پیشنویس:ورف چال: تفاوت میان نسخهها
imported>افشان بستاکچی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:ورف چال۱.jpg|جایگزین=آیین ورف چال روستای آب اسک آمل - مازندران|بندانگشتی|آیین ورف چال روستای آب اسک آمل - مازندران]] | |||
{{درشت|'''ورف چال؛'''}} آیین سنتی مدیریت آب در منطقه آب اسک مازندران. | |||
ورفچال از رسوم کهن و رایج در مازندران است. در این مراسم | ورفچال از رسوم کهن و رایج در [[مازندران]] است. در این مراسم مردهای روستای آب اسک به دامنهٔ کوه میروند و برفهای باقیمانده را بهمنظور ذخیرهسازی برای فصول دیگر سال، در چالهای بزرگ قرار میدهند. این آیین، انگارههای تاریخی - مذهبی اهالی این منطقه را بازنمایی میکند و دارای کارکردهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است. | ||
==تاریخچه== | ==مفهومشناسی ورف چال== | ||
قدمت مراسم سنتی ورفچال یا برف چال به بیش از | «برفچال»؛ بهمعنای گودال برف است که در گویش مازندرانی به آن «ورفچال» میگویند.<ref>[https://www.karnaval.ir/blog/barfchal-tradition-zanshahi-mazandaran . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.]</ref> «ورفچال» چاهی است که اهالی روستای «آب اسک» هر ساله در منطقهای به نام «اسک وشِ» آن را حفرکرده و داخل آن را پر از برف میکنند.<ref>[https://www.isna.ir/news/1402021609624/ویدیو-مراسم-سنتی-ورف-چال-در-منطقه-اسک-وش-مازندران . شانهچی، «ویدیو/ مراسم سنتیورفچال در منطقه اسک وش مازندران»، خبرگزاری دانشجویان ایران: ایسنا.]</ref> | ||
==تاریخچه ورف چال== | |||
قدمت مراسم سنتی ورفچال یا برف چال به بیش از ۵۰۰ سال میرسد<ref>[https://www.beytoote.com/art/city-country/village-ceremony2-whorf.html . «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورف چال)»، وبسایت بیتوته.]</ref> و همچنان نزد مردم، جایگاه ویژهای دارد. کارشناسان ریشهٔ تاریخی و مذهبی این سنت را به دورهٔ آلبویه در طبرستان بازمیگردانند. اهالی منطقه آب اسک، پشتوانه مذهبی سنت برف چال را مربوط به [[کرامت|کرامات]] سیدحسن ولی، عارف و زاهد قرن نهم هجری میدانند.<ref>[https://www.karnaval.ir/blog/barfchal-tradition-zanshahi-mazandaran . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.]</ref> به عقیدهٔ آنها وی شخصی بوده که به مردم دامدار این منطقه، کندن گودال و ذخیره برف برای پرآب ماندن [[چشمه]]ها در فصول گرم سال را پیشنهاد کرده است.<ref>[https://mag.zigocamp.com/post/1402 . «مراسم ورفچال | یکی از کهنترین آیینهای تاریخی – مذهبی ایران»، وبسایت زیگو کمپ.]</ref> بههمین دلیل مردم در پایان مراسم، سفرههای خود را کنار گودال پهن کرده و خود را میهمان سیدحسن ولی میدانند.<ref>[https://civilica.com/doc/821635/ . نیکنام، «تحلیل مردمشناختی آداب و رسوم مردم مازندران در آیین ورفچال»، 1397ش، ص1.]</ref> | |||
==مقدمات مراسم ورفچال== | ==مقدمات مراسم ورفچال== | ||
مراسم ورفچال در روستای زیبای اسک، بخش لاریجان در فاصله | [[پرونده:ورف چال۲.jpg|جایگزین=پخت و آمادهسازی غذای نذری برای مراسم |بندانگشتی|پخت و آمادهسازی غذای نذری برای مراسم ]] | ||
مراسم ورفچال در روستای زیبای اسک، بخش لاریجان در فاصله ۸۵ کیلومتری شهرستان آمل در مسیر جاده هراز برپا میشود.<ref>[https://www.beytoote.com/art/city-country/village-ceremony2-whorf.html . «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورف چال)»، وبسایت بیتوته.]</ref> این مراسم با شکوه خاصی، همه ساله قبل از ذوبشدن آخرین برفهای [[زمستان|زمستانی]] و با حضور دستهجمعی اهالی این منطقه که تعداد آنها به چند هزار نفر میرسد، برگزار میشود.<ref>[https://www.beytoote.com/art/city-country/village-ceremony2-whorf.html . «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورف چال)»، وبسایت بیتوته.]</ref> تعیین روز اجرای مراسم ورفچال به عوامل طبیعی، [[آب]] و هوایی و وجود برف در منطقه مشخص بستگی دارد<ref>[https://www.karnaval.ir/blog/barfchal-tradition-zanshahi-mazandaran . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.]</ref> و توسط سرشناسان و ریشسفیدان منطقه، تعیین میشود.<ref>[https://www.karnaval.ir/blog/barfchal-tradition-zanshahi-mazandaran . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.]</ref> | |||
== | |||
درآغاز مراسم ورفچال همه مردان در | این روز ترجیحاً [[جمعه]] است؛ زیرا به لحاظ مذهبی و شغلی برای همهٔ ساکنان مناسب است.<ref>[https://www.karnaval.ir/blog/barfchal-tradition-zanshahi-mazandaran . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.]</ref> چند روز قبل از اجرای مراسم، شخصی با بلندگو در نقاط مختلف به راه افتاده و میگوید: گوسفندها، خروسها، غاز و مرغهای [[نذری]] خود را بکشید، فردا ورفچال خواهیم داشت. مردم با شنیدن این خبر از هممحلهایها و قوم و خویش خود که در مناطق دیگر ساکن هستند، برای شرکت در این مراسم دعوت به عمل میآورند.<ref>[https://www.karnaval.ir/blog/barfchal-tradition-zanshahi-mazandaran . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.]</ref> | ||
تهیهٔ غذا، از مهمترین رسوم رایج در مراسم ورفچال است. زنها در تهیهٔ غذای این مراسم نقش ویژهای دارند. یک روز قبل از برگزاری ورفچال، زنان روستایی گرد هم آمده و با استفاده از [[آرد]] نذری و [[آب]] چشمههای معدنی در محوطه آرامگاه سیدحسن ولی، نان میپزند. غذای نذری یکی از خوردنیهای مهم این مراسم است. نذر به سیدحسن ولی و [[برکت]] سفره نهار روز برف چال جایگاه خاصی میان اهالی این منطقه دارد و آن را موجب دفع بیماریها و اتفاقهای بد میدانند. سفره نهاری که در روز برف چال به عنوان نذری پهن میشود [[جمعیت]] زیادی را سیر میکند. این غذا در روز قبل و شب هنگام، توسط زنان آماده شده و مردان آن را به محل مراسم میبرند.<ref>[https://www.karnaval.ir/blog/barfchal-tradition-zanshahi-mazandaran . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.]</ref> | |||
==شیوهٔ برگزاری مراسم ورفچال== | |||
[[پرونده:ورف چال.jpg|جایگزین=ذخیره آخرین برفهای دماوند در چاه برای تأمین آب تابستانی منطقه|بندانگشتی|ذخیره آخرین برفهای دماوند در چاه برای تأمین آب تابستانی منطقه]] | |||
درآغاز مراسم ورفچال همه مردان در دامنهٔ کوه جمع میشوند. پیش از آغاز حرکت به سمت کوه، آنها مقداری میوه و غذا را بهعنوان توشه همراه خود میبرند. در روز مراسم مردهای روستا بهصورت دسته جمعی موظفاند که پس از صرف صبحانه، روستا را به مقصد اسکه وش ترک کنند. آنها پس از رسیدن به محل ورفچال، شروع به جداکردن قطعات برف از کوه کرده بهطوری که در طول مراسم هر شخص باید مقدار برفی را که جمع کرده یک کیلومتر با خود حمل کند. این آخرین برف زمستانی است که توسط آنها به داخل چاهی به عمق ۱۰ متر که از قبل حفر شده است، میریزند. پس از پرشدن چاه از برف و پوشاندن آن، افراد در اطراف چاه، با غذایی که بههمراه آوردهاند از یکدیگر پذیرایی میکنند. همچنین در پایان مراسم، نماز جماعت نیز برگزار میشود. | |||
==زنشاهی یا مادرشاهی در مراسم ورفچال== | ==زنشاهی یا مادرشاهی در مراسم ورفچال== | ||
حضور مقدس و متداوم زنان در | حضور مقدس و متداوم زنان در باورهای قومی آب اسکیها کاملاً محسوس است و حکومت آیینی زنان در مراسم ورفچال نیز نشان از همین باورهای اساطیری کهن دارد. در این روز بانوان منطقه مراسمی به نام (زنشاهی) را [[جشن]] میگیرند. آنها در این مراسم، اداره همهٔ امور روستا را در دست میگیرند. در این روز هیچیک از مردان روستا اجازه ورود به مراسم زنشاهی را ندارند. بههمین منظور بانوان بدون دغدغه و آزادانه در روستا میچرخند. در مراسم زنشاهی، بانوان انواع غذاهای محلی را درست میکنند. | ||
یک روز مانده به آغاز جشن، زنان روستا به شور نشسته و شخصی را بهعنوان حاکم (حاآمی) برای آن سال انتخاب میکنند. حاآمی، روز قبل از اجرای مراسم از مقام خود اطلاع پیدا میکند. از جمله ویژگیهای مهم حاآمی تسلط در رهبری، قدرت در مدیریت، خجالتینبودن، کاردانی، وقار و سیاستمداری، قدرت بیان و استدلال قوی، بهرهمندی از کمالات و هنر، اقتدار و لیاقت، نیکوکاری و دینداری است. صرف نهار، ختم مراسم زنشاهی است و پس از آن، زنان به خانههای خود بر میگردند. | |||
==کارکردهای آیین ورفچال== | ==کارکردهای آیین ورفچال== | ||
# فرهنگی: از مهمترین | #فرهنگی: از مهمترین کارکردهای مراسم ورفچال، تعاون و همیاری روستاییان با یکدیگر است. این امر سبب تداوم روابط میان اهالی روستا میشود. کارشناسان معتقدند برگزاری مراسم ورفچال صرفاً یک مراسم نمادین نیست؛ بلکه نوعی دانش سنتی در جهت تأمین و ذخیره آب توسط بومیان این منطقه است. | ||
# کارکرد اجتماعی: انجام مراسم ورفچال نوعی مشارکت | #کارکرد اجتماعی: انجام مراسم ورفچال نوعی مشارکت جمعی برای مدیریت کالای کمیابی مانند آب بهعنوان مایه حیات و عنصری ضروری در ادامهٔ زندگی اهالی این منطقه است. همچنین تمسک به عقلانیت جمعی مبتی بر تعاون بر بقاء بجای عقلانیت سواری مجانی معطوف به تنازع بر بقا، سبب ترویج ایثار و ازخودگذشتگی میشود. اجرای این مراسم در تقویت همدلی و حس مشترک میان اهالی روستا نقش بسزایی داشته و به کینهها و کدورتها نیز پایان میدهد. | ||
# اقتصادی: در گذشته آب حاصل از ورفچال، صرف کشاورزی منطقه میشد؛ اما امروزه آب این چاه بیشتر مورد مصرف دامداران و رهگذران در گرمای تابستان قرار میگیرد. | #اقتصادی: در گذشته آب حاصل از ورفچال، صرف کشاورزی منطقه میشد؛ اما امروزه آب این چاه بیشتر مورد مصرف دامداران و رهگذران در گرمای تابستان قرار میگیرد. | ||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
* «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورفچال)»، وبسایت بیتوته، تاریخ بازدید: | *«سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورفچال)»، وبسایت بیتوته، تاریخ بازدید: ۱ خرداد ۱۴۰۲ش. | ||
* شانهچی، مصطفی، «ویدیو/ مراسم سنتی «ورفچال» در منطقه اسک وش مازندران»، خبرگزاری دانشجویان ایران: ایسنا، تاریخ درج مطلب: | *شانهچی، مصطفی، «ویدیو/ مراسم سنتی «ورفچال» در منطقه اسک وش مازندران»، خبرگزاری دانشجویان ایران: ایسنا، تاریخ درج مطلب: ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ش. | ||
* «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال، تاریخ درج مطلب: | *«مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال، تاریخ درج مطلب: ۱۵ شهریور ۱۳۹۸ش. | ||
* «مراسم ورفچال | یکی از کهنترین آیینهای تاریخی – مذهبی ایران»، وبسایت زیگو کمپ، تاریخ درج مطلب: | *«مراسم ورفچال | یکی از کهنترین آیینهای تاریخی – مذهبی ایران»، وبسایت زیگو کمپ، تاریخ درج مطلب: ۱۹ بهمن ۱۳۹۹ش. | ||
* نیکنام، مهسا، «تحلیل مردمشناختی آداب و رسوم مردم مازندران در آیین ورفچال»، در مجموعه مقالات سومین همایش ملی فرهنگ، گردشگری و هویت شهری، | *نیکنام، مهسا، «تحلیل مردمشناختی آداب و رسوم مردم مازندران در آیین ورفچال»، در مجموعه مقالات سومین همایش ملی فرهنگ، گردشگری و هویت شهری، ۱۳۹۷ش. | ||
{{ایران-افقی}} | |||
[[رده: | [[رده:آداب و رسوم محلی در ایران]] | ||
[[رده: | [[رده:ویکیزندگی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۳۶
ورف چال؛ آیین سنتی مدیریت آب در منطقه آب اسک مازندران.
ورفچال از رسوم کهن و رایج در مازندران است. در این مراسم مردهای روستای آب اسک به دامنهٔ کوه میروند و برفهای باقیمانده را بهمنظور ذخیرهسازی برای فصول دیگر سال، در چالهای بزرگ قرار میدهند. این آیین، انگارههای تاریخی - مذهبی اهالی این منطقه را بازنمایی میکند و دارای کارکردهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است.
مفهومشناسی ورف چال
[ویرایش | ویرایش مبدأ]«برفچال»؛ بهمعنای گودال برف است که در گویش مازندرانی به آن «ورفچال» میگویند.[۱] «ورفچال» چاهی است که اهالی روستای «آب اسک» هر ساله در منطقهای به نام «اسک وشِ» آن را حفرکرده و داخل آن را پر از برف میکنند.[۲]
تاریخچه ورف چال
[ویرایش | ویرایش مبدأ]قدمت مراسم سنتی ورفچال یا برف چال به بیش از ۵۰۰ سال میرسد[۳] و همچنان نزد مردم، جایگاه ویژهای دارد. کارشناسان ریشهٔ تاریخی و مذهبی این سنت را به دورهٔ آلبویه در طبرستان بازمیگردانند. اهالی منطقه آب اسک، پشتوانه مذهبی سنت برف چال را مربوط به کرامات سیدحسن ولی، عارف و زاهد قرن نهم هجری میدانند.[۴] به عقیدهٔ آنها وی شخصی بوده که به مردم دامدار این منطقه، کندن گودال و ذخیره برف برای پرآب ماندن چشمهها در فصول گرم سال را پیشنهاد کرده است.[۵] بههمین دلیل مردم در پایان مراسم، سفرههای خود را کنار گودال پهن کرده و خود را میهمان سیدحسن ولی میدانند.[۶]
مقدمات مراسم ورفچال
[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مراسم ورفچال در روستای زیبای اسک، بخش لاریجان در فاصله ۸۵ کیلومتری شهرستان آمل در مسیر جاده هراز برپا میشود.[۷] این مراسم با شکوه خاصی، همه ساله قبل از ذوبشدن آخرین برفهای زمستانی و با حضور دستهجمعی اهالی این منطقه که تعداد آنها به چند هزار نفر میرسد، برگزار میشود.[۸] تعیین روز اجرای مراسم ورفچال به عوامل طبیعی، آب و هوایی و وجود برف در منطقه مشخص بستگی دارد[۹] و توسط سرشناسان و ریشسفیدان منطقه، تعیین میشود.[۱۰]
این روز ترجیحاً جمعه است؛ زیرا به لحاظ مذهبی و شغلی برای همهٔ ساکنان مناسب است.[۱۱] چند روز قبل از اجرای مراسم، شخصی با بلندگو در نقاط مختلف به راه افتاده و میگوید: گوسفندها، خروسها، غاز و مرغهای نذری خود را بکشید، فردا ورفچال خواهیم داشت. مردم با شنیدن این خبر از هممحلهایها و قوم و خویش خود که در مناطق دیگر ساکن هستند، برای شرکت در این مراسم دعوت به عمل میآورند.[۱۲]
تهیهٔ غذا، از مهمترین رسوم رایج در مراسم ورفچال است. زنها در تهیهٔ غذای این مراسم نقش ویژهای دارند. یک روز قبل از برگزاری ورفچال، زنان روستایی گرد هم آمده و با استفاده از آرد نذری و آب چشمههای معدنی در محوطه آرامگاه سیدحسن ولی، نان میپزند. غذای نذری یکی از خوردنیهای مهم این مراسم است. نذر به سیدحسن ولی و برکت سفره نهار روز برف چال جایگاه خاصی میان اهالی این منطقه دارد و آن را موجب دفع بیماریها و اتفاقهای بد میدانند. سفره نهاری که در روز برف چال به عنوان نذری پهن میشود جمعیت زیادی را سیر میکند. این غذا در روز قبل و شب هنگام، توسط زنان آماده شده و مردان آن را به محل مراسم میبرند.[۱۳]
شیوهٔ برگزاری مراسم ورفچال
[ویرایش | ویرایش مبدأ]
درآغاز مراسم ورفچال همه مردان در دامنهٔ کوه جمع میشوند. پیش از آغاز حرکت به سمت کوه، آنها مقداری میوه و غذا را بهعنوان توشه همراه خود میبرند. در روز مراسم مردهای روستا بهصورت دسته جمعی موظفاند که پس از صرف صبحانه، روستا را به مقصد اسکه وش ترک کنند. آنها پس از رسیدن به محل ورفچال، شروع به جداکردن قطعات برف از کوه کرده بهطوری که در طول مراسم هر شخص باید مقدار برفی را که جمع کرده یک کیلومتر با خود حمل کند. این آخرین برف زمستانی است که توسط آنها به داخل چاهی به عمق ۱۰ متر که از قبل حفر شده است، میریزند. پس از پرشدن چاه از برف و پوشاندن آن، افراد در اطراف چاه، با غذایی که بههمراه آوردهاند از یکدیگر پذیرایی میکنند. همچنین در پایان مراسم، نماز جماعت نیز برگزار میشود.
زنشاهی یا مادرشاهی در مراسم ورفچال
[ویرایش | ویرایش مبدأ]حضور مقدس و متداوم زنان در باورهای قومی آب اسکیها کاملاً محسوس است و حکومت آیینی زنان در مراسم ورفچال نیز نشان از همین باورهای اساطیری کهن دارد. در این روز بانوان منطقه مراسمی به نام (زنشاهی) را جشن میگیرند. آنها در این مراسم، اداره همهٔ امور روستا را در دست میگیرند. در این روز هیچیک از مردان روستا اجازه ورود به مراسم زنشاهی را ندارند. بههمین منظور بانوان بدون دغدغه و آزادانه در روستا میچرخند. در مراسم زنشاهی، بانوان انواع غذاهای محلی را درست میکنند.
یک روز مانده به آغاز جشن، زنان روستا به شور نشسته و شخصی را بهعنوان حاکم (حاآمی) برای آن سال انتخاب میکنند. حاآمی، روز قبل از اجرای مراسم از مقام خود اطلاع پیدا میکند. از جمله ویژگیهای مهم حاآمی تسلط در رهبری، قدرت در مدیریت، خجالتینبودن، کاردانی، وقار و سیاستمداری، قدرت بیان و استدلال قوی، بهرهمندی از کمالات و هنر، اقتدار و لیاقت، نیکوکاری و دینداری است. صرف نهار، ختم مراسم زنشاهی است و پس از آن، زنان به خانههای خود بر میگردند.
کارکردهای آیین ورفچال
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- فرهنگی: از مهمترین کارکردهای مراسم ورفچال، تعاون و همیاری روستاییان با یکدیگر است. این امر سبب تداوم روابط میان اهالی روستا میشود. کارشناسان معتقدند برگزاری مراسم ورفچال صرفاً یک مراسم نمادین نیست؛ بلکه نوعی دانش سنتی در جهت تأمین و ذخیره آب توسط بومیان این منطقه است.
- کارکرد اجتماعی: انجام مراسم ورفچال نوعی مشارکت جمعی برای مدیریت کالای کمیابی مانند آب بهعنوان مایه حیات و عنصری ضروری در ادامهٔ زندگی اهالی این منطقه است. همچنین تمسک به عقلانیت جمعی مبتی بر تعاون بر بقاء بجای عقلانیت سواری مجانی معطوف به تنازع بر بقا، سبب ترویج ایثار و ازخودگذشتگی میشود. اجرای این مراسم در تقویت همدلی و حس مشترک میان اهالی روستا نقش بسزایی داشته و به کینهها و کدورتها نیز پایان میدهد.
- اقتصادی: در گذشته آب حاصل از ورفچال، صرف کشاورزی منطقه میشد؛ اما امروزه آب این چاه بیشتر مورد مصرف دامداران و رهگذران در گرمای تابستان قرار میگیرد.
پانویس
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- ↑ . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.
- ↑ . شانهچی، «ویدیو/ مراسم سنتیورفچال در منطقه اسک وش مازندران»، خبرگزاری دانشجویان ایران: ایسنا.
- ↑ . «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورف چال)»، وبسایت بیتوته.
- ↑ . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.
- ↑ . «مراسم ورفچال | یکی از کهنترین آیینهای تاریخی – مذهبی ایران»، وبسایت زیگو کمپ.
- ↑ . نیکنام، «تحلیل مردمشناختی آداب و رسوم مردم مازندران در آیین ورفچال»، 1397ش، ص1.
- ↑ . «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورف چال)»، وبسایت بیتوته.
- ↑ . «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورف چال)»، وبسایت بیتوته.
- ↑ . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.
- ↑ . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.
- ↑ . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.
- ↑ . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.
- ↑ . «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال.
منابع
[ویرایش | ویرایش مبدأ]- «سلطنت یکروزه زنان در یک روستا (مراسم سنتی ورفچال)»، وبسایت بیتوته، تاریخ بازدید: ۱ خرداد ۱۴۰۲ش.
- شانهچی، مصطفی، «ویدیو/ مراسم سنتی «ورفچال» در منطقه اسک وش مازندران»، خبرگزاری دانشجویان ایران: ایسنا، تاریخ درج مطلب: ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ش.
- «مراسم برفچال و زنشاهی در مازندران | حکومت مقتدرانه زنان»، وبسایت کارناوال، تاریخ درج مطلب: ۱۵ شهریور ۱۳۹۸ش.
- «مراسم ورفچال | یکی از کهنترین آیینهای تاریخی – مذهبی ایران»، وبسایت زیگو کمپ، تاریخ درج مطلب: ۱۹ بهمن ۱۳۹۹ش.
- نیکنام، مهسا، «تحلیل مردمشناختی آداب و رسوم مردم مازندران در آیین ورفچال»، در مجموعه مقالات سومین همایش ملی فرهنگ، گردشگری و هویت شهری، ۱۳۹۷ش.
| گردشگری |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| طبیعت |
| ||||||||||
| شهرها | |||||||||||
| استانها | |||||||||||
| تاریخ |
| ||||||||||
| سیاست | |||||||||||
| جامعه و فرهنگ |
| ||||||||||
| هنر | |||||||||||
| خوارکیها | |||||||||||
