  3. ↑ ساغر، «در افغانستان به زن باردار، امیدوار می‌گویند!»، وبلاگ کچاپ.
  4. ↑ «جایگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌های فراوانی روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.
  5. ↑ ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، 1391ش، ص138.
  6. ↑ سخی‌زاده، «افزایش بی‌رویۀ جمعیت و اقتصاد شکنندۀ افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ 8 صبح.
  7. ↑ ابراهیمی‌پور، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، ش1391، ص313.
  8. ↑ انصار، «آمار مرگ و میر مادران هنوز بالا است»، وب‌سایت طلوع نیوز.
  9. ↑ نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.
  10. ↑ رامیار، «جمعیت افغانستان، از برخورد سیاسی تا بحران آینده»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.
  11. ↑ «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.
  12. ↑ «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.
  13. ↑ نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.
  14. ↑ نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.
  15. ↑ نظری و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال 1394»، ۱۴۰۲ش، ص۴۲۱-۴۲۳.
  16. ↑ سخی‌زاده، «افزایش بی‌رویۀ جمعیت و اقتصاد شکنندۀ افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ 8 صبح.
  17. ↑ شریفی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چندهمسری و نرخ بلند فرزندآوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.
  18. ↑ شریفی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چندهمسری و نرخ بلند فرزندآوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ ۸ صبح.
  19. ↑ «فقدان سیاست کنترل جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت روزنامۀ افغانستان ما.
  20. ↑ «برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می‌شود»، وب‌سایت شبکۀ اطلاع‌رسانی افغانستان؛ «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامۀ ملل.
  21. ↑ «برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می‌شود»، وب‌سایت شبکۀ اطلاع‌رسانی افغانستان.
  22. ↑ «افغانستان بالاترین آمار مرگ مادران و کودکان در جهان را دارد»، خبرگزاری تسنیم.
  23. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.
  24. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.
  25. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636
  26. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636
  27. ↑ «درمان بی‌اولادی در افغانستان با دواهای طبیعی و گیاهی»، وب‌سایت فارسی طب.
  28. ↑ «داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید.
  29. ↑ امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  30. ↑ علی‌زاده مالستانی، نامهٔ اعمال: زندگی‌نامهٔ خود نوشت، 1400ش، ص267.
  31. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص636.
  32. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص495.
  33. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص637.
  34. ↑ «داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید.
  35. ↑ امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  36. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص641
  37. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص30
  38. ↑ امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  39. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص30
  40. ↑ او رمید، «رسم واج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  41. ↑ شریعتی، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، 1393ش، ص635
  42. ↑ امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  43. ↑ امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  44. ↑ روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.
  45. ↑ عابدوف، آداب، آیین‌ها و باورهای مردم افغانستان، 1393ش ، ص 178.
  46. ↑ اخلاقی، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.
  47. ↑ اخلاقی، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.
  48. ↑ قاموس کبیر افغانستان، ذیل واژۀ چله‌گریز، وب‌سایت Afghan Dictionary.
  49. ↑ «تحفۀ چله‌گریز»، وب‌سایت یوتیوب.
  50. ↑ روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.
  51. ↑ روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.
  52. ↑ «چیل‌بوری، آیا چیل‌بور کردن واقعیت هست یا خرافات؟ و آیا شما با این رسم آشنائیت دارید؟»، وب‌سایت یوتیوب.
  53. ↑ روشنی، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، 1360، ص 69.
  54. ↑ اخلاقی، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، وب‌سایت فیسبوک.
  55. ↑ امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  56. ↑ امید، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.
  57. ↑ همتا،«خانواده‌های مادرسالار افغان؛ لایه‌های پنهانی یک جامعۀ مردانه»، روزنامۀ صبح کابل.
  58. ↑ همتا، «خانواده‌های مادرسالار افغان؛ لایه‌های پنهانی یک جامعه‌ی مردانه»، روزنامۀ صبح کابل.
  59. ↑ . آزادمنش، «نگاهی به فرودستی زنان در افغانستان»، وب‌سایت نیمرخ.
  60. ↑ یوسفی، «خانواده؛ نخستین مظهر تبعیض جنسیتی»، روزنامۀ صبح کابل.
  61. ↑ یوسفی، «خانواده؛ نخستین مظهر تبعیض جنسیتی»، روزنامۀ صبح کابل.
  62. ↑ آزاد منش، « نگاهی به فرودستی زنان در افغانستان»، وب‌سایت نیمرخ.
  63. ↑ قانون مدنی افغانستان، مادهٔ 267-270.
  64. ↑ یوسفی، «خانواده؛ نخستین مظهر تبعیض جنسیتی»، روزنامۀ صبح کابل.

منابع

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  • آزادمنش، محمدرضا، «نگاهی به فرودستی زنان در افغانستان»، وب‌سایت نیمرخ، تاریخ درج مطلب: ۱۱ فروردین ۱۴۰۲ش.
  • ابراهیمی‌پور، قاسم، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، ایران، قم، ۱۳۹۱ش.
  • اخلاقی، آرزو، «کوچهٔ چیل‌روزگی نیلغه»، از صفحهٔ آروز اخلاقی در فیسبوک، تاریخ ۱۹ اوت ۲۰۲۰م.
  • «افغانستان بالاترین آمار مرگ مادران و کودکان در جهان را دارد»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ش.
  • امید، غلام‌رضا، «رسم و رواج‌های مردم جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی، تاریخ درج مطلب: ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۱ش.
  • انصار، مسعود، «آمار مرگ‌ومیر مادران هنوز بالا است»، وب‌سایت طلوع نیوز، تاریخ درج مطلب:۷ فروردین ۱۳۹۸ش.
  • بخشی، نبیله، «آیا وضعیت کنونی زن در افغانستان ریشه دینی دارد؟»، خبرگزاری جمهور، تاریخ درج مطلب: ۱۸حوت ۱۳۹۴ش.
  • «برنامه تنظیم خانواده در کشور رایگان انجام می‌شود»، وب‌سایت شبکهٔ اطلاع‌رسانی افغانستان، تاریخ درج مطلب: ۲۵ فروردین ۱۳۹۴ش؛
  • «تحفهٔ چله‌گریز»، از صفحهٔ Marya Ahmadi در یوتیوب، تاریخ بازدید: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ش.
  • «جایگاه زنان در افغانستان؛ زنان افغان با چالش‌های فراوانی روبرو هستند»، خبرگزاری جمهوری اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۴ تیر ۱۳۹۲ش.
  • «چیل‌بوری، آیا چیل‌بور کردن واقعیت هست یا خرافات؟ و آیا شما با این رسم آشنائیت دارید؟»، از صفحهٔ آلو در یوتیوب، تاریخ بازدید ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ش.
  • خنجری، ناهید، «چله»، وب‌سایت مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲۶ آذر ۱۳۹۸ش.
  • «داستان کم‌تر شنیده شده از زنان باردار افغان»، وب‌سایت فرادید، تاریخ بازدید: ۷ فروردین ۱۴۰۲ش.
  • «درمان بی‌اولادی در افغانستان با دواهای طبیعی و گیاهی»، وب‌سایت فارسی طب، تاریخ درج مطلب: ۶ نوامبر ۲۰۱۸م.
  • رامیار، سید جواد، «جمعیت افغانستان، از برخورد سیاسی تا بحران آینده»، وب‌سایت روزنامهٔ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۲۹ خرداد ۱۴۰۲ش.
  • رستمی، لیلا، «دعای چلهٔ کودک چگونه است؟ آیا این دعا واقعیت دارد؟»، وبلاگ کوثر بلاگ، تاریخ درج مطلب: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۷ش.
  • «رشد جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت دانشنامهٔ ملل، تاریخ بازدید: ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ش.
  • روشنی، س، «تمانه، شب شش، قیچی گرداندن و چله‌گریز»، در مجلهٔ فرهنگ مردم، شماره اول، سال چهارم، قوس (آذر) و جدی (دی) ۱۳۶۰ش.
  • ساغر، «در افغانستان به زن باردار، امیدوار می‌گویند!»، وبلاگ کچاپ، تاریخ درج مطلب: ۱۳ مهر ۱۳۹۵ش.
  • سخی‌زاده، حسین، «افزایش بی‌رویهٔ جمعیت و اقتصاد شکنندهٔ افغانستان»، وب‌سایت روزنامهٔ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۳ بهمن ۱۴۰۱ش.
  • شریعتی، حفیظ، فرهنگ شفاهی مردم هزاره، کابل، انتشارات امیری، ۱۳۹۳ش.
  • شریفی، عبدالهادی، «رقابت‌های خانواده‌گی؛ دلیل چندهمسری و نرخ بلند فرزندآوری در افغانستان»، وب‌سایت روزنامهٔ ۸ صبح، تاریخ درج مطلب: ۱۳ خرداد ۱۴۰۳ش.
  • عابدوف، دادا جان، ترجمه بهرام امیر احمدیان، آداب، آیین‌ها و باورهای مردم افغانستان، کابل، انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان، ۱۳۹۳ش.
  • علی‌زاده مالستانی، عزیزالله، نامهٔ اعمال: زندگی‌نامهٔ خود نوشت، کابل، بنیاد اندیشه، ۱۴۰۰ش.
  • «غسل چله بعد از زایمان»، وب‌سایت بیتوته، تاریخ بازدید: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ش.
  • «غسل چهلم زایمان چیست؟ غسل چهل‌روزگی نوزاد و مادر چگونه است؟»، وب‌سایت گهواره، تاریخ بازدید: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ش.
  • «فقدان سیاست کنترل جمعیت در افغانستان»، وب‌سایت روزنامهٔ افغانستان ما، تاریخ درج مطلب: ۲۵ تیر ۱۳۹۸ش.
  • قاموس کبیر افغانستان، ذیل واژهٔ چله‌گریز، وب‌سایت Afghan Dictionary، تاریخ بازدید: ۳۱ فرودین ۱۴۰۳ش.
  • قانون مدنی افغانستان، شماره مسلسل ۳۵۳، مصوب ۱۳۵۵ش.
  • نظری، امان و دیگران، «برآورد سطح و الگوی سنی باروری در افغانستان: ارزیابی و تحلیل داده‌های پیمایش جمعیت و سلامت سال ۱۳۹۴»، مجلهٔ نامهٔ انجمن جامعه‌شناسی ایران، شمارهٔ ۳۵، ۱۴۰۲ش.
  • همتا، هما، «خانواده‌های مادرسالار افغان؛ لایه‌های پنهانی یک جامعهٔ مردانه»، روزنامهٔ صبح کابل، تاریخ درج مطلب: ۸ سپتامبر ۲۰۱۹م.
برگرفته از «https://iranpedia.wiki/w/index.php?title=پیش‌نویس:فرزندآوری_در_افغانستان&oldid=38707»