پیشنویس:هفت پیکر: تفاوت میان نسخهها
imported>محمدمهدی محمدی لینک داخلی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:هفت پیکر.jpg|جایگزین=نسخه قدیمی از هفت پیکر در موطه پرگامون آلمان |بندانگشتی|یک نسخه قدیمی از هفت پیکر که در موطه پرگامون آلمان نگهداری میشود]] | |||
{{درشت|'''هفت پیکر'''}}؛ منظومه چهارم از پنجگنج حکیم نظامی گنجوی | {{درشت|'''هفت پیکر'''}}؛ منظومه چهارم از پنجگنج حکیم نظامی گنجوی | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۲: | ||
{{آغاز نستعلیق}} | {{آغاز نستعلیق}} | ||
{{شعر|نستعلیق}} | {{شعر|نستعلیق}} | ||
{{ب|مصرعی زرّ و مصرعی از دُر |تهی از دعوی و ز معنی پُر}} | {{ب|مصرعی زرّ و مصرعی از دُر |تهی از دعوی و ز معنی پُر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۵۲
هفت پیکر؛ منظومه چهارم از پنجگنج حکیم نظامی گنجوی
«هفت پیکر»، «هفت گنبد» یا «بهرامنامه»، نامهای متفاوتی برای چهارمین منظومه از پنجگنج نظامی گنجوی از نظر ترتیب زمانی و دومین شاهکار وی (پس از خسرو و شیرین) از نظر کیفیت است و موضوع آن دربارهٔ بهرام گور (بهرام پنجم ساسانی) است.[۱]
نظامی گنجوی این مجموعه را در سال ۵۹۳ق و در ۵۱۳۶ بیت، بهنام سلطان علاءالدین کرپ ارسلان آقسنقری که حاکم مراغه بود، سروده است.[۲] این اثر، از دیرباز یکی از مضامین اصلی نگارگریهای ایرانی ـ هندی بوده است.
ساختار کلی هفت پیکر
[ویرایش | ویرایش مبدأ]نظامی، در این مثنوی، ابتدا به تشریح دوران کودکی و جوانی بهرام گور تا زمان پادشاهی او پرداخته است. پس از آن، داستان ازدواج بهرام را با ۷ شاهزادهٔ دختر از ۷ اقلیم متفاوت مطرح کرده و توضیح داده که بهرام، همسران خود را در ۷ گنبد به ۷ رنگ مختلف جای داده است. نظامی در بخش میانی این منظومه، ۷ حکایت عبرتانگیز را از زبان ۷ همسر بهرام نقل میکند.[۳] پس از این هفت قصه، نظامی گنجوی، به روزگاری که بهرام از سرزمیناش غافل شده و مورد حملهٔ چین قرار گرفته، خیانت وزیر و آگاه شدن بهرام از این قضیه میپردازد. در پایان، به مرگ رازگونهٔ بهرام اشاره میکند که در پی گورخری به غار رفته و ناپدید میگردد.[۴]
هفت پیکر، آمیزهای از جنبههای حماسی و غنایی است. نظامی در بخش هفت گنبد، داستانهایی را بهنظم و با روح غنایی و تخیل رمانتیک بیان کرده، و در بخشهای تاریخی نیز روح حماسی بهرام را به نمایش گذارده است. وی در پایان این منظومه و با خشنودی از کامیابی خود، این اثر را چنین توصیف کرده است:[۵] الگو:آغاز نستعلیق
الگو:شعر
الگو:ب
الگو:ب
الگو:ب
الگو:ب الگو:پایان شعر الگو:پایان نستعلیق
هفت داستانِ هفت پیکر
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- داستان گنبد سیاه (شهری که مردمانش همه سیاهپوش بودند)
- داستان گنبد زرد (شاهی که به زنان اعتماد نداشت و کنیزک زردرو)
- داستان گنبد سبز (بشر پرهیزگار و ملیخای بدطینت)
- داستان گنبد سرخ (بانوی حصاری)
- داستان گنبد پیروزهای (ماهان و دیوان)
- داستان گنبد صندلی (خیر و شر)
- داستان گنبد سپید (دختر و پسری که وصالشان، میسر نمیشد).
تطابق هفت پیکر با هفت سیاره و اقلیم
[ویرایش | ویرایش مبدأ]گنبدها و رنگهای انتخابی توسط نظامی را بهصورت زیر با روزهای هفته و هفت سیاره شناختهشده در آن زمان، تطبیق دادهاند:
- کیوان، روز شنبه، رنگ سیاه، شاهدخت هند
- خورشید، یکشنبه، رنگ زرد، شاهدخت روم
- ماه، روز دوشنبه، رنگ سبز، شاهدخت خوارزم
- مریخ، روز سهشنبه، رنگ سرخ، شاهدخت سقلاب
- تیر، روز چهارشنبه، رنگ پیروزهای، شاهدخت مغرب
- مشتری، روز پنجشنبه، رنگ صندلی، شاهدخت چین
- ناهید، روز جمعه، رنگ سپید، شاهدخت عجم
در پایان داستانهای هفت پیکر نیز، نظامی چنین سرده است:[۶]
الگو:آغاز نستعلیق
الگو:شعر
الگو:ب
الگو:ب
الگو:ب الگو:پایان شعر الگو:پایان نستعلیق
پانویس
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- ↑ خانلری، فرهنگ ادبیات فارسی، 1348ش، ص541.
- ↑ رادفر، کتابشناسی نظامی گنجوی، 1371ش، ص109.
- ↑ صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج2، 1347ش، ص803 و 804.
- ↑ رادفر، کتابشناسی نظامی گنجوی، 1371ش، ص109.
- ↑ نظامی، خمسه، هفت پیکر، بخش38، بیت36-40، سایت گنجور.
- ↑ نظامی، خمسه، هفت پیکر، بخش38، بیت30-32، سایت گنجور.
منابع
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- خانلری (کیا)، زهرا، فرهنگ ادبیات فارسی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۸ش.
- رادفر، ابوالقاسم، کتابشناسی نظامی گنجوی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۷۱ش.
- صفا، ذبیحالله، تاریخ ادبیات در ایران، تهران، ابنسینا، ۱۳۴۷ش.
- نظامی، خمسه، هفت پیکر، سایت گنجور، تاریخ بازدید: ۲۵ آبان ۱۴۰۰ش.
