پرش به محتوا

پیش‌نویس:خیاطی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر
دیداریویکی‌متن
imported>شاهرودی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<big>'''خیاطی'''</big>؛ پیشه و هنرِ دوختن لباس.<br>
[[پرونده:خیاطی۳.jpg|جایگزین=زهرا حسینیان عضو انجمن طراحان مد و لباس در حال خیاطی|بندانگشتی|زهرا حسینیان عضو انجمن طراحان مد و لباس در حال خیاطی]]
{{درشت|'''خیاطی'''}}؛ پیشه و هنرِ دوختن لباس.


خیاطی به‌معنای دوزندگی و درزیگری،<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه خیاطی.]</ref> پیشه و هنر دوختن لباس است. این واژه به صنعت خیاطی و نیز خیاط‌خانه اشاره دارد.<ref> [https://vajehyab.com/amid/%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C عمید، فرهنگ فارسی، ذیل واژه خیاطی.]</ref> پیشه خیاطی، شامل تمام مراحل دوخت لباس، یعنی اندازه‌گیری، برش و دوخت می‌شود.<ref>صفی‌پوری، منتهی الارب، ۱۳35ش، ج1، ص351-352؛ <br>
خیاطی به‌معنای دوزندگی و درزیگری،<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/خیاطی دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه خیاطی.]</ref> پیشه و هنر دوختن لباس است. این واژه به صنعت خیاطی و نیز خیاط‌خانه اشاره دارد.<ref>[https://vajehyab.com/amid/خیاطی عمید، فرهنگ فارسی، ذیل واژه خیاطی.]</ref> پیشه خیاطی، شامل تمام مراحل دوخت لباس، یعنی اندازه‌گیری، برش و دوخت می‌شود.<ref>صفی‌پوری، منتهی الارب، ۱۳35ش، ج1، ص351-352؛{{سخ}}
ستوده، فرهنگ سمنانی، ۱۳۴۲ش، ج1، ص173.</ref>
ستوده، فرهنگ سمنانی، ۱۳۴۲ش، ج1، ص173.</ref>
==پیشینه==
 
برخی از پژوهشگران، با تکیه بر افسانه‌ها و اساطیر، کار دوخت‌ودوز را به کیومرث پیشدادی (تهیه کردن پوستینی از پوست سمور و روباه) و برخی آن را منسوب به جمشید دانسته‌اند.<ref>فردوسی، شاهنامه، ۱۳۸۶ش، ج1، ص42.</ref> گروهی از مورخان، بر این باورند که خیاطی توسط ادریس (از پیامبران الهی) به مردم آموخته شد تا برای پوشش بدن خود، از لباس استفاده کنند.<ref>[https://www.yjc.news/fa/news/6557924/%DA%A9%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7-%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%AE%D8%B5%D9%88%D8%B5%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D9%86 «کدام پیامبر خیاط بود؟ خصوصیات ایشان»، سایت باشگاه خبرنگاران جوان.]</ref><br>
==پیشینه خیاطی==
 
[[پرونده:خیاطی.jpg|جایگزین=دختر ناصرالدین‌شاه در حال خیاطی |بندانگشتی|دختر ناصرالدین‌شاه در حال خیاطی ]]
محققان به این نتیجه رسیده‌اند که پیشینه دوخت جامه در منطقۀ فلات ایران، به 10,000 سال پیش از میلاد می‌رسد.<ref>بهشتی‌پور، تاریخچۀ صنعت نساجی ایران، ۱۳۴۳ش، ج1، ص54.</ref> برای مثال، قوم ماد، به‌دلیل کوچندگی، نیازمند تن‌پوش دوخته‌شده بوده‌اند. بر اساس نمونه‌های کشف شده، جنس برخی از لباس‌ها، از چرم بوده و دوخت آنها نیز ساده، صاف، بدون چین، تنگ و چسبان بوده است.<ref>رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص۲۲.</ref><br>
[[پرونده:خیاطی۱.jpg|جایگزین=اولین چرخ خیاطی در دوره قاجار، در زمان حکومت مظفرالدین‌شاه|بندانگشتی|اولین چرخ خیاطی در دوره قاجار، در زمان حکومت مظفرالدین‌شاه، سال ۱۲۸۵ش]]
 
برخی از پژوهشگران، با تکیه بر افسانه‌ها و اساطیر، کار دوخت‌ودوز را به کیومرث پیشدادی (تهیه کردن پوستینی از پوست سمور و روباه) و برخی آن را منسوب به جمشید دانسته‌اند.<ref>فردوسی، شاهنامه، ۱۳۸۶ش، ج1، ص42.</ref> گروهی از مورخان، بر این باورند که خیاطی توسط ادریس (از پیامبران الهی) به مردم آموخته شد تا برای پوشش بدن خود، از لباس استفاده کنند.<ref>[https://www.yjc.news/fa/news/6557924/کدام-پیامبر-خیاط-بود-خصوصیات-ایشان «کدام پیامبر خیاط بود؟ خصوصیات ایشان»، سایت باشگاه خبرنگاران جوان.]</ref>
هخامنشیان نیز لباسی از پارچۀ مستطیلی‌شکل به تن می‌کردند که در ناحیه کمر، به اندازۀ دلخواه آنها، چین می‌خورد.<ref>رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص۲8.</ref> لوح‌های گِلی به‌دست آمده از آن دوران، نشان می‌دهند که خیاطی پیشه‌ای زنانه بوده و مردان به‌ندرت در آن فعالیت داشته‌اند.<ref>کخ، از زبان داریوش، ۱۳۷۹ش، ص۵۷ و ۲۴۴ و ۲۷۰.</ref> در دوره [[اشکانیان]]، تفاوت دوخت لباس‌های زنانه و مردانه، آشکارتر شد.<ref>رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص39-44.</ref> از مشخصه‌های لباس زنان در دورۀ [[ساسانیان]]، پیراهن‌های بلند و پرچین بود. پس از هجوم مغول‌ها، شیوه دوخت مغولی در ایران رایج شد. در آن دوره، لباس هر نفر، به اندازۀ قامت خود او، بریده، طبق الگو دوخت زده، آهار زده و اتو می‌شد. در دورۀ صفویان، هر پادشاهی، یک قیچی‌خانه داشت که چندین نفر در آن، دوزندگی می‌کردند. در این دوران، دوخت یقه و دکمه‌های گوناگون بر روی لباس‌ها، مرسوم شد.<ref>مظاهری، [[زندگی]] [[مسلمانان]] در قرون وسطا، ۱۳۴۸ش، ص88.</ref> در دورۀ [[قاجاریه]]، زنان اشرافی، خیاط و کنیزهایی متخصص و مخصوص برای دوخت لباس‌های خود داشتند.<ref>شیبانی، «مطالعه‌ای دربارۀ خیاط‌خانه‌های زنانۀ تهران»، ۱۳۴۲ش، ص۱۲۹.</ref> در دورۀ پهلوی، تغییراتی اساسی در مد و لباس ایرانیان ایجاد شد. این تغییرات بنیادین، نیاز به تولید لباس، طراحی لباس‌های جدید و خیاطی را افزایش داد. پس از [[انقلاب اسلامی]] در ایران، مردم به سمت ساده‌زیستی گرایش یافته و با شروع جنگ در ایران، صنعت مد، دوخت‌ودوز و طراحی لباس، تا مدتی به حاشیه رفت. پوشش مردان و زنان نیز با تغییراتی همراه شد؛ برای مثال پوشش زنان بیشتر به چادر و مانتو تغییر کرد.<ref> [https://www.honarane.com/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C-%D9%88-%D9%85%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%AA%D8%A7/ «تاریخچه خیاطی و مد در ایران از گذشته تا کنون»، سایت هنرانه، تاریخ بازدید: 13 مرداد 1401ش.]</ref>
 
محققان به این نتیجه رسیده‌اند که پیشینه دوخت جامه در منطقهٔ فلات ایران، به ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد.<ref>بهشتی‌پور، تاریخچهٔ صنعت نساجی ایران، ۱۳۴۳ش، ج1، ص54.</ref> برای مثال، قوم ماد، به‌دلیل کوچندگی، نیازمند تن‌پوش دوخته‌شده بوده‌اند. بر اساس نمونه‌های کشف شده، جنس برخی از لباس‌ها، از چرم بوده و دوخت آنها نیز ساده، صاف، بدون چین، تنگ و چسبان بوده است.<ref>رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص۲۲.</ref>
 
هخامنشیان نیز لباسی از پارچهٔ مستطیلی‌شکل به تن می‌کردند که در ناحیه کمر، به اندازهٔ دلخواه آنها، چین می‌خورد.<ref>رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص۲8.</ref> لوح‌های گِلی به‌دست آمده از آن دوران، نشان می‌دهند که خیاطی پیشه‌ای زنانه بوده و مردان به‌ندرت در آن فعالیت داشته‌اند.<ref>کخ، از زبان داریوش، ۱۳۷۹ش، ص۵۷ و ۲۴۴ و ۲۷۰.</ref>
 
در دوره [[اشکانیان]]، تفاوت دوخت لباس‌های زنانه و مردانه، آشکارتر شد.<ref>رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص39-44.</ref> از مشخصه‌های لباس زنان در دورهٔ [[ساسانیان]]، پیراهن‌های بلند و پرچین بود. پس از هجوم مغول‌ها، شیوه دوخت مغولی در [[ایران]] رایج شد. در آن دوره، لباس هر نفر، به اندازهٔ قامت خود او، بریده، طبق الگو دوخت زده، آهار زده و اتو می‌شد. در دورهٔ [[صفویه|صفویان]]، هر پادشاهی، یک قیچی‌خانه داشت که چندین نفر در آن، دوزندگی می‌کردند. در این دوران، دوخت یقه و دکمه‌های گوناگون بر روی لباس‌ها، مرسوم شد.<ref>مظاهری، [[زندگی]] [[مسلمانان]] در قرون وسطا، ۱۳۴۸ش، ص88.</ref>
 
در دورهٔ [[قاجاریه]]، زنان اشرافی، خیاط و کنیزهایی متخصص و مخصوص برای دوخت لباس‌های خود داشتند.<ref>شیبانی، «مطالعه‌ای دربارهٔ خیاط‌خانه‌های زنانهٔ تهران»، ۱۳۴۲ش، ص۱۲۹.</ref> در دورهٔ پهلوی، تغییراتی اساسی در مد و لباس ایرانیان ایجاد شد. این تغییرات بنیادین، نیاز به تولید لباس، طراحی لباس‌های جدید و خیاطی را افزایش داد. پس از [[انقلاب اسلامی]] در ایران، مردم به سمت [[ساده‌زیستی]] گرایش یافته و با شروع [[جنگ]] در ایران، صنعت مد، دوخت‌ودوز و طراحی لباس، تا مدتی به حاشیه رفت. پوشش مردان و زنان نیز با تغییراتی همراه شد؛ برای مثال پوشش زنان بیشتر به [[چادر]] و مانتو تغییر کرد.<ref>[https://www.honarane.com/تاریخچه-خیاطی-و-مد-در-ایران-از-گذشته-تا/ «تاریخچه خیاطی و مد در ایران از گذشته تا کنون»، سایت هنرانه، تاریخ بازدید: 13 مرداد 1401ش.]</ref>


==آموزش خیاطی==
==آموزش خیاطی==
خیاطی از جمله رشته‌های هنری محسوب می‌شود که برخی آن را در آموزشگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای، برخی دیگر در کلاس‌های خصوصی، برخی در مدارس و هنرستان‌ها و برخی دیگر نیز آن را به‌صورت تجربی یاد می‌گیرند.<ref> [https://www.irna.ir/news/84568096/%DA%86%D8%B1%D8%AE%D8%B4-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C «چرخش زندگی با دوزندگی»، سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی.]</ref>
[[پرونده:خیاطی۲.jpg|جایگزین=برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در کانون «شهید برزگران» گراش|بندانگشتی|برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در کانون «شهید برزگران» گراش، سال ۱۴۰۱ش. ]]
[[پرونده:خیاطی۴.jpg|جایگزین=برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در تهران|بندانگشتی|برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در تهران]]
خیاطی از جمله رشته‌های هنری محسوب می‌شود که برخی آن را در آموزشگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای، برخی دیگر در کلاس‌های خصوصی، برخی در [[مدرسه|مدارس]] و هنرستان‌ها و برخی دیگر نیز آن را به‌صورت تجربی یادمی‌گیرند.<ref>[https://www.irna.ir/news/84568096/چرخش-زندگی-با-دوزندگی «چرخش زندگی با دوزندگی»، سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی.]</ref>
 
===دوره‌ها===
===دوره‌ها===
امروزه، دوره‌های مختلف خیاطی وجود دارد که شامل دوره ضخیم‌دوزی، نازک‌دوزی، دوخت مانتو، خیاطی آقایان (نازک‌دوز مردانه)، دوخت لباس عروس، نقاشی روی پارچه و دوخت لباس کودک است.<ref>[https://tarahelebas.ir/%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C/ «انواع دوره‌های خیاطی»، سایت طراحی لباس.]</ref> برخی دوخت روی پارچه‌های ابریشم (ابریشم‌دوزی) و منجوق‌دوزی را نیز از دوره‌های تکمیلی خیاطی می‌دانند.<ref> [https://nikaro.ir/blog/%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AD%D9%84-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F/ «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو.]</ref>  
امروزه، دوره‌های مختلف خیاطی وجود دارد که شامل دوره ضخیم‌دوزی، نازک‌دوزی، دوخت مانتو، خیاطی آقایان (نازک‌دوز مردانه)، دوخت لباس عروس، [[نقاشی]] روی پارچه و دوخت لباس [[کودک]] است.<ref>[https://tarahelebas.ir/انواع-دوره-های-خیاطی/ «انواع دوره‌های خیاطی»، سایت طراحی لباس.]</ref> برخی دوخت روی پارچه‌های ابریشم (ابریشم‌دوزی) و منجوق‌دوزی را نیز از دوره‌های تکمیلی خیاطی می‌دانند.<ref>[https://nikaro.ir/blog/انواع-مراحل-خیاطی-چیست؟/ «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو.]</ref>
 
===روش‌ها===
===روش‌ها===
خیاطی، امروزه به روش‌های متفاوتی انجام می‌شود. خیاطی به روش گرلاوین (از قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین شیوه‌های خیاطی)، روش مولر (از دقیق‌ترین شیوه‌های دوخت لباس)، روش سایزبندی یا ایتالیایی (با کمک الگو) و خیاطی به روش متریک (نیازمند محاسبات دقیق و دستورالعمل‌های سخت) از آن جمله هستند.<ref>[https://nikaro.ir/blog/%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AD%D9%84-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F/ «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو.]</ref>  
خیاطی، امروزه به روش‌های متفاوتی انجام می‌شود. خیاطی به روش گرلاوین (از قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین شیوه‌های خیاطی)، روش مولر (از دقیق‌ترین شیوه‌های دوخت لباس)، روش سایزبندی یا ایتالیایی (با کمک الگو) و خیاطی به روش متریک (نیازمند محاسبات دقیق و دستورالعمل‌های سخت) از آن جمله هستند.<ref>[https://nikaro.ir/blog/انواع-مراحل-خیاطی-چیست؟/ «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو.]</ref>
 
===آموزشگاه===
===آموزشگاه===
رشته خیاطی لباس زنانه، از جمله رشته‌های شاخه کاردانش است. در این رشته، هنرجو باید دروسی همچون نازک‌دوزی زنانه، روپوش، کت، روبدوشامبر دوزی، الگوسازی با رایانه، الگوساز و برشکاری زنانه (تک‌دوزی)، مانتودوزی، الگوسازی به روش حجمی و کارورزی را بگذراند. در این رشته که از جمله رشته‌های دانشگاهی نیز محسوب می‌شود، هنرجو کار با ماشین‌های صنعتی، ابزارهای مختلف مانند اتوی صنعتی، نرم‌افزار طراحی الگو و دوخت انواع لباس را می‌آموزد.<ref>[http://oerp.ir/news/6558/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D8%B1%D8%B4%D8%AA%D9%87-%C2%AB%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C-%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86%D9%87%C2%BB-%D8%B4%D8%A7%D8%AE%D9%87-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4 «معرفی رشته خیاطی لباس زنانه، شاخه کاردانش»، سایت وزارت آموزش و پرورش.]</ref>  
رشته خیاطی لباس زنانه، از جمله رشته‌های شاخه کاردانش است. در این رشته، هنرجو باید دروسی همچون نازک‌دوزی زنانه، روپوش، کت، روبدوشامبر دوزی، الگوسازی با رایانه، الگوساز و برشکاری زنانه (تک‌دوزی)، مانتودوزی، الگوسازی به روش حجمی و کارورزی را بگذراند. در این رشته که از جمله رشته‌های دانشگاهی نیز محسوب می‌شود، هنرجو کار با ماشین‌های صنعتی، ابزارهای مختلف مانند اتوی صنعتی، نرم‌افزار طراحی الگو و دوخت انواع لباس را می‌آموزد.<ref>[http://oerp.ir/news/6558/معرفی-رشته-%C2«Ø®ÛŒØ§Ø·ÛŒ-لباس-زنانه%C2»-شاخه-کاردانش «معرفی رشته خیاطی لباس زنانه، شاخه کاردانش»، سایت وزارت آموزش و پرورش.]</ref>
 
==ابزار خیاطی==
==ابزار خیاطی==
از جمله ابزارهای کار خیاطی می‌توان به قیچی، نخ، سوزن، انگشتانه، خط‌کش، اتو و صابون خیاطی اشاره کرد.<ref>واجد علی‌خان، مطلع العلوم۱۳۲۰ق، ص۳۹۳؛ <br>
از جمله ابزارهای کار خیاطی می‌توان به قیچی، نخ، سوزن، انگشتانه، خط‌کش، اتو و صابون خیاطی اشاره کرد.<ref>واجد علی‌خان، مطلع العلوم۱۳۲۰ق، ص۳۹۳؛{{سخ}}
بقیعی، مشاغل قدیم، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۷؛ <br>
بقیعی، مشاغل قدیم، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۷؛{{سخ}}
نظری داشلی‌برون، مردم‌شناسی روستای ابیانه، ۱۳۸۴ش، ص۳۴۱.</ref> پیش از ورود چرخ خیاطی به ایران، تمام مراحل دوخت‌ودوز لباس را با دست انجام می‌شد؛ اما امروزه، استفاده از انواع چرخ‌خیاطی‌های دستی و پایی (پدالی) در میان مردم رایج شده است.<ref>شهری، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، ۱۳۷۸ش، ج1، ص602-603.</ref>  
نظری داشلی‌برون، مردم‌شناسی روستای ابیانه، ۱۳۸۴ش، ص۳۴۱.</ref> پیش از ورود چرخ خیاطی به [[ایران]]، تمام مراحل دوخت‌ودوز لباس را با دست انجام می‌شد؛ اما امروزه، استفاده از انواع چرخ‌خیاطی‌های دستی و پایی (پدالی) در میان مردم رایج شده است.<ref>شهری، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، ۱۳۷۸ش، ج1، ص602-603.</ref>
 
==الگوی خیاطی==
==الگوی خیاطی==
الگوی خیاطی، راهنمایی برای برش لباس است. تمامی خیاط‌ها و تولیدکنندگان لباس، از الگوهای خیاطی به‌منظور تسهیل در کار برش و تمیزدوزی، استفاده می‌کنند. الگوها، درواقع، تکه کاغذهایی برش خورده هستند که روی پارچه قرار گرفته و خطوط دور آن را از روی پارچه برش می‌زنند. از جمله روش‌های مختلف استفاده از الگو می‌توان به روش مولر، متریک، گرلاوین، ساده و سایزبندی اشاره کرد.<ref>[https://rochi.ir/mag/%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%81%D8%A7%D8%AF%D9%87-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85%D8%9F/ «چرا باید از الگوی خیاطی استفاده کنیم؟»، سایت روچی.]</ref>
الگوی خیاطی، راهنمایی برای برش لباس است. تمامی خیاط‌ها و تولیدکنندگان لباس، از الگوهای خیاطی به‌منظور تسهیل در کار برش و تمیزدوزی، استفاده می‌کنند. الگوها، درواقع، تکه کاغذهایی برش خورده هستند که روی پارچه قرار گرفته و خطوط دور آن را از روی پارچه برش می‌زنند. از جمله روش‌های مختلف استفاده از الگو می‌توان به روش مولر، متریک، گرلاوین، ساده و سایزبندی اشاره کرد.<ref>[https://rochi.ir/mag/چرا-باید-الگوی-خیاطی-استفاده-کنیم؟/ «چرا باید از الگوی خیاطی استفاده کنیم؟»، سایت روچی.]</ref>
 
==ویژگی‌های خیاط==
==ویژگی‌های خیاط==
به کسی که کار خیاطی را انجام می‌دهد «خیاط» می‌گویند. امروزه، خیاط‌های ماهر دارای ویژگی‌های زیر هستند:<br>
به کسی که کار خیاطی را انجام می‌دهد «خیاط» می‌گویند. امروزه، خیاط‌های ماهر دارای ویژگی‌های زیر هستند:
#خلاق بودن؛
# خلاق بودن؛
#توانایی طراحی لباس؛
# توانایی طراحی لباس؛
#مهارت برش الگو؛
# مهارت برش الگو؛  
#مهارت شناخت انواع پارچه‌ها و تفاوت آنها؛
# مهارت شناخت انواع پارچه‌ها و تفاوت آنها؛
#توانایی ارتباط با مشتری و درک خواسته‌های آنها؛
# توانایی ارتباط با مشتری و درک خواسته‌های آنها؛
#داشتن دقت و توجه به جزئیات؛
# داشتن دقت و توجه به جزئیات؛
#توانایی شناسایی و استفاده از ابزارهای خیاطی؛
# توانایی شناسایی و استفاده از ابزارهای خیاطی؛  
#داشتن اطلاعات بسیار دربارهٔ استایل و مد؛
# داشتن اطلاعات بسیار درباره استایل و مد؛  
#علاقه‌مندی به طراحی؛
# علاقه‌مندی به طراحی؛  
#سلامت جسمی و ذهنی.<ref>[https://aramehacademy.ir/ویژگی‌های-یک-خیاط-ماهر-چیست؟/ «ویژگی‌های یک خیاط ماهر چیست؟»، سایت آکادمی تخصص الگوسازی و دوخت آرامه.]</ref>
# سلامت جسمی و ذهنی.<ref>[https://aramehacademy.ir/%D9%88%DB%8C%DA%98%DA%AF%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DB%8C%DA%A9-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7-%D9%85%D8%A7%D9%87%D8%B1-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F/ «ویژگی‌های یک خیاط ماهر چیست؟»، سایت آکادمی تخصص الگوسازی و دوخت آرامه.]</ref>  
 
==خیاطی در باورهای مردم==  
==خیاطی در باورهای مردم==
باورهای متفاوتی نسبت به پیشۀ خیاطی، زمان برش و دوخت لباس و ویژگی‌های آن، در میان مردم ایران رایج است. برای مثال، برخی، زنانه‌دوزی را کاری دور از شأن برای مردان خیاط می‌دانستند.<ref>شهری، طهران قدیم، ۱۳۷۱-۱۳۸۳ش، ج2، ص246-249.</ref> در بسیاری از نقاط ایران، دوخت‌ودوز در روز [[عاشورا]]، نامبارک و بدشگون شمرده می‌شود.<ref>کرزبر یاراحمدی، فرهنگ مردم بروجرد، ۱۳۸۸ش، ص۲۸۲.</ref> برخی معتقدند که دوخت پارگیِ لباس یا دوختن دکمۀ آن، در حالی‌که بر تن صاحب آن باشد، منجر به کم‌عقلی او خواهد شد.<ref>بشرا، باورهای عامیانۀ مردم گیلان، ۱۳۸۶ش، ص76.</ref>
باورهای متفاوتی نسبت به پیشهٔ خیاطی، زمان برش و دوخت لباس و ویژگی‌های آن، در میان مردم ایران رایج است. برای مثال، برخی، زنانه‌دوزی را کاری دور از شأن برای مردان خیاط می‌دانستند.<ref>شهری، طهران قدیم، ۱۳۷۱–۱۳۸۳ش، ج2، ص246-249.</ref> در بسیاری از نقاط ایران، دوخت‌ودوز در روز [[عاشورا]]، نامبارک و بدشگون شمرده می‌شود.<ref>کرزبر یاراحمدی، فرهنگ مردم بروجرد، ۱۳۸۸ش، ص۲۸۲.</ref> برخی معتقدند که دوخت پارگیِ لباس یا دوختن دکمهٔ آن، در حالی‌که بر تن صاحب آن باشد، منجر به کم‌عقلی او خواهد شد.<ref>بشرا، باورهای عامیانهٔ مردم گیلان، ۱۳۸۶ش، ص76.</ref>
 
==خیاطی در فرهنگ ایرانیان==
==خیاطی در فرهنگ ایرانیان==
بسیاری از مادران ایرانی، وسایل [[جهیزیه|جهاز]] دختران‌شان را خود دوخته یا درصورتی‌که دختر، مهارت داشت، خود به این کار مشغول می‌شد. امروزه اسباب خیاطی و چرخ‌خیاطی از اقلام جهاز دختران به‌‌شمار می‌رود.<ref>صفی‌نژاد، مونوگرافی ده طالب‌آباد، ۱۳۵۵ش، ص۴۵۰ و ۴۵۲.</ref> زنانِ عشایر نیز خود به دوختن لباس‌های همسران و فرزندان خود می‌پردازند. دختران، در دوخت انواع لباس‌های محلی مهارت یافته و از سنین کودکی، کار با نخ، سوزن و قیچی را فرا می‌گیرند.<ref>لمعه، فرهنگ عامیانۀ عشایر بویراحمدی و کهگیلویه، ۱۳۵۳ش، ص۲۲؛ <br>
بسیاری از مادران ایرانی، وسایل [[جهیزیه|جهاز]] دختران‌شان را خود دوخته یا درصورتی‌که دختر، مهارت داشت، خود به این کار مشغول می‌شد. امروزه اسباب خیاطی و چرخ‌خیاطی از اقلام جهاز دختران به‌شمار می‌رود.<ref>صفی‌نژاد، مونوگرافی ده طالب‌آباد، ۱۳۵۵ش، ص۴۵۰ و ۴۵۲.</ref> زنانِ عشایر نیز خود به دوختن لباس‌های همسران و فرزندان خود می‌پردازند. دختران، در دوخت انواع لباس‌های محلی مهارت یافته و از سنین کودکی، کار با نخ، سوزن و قیچی را فرا می‌گیرند.<ref>لمعه، فرهنگ عامیانهٔ عشایر بویراحمدی و کهگیلویه، ۱۳۵۳ش، ص۲۲؛{{سخ}}
تابان‌سیرت، پژوهشی در طایفۀ گودسرابی، ۱۳۸۴ش، ص۷۵؛ <br>
تابان‌سیرت، پژوهشی در طایفهٔ گودسرابی، ۱۳۸۴ش، ص۷۵؛{{سخ}}
امان‌اللهی بهاروند، کوچ‌نشینی در ایران، ۱۳۶۰ش، ص144.</ref><br>
امان‌اللهی بهاروند، کوچ‌نشینی در ایران، ۱۳۶۰ش، ص144.</ref>
 
 
گاهی در مراسم «رخت‌بُران»، خیاطِ لباس عروس، پیش از بریدن لباس، نقلی بادامی را با قیچی خود می‌برید و نیمی از آن را به عروس و نیم دیگر را نیز به داماد می‌داد تا همیشه شیرین‌کام باشند.<ref>مقدم گل‌محمدی، تویسرکان، ۱۳۷۸ش، ج1، ص554-555.</ref> در جشن «درزی ولاج» در میان مردم سوادکوه، خیاط در مدت 3 تا 7 روز جشن عروسی، در خانۀ داماد بساط کرده و علاوه‌ بر دوخت لباس عروس و داماد، به دوختن لباس اقوام و خویشان آنها نیز مشغول می‌شد.<ref>یوسفی، فرهنگ و آداب و رسوم سوادکوه، ۱۳۸۹ش، ص۷۸-۷۹.</ref>
گاهی در مراسم «رخت‌بُران»، خیاطِ لباس عروس، پیش از بریدن لباس، نقلی بادامی را با قیچی خود می‌برید و نیمی از آن را به عروس و نیم دیگر را نیز به داماد می‌داد تا همیشه شیرین‌کام باشند.<ref>مقدم گل‌محمدی، تویسرکان، ۱۳۷۸ش، ج1، ص554-555.</ref> در جشن «درزی ولاج» در میان مردم سوادکوه، خیاط در مدت ۳ تا ۷ روز [[جشن عروسی]]، در خانهٔ داماد بساط کرده و علاوه بر دوخت لباس عروس و داماد، به دوختن لباس اقوام و خویشان آنها نیز مشغول می‌شد.<ref>یوسفی، فرهنگ و آداب و رسوم سوادکوه، ۱۳۸۹ش، ص۷۸–۷۹.</ref>


==خیاطی در ادبیات==
==خیاطی در ادبیات==
حکایت‌ها و ضرب‌المثل‌های بسیاری دربارۀ خیاطی و خیاط، در ادبیات شفاهی و کتبی فارسی‌زبانان ساخته شده است. در داستان‌هایی همچون «دختر خیاط»، «پادشاه و خیاط»، «قصه‌های مشدی گلین خانم»، داستان بیست و پنجم از مجموعه داستان «[[هزار و یک شب]]»،<ref>هزار و یک شب، ترجمۀ عبداللطیف طسوجی، ۱۳۱۵ش، ص130-134.</ref> «خیاط از ما بهتران» و سایر داستان‌ها، محتوای اصلی قصه، حولِ یک خیاط و حرفۀ او شکل گرفته است. گاهی، به زیرکی و زرنگی خیاط‌ها اشاره شده که در چشم بر هم زدنی، لباس را آماده می‌کنند.<ref>تسلیمی، افسانه‌های مردم گیلان، ۱۳۹۰ش، ج1، ص106-107.</ref><br>
حکایت‌ها و ضرب‌المثل‌های بسیاری دربارهٔ خیاطی و خیاط، در [[ادبیات شفاهی]] و کتبی فارسی‌زبانان ساخته شده است. در داستان‌هایی همچون «دختر خیاط»، «پادشاه و خیاط»، «قصه‌های مشدی گلین خانم»، داستان بیست و پنجم از مجموعه داستان «[[هزار و یک شب]]»،<ref>هزار و یک شب، ترجمهٔ عبداللطیف طسوجی، ۱۳۱۵ش، ص130-134.</ref> «خیاط از ما بهتران» و سایر داستان‌ها، محتوای اصلی قصه، حولِ یک خیاط و حرفهٔ او شکل گرفته است. گاهی، به زیرکی و زرنگی خیاط‌ها اشاره شده که در چشم برهم زدنی، لباس را آماده می‌کنند.<ref>تسلیمی، افسانه‌های مردم گیلان، ۱۳۹۰ش، ج1، ص106-107.</ref>
 
 
امثال و حکمی همچون «اگر خیاط سوزن و نخش گم نشود، روزی صد دست لباس می‌دوزد»؛ «با سوزن خیاطی چاه می‌کند»؛ «بزاز از دست خیاط دق کرد و مرد»؛ «به شتر گفتند: چه کاره‌ای؟ گفت: خیاط» و «همه سرگردان هستند، خیاط کمرگردان» نیز به پیشۀ خیاطی و ویژگی‌های آن اشاره دارند.<ref>ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج1، ص367 و 466 و 521 و 578 و ج2، ص1937؛ <br>
امثال و حکمی همچون «اگر خیاط سوزن و نخش گم نشود، روزی صد دست لباس می‌دوزد»؛ «با سوزن خیاطی چاه می‌کند»؛ «بزاز از دست خیاط دق کرد و مرد»؛ «به شتر گفتند: چه کاره‌ای؟ گفت: خیاط» و «همه سرگردان هستند، خیاط کمرگردان» نیز به پیشهٔ خیاطی و ویژگی‌های آن اشاره دارند.<ref>ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج1، ص367 و 466 و 521 و 578 و ج2، ص1937؛{{سخ}}
شاملو، کتاب کوچه، حرف الف، ۱۳۷۷ش، ج1، ص710-711؛ <br>
شاملو، کتاب کوچه، حرف الف، ۱۳۷۷ش، ج1، ص710-711؛{{سخ}}
دهخدا، امثال و حکم، ۱۳۵۲ش، ج1، ص217.</ref>  
دهخدا، امثال و حکم، ۱۳۵۲ش، ج1، ص217.</ref>
==سلامت و امنیت==
 
امروزه به‌منظور حفظ سلامت و امنیت در کارگاه‌های خیاطی، موارد زیر را توصیه می‌کنند:<br>
==سلامت و امنیت در خیاطی==
امروزه به‌منظور حفظ سلامت و امنیت در کارگاه‌های خیاطی، موارد زیر را توصیه می‌کنند:
 
باید از ایمنی کف کارگاه مطمئن بود. هرگونه اقلام غیرضروری را باید از روی زمین برداشت. حرکت کردن افراد در محیط کاری، باید آزادانه باشد. هر چیزی که از دیوار یا قفسه‌های موجود در کارگاه آویزان است، باید محکم بوده و امکان افتادن آنها وجود نداشته باشد. پس از پایان کار، کارگاه را باید تمیز و مرتب کرد. ابزارها در جعبه‌های مخصوص به خود، نگهداری شوند. از خوردن و آشامیدن هر چیزی که منجر به کثیفی پارچه‌ها و دستگاه‌ها می‌شوند خودداری گردد. همچنین باید از سلامت جریان برق و ابزارهای برقی نیز مطمئن شد. جهت پیشگیری از آتش‌سوزی، از وسایلی همچون کپسول‌های آتش‌نشانی استفاده گردد. از دیگر موارد مهم در امر خیاطی، نشستن صحیح پشت میز چرخ‌خیاطی و حفاظت از سلامت جسمی است.<ref>[https://rochi.ir/mag/نکات-مربوط-به-سلامتی-و-ایمنی-شخصی-2/#چگونه_سلامت_و_ایمنی_را_در_کارگاه_خیاطی_تامین_کنیم؟ «نکات ایمنی شخصی و کلی حیاتی در کارگاه‌های خیاطی»، سایت روچی.]</ref>


باید از ایمنی کف کارگاه مطمئن بود. هرگونه اقلام غیرضروری را باید از روی زمین برداشت. حرکت کردن افراد در محیط کاری، باید آزادانه باشد. هر چیزی که از دیوار یا قفسه‌های موجود در کارگاه آویزان است، باید محکم بوده و امکان افتادن آنها وجود نداشته باشد. پس از پایان کار، کارگاه را باید تمیز و مرتب کرد. ابزارها در جعبه‌های مخصوص به خود، نگهداری شوند. از خوردن و آشامیدن هر چیزی که منجر به کثیفی پارچه‌ها و دستگاه‌ها می‌شوند خودداری گردد. همچنین باید از سلامت جریان برق و ابزارهای برقی نیز مطمئن شد. جهت پیشگیری از آتش‌سوزی، از وسایلی همچون کپسول‌های آتش‌نشانی استفاده گردد. از دیگر موارد مهم در امر خیاطی، نشستن صحیح پشت میز چرخ‌خیاطی و حفاظت از سلامت جسمی است.<ref>[https://rochi.ir/mag/%D9%86%DA%A9%D8%A7%D8%AA-%D9%85%D8%B1%D8%A8%D9%88%D8%B7-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%86%DB%8C-%D8%B4%D8%AE%D8%B5%DB%8C-2/#%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87_%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%AA_%D9%88_%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%86%DB%8C_%D8%B1%D8%A7_%D8%AF%D8%B1_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C_%D8%AA%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86_%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85%D8%9F «نکات ایمنی شخصی و کلی حیاتی در کارگاه‌های خیاطی»، سایت روچی.]</ref> 
==پیوند چرخ خیاطی با صنعت==
==پیوند چرخ خیاطی با صنعت==  
خیاطی با صنعت پوشاک، ریسندگی و پارچه‌بافی در ارتباط است. صنعت پارچه‌بافی و ریسندگی ایران که در دوره [[قاجاریه]]، با واگذاری امتیاز به انگلستان و روسیه نابود شده بود، در دوره پهلوی رونق یافت و صنعت مد و فشن نیز در [[ایران]] به تجارتی پرسود تبدیل شد. پس از [[انقلاب اسلامی]] نیز خیاطی در ایران توسعه یافت و با صنایع بسیاری در دادوستد قرار گرفت.<ref>[https://www.yjc.news/fa/news/8073898/از-چرخ-خیاطی-تا-کارگاه-دوزندگی-و-صادرات-پوشاک-به-عمان «از چرخ خیاطی کارگاه دوزندگی تا صادرات پوشاک به عمان»، باشگاه خبرنگاران جوان.]</ref>
خیاطی با صنعت پوشاک، ریسندگی و پارچه‌بافی در ارتباط است. صنعت پارچه‌بافی و ریسندگی ایران که در دوره [[قاجاریه]]، با واگذاری امتیاز به انگلستان و روسیه نابود شده بود، در دوره پهلوی رونق یافت و صنعت مد و فشن نیز در ایران به تجارتی پرسود تبدیل شد. پس از [[انقلاب اسلامی]] نیز خیاطی در ایران توسعه یافت و با صنایع بسیاری در دادوستد قرار گرفت.<ref>[https://www.yjc.news/fa/news/8073898/%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D8%B1%D8%AE-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%88-%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A8%D9%87-%D8%B9%D9%85%D8%A7%D9%86 «از چرخ خیاطی کارگاه دوزندگی تا صادرات پوشاک به عمان»، باشگاه خبرنگاران جوان.]</ref>


==بزرگداشت==
==بزرگداشت==
در تقویم هجری خورشیدی، روز 21 آذر به‌عنوان روز خیاط نام‌گذاری شده است.<ref>[https://jadvalyab.ir/blog/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%AF%D9%82%DB%8C%D9%82-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7-%D9%88-%DA%86%D8%B1%D8%AE-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%B7%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%82%D9%88%DB%8C%D9%85-%D8%B3%D8%A7%D9%84-1401/ «روز خیاط»، وبلاگ جدول‌یاب.]</ref> <br>
در تقویم هجری خورشیدی، روز ۲۱ آذر به‌عنوان روز خیاط نام‌گذاری شده است.<ref>[https://jadvalyab.ir/blog/تاریخ-دقیق-روز-جهانی-خیاط-و-چرخ-خیاطی-در-تقویم-سال-1401/ «روز خیاط»، وبلاگ جدول‌یاب.]</ref>
 
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}  
{{پانویس}}
==منابع==  
 
* «از چرخ خیاطی کارگاه دوزندگی تا صادرات پوشاک به عمان»، باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ بارگذاری: 2 فروردین 1401ش.
==منابع==
{{آغاز منابع}}
* «از چرخ خیاطی کارگاه دوزندگی تا صادرات پوشاک به عمان»، باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ بارگذاری: ۲ فروردین ۱۴۰۱ش.
* امان‌اللهی بهاروند، سکندر، کوچ‌نشینی در ایران، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.
* امان‌اللهی بهاروند، سکندر، کوچ‌نشینی در ایران، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.
* «انواع دوره‌های خیاطی»، سایت طراحی لباس، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* «انواع دوره‌های خیاطی»، سایت طراحی لباس، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* بشرا، محمد و طاهر طاهری، باورهای عامیانۀ مردم گیلان، رشت، فرهنگ ایلیا، ۱۳۸۶ش.
* بشرا، محمد و طاهر طاهری، باورهای عامیانهٔ مردم گیلان، رشت، فرهنگ ایلیا، ۱۳۸۶ش.
* بقیعی، غلامحسین، مشاغل قدیم، مشهد، سخن گستر، ۱۳۸۴ش.
* بقیعی، غلامحسین، مشاغل قدیم، مشهد، سخن گستر، ۱۳۸۴ش.
* بهشتی‌پور، مهدی، تاریخچۀ صنعت نساجی ایران، تهران، بی‌نا، ۱۳۴۳ش.
* بهشتی‌پور، مهدی، تاریخچهٔ صنعت نساجی ایران، تهران، بی‌نا، ۱۳۴۳ش.
* تابان‌سیرت، کاووس، پژوهشی در طایفۀ گودسرابی، یاسوج، چویل، ۱۳۸۴ش.
* تابان‌سیرت، کاووس، پژوهشی در طایفهٔ گودسرابی، یاسوج، چویل، ۱۳۸۴ش.
* «تاریخچه خیاطی و مد در ایران از گذشته تا کنون»، سایت هنرانه، تاریخ بازدید: 13 مرداد 1401ش.
* «تاریخچه خیاطی و مد در ایران از گذشته تا کنون»، سایت هنرانه، تاریخ بازدید: ۱۳ مرداد ۱۴۰۱ش.
* تسلیمی، علی، افسانه‌های مردم گیلان، رشت، فرهنگ ایلیا، ۱۳۹۰ش.
* تسلیمی، علی، افسانه‌های مردم گیلان، رشت، فرهنگ ایلیا، ۱۳۹۰ش.
* «چرا باید از الگوی خیاطی استفاده کنیم؟»، سایت روچی، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* «چرا باید از الگوی خیاطی استفاده کنیم؟»، سایت روچی، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* «چرخش زندگی با دوزندگی»، سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* «چرخش زندگی با دوزندگی»، سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* دهخدا، علی‌اکبر، امثال و حکم، تهران، امیرکبیر، ۱۳۵۲ش.
* دهخدا، علی‌اکبر، امثال و حکم، تهران، امیرکبیر، ۱۳۵۲ش.
* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* ذوالفقاری، حسن، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، تهران، سخن، ۱۳۸۸ش.
* ذوالفقاری، حسن، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، تهران، سخن، ۱۳۸۸ش.
* رنج‌دوست، شبنم، تاریخ لباس ایران، تهران، مؤسسه جمال هنر، ۱۳۸۷ش.
* رنج‌دوست، شبنم، تاریخ لباس ایران، تهران، مؤسسه جمال هنر، ۱۳۸۷ش.
* «روز خیاط»، وبلاگ جدول‌یاب، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* «روز خیاط»، وبلاگ جدول‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* ستوده، منوچهر، فرهنگ سمنانی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۴۲ش.
* ستوده، منوچهر، فرهنگ سمنانی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۴۲ش.
* شاملو، احمد، کتاب کوچه، حرف الف، تهران، مازیار، ۱۳۷۷ش.
* شاملو، احمد، کتاب کوچه، حرف الف، تهران، مازیار، ۱۳۷۷ش.
* شهری، جعفر، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، تهران، رسا، ۱۳۷۸ش.
* شهری، جعفر، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، تهران، رسا، ۱۳۷۸ش.
* شهری، جعفر، طهران قدیم، تهران، معین، ۱۳۷۱-۱۳۸۳ش.
* شهری، جعفر، طهران قدیم، تهران، معین، ۱۳۷۱–۱۳۸۳ش.
* شیبانی، ثریا، «مطالعه‌ای دربارۀ خیاط‌خانه‌های زنانۀ تهران»، کتاب هفته، تهران، شماره 9، ۱۳۴۲ش.
* شیبانی، ثریا، «مطالعه‌ای دربارهٔ خیاط‌خانه‌های زنانهٔ تهران»، کتاب هفته، تهران، شماره ۹، ۱۳۴۲ش.
* صفی‌پوری، عبدالکریم، منتهی الارب، تهران، بی‌نا، ۱۳35ش.
* صفی‌پوری، عبدالکریم، منتهی الارب، تهران، بی‌نا، ۱۳۳۵ش.
* صفی‌نژاد، جواد، مونوگرافی ده طالب‌آباد، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۵۵ش.
* صفی‌نژاد، جواد، مونوگرافی ده طالب‌آباد، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۵۵ش.
* عمید، حسن، فرهنگ فارسی، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* عمید، حسن، فرهنگ فارسی، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* «کدام پیامبر خیاط بود؟ خصوصیات ایشان»، سایت باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ بارگذاری: 20 خرداد 1397ش.
* «کدام پیامبر خیاط بود؟ خصوصیات ایشان»، سایت باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ بارگذاری: ۲۰ خرداد ۱۳۹۷ش.
* کرزبر یاراحمدی، غلامحسین، فرهنگ مردم بروجرد، به‌تحقیق علی آنی‌زاده، تهران، طرح آینده، ۱۳۸۸ش.
* کرزبر یاراحمدی، غلامحسین، فرهنگ مردم بروجرد، به‌تحقیق علی آنی‌زاده، تهران، طرح آینده، ۱۳۸۸ش.
* کخ، ه.م، از زبان داریوش، ترجمۀ پرویز رجبی، تهران، آتیه، ۱۳۷۹ش.
* کخ، ه. م، از زبان داریوش، ترجمهٔ پرویز رجبی، تهران، آتیه، ۱۳۷۹ش.
* فردوسی، شاهنامه، به‌تحقیق جلال خالقی‌مطلق، تهران، آبان، ۱۳۸۶ش.
* فردوسی، شاهنامه، به‌تحقیق جلال خالقی‌مطلق، تهران، آبان، ۱۳۸۶ش.
* فره‌وشی، بهرام، فرهنگ زبان پهلوی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۵۸ش.
* فره‌وشی، بهرام، فرهنگ زبان پهلوی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۵۸ش.
* لمعه، منوچهر، فرهنگ عامیانۀ عشایر بویراحمدی و کهگیلویه، تهران، اشرفی، ۱۳۵۳ش.
* لمعه، منوچهر، فرهنگ عامیانهٔ عشایر بویراحمدی و کهگیلویه، تهران، اشرفی، ۱۳۵۳ش.
* مقدم گل‌محمدی، محمد، تویسرکان، تهران، اقبال، ۱۳۷۸ش.
* مقدم گل‌محمدی، محمد، تویسرکان، تهران، اقبال، ۱۳۷۸ش.
* مظاهری، علی، زندگی مسلمانان در قرون وسطا، ترجمۀ مرتضى راوندی، تهران، سپهر، ۱۳۴۸ش.
* مظاهری، علی، زندگی مسلمانان در قرون وسطا، ترجمهٔ مرتضی راوندی، تهران، سپهر، ۱۳۴۸ش.
* «معرفی رشته خیاطی لباس زنانه، شاخه کاردانش»، سایت وزارت آموزش و پرورش، تاریخ بارگذاری: 3 دی 1396ش.
* «معرفی رشته خیاطی لباس زنانه، شاخه کاردانش»، سایت وزارت آموزش و پرورش، تاریخ بارگذاری: ۳ دی ۱۳۹۶ش.
* «نکات ایمنی شخصی و کلی حیاتی در کارگاه‌های خیاطی»، سایت روچی، تاریخ بازدید: 12 مرداد 1401ش.
* «نکات ایمنی شخصی و کلی حیاتی در کارگاه‌های خیاطی»، سایت روچی، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
* نظری داشلی‌برون، زلیخا و دیگران، مردم‌شناسی روستای ابیانه، تهران، بنیاد ایران‌شناسی، ۱۳۸۴ش.
* نظری داشلی‌برون، زلیخا و دیگران، مردم‌شناسی روستای ابیانه، تهران، بنیاد ایران‌شناسی، ۱۳۸۴ش.
* واجد علی‌خان، مطلع العلوم، چ سنگی، لکهنو، بی‌نا، ۱۳۲۰ق.
* واجد علی‌خان، مطلع العلوم، چ سنگی، لکهنو، بی‌نا، ۱۳۲۰ق.
* «ویژگی‌های یک خیاط ماهر چیست؟»، سایت آکادمی تخصص الگوسازی و دوخت آرامه، تاریخ بارگذاری: 20 اسفند 1400ش.
* «ویژگی‌های یک خیاط ماهر چیست؟»، سایت آکادمی تخصص الگوسازی و دوخت آرامه، تاریخ بارگذاری: ۲۰ اسفند ۱۴۰۰ش.
* هزار و یک شب، ترجمۀ عبداللطیف طسوجی، به‌تحقیق محمد رمضانی، تهران، بی‌نا، ۱۳۱۵ش.
* هزار و یک شب، ترجمهٔ عبداللطیف طسوجی، به‌تحقیق محمد رمضانی، تهران، بی‌نا، ۱۳۱۵ش.
* یوسفی، فریده، فرهنگ و آداب و رسوم سوادکوه، ساری، پژوهش‌های فرهنگی، ۱۳۸۹ش.
* یوسفی، فریده، فرهنگ و آداب و رسوم سوادکوه، ساری، پژوهش‌های فرهنگی، ۱۳۸۹ش.
[[رده: ویکی‌زندگی]]
{{پایان منابع}}
[[رده: صنایع دستی]]
 
[[رده: طرح و نقش کالا]]
{{کسب و کار-افقی}}
[[رده: مشاغل خانگی]]
 
[[رده:پیشه‌ها]]
[[رده:پیشه‌ها]]
[[رده:هنرهای تزیینی]]

نسخهٔ کنونی تا ۱۵ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۴۴

زهرا حسینیان عضو انجمن طراحان مد و لباس در حال خیاطی
زهرا حسینیان عضو انجمن طراحان مد و لباس در حال خیاطی

خیاطی؛ پیشه و هنرِ دوختن لباس.

خیاطی به‌معنای دوزندگی و درزیگری،[۱] پیشه و هنر دوختن لباس است. این واژه به صنعت خیاطی و نیز خیاط‌خانه اشاره دارد.[۲] پیشه خیاطی، شامل تمام مراحل دوخت لباس، یعنی اندازه‌گیری، برش و دوخت می‌شود.[۳]

پیشینه خیاطی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
دختر ناصرالدین‌شاه در حال خیاطی
دختر ناصرالدین‌شاه در حال خیاطی
اولین چرخ خیاطی در دوره قاجار، در زمان حکومت مظفرالدین‌شاه
اولین چرخ خیاطی در دوره قاجار، در زمان حکومت مظفرالدین‌شاه، سال ۱۲۸۵ش

برخی از پژوهشگران، با تکیه بر افسانه‌ها و اساطیر، کار دوخت‌ودوز را به کیومرث پیشدادی (تهیه کردن پوستینی از پوست سمور و روباه) و برخی آن را منسوب به جمشید دانسته‌اند.[۴] گروهی از مورخان، بر این باورند که خیاطی توسط ادریس (از پیامبران الهی) به مردم آموخته شد تا برای پوشش بدن خود، از لباس استفاده کنند.[۵]

محققان به این نتیجه رسیده‌اند که پیشینه دوخت جامه در منطقهٔ فلات ایران، به ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد.[۶] برای مثال، قوم ماد، به‌دلیل کوچندگی، نیازمند تن‌پوش دوخته‌شده بوده‌اند. بر اساس نمونه‌های کشف شده، جنس برخی از لباس‌ها، از چرم بوده و دوخت آنها نیز ساده، صاف، بدون چین، تنگ و چسبان بوده است.[۷]

هخامنشیان نیز لباسی از پارچهٔ مستطیلی‌شکل به تن می‌کردند که در ناحیه کمر، به اندازهٔ دلخواه آنها، چین می‌خورد.[۸] لوح‌های گِلی به‌دست آمده از آن دوران، نشان می‌دهند که خیاطی پیشه‌ای زنانه بوده و مردان به‌ندرت در آن فعالیت داشته‌اند.[۹]

در دوره اشکانیان، تفاوت دوخت لباس‌های زنانه و مردانه، آشکارتر شد.[۱۰] از مشخصه‌های لباس زنان در دورهٔ ساسانیان، پیراهن‌های بلند و پرچین بود. پس از هجوم مغول‌ها، شیوه دوخت مغولی در ایران رایج شد. در آن دوره، لباس هر نفر، به اندازهٔ قامت خود او، بریده، طبق الگو دوخت زده، آهار زده و اتو می‌شد. در دورهٔ صفویان، هر پادشاهی، یک قیچی‌خانه داشت که چندین نفر در آن، دوزندگی می‌کردند. در این دوران، دوخت یقه و دکمه‌های گوناگون بر روی لباس‌ها، مرسوم شد.[۱۱]

در دورهٔ قاجاریه، زنان اشرافی، خیاط و کنیزهایی متخصص و مخصوص برای دوخت لباس‌های خود داشتند.[۱۲] در دورهٔ پهلوی، تغییراتی اساسی در مد و لباس ایرانیان ایجاد شد. این تغییرات بنیادین، نیاز به تولید لباس، طراحی لباس‌های جدید و خیاطی را افزایش داد. پس از انقلاب اسلامی در ایران، مردم به سمت ساده‌زیستی گرایش یافته و با شروع جنگ در ایران، صنعت مد، دوخت‌ودوز و طراحی لباس، تا مدتی به حاشیه رفت. پوشش مردان و زنان نیز با تغییراتی همراه شد؛ برای مثال پوشش زنان بیشتر به چادر و مانتو تغییر کرد.[۱۳]

آموزش خیاطی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در کانون «شهید برزگران» گراش
برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در کانون «شهید برزگران» گراش، سال ۱۴۰۱ش.
برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در تهران
برگزاری آموزش خیاطی ویژه بانوان در تهران

خیاطی از جمله رشته‌های هنری محسوب می‌شود که برخی آن را در آموزشگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای، برخی دیگر در کلاس‌های خصوصی، برخی در مدارس و هنرستان‌ها و برخی دیگر نیز آن را به‌صورت تجربی یادمی‌گیرند.[۱۴]

دوره‌ها

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

امروزه، دوره‌های مختلف خیاطی وجود دارد که شامل دوره ضخیم‌دوزی، نازک‌دوزی، دوخت مانتو، خیاطی آقایان (نازک‌دوز مردانه)، دوخت لباس عروس، نقاشی روی پارچه و دوخت لباس کودک است.[۱۵] برخی دوخت روی پارچه‌های ابریشم (ابریشم‌دوزی) و منجوق‌دوزی را نیز از دوره‌های تکمیلی خیاطی می‌دانند.[۱۶]

روش‌ها

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خیاطی، امروزه به روش‌های متفاوتی انجام می‌شود. خیاطی به روش گرلاوین (از قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین شیوه‌های خیاطی)، روش مولر (از دقیق‌ترین شیوه‌های دوخت لباس)، روش سایزبندی یا ایتالیایی (با کمک الگو) و خیاطی به روش متریک (نیازمند محاسبات دقیق و دستورالعمل‌های سخت) از آن جمله هستند.[۱۷]

آموزشگاه

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رشته خیاطی لباس زنانه، از جمله رشته‌های شاخه کاردانش است. در این رشته، هنرجو باید دروسی همچون نازک‌دوزی زنانه، روپوش، کت، روبدوشامبر دوزی، الگوسازی با رایانه، الگوساز و برشکاری زنانه (تک‌دوزی)، مانتودوزی، الگوسازی به روش حجمی و کارورزی را بگذراند. در این رشته که از جمله رشته‌های دانشگاهی نیز محسوب می‌شود، هنرجو کار با ماشین‌های صنعتی، ابزارهای مختلف مانند اتوی صنعتی، نرم‌افزار طراحی الگو و دوخت انواع لباس را می‌آموزد.[۱۸]

ابزار خیاطی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از جمله ابزارهای کار خیاطی می‌توان به قیچی، نخ، سوزن، انگشتانه، خط‌کش، اتو و صابون خیاطی اشاره کرد.[۱۹] پیش از ورود چرخ خیاطی به ایران، تمام مراحل دوخت‌ودوز لباس را با دست انجام می‌شد؛ اما امروزه، استفاده از انواع چرخ‌خیاطی‌های دستی و پایی (پدالی) در میان مردم رایج شده است.[۲۰]

الگوی خیاطی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

الگوی خیاطی، راهنمایی برای برش لباس است. تمامی خیاط‌ها و تولیدکنندگان لباس، از الگوهای خیاطی به‌منظور تسهیل در کار برش و تمیزدوزی، استفاده می‌کنند. الگوها، درواقع، تکه کاغذهایی برش خورده هستند که روی پارچه قرار گرفته و خطوط دور آن را از روی پارچه برش می‌زنند. از جمله روش‌های مختلف استفاده از الگو می‌توان به روش مولر، متریک، گرلاوین، ساده و سایزبندی اشاره کرد.[۲۱]

ویژگی‌های خیاط

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به کسی که کار خیاطی را انجام می‌دهد «خیاط» می‌گویند. امروزه، خیاط‌های ماهر دارای ویژگی‌های زیر هستند:

  1. خلاق بودن؛
  2. توانایی طراحی لباس؛
  3. مهارت برش الگو؛
  4. مهارت شناخت انواع پارچه‌ها و تفاوت آنها؛
  5. توانایی ارتباط با مشتری و درک خواسته‌های آنها؛
  6. داشتن دقت و توجه به جزئیات؛
  7. توانایی شناسایی و استفاده از ابزارهای خیاطی؛
  8. داشتن اطلاعات بسیار دربارهٔ استایل و مد؛
  9. علاقه‌مندی به طراحی؛
  10. سلامت جسمی و ذهنی.[۲۲]

خیاطی در باورهای مردم

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

باورهای متفاوتی نسبت به پیشهٔ خیاطی، زمان برش و دوخت لباس و ویژگی‌های آن، در میان مردم ایران رایج است. برای مثال، برخی، زنانه‌دوزی را کاری دور از شأن برای مردان خیاط می‌دانستند.[۲۳] در بسیاری از نقاط ایران، دوخت‌ودوز در روز عاشورا، نامبارک و بدشگون شمرده می‌شود.[۲۴] برخی معتقدند که دوخت پارگیِ لباس یا دوختن دکمهٔ آن، در حالی‌که بر تن صاحب آن باشد، منجر به کم‌عقلی او خواهد شد.[۲۵]

خیاطی در فرهنگ ایرانیان

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بسیاری از مادران ایرانی، وسایل جهاز دختران‌شان را خود دوخته یا درصورتی‌که دختر، مهارت داشت، خود به این کار مشغول می‌شد. امروزه اسباب خیاطی و چرخ‌خیاطی از اقلام جهاز دختران به‌شمار می‌رود.[۲۶] زنانِ عشایر نیز خود به دوختن لباس‌های همسران و فرزندان خود می‌پردازند. دختران، در دوخت انواع لباس‌های محلی مهارت یافته و از سنین کودکی، کار با نخ، سوزن و قیچی را فرا می‌گیرند.[۲۷]

گاهی در مراسم «رخت‌بُران»، خیاطِ لباس عروس، پیش از بریدن لباس، نقلی بادامی را با قیچی خود می‌برید و نیمی از آن را به عروس و نیم دیگر را نیز به داماد می‌داد تا همیشه شیرین‌کام باشند.[۲۸] در جشن «درزی ولاج» در میان مردم سوادکوه، خیاط در مدت ۳ تا ۷ روز جشن عروسی، در خانهٔ داماد بساط کرده و علاوه بر دوخت لباس عروس و داماد، به دوختن لباس اقوام و خویشان آنها نیز مشغول می‌شد.[۲۹]

خیاطی در ادبیات

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

حکایت‌ها و ضرب‌المثل‌های بسیاری دربارهٔ خیاطی و خیاط، در ادبیات شفاهی و کتبی فارسی‌زبانان ساخته شده است. در داستان‌هایی همچون «دختر خیاط»، «پادشاه و خیاط»، «قصه‌های مشدی گلین خانم»، داستان بیست و پنجم از مجموعه داستان «هزار و یک شب»،[۳۰] «خیاط از ما بهتران» و سایر داستان‌ها، محتوای اصلی قصه، حولِ یک خیاط و حرفهٔ او شکل گرفته است. گاهی، به زیرکی و زرنگی خیاط‌ها اشاره شده که در چشم برهم زدنی، لباس را آماده می‌کنند.[۳۱]

امثال و حکمی همچون «اگر خیاط سوزن و نخش گم نشود، روزی صد دست لباس می‌دوزد»؛ «با سوزن خیاطی چاه می‌کند»؛ «بزاز از دست خیاط دق کرد و مرد»؛ «به شتر گفتند: چه کاره‌ای؟ گفت: خیاط» و «همه سرگردان هستند، خیاط کمرگردان» نیز به پیشهٔ خیاطی و ویژگی‌های آن اشاره دارند.[۳۲]

سلامت و امنیت در خیاطی

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

امروزه به‌منظور حفظ سلامت و امنیت در کارگاه‌های خیاطی، موارد زیر را توصیه می‌کنند:

باید از ایمنی کف کارگاه مطمئن بود. هرگونه اقلام غیرضروری را باید از روی زمین برداشت. حرکت کردن افراد در محیط کاری، باید آزادانه باشد. هر چیزی که از دیوار یا قفسه‌های موجود در کارگاه آویزان است، باید محکم بوده و امکان افتادن آنها وجود نداشته باشد. پس از پایان کار، کارگاه را باید تمیز و مرتب کرد. ابزارها در جعبه‌های مخصوص به خود، نگهداری شوند. از خوردن و آشامیدن هر چیزی که منجر به کثیفی پارچه‌ها و دستگاه‌ها می‌شوند خودداری گردد. همچنین باید از سلامت جریان برق و ابزارهای برقی نیز مطمئن شد. جهت پیشگیری از آتش‌سوزی، از وسایلی همچون کپسول‌های آتش‌نشانی استفاده گردد. از دیگر موارد مهم در امر خیاطی، نشستن صحیح پشت میز چرخ‌خیاطی و حفاظت از سلامت جسمی است.[۳۳]

پیوند چرخ خیاطی با صنعت

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خیاطی با صنعت پوشاک، ریسندگی و پارچه‌بافی در ارتباط است. صنعت پارچه‌بافی و ریسندگی ایران که در دوره قاجاریه، با واگذاری امتیاز به انگلستان و روسیه نابود شده بود، در دوره پهلوی رونق یافت و صنعت مد و فشن نیز در ایران به تجارتی پرسود تبدیل شد. پس از انقلاب اسلامی نیز خیاطی در ایران توسعه یافت و با صنایع بسیاری در دادوستد قرار گرفت.[۳۴]

بزرگداشت

[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در تقویم هجری خورشیدی، روز ۲۱ آذر به‌عنوان روز خیاط نام‌گذاری شده است.[۳۵]

پانویس

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  1. ↑ دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه خیاطی.
  2. ↑ عمید، فرهنگ فارسی، ذیل واژه خیاطی.
  3. ↑ صفی‌پوری، منتهی الارب، ۱۳35ش، ج1، ص351-352؛
    ستوده، فرهنگ سمنانی، ۱۳۴۲ش، ج1، ص173.
  4. ↑ فردوسی، شاهنامه، ۱۳۸۶ش، ج1، ص42.
  5. ↑ «کدام پیامبر خیاط بود؟ خصوصیات ایشان»، سایت باشگاه خبرنگاران جوان.
  6. ↑ بهشتی‌پور، تاریخچهٔ صنعت نساجی ایران، ۱۳۴۳ش، ج1، ص54.
  7. ↑ رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص۲۲.
  8. ↑ رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص۲8.
  9. ↑ کخ، از زبان داریوش، ۱۳۷۹ش، ص۵۷ و ۲۴۴ و ۲۷۰.
  10. ↑ رنج‌دوست، تاریخ لباس ایران، ۱۳۸۷ش، ص39-44.
  11. ↑ مظاهری، زندگی مسلمانان در قرون وسطا، ۱۳۴۸ش، ص88.
  12. ↑ شیبانی، «مطالعه‌ای دربارهٔ خیاط‌خانه‌های زنانهٔ تهران»، ۱۳۴۲ش، ص۱۲۹.
  13. ↑ «تاریخچه خیاطی و مد در ایران از گذشته تا کنون»، سایت هنرانه، تاریخ بازدید: 13 مرداد 1401ش.
  14. ↑ «چرخش زندگی با دوزندگی»، سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی.
  15. ↑ «انواع دوره‌های خیاطی»، سایت طراحی لباس.
  16. ↑ «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو.
  17. ↑ «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو.
  18. ↑ «معرفی رشته خیاطی لباس زنانه، شاخه کاردانش»، سایت وزارت آموزش و پرورش.
  19. ↑ واجد علی‌خان، مطلع العلوم۱۳۲۰ق، ص۳۹۳؛
    بقیعی، مشاغل قدیم، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۷؛
    نظری داشلی‌برون، مردم‌شناسی روستای ابیانه، ۱۳۸۴ش، ص۳۴۱.
  20. ↑ شهری، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، ۱۳۷۸ش، ج1، ص602-603.
  21. ↑ «چرا باید از الگوی خیاطی استفاده کنیم؟»، سایت روچی.
  22. ↑ «ویژگی‌های یک خیاط ماهر چیست؟»، سایت آکادمی تخصص الگوسازی و دوخت آرامه.
  23. ↑ شهری، طهران قدیم، ۱۳۷۱–۱۳۸۳ش، ج2، ص246-249.
  24. ↑ کرزبر یاراحمدی، فرهنگ مردم بروجرد، ۱۳۸۸ش، ص۲۸۲.
  25. ↑ بشرا، باورهای عامیانهٔ مردم گیلان، ۱۳۸۶ش، ص76.
  26. ↑ صفی‌نژاد، مونوگرافی ده طالب‌آباد، ۱۳۵۵ش، ص۴۵۰ و ۴۵۲.
  27. ↑ لمعه، فرهنگ عامیانهٔ عشایر بویراحمدی و کهگیلویه، ۱۳۵۳ش، ص۲۲؛
    تابان‌سیرت، پژوهشی در طایفهٔ گودسرابی، ۱۳۸۴ش، ص۷۵؛
    امان‌اللهی بهاروند، کوچ‌نشینی در ایران، ۱۳۶۰ش، ص144.
  28. ↑ مقدم گل‌محمدی، تویسرکان، ۱۳۷۸ش، ج1، ص554-555.
  29. ↑ یوسفی، فرهنگ و آداب و رسوم سوادکوه، ۱۳۸۹ش، ص۷۸–۷۹.
  30. ↑ هزار و یک شب، ترجمهٔ عبداللطیف طسوجی، ۱۳۱۵ش، ص130-134.
  31. ↑ تسلیمی، افسانه‌های مردم گیلان، ۱۳۹۰ش، ج1، ص106-107.
  32. ↑ ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج1، ص367 و 466 و 521 و 578 و ج2، ص1937؛
    شاملو، کتاب کوچه، حرف الف، ۱۳۷۷ش، ج1، ص710-711؛
    دهخدا، امثال و حکم، ۱۳۵۲ش، ج1، ص217.
  33. ↑ «نکات ایمنی شخصی و کلی حیاتی در کارگاه‌های خیاطی»، سایت روچی.
  34. ↑ «از چرخ خیاطی کارگاه دوزندگی تا صادرات پوشاک به عمان»، باشگاه خبرنگاران جوان.
  35. ↑ «روز خیاط»، وبلاگ جدول‌یاب.

منابع

[ویرایش | ویرایش مبدأ]
  • «از چرخ خیاطی کارگاه دوزندگی تا صادرات پوشاک به عمان»، باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ بارگذاری: ۲ فروردین ۱۴۰۱ش.
  • امان‌اللهی بهاروند، سکندر، کوچ‌نشینی در ایران، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.
  • «انواع دوره‌های خیاطی»، سایت طراحی لباس، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • «انواع مراحل خیاطی چیست؟»، سایت نیکارو، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • بشرا، محمد و طاهر طاهری، باورهای عامیانهٔ مردم گیلان، رشت، فرهنگ ایلیا، ۱۳۸۶ش.
  • بقیعی، غلامحسین، مشاغل قدیم، مشهد، سخن گستر، ۱۳۸۴ش.
  • بهشتی‌پور، مهدی، تاریخچهٔ صنعت نساجی ایران، تهران، بی‌نا، ۱۳۴۳ش.
  • تابان‌سیرت، کاووس، پژوهشی در طایفهٔ گودسرابی، یاسوج، چویل، ۱۳۸۴ش.
  • «تاریخچه خیاطی و مد در ایران از گذشته تا کنون»، سایت هنرانه، تاریخ بازدید: ۱۳ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • تسلیمی، علی، افسانه‌های مردم گیلان، رشت، فرهنگ ایلیا، ۱۳۹۰ش.
  • «چرا باید از الگوی خیاطی استفاده کنیم؟»، سایت روچی، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • «چرخش زندگی با دوزندگی»، سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • دهخدا، علی‌اکبر، امثال و حکم، تهران، امیرکبیر، ۱۳۵۲ش.
  • دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • ذوالفقاری، حسن، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، تهران، سخن، ۱۳۸۸ش.
  • رنج‌دوست، شبنم، تاریخ لباس ایران، تهران، مؤسسه جمال هنر، ۱۳۸۷ش.
  • «روز خیاط»، وبلاگ جدول‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • ستوده، منوچهر، فرهنگ سمنانی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۴۲ش.
  • شاملو، احمد، کتاب کوچه، حرف الف، تهران، مازیار، ۱۳۷۷ش.
  • شهری، جعفر، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم، تهران، رسا، ۱۳۷۸ش.
  • شهری، جعفر، طهران قدیم، تهران، معین، ۱۳۷۱–۱۳۸۳ش.
  • شیبانی، ثریا، «مطالعه‌ای دربارهٔ خیاط‌خانه‌های زنانهٔ تهران»، کتاب هفته، تهران، شماره ۹، ۱۳۴۲ش.
  • صفی‌پوری، عبدالکریم، منتهی الارب، تهران، بی‌نا، ۱۳۳۵ش.
  • صفی‌نژاد، جواد، مونوگرافی ده طالب‌آباد، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۵۵ش.
  • عمید، حسن، فرهنگ فارسی، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • «کدام پیامبر خیاط بود؟ خصوصیات ایشان»، سایت باشگاه خبرنگاران جوان، تاریخ بارگذاری: ۲۰ خرداد ۱۳۹۷ش.
  • کرزبر یاراحمدی، غلامحسین، فرهنگ مردم بروجرد، به‌تحقیق علی آنی‌زاده، تهران، طرح آینده، ۱۳۸۸ش.
  • کخ، ه. م، از زبان داریوش، ترجمهٔ پرویز رجبی، تهران، آتیه، ۱۳۷۹ش.
  • فردوسی، شاهنامه، به‌تحقیق جلال خالقی‌مطلق، تهران، آبان، ۱۳۸۶ش.
  • فره‌وشی، بهرام، فرهنگ زبان پهلوی، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۵۸ش.
  • لمعه، منوچهر، فرهنگ عامیانهٔ عشایر بویراحمدی و کهگیلویه، تهران، اشرفی، ۱۳۵۳ش.
  • مقدم گل‌محمدی، محمد، تویسرکان، تهران، اقبال، ۱۳۷۸ش.
  • مظاهری، علی، زندگی مسلمانان در قرون وسطا، ترجمهٔ مرتضی راوندی، تهران، سپهر، ۱۳۴۸ش.
  • «معرفی رشته خیاطی لباس زنانه، شاخه کاردانش»، سایت وزارت آموزش و پرورش، تاریخ بارگذاری: ۳ دی ۱۳۹۶ش.
  • «نکات ایمنی شخصی و کلی حیاتی در کارگاه‌های خیاطی»، سایت روچی، تاریخ بازدید: ۱۲ مرداد ۱۴۰۱ش.
  • نظری داشلی‌برون، زلیخا و دیگران، مردم‌شناسی روستای ابیانه، تهران، بنیاد ایران‌شناسی، ۱۳۸۴ش.
  • واجد علی‌خان، مطلع العلوم، چ سنگی، لکهنو، بی‌نا، ۱۳۲۰ق.
  • «ویژگی‌های یک خیاط ماهر چیست؟»، سایت آکادمی تخصص الگوسازی و دوخت آرامه، تاریخ بارگذاری: ۲۰ اسفند ۱۴۰۰ش.
  • هزار و یک شب، ترجمهٔ عبداللطیف طسوجی، به‌تحقیق محمد رمضانی، تهران، بی‌نا، ۱۳۱۵ش.
  • یوسفی، فریده، فرهنگ و آداب و رسوم سوادکوه، ساری، پژوهش‌های فرهنگی، ۱۳۸۹ش.
برگرفته از «https://iranpedia.wiki/w/index.php?title=پیش‌نویس:خیاطی&oldid=29248»