پیش‌نویس:فرزندآوری

تصویری از یک خانواده ایرانی در حال خرید از فروشگاه

فرزندآوری؛ تولید مثل و به وجود آوردن فرزند

فرزندآوری از عوامل اصلی افزایش جمعیت و از مولفه‌های اصلی قدرت به‌شمار می‌رود. جامعه کم‌جمعیت طبیعتاً فاقد نیروی انسانی کافی به‌عنوان سرمایه‌های انسانی است. فرزندآوری علاوه بر آثار کلان اجتماعی، دارای فواید روان‌شناختی ویژه برای والدین خصوصاً مادران و سایر اعضای خانواده است. تقویت و افزایش بهداشت و سلامت جسم و روان مادران به‌ویژه کاهش سرطان مخصوصاً سرطان سینه برای زنان، افزایش اعتماد به نفس، افزایش شادی و نشاط خانواده، ارضاء نیازهای عاطفی والدین، احساس سودمندی، رشد معنوی، رشد شخصیت و استحکام خانواده از مهم‌ترین آثار جسمی و روان‌شناختی فرزندآوری به‌شمار می‌رود.

اهمیت فرزندآوری

فرهنگ عمومی ایرانیان

فرزند و فرزندآوری در فرهنگ عمومی خانوادهٔ ایرانی دارای اهمیت فوق‌العاده است و شاخصی برای خانوادهٔ موفق و سالم ایرانی در نظر گرفته می‌شود. فرزند در فرهنگ عمومی، زینت و آبروی خانواده دانسته می‌شود و به‌ویژه فرزند ذکور، نمایندهٔ پدر و عصای دست او محسوب می‌شود. وجود فرزند یا فرزندان، زمینه‌ای برای تداوم زندگی مشترک زوجین و سپری در برابر فروپاشی خانواده به‌شمار می‌آیند و نداشتن فرزند، عیبی بزرگ در میان خویشاوندان شمرده شده و یکی از عوامل طلاق در خانواده‌های ایرانی است.

آموزه‌های دینی

آموزه‌های اسلامی که از مولفه‌های اصلی فرهنگ ایرانیان محسوب می‌شود، فرزند را دارای جایگاه محوری و از عوامل اصلی تشکیل خانواده دانسته و فرزند را نه تنها سربار جامعه ندانسته که عامل قدرت و اقتدار خانواده، رحمت و نعمت شمرده است. اهمیت فرزندآوری در منابع دینی، ذیل نیازمندی‌های انسان به توانمندی در زندگی، نیاز به جاودانگی، نیاز به آرامش و نیاز به امور معنوی و آمرزش الهی دسته‌بندی شده است.

مدیریت کلان اجتماعی

تأمین نیروی سالم انسانی از نظر مدیریت کلان اجتماعی، «ارزشمندترین ثروت»، «مهم‌ترین عامل پیشرفت» و «زیرساخت اصلی و عامل محقق‌کنندهٔ هر تمدّنی»، شمرده شده است.

دیدگاه‌های علمی دربارهٔ فرزندآوری

نظریه تحلیل اقتصادی

برخی محققان نوع نگاه به فرزندآوری در خانواده‌ها را تابع رفتار اقتصادی آنها می‌دانند. در این دیدگاه فرزند به‌عنوان کالای مصرفی در نظر گرفته می‌شود که تصاحب آن مستلزم صَرف پول و زمان از سوی والدین است. به عبارتی، والدین، شادی و لذتِ پدر و مادربودن و رهایی از تنهایی را به‌عنوان کالایی مصرفی در قالب فرزندآوری تهیه می‌کنند و در ازای آن هزینه‌ها و مخاطرات مربوط به آن را به جان می‌خرند. بر اساس این دیدگاه، امروزه که هزینه‌های پیدا و پنهان فرزندآوری و فرزندپروری بسیار زیاد و غالباً غیرقابل پیش‌بینی است، والدین نگاه محتاطانه و در مواردی منفی نسبت به آن دارند.

نظریه نوگرایی

بر اساس این دیدگاه، امروزه تحولات اقتصادی-اجتماعی ناشی از شهرنشینی، صنعتی‌شدن و دیگر اَشکال مدرنیزاسیون مانند افزایش تحصیلات، گسترش ارتباطات، کاهش مرگ‌ومیر کودکان و اشتغال زنان عامل اصلی نگاه موجود به فرزندآوری است. بنابراین، نگاه کنونی جوامع به فرزندآوری، کاملاً طبیعی است و نباید به‌عنوان یک بحران در نظر گرفته شود.

نظریه برابری جنسیتی

در این دیدگاه، اعتقاد بر این است که جامعه و نهادها، زن را فارغ از نقش‌های همسری و مادری، به‌عنوان یک فرد در نظر می‌گیرند. در این چارچوب، زنان ترجیح می‌دهند به موقعیتی مساوی و برابر با مردان دست یابند، و از آن‌جایی که فرزندآوری و فرزندپروری موقعیت اجتماعی زنان را به خطر می‌اندازد، نوع نگاه زنان نسبت به آن دستخوش تغییر شده و به‌عنوان تهدیدی بالقوه برای موقعیت اجتماعی آنان به‌حساب می‌آید.

نظریه انتخاب عقلانی

طبق نظریه انتخاب عقلانی، افراد در چارچوب باورهای‌شان برای رسیدن به اهداف شخصی، در مقام عمل گزینه‌ای را انتخاب می‌کنند که سودش بیشتر از ضررش باشد؛ بنابراین در صورتی که فرزندآوری هزینه‌های قابل توجه اقتصادی و اجتماعی برای والدین به‌همراه داشته باشد، کمتر به سراغ آن می‌روند. بر اساس این دیدگاه، که به تئوری ارزش کودکان نیز معروف است، رفتار باروری ناشی از یک رفتار اقتصادی-عقلانی و نتیجه یک تصمیم هدفمند برای پاسخگویی به نیازهای والدین است. زمینه‌ها و اعتقادات شخصی، ارزش‌های فردی و هنجارهای اجتماعی از عوامل تصمیم‌ساز در این دیدگاه به‌شمار می‌روند که از نیازهای روانی، اقتصادی و اجتماعی تا افزایش قدرت و وجاهت اجتماعی والدین را شامل می‌شود.

وضعیت فرزندآوری در ایران

بنیامین بهادری خواننده ایرانی به همراه همسر و فرزندانش

ایران، با رتبه بیست‌وپنج، پایین‌ترین نرخ باروری در بین بیست‌وشش کشور منطقه را دارا است! زنان ایرانی در فرزندآوری، رتبه ۱۴۴ را دارند، در حالی که رژیم اشغالگر قدس با رتبه ۷۵، آفریقای جنوبی ۹۷، برزیل ۱۰۶، ترکیه ۱۱۰، فرانسه ۱۱۸، آمریکا ۱۲۲ و انگلیس ۱۳۷ در مکان‌های بالاتر از ایران قرار می‌گیرند.

در علم جمعیت‌شناسی، کمترین نرخ باروری که ضامن بقای خانواده و جامعه است، ۲٫۱فرزند به اِزای هر زن است که از آن به‌عنوان نرخ جانشینی نام می‌برند. به زبان ساده‌تر، وقتی به ازای هر پدر و مادری، دو فرزند وجود داشته باشد، این دو فرزند جانشین پدر و مادر می‌شوند. آن یک دهمِ اضافه را هم برای مرگ و میرهای غیرطبیعی در نظر گرفته‌اند. در این شرایط، جمعیت در طی دو نسل تثبیت می‌شود. شواهد و قرائن جمعیت‌شناختی، حکایت از اُفت شدید باروری در دو دهه اخیر در ایران دارد، که علت عمده آن در تغییرات سبک‌زندگی و به تبع آن تغییر نگرش نسبت به فرزندآوری در میان زنان ذکر شده است.

آمار فرزندآوری در ایران

رشد جمعیت در جمهوری اسلامی ایران طی سال‌های ۱۳۷۵–۱۳۸۵ش، ۶۲/۱درصد بوده که روند نزولی آن تا سال ۱۳۹۰ش ادامه یافته و نرخ رشد جمعیت به ۳/۱درصد رسیده است. در دههٔ اخیر با تغییر سیاست‌های جمعیتی، بر افزایش فرزندآوری و جوانی جمعیت تأکید می‌شود. دیدگاه خانواده‌های ایرانی دربارهٔ فرزندآوری بر اساس نظرسنجی انجام‌شده در زمستان ۱۴۰۰ش، ۶۸٫۴درصد مردم معتقدند داشتن فرزند موجب خوشبختی زوجین می‌شود. این انگاره در مردان بیش از زنان، در روستاییان بیش از شهری‌ها و در متأهلین بیش از مجردها دیده می‌شود. همچنین با بالاتررفتن پایگاه اقتصادی خانواده‌ها باور به این‌که داشتن فرزند موجب خوشبختی زوجین می‌شود، کاهش پیدا می‌کند. روند نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد باور به ثأثیر فرزند بر خوشبختی زوجین، بین جوانان رو به کاهش است.

فرزندآوری در آموزه‌های اسلامی

قرآن، فرزندان را زینت زندگی دنیا، روشنی چشم والدین، اسباب غلبه بر دشمنان و همچنین وسیله آزمایش معرفی کرده است. در سخنان پیشوایان دین اسلام، کودکان، برکت خانه معرفی شده‌اند و فرزند صالح یکی از نشانه‌های خوشبختی مرد شمرده شده است، همچنین، بیماری فرزند، کفاره گناهان پدر و مادر و کثرت اولاد مسلمانان، موجب افتخار و مباهات پیامبر اکرم در روز قیامت است. در همین راستا، زنانِ زایا، از بهترینِ زنان دانسته شده‌اند، که هنگام بارداری، ثواب کسی را دارند که روزها، روزه‌دار و شب‌ها به شب زنده‌داری مشغول است، در هر زایمان، پاداش آزادکردن برده‌ای را دریافت می‌کنند و تمام گناهان‌شان بخشیده می‌شود.

زمینه‌ها و عوامل مؤثر بر فرزندآوری

مشکلات اقتصادی، هزینه‌های بالا، نگرانی‌های تربیتی، اشتغال و تحصیل زنان، فردگرایی والدین، تجمل‌گرایی، توجه افراطی به زیبایی، سستی و تنبلی از دلایلی است که به‌عنوان دلایل تغییر نگرش نسبت به فرزندآوری بیان می‌کنند. زمینه‌ها، دغدغه‌ها و عوامل مؤثر بر نوع نگاه افراد به فرزندآوری خصوصاً در میان زنان جوان، در سه محور کلی فردی، خانوادگی و اجتماعی سیاسی قابل دسته‌بندی است.

محورهای نگرش زنان به فرزندآوری

محور اول: فردی

آسایش‌طلبی والدین

برخی با استناد به روایاتی که کوچک بودن خانواده را از مصادیق آسایش معرفی کرده، نتبجه گرفته‌اند که دین، توصیه‌ای به افزایش جمعیت ندارد. به این گونه از برداشت‌ها چنین پاسخ داده شده که اولا چنین روایاتی رویکرد توصیفی دارند مانند آن‌جا که می‌گوید: سفر یکی از دو عذاب است! از طرفی، اصالت‌دادن به رفاه و قراردادن آن به‌عنوان مقصد و هدف زندگی نه‌تنها با فرزندآوری بلکه با بسیاری دیگر از تکالیف دینی نیز مغایرت دارد. جالب اینکه رنج و سختی تناسب بیشتری با تکالیف دینی دارد همان‌طور که در روایتی بهترین اعمال، دشوارترین آنها معرفی شده است. ثانیاً شکی نیست که فرزندآوری، کم یا زیاد تا حدودی مانع رفاه و راحتی است؛ اما کسانی که فرزند ندارند نیز کاملاً در آسایش و راحتی نیستند. قرآن نیز خلقت انسان را در رنج و سختی می‌داند. علامه طباطبائی در تفسیر این آموزه قرآنی، چنین برداشت کرده است که رنج و مشقت از هر سو و در تمامی شئون حیات بر انسان احاطه دارد و دستیابی به هر نعمتی، آمیخته با ناملایمات است.

کمال‌گرایی افراطی

شایستگی و صلاحیت برای پدر یا مادر شدن، دغدغه‌ای مسئولانه و به‌جا است. خودسازی روحی و روانی، در حد دوری از صفات زشت و بالابردن آستانه تحمل برای مواجه‌شدن با سختی‌های زندگی مشترک و همچنین خودسازی اقتصادی به منظور پاک‌کردن مال، تا نطفه فرزند، تغذیه مادر هنگام بارداری و شیردهی نوزاد از مال حرام نباشد، مسئله‌ای ضروری است. اما گاهی این مسئله، تبدیل به وسوسه می‌شود. جالب اینکه وجود فرزندان، خود زمینه‌ساز رشد، تربیت و تعالی والدین‌اند. همان‌طور که آیت‌الله مطهری ازدواج و تشکیل خانواده را موجب نوعی پختگی می‌داند که جز در پرتو ازدواج و تشکیل خانواده پیدا نمی‌شود.

محدودیت‌های فرزندآوری

امروزه برخی زنان هویت زنانه خود را در جایی خارج از خانه جستجو می‌کنند. این مسئله نیز یکی از وجوه تغییر در سبک زندگی است که امروزه برای بسیاری از زنان هماوردطلبی در صحنه‌های مردانه، جایگاه و ارزش زیادی پیدا کرده است. با تقویت باور و انگیزه‌های پایه در مورد فرزندآوری و نقش محوری زن و خانواده در رشد و تعالی جامعه، زنان از هویت زنانه خود رضایت بیشتری خواهند داشت. همچنین با مدیریت زمان، همکاری بیشتر پدران و ارتقاء مهارت‌های زندگی همسران، زنان می‌توانند در کنار فرزندآوری از ظرفیت‌های خود در عرصه‌های اجتماعی استفاده کنند.

تقابل زیبایی‌طلبی زنانه با وظایف مادرانه

برخی زنان گاهی چنان در ظاهر و زیبایی خود غرق می‌شوند که گویا این آنان نیستند که بدن خود را مدیریت می‌کنند بلکه بدن آن‌ها زندگی‌شان را مدیریت می‌کند! نگاه منفی و بی‌رغبتی به فرزندآوری، به‌دلیل تمرکز بر جذابیت ظاهری بدن، نتیجه غفلت از عوارض جسمی و روانی بی‌فرزندی یا کم‌فرزندی در بلندمدت است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که شیردهی خطر ابتلای زنان به سرطان پستان را کاهش می‌دهد، همچنین، میزان شیوع فوبیا، افکار پارانوئید، افسردگی، حساسیت بین فردی، وسواس، روان‌پریشی و اضطراب در زنان نابارور بیش از زنان بارور است. بارداری از آن اتفاقاتی است که در خودباوری و احساس ارزشمندی و توانمندی زن نقش بسزایی دارد. افزایش احساس مسئولیت، کشف توانمندی‌های ناشناخته و خودشناسی از دیگر دستاوردهای دوران بارداری و فرزندپروری است.

محور دوم: خانوادگی

وظایف پدرانه و فرزندآوری

در گذشته به خاطر بافت سنتی خانواده‌ها و تمرکز زنان بر خانه و وظایف مادرانه مشکلات کمتری در تربیت بچه‌ها وجود داشت. اما امروزه با تغییر شرایط زندگی، نگاه زنان به فرزندآوری تغییر کرده و خواهان مشارکت بیشتر مردان در خانه هستند. تحولات اجتماعی ملاک‌های جدیدی افزون بر نقش مادری مانند تحصیل و اشتغال عرضه کرده که چه بسا در مقایسه با مادری، از امتیاز بیشتری در جامعه برخوردارند، امروزه می‌طلبد که مردان با انعطاف‌پذیری بیشتر و فراگیری مهارت‌های زندگی مورد نیاز، مشارکت بیشتری در این امر داشته باشند.

دغدغه‌های اقتصادی

نگرانی در مورد تأمین مالی و رفاهی فرزندان، کاملاً معقول و پذیرفتنی است چراکه ریشه در مسئولیت‌پذیری والدین دارد. اما بنابر تحقیقات و مشاهدات میدانی، وضعیت مالی بهتر و درآمد بالا منجر به فرزندآوری بیشتر نمی‌شود! پس بین وضعیت اقتصادی و فرزندآوری ارتباط مستقیمی وجود ندارد. تغییر سبک‌زندگی از ارزشمندی کار و تلاش، رزق حلال و قناعت به ارزشمندی و مطلوبیت راحت‌طلبی در کنار مصرف‌گرایی منجر شده است. با این نگاه، فرزندآوری سخت، وقت‌گیر و بی‌ارزش است پس رغبت به آن کم می‌شود. چنین رویکردی با آموزه‌های فرهنگی ایرانیان در تعارض است که با الهام از قرآن کریم و روایات پیشوایان دین اسلام، خداوند را ضامن رزق مخلوقاتش دانسته است.

از طرفی تأمین مخارج زندگی فقط در گرو کارکردن نیست! کارکردن تنها یکی از عوامل کسب روزی است. کسب مال و ثروت عوامل دیگری نیز دارد که چه بسا قوی‌تر و صائب‌تر باشند. تقوای الاهی یکی از آنها معرفی شده است. استغفار، از دیگر عوامل افزایش روزی است. در مقابل پایمال کردن حقوق دیگران، برکت را از رزق می‌برد و گناه روزی را از انسان سلب می‌کند.

نگرانی‌های تربیتی و ترس از فرزندآوری

برخی افزایش تعداد بچه‌ها را در تقابل با کیفیت تربیت می‌دانند. و اعتقاد دارند که دین هم اولویت را به کیفیت داده تا کمّیت. به نظر می‌رسد اگرچه این حرف درستی است اما کامل نیست. آموزه‌های دینی اگرچه معیار فرزندآوری را تربیت توحیدی می‌داند که گویندگان لا إله الا الله و تسبیح‌گویان خدا در زمین را افزایش دهد؛ اما در کنار این کیفیت و توسعه یکتاپرستی، به کمیت نیز فرمان داده‌اند و پیامبر اکرم، فزونی جمعیت مسلمان به واسطه ازدواج را موجب مباهات خویش در روز قیامت دانسته و حتی جنین سِقط شده را نیز در شمار این جمعیت، می‌آید. برخی از کارشناسان تربیتی نیز به خاطر دستیابی به تربیت باکیفیت، به فرزندآوری بیشتر و دوری از تک فرزندی و کم‌فرزندی سفارش می‌کنند.

توجه افراطی به فرزندان

رشد سریع و خیره‌کننده تکنولوژی و شکاف نسل‌ها سبب شده تا امروزه بسیاری از امکاناتی که کودکانِ دیروز تنها آرزوی آن را داشتند، به سادگی در دسترس کودکان امروز قرار بگیرد. از این‌رو انتظارات بچه‌ها بیش‌ازپیش رشد کرده و مراقبت‌های والدین از فرزندان نیز در همه جنبه‌ها رویکردی وسواس‌گونه به خود گرفته است. قرار گرفتن بچه‌ها در کانون توجهات خانواده و تبدیل شدن آنها به موجوداتی پرهزینه، به‌صورت طبیعی، تعداد فرزندان را تحت تأثیر قرار می‌دهد چرا که توانایی برآوردن انتظارات بالای فرزندان و رسیدگی و توجه بیش از حد والدین به آنها، مانعی برای داشتن فرزندان بیشتر خواهد بود. این معضل فرهنگی که از آن به فرزندسالاری تعبیر می‌شود، علاوه بر کاهش فرزندآوری، زمینه‌ساز گریز از مسئولیت‌پذیری، عدم استقلال شخصی و بعضاً ناکامی در ارتباط‌گیری اجتماعی کودکان در بزرگسالی است.

محور سوم: اجتماعی ـ سیاسی

سیاست‌های دولتی

دختر یا پسر، دو بچه کافی است! این شعار برگرفته از سیاست‌های جمعیتی، وقتی طراحی شد که نرخ باروری حدود ۱/۶ (شش و یک دهم) فرزند بود. قرار بود آمار به پنج برسد، یعنی برای هر خانواده پنج بچه. پیشنهاد سازمان ملل، چهار بود اما نمایندگان مجلس جمهوری اسلامی ایران که خطر را بیش از حد احساس کرده بودند قانون را روی سه بستند و برای چهارمی جریمه قرار دادند. نهایتاً، دولت با شعار دو بچه کافی است، به میدان آمد! ولی تبلیغات سنگین، نگرانی‌ها و تغییرات سبک زندگی، نتیجه را به سمت تک‌فرزندی و حتی کاهش ازدواج سوق داد!

سیاست‌های شغلی نیز مانند سیاست‌های جمعیتی، از دیگر عوامل مؤثر در کاهش میزان باروری است. واقعیت این است که تعداد زیادی از زنان جامعه ما به دلخواه یا به اجبارِ شرایط زندگی، شاغل هستند و قوانین کار در بسیاری از موارد نه‌تنها هیچ کمکی به آنان در این زمینه نمی‌کند بلکه خطر بیکاری در کمین زنانی است که بخواهند از مرخصی‌های حاملگی و زایمان استفاده کنند. خدمات بیمه‌ای نیز نسبت به فرزندان بیشتر پوشش نمی‌دهد، خصوصاً عدم پوشش بیمه در مشکلات ناباروری از مشکلات جدی در این زمینه است.

تهاجم فرهنگی و تغییر نگرش به فرزندآوری

در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها، بچه‌های زیاد نماد فقر، بی‌فرهنگی و کیفیت پایین زندگی است. درحالی که بالاشهری‌ها ثروتمند، مؤدب و کم‌فرزند نمایش داده می‌شوند. این مسئله جوّ روانی منفی و فشار مضاعفی را علاوه بر هزینه‌های مادی فرزندآوری بر والدین تحمیل می‌کند و در نتیجه بر رفتار فرزندآوری تأثیر منفی می‌گذارد.

اشتغال زنان

منافع اقتصادی اشتغال زنان برای فرد و خانواده از یک سو و تأثیر رویکردهای فمنیستی در حوزه زنان مانند برابری جنسیتی، باعث شده تا امروزه زنان، انگیزه کمتری برای مادرشدن و مادری‌کردن داشته باشند و به‌سادگی و با اندک امتیازی حق مادرشدن را واگذار کنند در حالی که جایگزینی اشتغال و کارمندی به‌جای مادری می‌تواند بسیاری از توانمندی‌ها و استعدادهای زنانه و مادرانه را سرکوب کند. آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، با تأکید و ترجیح جایگاه مادری، آن را اولین، اساسی‌ترین و پراهمیت‌ترین شغل زن، دانسته است. وی معتقد است زن اگر رئیس‌جمهور هم بشود، اهمیتش به‌قدر مادری نیست و خداوند زن را با این عواطف خروشان آفریده تا مادری لنگ نماند.

موانع فرزندآوری در ایران

1. سیاست کنترل جمعیت که در دههٔ هفتاد شمسی اجرای آن به‌صورت رسمی شروع شد؛
2. افزایش و گسترش وسایل جلوگیری از بارداری زنان؛
3. تغییر در نگرش اجتماعی با انتخاب شعار «فرزند کمتر، زندگی بهتر»؛
4. کمبود مسکن و افزایش ساخت خانه‌های کم‌ظرفیت و آپارتمانی؛
5. رشد معاشرت‌های خارج از چارچوب خانواده؛
6. افزایش سن ازدواج؛
7. مسؤولیت‌گریزی برخی خانواده‌ها در فرزندآوری و فرزندپروری؛
8. نهادینه‌شدن باورهای فمینیستی که «مادری» را عامل بدبختی زنان و شاخص تبعیض علیه آنها می‌دانند؛
9. اشتغال زنان به‌خصوص در مشاغل غیر مرتبط با مسولیت‌های آنان؛
10. افزایش مشکلات اقتصادی خانواده‌ها؛
11. گسترش و تسهیل سقط جنین؛
12. افزایش طلاق و قبح‌زدایی از آن، به‌ویژه در اوایل ازدواج.

ضرورت فرزندآوری در جامعهٔ ایرانی

وحید شمسایی بازیکن و سرمربی تیم ملی فوتسال، به همراه همسر و دخترانش

حفظ حیات و بقای نسل

طبیعی‌ترین پی‌آمد و فلسفهٔ فرزندآوری حفظ حیات و تداوم پایدار نسل بشری است که از طریق ازدواج و تشکیل خانواده صورت می‌پذیرد. این معنا در فرهنگ و رویه‌های عملی جامعهٔ ایران مانند دیگر جوامع بشری پذیرفته شده و در آموزه‌های اسلامی نیز مورد تأکید قرار گرفته است. مفسران قرآن یکی از حکمت‌های فرزندآوری را بقای نسل انسان و حفظ حیات نوع بشر دانسته است. روایت «تَناکَحوا تَناسَلوا تَکثُروا»، موید همین مطلب است.

جمعیت به‌عنوان سلول بنیادی جامعه

بقای جامعه به جمعیت قابل توجه نیازمند بوده و از ضرورت‌های کارکردی یک جامعه محسوب شده است. انقراض یا متشتت شدن جمعیت‌ها، همیشه زوال جوامع و تمدن‌ها را در پی‌داشته است. از این رو فرزندآوری و تأمین جمعیت مورد نیاز، یکی از اولویت‌های روز ایران شمرده شده و پیروی از الگوهای مستقیم برنامه‌های جمعیتی غربی یا هر نوع برنامهٔ کلان دیگری که به کاهش جمعیت منتهی شود، منع شده است.

جوان‌سازی جمعیت

سیاست کنترل جمعیت که از سال‌های قبل آغاز شده بود، منجر به کاهش فرزندآوری و در نتیجه پیری جمعیت ایران شده است. آیت‌الله خامنه‌ای با استناد به آیهٔ: «وَ اَعِدّوا لَهُم مَااستَطَعتُم مِن قُوَّة»، معتقد است که جمعیت جوان یکی از ابزارهای مهم قوّت و اقتدار در جامعهٔ امروز است. از نظر جمعیت‌شناختی، پیری جمعیت، موجب کاهش باروری و قدرت تجدید نسل می‌شود. با بالارفتن میانگین سنی جمعیت کشور، هزینه‌های نگهداری، بازنشستگی و درمان سالمندان افزایش یافته و دولت را با دشواری در تأمین آن روبه‌رو می‌سازد. علاوه بر این‌که، افزایش میانگین سنی جمعیت امید، پویایی و خلاقیت را از جامعه دور می‌کند و جمعیت را از نیروی جوان مؤثر و کارا تهی می‌کند.

توسعه اقتصادی

افزایش نرخ رشد جمعیت در جهت رشد و توسعهٔ اقتصادی نیز نقش اساسی دارد. پیری جمعیت، تأثیر منفی بر اقتصاد کشور به‌جا گذاشته و ضروت می‌یابد که به‌نیروی کار داخلی خود در فعالیت‌های اقتصادی متکی شده و نیروی جوان در عرصه‌های توسعه‌ای تزریق کند.

اقتدار بین‌المللی

افزایش جمعیت، راهبرد مؤثر در راستای افزایش امنیت دانسته شده و برای کاهش جمعیت پی‌آمدهای منفی بسیاری در ابعاد امنیتی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برشمرده شده است. جامعه‌ای که در سطح بین‌المللی دارای جمعیت بیشتر و جوان‌تری دارد، می‌تواند دارای ارتش و قدرت نظامی قوی‌تری نیز باشد.

تأکید آموزه‌های دینی

داشتن فرزند، در آموزه‌های دینی مورد تأکید فوق‌العاده قرار گرفته است؛ داشتن فرزندان، نشانهٔ «امداد الهی و وسیلهٔ اقتدار» دانسته شده و به‌همین ترتیب، فرزند به‌عنوان «روشنی چشم» معرفی شده است.

ضرورت سیاست‌گذاری‌های فرزندآورانه

1. رفع موانع ازدواج، تسهیل و ترویج تشکیل خانواده و افزایش فرزند، کاهش سن ازدواج و حمایت از زوج‌های جوان و توانمندسازی آنها در تأمین هزینه‌های زندگی و تربیت نسل صالح و کارآمد؛
2. ارتقای امید به زندگی، تأمین سلامت و تغذیهٔ سالم جمعیت و پیش‌گیری از آسیب‌های اجتماعی، به‌ویژه اعتیاد، سوانح، آلودگی‌های زیست‌محیطی و بیماری‌ها؛
3. افزایش حق عائله‌مندی، ازدیاد حق بهره‌برداری از زمین برای ایجاد اشتغال، افزایش امتیاز در جذب و استخدام، افزایش محدودهٔ سنی در استخدام، عدم جواز تعدیل نیروی کار دارای ۳ فرزند؛
4. تأمین زمین یا مسکن، امکان استفاده مجدد از امکانات دولتی تأمین مسکن، افزایش سقف تسهیلات جهت تأمین مسکن به ازای هر فرزند، پرداخت وام تأمین مسکن، اختصاص ظرفیت ویژه برای استفاده از منازل سازمانی، تخفیف‌های ویژه عوارض ساخت و ساز مسکن؛
5. افزایش کمک هزینهٔ اولاد، پرداخت برای تولد فرزند، تشویق سالانه شاغلین دارای فرزند؛
6. حمایت از عموم مادران، مادران محصل، مادران شاغل، خانواده‌های دارای فرزند چند قلو، فرزندان بالاتر از ۳ فرزند.

منابع

• قرآن کریم.
• ابراهیم‌پور، محسن و عبادی، صفیه، «تفاوت‌ها و ترجیحات نسلی در فرزندآوری؛ مطالعه موردی شهر ساری»، نامه انجمن جمعیت‌شناسی ایران، ش۱۶، ۱۳۹۰ش.
• ابراهیمی‌پور، قاسم، شاخص‌های خانوادهٔ مطلوب در اسلام، قم، مرکز بررسی‌های راهبردی ریاست جمهوری با همکاری پژوهشگاه المصطفی، ۱۳۹۱ش.
• ابن‌بابویه، محمد بن علی، (شیخ صدوق)، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش.
• ابن‌بابویه، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، محقق علی‌اکبر غفاری، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۳ق.
• افشانی، سید علیرضا و دیگران، «نقش مردان در تنظیم خانوداه و کنترل باروری در شهر یزد»، رفاه اجتماعی، ش۲۷، ۱۳۸۶ش.
• «آمار تکان‌دهنده از سقط جنین در ایران/ وقوع ۵۳۰ هزار سقط عمدی در سال»، وب‌سایت فارس، تاریخ درج مطلب: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ش.
• «اهمیت فرزندآوری در روایات اسلامی/ پژمردگی خانواده‌های بدون فرزند»، خبرگزاری مهر، تاریخ درج مطلب: ۹ خرداد ۱۴۰۱ش.
• «ایران رتبه ۲۵ نرخ باروری را در کشورهای منطقه داراست»، خبرگزاری ایرنا، تاریخ بازدید: ۲۵ بهمن ۱۴۰۰ش.
• «بیانات در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی»، پایگاه اطلاعرسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب: ۱۹ آذر ۱۳۹۲ش.
• «بیانات در دیدار اعضای همایش ملی تغییرات جمعیتی و نقش آن در تحولات مختلف جامعه و خانواده»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب: ۶ آبان ۱۳۹۲ش.
• «بیانات در دیدار با مدال آوران المپیک و پارالمپیک»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب: ۲۱ اسفند۱۳۹۱ش.
• «بیانات در دیدار جمعی از تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‍العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب: ۲۸ آبان ۱۳۸۸ش.
• «بیانات در دیدار معلمان»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب: ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ش.
• «بیانات در مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه‌های افسری ارتش»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب: ۷ مهر ۱۳۹۵ش.
• «بیانات دیدار جمعی از قهرمانان و مسئولان ورزش کشور با رهبر انقلاب»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب: ۳۰ دی ۱۳۸۱ش.
• «بیانات نوروزی خطاب به ملت ایران»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، تایخ درج مطلب:، ۳ فروردین ۱۳۹۹ش.
• پاینده، ابوالقاسم، نهج‌الفصاحه، تهران، دنیای دانش، ۱۳۶۳ش.
• تمیمی‌آمدی، عبدالواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، قم، دارالکتب الاسلامی، ۱۴۱۰ق.
• «چکیده‌ای از طرح حمایت از جمعیت و تعالی خانواده + جزئیات»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ۱۳ آبان ۱۴۰۰ش.
• حسینی، حاتم، درآمدی بر جمعیت‌شناسی اقتصادی ـ اجتماعی و تنظیم خانواده، همدان، دانشگاه بوعلی سینا، ۱۳۸۱ش.
• خامنه‌ای، سیدعلی، «سخنرانی در مسجد ابوذر تهران»، خبرگزاری دانشجویان ایران، تاریخ درج مطلب: ۶ تیر ۱۳۸۹ش.
• رضوی‌زاده، ندا و دیگران، «زمینه‌های کم‌فرزندطلبی و تأخیر در فرزندآوری»، راهبرد فرهنگ، ش۳۱، ۱۳۹۴ش.
• روح‌پرورزاده، نسیم و دیگران، «شیوع عوامل خطر سرطان پستان در زنان ۲۰ تا ۶۹ ساله در اصفهان»، فصلنامه بیماری‌های پستان ایران، س۷، ش۱، ۱۳۹۳ش.
• سلیمانی‌فر، ندا، «بررسی و تبیین موانع افزایش جمعیت با تأکید بر آموزه‌های اسلام»، وب‌سایت تدبر؛ بنیاد علوم و معارف اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۳۱ خرداد ۱۳۹۴ش.
• شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ق.
• طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۴ش.
• عباسی‌ولدی، محسن، ایران جوان بمان، قم، جامعه الزهرا، ۱۳۹۳ش.
• عباسی‌ولدی، محسن، تا ساحل آرامش، قم، جامعه الزهرا، ج۵، ۱۳۹۲ش.
• «قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده»، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، تاریخ بازدید: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ش.
• قلی‌پور، آرین، مدیریت رفتار سازمانی، تهران، سمت، ۱۳۹۴ش.
• کریمی، یوسف، نگرش و تغییر نگرش، تهران، ویرایش، ۱۳۹۳ش.
• کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.
• متقی هندی، علی بن حسام، کنز العمال، بیروت، دار احیاء تراث العربی، ۱۴۳۱ق.
• مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیا التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
• مختاری، بهار، «نگاهی به‌سیاست افزایش جمعیتی اخیر ایران»، وب‌سایت تجزیه و تحلیل سیاست گذاری عمومی، تاریخ درج مطلب: ۸ شهریور ۱۳۹۴ش.
• مشفق، محمود و دیگران، «لزوم تجدید نظر در سیاست‌های جمعیتی ایران»، مطالعات راهبردی زنان، س۱۴. ش۵۵، ۱۳۹۱ش.
• مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، قم، صدرا، ۱۳۷۵ش.
• مهدوی، محمدصادق و غنیمتی، حسن، «فرزندسالاری»، فصلنامه پژوهش‌نامه علوم انسانی، ش۳۵، ۱۳۸۱ش.
• موسوی، سیده‌فاطمه و قافله‌باشی، مهدیه‌سادات، «بررسی جایگاه و نگرش به‌فرزندآوری در خانواده‌های جوان شهر قزوین»، مجلهٔ مطالعات زن و خانواده، دورهٔ اول، شمارهٔ ۲، پاییز و زمستان ۱۳۹۲ش.
• میرزامحمدی، حدیث، «فرزندآوری، چالش پیش روی ایران»، مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا)، تاریخ درج مطلب: ۲ خرداد ۱۴۰۱ ش.
• نبی‌زاده، معصومه، «آثار فرزندآوری و نقش آن در تحکیم خانواده»، دوفصلنامه خانواده در آیینه فقه، ش۵، ۱۳۹۹ش.
• «ویژه‌نامه جمعیت»، مجله خانه خوبان، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره، ۱۳۹۳ش.