پیش‌نویس:سید: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ۴ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۰۹

گردهمایی سادات تشیع و تسنن سیستان و بلوچستان ۱۳۹۷ش

سید؛ عنوان احترام‌آمیز به فردی که با خاندان پیامبر ارتباط نَسَبی دارد.

«سید» واژه‌ای عربی به‌معنای آقا و سرور است و به کسانی گفته می‌شود که از نسل هاشم بن عبد مناف، جد پیامبر، باشند. سادات در طول تاریخ از احترام ویژه‌ای برخوردار بوده‌اند و در فرهنگ ایرانی، با لباس سبز یا عمامهٔ سیاه قابل شناسایی هستند. شاخه‌های اصلی سادات شامل هاشمی، محمدی، حسنی، حسینی، موسوی و رضوی می‌شوند. از نظر احکام اسلامی، سادات مشمول برخی امتیازات مالی مانند خمس هستند و در نماز جماعت ارجحیت دارند. احترام و ارج نهادن به سادات در فرهنگ مردم نیز رایج است؛ دیدار با آنان در مناسبت‌ها، تقدیم هدایا و ذکر صلوات، نشانه جایگاه والای آن‌هاست و نقش اجتماعی و معنوی مهمی در جامعه دارند.

واژه‌شناسی سید

سید، واژه‌ای عربی به‌معنی آقا و سرور است.^[۱] این واژه از قدیم تاکنون به کسانی نسبت داده می‌شود که محترم شمرده شوند. سید به افرادی گفته می‌شود که از طرف پدر از نسل هاشم بن عبد مناف (جد پیامبر) باشند.^[۲] در آیات قرآن^[۳] و روایات^[۴] نیز سید در این معنی به‌کار رفته است. در ایران نیز این واژه از احترام بالایی برخوردار است.^[۵]

در فراشبند (در استان فارس)، واژهٔ آقا به‌جای سید به‌کار می‌رود.^[۶] واژهٔ میر مترادف با سید است؛ اما در بلوچستان این واژه را برای افرادی به‌کار می‌برند که نسب آن‌ها به حمزه (عموی پیامبر) می‌رسد.^[۷] برخی از لفظ شاه برای سیدهای والا مقام استفاده می‌کنند؛ به‌طور مثال شاه‌چراغ.^[۸] برای زنان سید دو واژهٔ خاتون^[۹] و بیگم نیز استفاده می‌شود.^[۱۰]

پیشینهٔ واژهٔ سید

نخستین گردهمایی سادات گلستان با عنوان «نسل ماندگار»، شهرستان گرگان سال ۱۳۹۸ش

از قرن ۶ قمری از واژهٔ سید برای کسانی که از نوادگان پیامبر بودند استفاده می‌شد، اما شیخ طوسی (متوفی ۴۶۰ قمری) و نجاشی (متوفی ۴۵۰ قمری) از واژهٔ شریف استفاده می‌کردند. گاهی از واژهٔ سیدالشریف نیز استفاده می‌شد.^[۱۱] در کتاب تاریخ بیهقی، فصلی با عنوان سادات بیهق قرار دارد که به نسل پیامبر اشاره کرده است.^[۱۲]

استفاده از لباس سبز

از دیرباز رنگ سبز به ائمه نسبت داده شده است. در برخی منابع بیان شده است که پیامبر روز ازدواج با خدیجه لباس سبز بر تن داشت.^[۱۳] مأمون در زمان ولایت‌عهدی امام رضا (۲۰۱–۲۰۳ قمری) دستور داد تا دولت‌مردان از لباس سبز به رنگ علویان استفاده کنند.^[۱۴] در دوران سلطنت ممالیک (۶۴۸–۹۲۳ قمری) برای شناسایی سادات دستور داده شد تا آن‌ها از رنگ سبز استفاده کنند.^[۱۵]

شاخه‌های اصلی سادات

کتاب شجره نامه کامل سادات اثر سید حسین موسوی ابوسعیده

سادات به دو شاخهٔ کلی، تقسیم می‌شوند:

سادات علوی: نوادگان امام علی از طریق سه تن از پسران او، شامل:

محمد حنفیه (از خوله دختر قیس)؛
عباس بن علی (از ام‌البنین)؛
عمر بن علی (از صهباء ثعلبیه).

سادات هاشمی: نسل سادات هاشمی از عقیل و جعفر، فرزندان ابوطالب است.

علاوه بر این دو شاخهٔ اصلی، شاخه‌های مختلف دیگری وجود دارند که معمولاً در ایران شناخته شده‌اند و مهم‌ترین آنها شامل سادات محمدی، حسنی، حسینی، موسوی و رضوی هستند:

سادات محمدی: از نسل محمد بن حنفیه، شاخه‌ای از سادات علوی.
سادات حسنی: از نسل امام حسن مجتبی.
سادات حسینی: از نسل امام حسین، که نسل آن‌ها عمدتاً از امام سجاد آمده است.
سادات موسوی: از نسل امام موسی کاظم.
سادات رضوی: از نسل محمد الاعرج، یکی از فرزندان امام محمدتقی.^[۱۶]

این شاخه‌ها به‌طور تاریخی و علمی دسته‌بندی شده‌اند و هر کدام شامل خاندان‌ها و گروه‌های خانوادگی مختلفی می‌شوند.

استفاده از عمامهٔ سیاه

علامه سید محمدحسین طباطبائی مفسر و فیلسوف ایرانی

علما و روحانیون سادات از عمامهٔ سیاه استفاده می‌کنند. در روایات نقل شده است پیامبر زمانی‌که مکّه را فتح کرده و به مسجدالحرام وارد شد، عمامهٔ سیاه بر سر داشت^[۱۷] و امام زین‌العابدین نیز زمانی‌که وارد مسجد شد، عمّامه سیاه بر سر داشت.^[۱۸] شاهان صفوی عمامهٔ سیاه را نماد سادات قرار دادند تا به‌عنوان وارثان مظلومیت امام‌حسین همیشه عزادار او باشند.^[۱۹]

سید در احکام اسلامی

بخشی از خمس به سادات تعلق می‌گیرد ولی آن‌ها نمی‌توانند از صدقه و زکات استفاده کنند.^[۲۰] برخی منابع این منع را به‌دلیل شأن والای سادات می‌دانند.^[۲۱] از نظر فقهی، احکام مربوط به سادات تنها به کسانی تعلق می‌گیرد که از نسل پدر به هاشم بن عبدمناف برسند و کسی که مادرش سیده باشد، مشمول این احکام نمی‌شود.^[۲۲]

اگر خمس کفایت مخارج سادات را نکند، می‌تواند از زکات غیرسادات فقط به میزان مخارج روزانه استفاده کند.^[۲۳] همچنین صدقهٔ مستحب را نیز فرد غیر سید می‌تواند به سادات بدهد.^[۲۴] کسی که سید است نمی‌تواند از غیر سید زکات فطره بگیرد.^[۲۵] در نماز جماعت، امامت امام سید ارجحیت دارد.^[۲۶]

سید در فرهنگ عامه

دیدار سادات در روز عید غدیر و اهداء عیدی از سوی میزبان

احترام به سادات از دیرباز میان مسلمانان رایج بوده است.^[۲۷]

افراد سید، هنگام ورود به هرجا بر دیگران مقدم داشته می‌شوند که این سنت جهت حفظ شأن بالای آن‌ها است.^[۲۸]
مردم شمال کشور عید نوروز خود را با دیدار سادات شروع می‌کنند.^[۲۹]
برخی معتقدند که هدف ذکر صلوات یادآوری مقام والای سادات است.^[۳۰]
برخی در منازعات، سادات را واسطه قرار می‌دهند.^[۳۱]
در فراشبند اگر مجرمی به خانهٔ افراد سید پناه برد از مجازات در امان خواهد بود.^[۳۲]
مردم در مازندارن معتقدند اگر سیدی به مشهد رفت نباید به او مشهدی گفت زیرا سید ارجحیت دارد.^[۳۳]

در روز عید غدیر خم، سادات در شهر قم درب خانه‌های خود را می‌گشایند، مردم به دیدن آن‌ها رفته و سادات از آن‌ها پذیرایی می‌کنند و هدیه‌ای نقدی یا غیرنقدی جهت شادباش این روز بزرگ به مردم می‌دهند. در برخی مناطق روستایی این شهر، سادات در مساجد نشسته و مردم به دیدار آن‌ها می‌روند. آن‌ها هدایایی جهت احترام به سادات برای آن‌ها برده و این روز عزیز را به آن‌ها تبریک می‌گویند.^[۳۴]

مردم در اصطلاحات و ضرب‌المثل نیز از سید استفاده می‌کنند. «چیزی را که سید ببرد با چیزی که خدا ببرد یکی است».^[۳۵] «مگر زلف سید و اولاد پیغمبر را بریده بودم؟».^[۳۶]

پانویس

↑ معین، فرهنگ فارسی، ذیل واژه سید.
↑ یزدی، عروةالوثقی، ۱۴۱۴ق، ج۲، کتاب خمس، فصل ۲، مسئله ۳.
↑ سوره آل عمران، آیه ۳۹؛ سوره یوسف، آیه ۲۵؛ سوره احزاب، آیه ۶۷.
↑ کلینی، الاصول من الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۴۱۱.
↑ مدرسی، خاکسار و اهل حق، ۱۳۵۸ش، ص۱۴۵.
↑ امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۱۱۲.
↑ ناصری، فرهنگ مردم بلوچ، ۱۳۵۸ش، ص۴۵.
↑ امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۲۶۰.
↑ نظری داشلی‌برون، مردم‌شناسی روستای ابیانه، ۱۳۸۴ش، ص۵۰.
↑ دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه بیگم.
↑ روضاتی، جامع‌الانساب، ۱۳۳۵ش، ص۵–۳۴.
↑ بیهقی، تاریخ بیهق، ۱۳۶۱ش، ص۵۴.
↑ بکری، الانوار فی مولد النبی، ۱۳۷۳ش، ص۳۴۱.
↑ طبری، تاریخ طبری، ۱۳۸۳ش، ج۱۳، ص۵۶۶۰.
↑ حقی، اشراف مکة المکرمه و امرائها فی العهد العثمانی، ۱۴۲۴ق، ص۲۶.
↑ «سادات» در ویکی شیعه.
↑ حر عاملی، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعة، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۷۹، ح۱۰، باب ۳۰.
↑ حر عاملی، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعة، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۷۸؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۳۷۲؛ ابن کثیر، السیرة النبویة، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۷۸.
↑ فقیهی، تاریخ جامع قم، ۱۳۷۸ش، ص۱۱۵.
↑ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۲۴۲-۲۴۴.
↑ کلینی، الاصول من الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۵۸.
↑ «سادات» در ویکی شیعه.
↑ «در چه موردی سادات می‌توانند از افراد غیر سادات زکات بگیرند»، وب‌سایت جامع المسائل.
↑ «با توجه به این‌که صدقه بر سادات حرام است، اگر شخص سیدی از ما طلب کمک مالی کند اگر به او بدهیم اشکالی ندارد»، وب‌سایت جامع المسائل.
↑ «آیا می‌توان زکات فطره غیر سادات را به سادات داد»، وب‌سایت جامع المسائل.
↑ محقق، شرائع الاسلام فی مسائل الحرام و الحلال، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۹۵.
↑ ادمندز، کردها ترکها عربها، ۱۳۶۷ش، ص۷۸.
↑ مرادی، فرهنگ عامهٔ خطهٔ تویسرکان، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۹۹.
↑ پاینده لنگرودی، آیین‌ها و باورداشتهای گیل و دیلم، ۱۳۵۵ش، ص۱۱۸.
↑ باقریان موحد، کرامات سادات، ۱۳۷۹ش، ص۷۶.
↑ امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۳۰۲.
↑ امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۱۰۴.
↑ انصاری، ز مازندران شهر ما یاد باد، ۱۳۹۳ش، ص۱۱۵.
↑ «صله رحم خانواده‌های سادات؛ سنت دیرینه مردم قم در روز عید غدیر»، خبرگزاری تسنیم.
↑ ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۸۱۶.
↑ ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۶۹۷.

منابع

ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، السیره النبویه، بیروت، دارنوبلیس، ۲۰۰۶م.
ادمندز، سیسیل جان، کردها ترکها عربها، ترجمهٔ ابراهیم یونسی، تهران، روزبهان، ۱۳۶۷ش.
«آیا می‌توان زکات فطره غیر سادات را به سادات داد»، وب‌سایت جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
امیری، رزاق، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، شیراز، نوید شیراز، ۱۳۸۲ش.
انصاری، مصطفی، ز مازندران شهر ما یاد باد، ساری، شلفین، ۱۳۹۳ش.
«با توجه به این‌که صدقه بر سادات حرام است، اگر شخص سیدی از ما طلب کمک مالی کند اگر به او بدهیم اشکالی ندارد»، وب‌سایت جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
باقریان موحد، علی، کرامات سادات، قم، فکرآوران، ۱۳۷۹ش.
بکری، احمد بن عبدالله، الانوار فی مولد النبی، قم، الشریف الرضی، ۱۳۷۳ش.
بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، تهران، فروغی، ۱۳۶۱ش.
پایندهٔ لنگرودی، محمود، آیین‌ها و باورداشت‌های گیل و دیلم، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ۱۳۵۵ش.
حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، آل‌البیت، ۱۴۱۴ق.
حقی، اسماعیل جارشلی، اشراف مکه المکرمه و امرائها فی العهد العثمانی، تحقیق خلیل علی مراد، بیروت، الدار العربیه للموسوعات، ۱۴۲۴ق.
«در چه موردی سادات می‌توانند از افراد غیر سادات زکات بگیرند»، وب‌سایت جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
ذوالفقاری، حسن، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، تهران، معین، ۱۳۸۸ش.
ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، مؤسسه الرساله، ۱۴۱۴ق.
روضاتی، محمدعلی، جامع‌الانساب، اصفهان، جاوید، ۱۳۳۵ش.
«سادات»، ویکی شیعه، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
«صله رحم خانواده‌های سادات؛ سنت دیرینه مردم قم در روز عید غدیر»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ۸ شهریور ۱۳۹۷ش.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۸۳ش.
فقیهی، علی‌اصغر، تاریخ جامع قم، قم، زائر، ۱۳۷۸ش.
کلینی، محمد، الاصول من الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
ناصری، عبدالله، فرهنگ مردم بلوچ، رسالهٔ تایپی، ۱۳۵۸ش.
نظری داشلی‌برون، زلیخا و دیگران، مردم‌شناسی روستای ابیانه، تهران، سازمان میراث فرهنگی کشور، ۱۳۸۴ش.
محقق حلی، جعفر، شرائع الاسلام فی مسائل الحرام و الحلال، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق.
مدرسی چهاردهی، نورالدین، خاکسار و اهل حق، تهران، اشراقی، ۱۳۵۸ش.
مرادی، صحبت‌الله، فرهنگ عامهٔ خطهٔ تویسرکان، تهران، مؤلف، ۱۳۷۵ش.
معین، محمد، فرهنگ فارسی، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
مفید، محمد، المقنعه، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۰ق.
یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم، عروه‌الوثقی، قم، مکتبه‌الدواری، ۱۴۱۴ق.

[1] معین، فرهنگ فارسی، ذیل واژه سید.

[2] یزدی، عروةالوثقی، ۱۴۱۴ق، ج۲، کتاب خمس، فصل ۲، مسئله ۳.

[3] سوره آل عمران، آیه ۳۹؛ سوره یوسف، آیه ۲۵؛ سوره احزاب، آیه ۶۷.

[4] کلینی، الاصول من الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۴۱۱.

[5] مدرسی، خاکسار و اهل حق، ۱۳۵۸ش، ص۱۴۵.

[6] امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۱۱۲.

[7] ناصری، فرهنگ مردم بلوچ، ۱۳۵۸ش، ص۴۵.

[8] امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۲۶۰.

[9] نظری داشلی‌برون، مردم‌شناسی روستای ابیانه، ۱۳۸۴ش، ص۵۰.

[10] دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه بیگم.

[11] روضاتی، جامع‌الانساب، ۱۳۳۵ش، ص۵–۳۴.

[12] بیهقی، تاریخ بیهق، ۱۳۶۱ش، ص۵۴.

[13] بکری، الانوار فی مولد النبی، ۱۳۷۳ش، ص۳۴۱.

[14] طبری، تاریخ طبری، ۱۳۸۳ش، ج۱۳، ص۵۶۶۰.

[15] حقی، اشراف مکة المکرمه و امرائها فی العهد العثمانی، ۱۴۲۴ق، ص۲۶.

[16] «سادات» در ویکی شیعه.

[17] حر عاملی، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعة، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۷۹، ح۱۰، باب ۳۰.

[18] حر عاملی، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعة، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۷۸؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۳۷۲؛ ابن کثیر، السیرة النبویة، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۷۸.

[19] فقیهی، تاریخ جامع قم، ۱۳۷۸ش، ص۱۱۵.

[20] مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۲۴۲-۲۴۴.

[21] کلینی، الاصول من الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۵۸.

[22] «سادات» در ویکی شیعه.

[23] «در چه موردی سادات می‌توانند از افراد غیر سادات زکات بگیرند»، وب‌سایت جامع المسائل.

[24] «با توجه به این‌که صدقه بر سادات حرام است، اگر شخص سیدی از ما طلب کمک مالی کند اگر به او بدهیم اشکالی ندارد»، وب‌سایت جامع المسائل.

[25] «آیا می‌توان زکات فطره غیر سادات را به سادات داد»، وب‌سایت جامع المسائل.

[26] محقق، شرائع الاسلام فی مسائل الحرام و الحلال، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۹۵.

[27] ادمندز، کردها ترکها عربها، ۱۳۶۷ش، ص۷۸.

[28] مرادی، فرهنگ عامهٔ خطهٔ تویسرکان، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۹۹.

[29] پاینده لنگرودی، آیین‌ها و باورداشتهای گیل و دیلم، ۱۳۵۵ش، ص۱۱۸.

[30] باقریان موحد، کرامات سادات، ۱۳۷۹ش، ص۷۶.

[31] امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۳۰۲.

[32] امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۱۰۴.

[33] انصاری، ز مازندران شهر ما یاد باد، ۱۳۹۳ش، ص۱۱۵.

[34] «صله رحم خانواده‌های سادات؛ سنت دیرینه مردم قم در روز عید غدیر»، خبرگزاری تسنیم.

[35] ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۸۱۶.

[36] ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۶۹۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

[۳۱]

[۳۲]

[۳۳]

[۳۴]

[۳۵]

[۳۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<big>'''سید'''</big>؛ عنوان احترام‌آمیز به فردی که با خاندان پیامبر ارتباط نَسَبی دارد.
+[[پرونده:سید (1).jpg|جایگزین=سادات تشیع و تسنن سیستان و بلوچستان|بندانگشتی|گردهمایی سادات تشیع و تسنن سیستان و بلوچستان ۱۳۹۷ش]]
+{{درشت|'''سید'''}}؛ عنوان احترام‌آمیز به فردی که با خاندان پیامبر ارتباط نَسَبی دارد.
-سید به افرادی گفته می‌شود که از طرف پدر از نسل هاشم بن عبد مناف (جد پیامبر) باشند.
+«سید» واژه‌ای عربی به‌معنای آقا و سرور است و به کسانی گفته می‌شود که از نسل هاشم بن عبد مناف، جد [[حضرت محمد|پیامبر]]، باشند. سادات در طول تاریخ از احترام ویژه‌ای برخوردار بوده‌اند و در فرهنگ ایرانی، با لباس سبز یا عمامهٔ سیاه قابل شناسایی هستند. شاخه‌های اصلی سادات شامل هاشمی، محمدی، حسنی، حسینی، موسوی و رضوی می‌شوند. از نظر احکام اسلامی، سادات مشمول برخی امتیازات مالی مانند خمس هستند و در نماز جماعت ارجحیت دارند. احترام و ارج نهادن به سادات در فرهنگ مردم نیز رایج است؛ دیدار با آنان در مناسبت‌ها، تقدیم [[هدیه|هدایا]] و [[ذکر]] [[صلوات]]، نشانه جایگاه والای آن‌هاست و نقش اجتماعی و معنوی مهمی در جامعه دارند.
-==واژه‌شناسی==
-سید، واژه‌ای عربی به‌معنی آقا و سرور است.  این واژه از قدیم تاکنون به کسانی نسبت داده می‌شود که محترم شمرده شوند. در آیات قرآن  و روایات  نیز سید در این معنی به‌کار رفته است. در ایران نیز این واژه از احترام بالایی برخوردار است.  در فراشبند (در استان فارس)، واژة آقا به‌جای سید به‌کار می‌رود.  واژة میر مترادف با سید است اما در بلوچستان این واژه را برای افرادی به‌کار می‌برند که نسب آن‌ها به حمزه (عموی پیامبر) می‌رسد.  برخی از لفظ شاه برای سید‌های والا مقام استفاده می‌کنند؛ به‌طور مثال شاه‌چراغ.  برای زنان سید دو واژة خاتون  و بیگم نیز استفاده می‌شود.
+== واژه‌شناسی سید ==
-==پیشینة واژة سید==
+سید، واژه‌ای [[زبان عربی|عربی]] به‌معنی آقا و سرور است.<ref>[https://vajehyab.com/moein/سید معین، فرهنگ فارسی، ذیل واژه سید.]</ref> این واژه از قدیم تاکنون به کسانی نسبت داده می‌شود که محترم شمرده شوند. سید به افرادی گفته می‌شود که از طرف [[پدر]] از نسل هاشم بن عبد مناف (جد پیامبر) باشند.<ref>یزدی، عروةالوثقی، ۱۴۱۴ق، ج۲، کتاب خمس، فصل ۲، مسئله ۳.</ref> در آیات [[قرآن]]<ref>سوره آل عمران، آیه ۳۹؛ سوره یوسف، آیه ۲۵؛ سوره احزاب، آیه ۶۷.</ref> و روایات<ref>[https://lib.eshia.ir/11005/2/411 کلینی، الاصول من الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۴۱۱.]</ref> نیز سید در این معنی به‌کار رفته است. در [[ایران]] نیز این واژه از احترام بالایی برخوردار است.<ref>مدرسی، خاکسار و اهل حق، ۱۳۵۸ش، ص۱۴۵.</ref>
-از قرن ۶ قمری از واژة سید برای کسانی که از نوادگان پیامبر بودند استفاده می‌شد. اما شیخ طوسی (درگذشته ۴۶۰ قمری) و نجاشی (درگذشته ۴۵۰ قمری) از واژة شریف استفاده می‌کردند. گاهی از واژة سیدالشریف نیز استفاده می‌شد.  در کتاب تاریخ بیهقی، فصلی با عنوان سادات بیهق قرار دارد که به نسل پیامبر اشاره کرده است.
-==استفاده از لباس سبز==
+در فراشبند (در استان فارس)، واژهٔ آقا به‌جای سید به‌کار می‌رود.<ref>امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۱۱۲.</ref> واژهٔ میر مترادف با سید است؛ اما در بلوچستان این واژه را برای افرادی به‌کار می‌برند که نسب آن‌ها به حمزه (عموی پیامبر) می‌رسد.<ref>ناصری، فرهنگ مردم بلوچ، ۱۳۵۸ش، ص۴۵.</ref> برخی از لفظ شاه برای سیدهای والا مقام استفاده می‌کنند؛ به‌طور مثال شاه‌چراغ.<ref>امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۲۶۰.</ref> برای زنان سید دو واژهٔ خاتون<ref>نظری داشلی‌برون، مردم‌شناسی روستای ابیانه، ۱۳۸۴ش، ص۵۰.</ref> و بیگم نیز استفاده می‌شود.<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/بیگم دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه بیگم.]</ref>
-از دیرباز رنگ سبز به ائمه نسبت داده شده است. در برخی منابع بیان شده است که پیامبر روز ازدواج با خدیجه لباس سبز بر تن داشت.  مأمون در زمان ولایت‌عهدی امام رضا (۲۰۱-۲۰۳ قمری) دستور داد تا دولت‌مردان از لباس سبز به رنگ علویان استفاده کنند.  در دوران سلطنت ممالیک (۶۴۸-۹۲۳ قمری) برای شناسایی سادات دستور داده شد تا آن‌ها از رنگ سبز استفاده کنند.
-==شاخه‌های اصلی سادات==
+== پیشینهٔ واژهٔ سید ==
-هاشمی؛ سادات هاشمی از نسل عقیل و جعفر از فرزندان ابوطالب هستند. خاندان جعفری و زینبی نیز در این گروه قرار دارند.
+[[پرونده:سید۳.jpg|جایگزین=نخستین گردهمایی سادات گلستان با عنوان «نسل ماندگار»|بندانگشتی|نخستین گردهمایی سادات گلستان با عنوان «نسل ماندگار»، شهرستان گرگان سال ۱۳۹۸ش]]
-محمدی؛ آن‌ها از نسل محمد اکبر معروف به محمد بن حنفیه (۱۸-۸۱ قمری) بوده و شاخه‌ای از سادات علوی نیز محسوب می‌شوند. خاندان عقیلی اصفهانی در این دسته قرار دارند اما تمام کسانی که به سادات محمدی مشهورند لزومأ از نسل محمد بن حنفیه نیستند.
+از قرن ۶ قمری از واژهٔ سید برای کسانی که از نوادگان پیامبر بودند استفاده می‌شد، اما [[نظام‌الملک طوسی|شیخ طوسی]] (متوفی ۴۶۰ قمری) و نجاشی (متوفی ۴۵۰ قمری) از واژهٔ شریف استفاده می‌کردند. گاهی از واژهٔ سیدالشریف نیز استفاده می‌شد.<ref>روضاتی، جامع‌الانساب، ۱۳۳۵ش، ص۵–۳۴.</ref> در کتاب [[تاریخ بیهقی]]، فصلی با عنوان سادات بیهق قرار دارد که به نسل پیامبر اشاره کرده است.<ref>بیهقی، تاریخ بیهق، ۱۳۶۱ش، ص۵۴.</ref>
-حسنی؛ نوشتار‌های اصلی آن به‌صورت سادات حسنی و سادات طباطبایی است. سادات حسنی، از نسل فرزندان امام حسن مجتبی (۳-۹۵ قمری) هستند. خاندان‌های علمی بحرالعلوم، بروجردی، قاضی، گلستانه و مدرس نیز از این گروه می‌باشند.
-حسینی؛ نوشتار‌های اصلی آن به‌صورت سادات حسینی و سادات مرعشی است. سادات حسینی از نسل امام حسین هستند. چون نسل امام حسین فقط از طریق امام سجاد ادامه یافته است، به فرزندان امام سجاد نیز حسینی گفته می‌شود.
+== استفاده از لباس سبز ==
-موسوی؛ نوشتار اصلی آن به‌صورت سادات موسوی است. آن‌ها از نسل فرزندان امام موسی‌کاظم هستند. خاندان‌های آیت اللهی شیرازی، آیت اللهی یزد، اصفهانی، بجنوردی، بهبهانی، جزایری، خمینی، خوانساری، زنجانی، شهرستانی، شیرازی، صدر، کشفی، گلپایگانی، مشعشعی و میرلوحی در این دسته از سادات قرار می‌گیرند.
+از دیرباز رنگ سبز به ائمه نسبت داده شده است. در برخی منابع بیان شده است که پیامبر روز [[ازدواج]] با خدیجه لباس سبز بر تن داشت.<ref>بکری، الانوار فی مولد النبی، ۱۳۷۳ش، ص۳۴۱.</ref> مأمون در زمان ولایت‌عهدی [[امام رضا]] (۲۰۱–۲۰۳ قمری) دستور داد تا دولت‌مردان از لباس سبز به رنگ علویان استفاده کنند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۸۳ش، ج۱۳، ص۵۶۶۰.</ref> در دوران سلطنت ممالیک (۶۴۸–۹۲۳ قمری) برای شناسایی سادات دستور داده شد تا آن‌ها از رنگ سبز استفاده کنند.<ref>حقی، اشراف مکة المکرمه و امرائها فی العهد العثمانی، ۱۴۲۴ق، ص۲۶.</ref>
-رضوی؛ نوشتار اصلی آن به شکل سادات رضوی است. سادات رضوی یا رضویان، از نسل محمد الاعرج بن احمد بن موسی مبرقع (۲۱۸-۲۹۶ قمری) فرزند امام محمدتقی (۱۹۵-۲۲۰ قمری) هستند. این سادات اغلب در شهرهای مشهد، قم و همدان حضور دارند.
-==استفاده از عمامة سیاه==
+== شاخه‌های اصلی سادات ==
-علما و روحانیون سادات از عمامة سیاه استفاده می‌کنند. در روایات نقل شده است پیامبر(ص) زمانی‌که مکّه را فتح کرده و به مسجدالحرام وارد شد، عمامة سیاه بر سر داشت  و امام زین‌العابدین نیز زمانی‌که وارد مسجد شدند، عمّامه سیاه بر سر داشتند.  شاهان صفوی عمامة سیاه را نماد سادات قرار دادند تا به‌عنوان وارثان مظلومیت امام‌حسین همیشه عزادار او باشند.
+[[پرونده:سید۱.jpg|جایگزین=کتاب شجره نامه کامل سادات اثر سید حسین موسوی ابوسعیده|بندانگشتی|کتاب شجره نامه کامل سادات اثر سید حسین موسوی ابوسعیده]]
-==سید در احکام اسلامی==
+سادات به دو شاخهٔ کلی، تقسیم می‌شوند:
-بخشی از خمس به سادات تعلق می‌گیرد ولی آن‌ها نمی‌توانند از صدقه و زکات استفاده کنند.  برخی منابع این منع را به دلیل شأن والای سادات می‌دانند.  از نظر فقهی، احکام مربوط به سادات تنها به کسانی تعلق می‌گیرد که از نسل پدر به هاشم بن عبدمناف برسند و کسی که مادرش سیده باشد، مشمول این احکام نمی‌شود.  اگر خمس کفایت مخارج سادات را نکند، می‌تواند از زکات غیر سادات فقط به میزان مخارج روزانه استفاده کند.  همچنین صدقه مستحب را نیز فرد غیر سید می‌تواند به سادات بدهد.  کسی که سید است نمی‌تواند از غیر سید زکات فطره بگیرد.  در نماز جماعت، امامت امام سید ارجحیت دارد.
+* '''سادات علوی''': نوادگان [[امام علی]] از طریق سه تن از پسران او، شامل:
-==سید در فرهنگ مردم==
+# محمد حنفیه (از خوله دختر قیس)؛
-احترام به سادات از دیرباز در میان مسلمانان رایج بوده است.  افراد سید، هنگام ورود به هرجا بر دیگران مقدم داشته می‌شوند که این سنت جهت حفظ شأن بالای آن‌ها است.  مردم شمال کشور عید نوروز خود را با دیدار سادات شروع می‌کنند.  برخی معتقدند که هدف ذکر صلوات یادآوری مقام والای سادات است.  برخی در منازعات، سادات را واسطه قرار می‌دهند.  در فراشبند اگر مجرمی به خانة افراد سید پناه برد از مجازات در امان خواهد بود.  مردم در مازندارن معتقدند اگر سیدی به مشهد رفت نباید به او مشهدی گفت زیرا سید ارجحیت دارد.  در روز عید غدیر خم (روز ۱۸ ماه ذی‌الحجه که پیامبر، امام علی را وصی بلافصل خود قرار داد)، سادات در شهر قم درب خانه‌های خود را می‌گشایند، مردم به دیدن آن‌ها رفته و سادات از آن‌ها پذیرایی می‌کنند و هدیه‌ای نقدی یا غیرنقدی جهت شادباش این روز بزرگ به مردم می‌دهند. در برخی مناطق روستایی این شهر، سادات در مساجد نشسته و مردم به دیدار آن‌ها می‌روند. آن‌ها هدایایی جهت احترام به سادات برای آن‌ها برده و این روز عزیز را به آن‌ها تبریک می‌گویند.  مردم در اصطلاحات خود نیز از سید استفاده می‌کنند. «چیزی را که سید ببرد با چیزی که خدا ببرد یکی است».  «مگر زلف سید و اولاد پیغمبر را بریده بودم؟»
+# عباس بن علی (از ام‌البنین)؛
-==پانویس==
+# عمر بن علی (از صهباء ثعلبیه).
+* '''سادات هاشمی''': نسل سادات هاشمی از عقیل و جعفر، فرزندان ابوطالب است.
+علاوه بر این دو شاخهٔ اصلی، شاخه‌های مختلف دیگری وجود دارند که معمولاً در ایران شناخته شده‌اند و مهم‌ترین آنها شامل سادات محمدی، حسنی، حسینی، موسوی و رضوی هستند:
+# '''سادات محمدی''': از نسل محمد بن حنفیه، شاخه‌ای از سادات علوی.
+# '''سادات حسنی''': از نسل [[امام حسن مجتبی]].
+# '''سادات حسینی''': از نسل [[امام حسین]]، که نسل آن‌ها عمدتاً از امام سجاد آمده است.
+# '''سادات موسوی''': از نسل [[امام موسی کاظم|امام موسی کاظم.]]
+# '''سادات رضوی''': از نسل محمد الاعرج، یکی از فرزندان امام محمدتقی.<ref>[https://fa.wikishia.net/view/سادات «سادات» در ویکی شیعه.]</ref>
+این شاخه‌ها به‌طور تاریخی و علمی دسته‌بندی شده‌اند و هر کدام شامل خاندان‌ها و گروه‌های خانوادگی مختلفی می‌شوند.
+== استفاده از عمامهٔ سیاه ==
+[[پرونده:سید.jpg|جایگزین=علامه سید محمدحسین طباطبائی مفسر و فیلسوف ایرانی|بندانگشتی|علامه سید محمدحسین طباطبائی مفسر و فیلسوف ایرانی]]
+علما و روحانیون سادات از عمامهٔ سیاه استفاده می‌کنند. در روایات نقل شده است پیامبر زمانی‌که مکّه را فتح کرده و به [[مسجدالحرام]] وارد شد، عمامهٔ سیاه بر سر داشت<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعة، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۷۹، ح۱۰، باب ۳۰.</ref> و [[امام سجاد|امام زین‌العابدین]] نیز زمانی‌که وارد مسجد شد، عمّامه سیاه بر سر داشت.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعة، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۷۸؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۳۷۲؛ ابن کثیر، السیرة النبویة، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۷۸.</ref> شاهان [[صفویه|صفوی]] عمامهٔ سیاه را نماد سادات قرار دادند تا به‌عنوان وارثان مظلومیت امام‌حسین همیشه عزادار او باشند.<ref>فقیهی، تاریخ جامع قم، ۱۳۷۸ش، ص۱۱۵.</ref>
+== سید در احکام اسلامی ==
+بخشی از خمس به سادات تعلق می‌گیرد ولی آن‌ها نمی‌توانند از [[صدقه]] و زکات استفاده کنند.<ref>[https://lib.eshia.ir/15114/1/242 مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۲۴۲-۲۴۴.]</ref> برخی منابع این منع را به‌دلیل شأن والای سادات می‌دانند.<ref>[https://lib.eshia.ir/11005/4/58 کلینی، الاصول من الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۵۸.]</ref> از نظر فقهی، احکام مربوط به سادات تنها به کسانی تعلق می‌گیرد که از نسل پدر به هاشم بن عبدمناف برسند و کسی که مادرش سیده باشد، مشمول این احکام نمی‌شود.<ref>[https://fa.wikishia.net/view/سادات «سادات» در ویکی شیعه.]</ref>
+اگر خمس کفایت مخارج سادات را نکند، می‌تواند از زکات غیرسادات فقط به میزان مخارج روزانه استفاده کند.<ref>[https://makarem.ir/ahkam/fr/home/istifta/258521/پرداخت-زکات-غیر-سادات-به-سادات-در-صورت-ضرورت «در چه موردی سادات می‌توانند از افراد غیر سادات زکات بگیرند»، وب‌سایت جامع المسائل.]</ref> همچنین صدقهٔ مستحب را نیز فرد غیر سید می‌تواند به سادات بدهد.<ref>[https://makarem.ir/ahkam/fr/home/istifta/259533/صدقه-دادن-به-سادات «با توجه به این‌که صدقه بر سادات حرام است، اگر شخص سیدی از ما طلب کمک مالی کند اگر به او بدهیم اشکالی ندارد»، وب‌سایت جامع المسائل.]</ref> کسی که سید است نمی‌تواند از غیر سید زکات فطره بگیرد.<ref>[https://makarem.ir/ahkam/fr/home/istifta/258580/عدم-جواز-پرداخت-فطره-غیر-سادات-به-سادات «آیا می‌توان زکات فطره غیر سادات را به سادات داد»، وب‌سایت جامع المسائل.]</ref> در نماز جماعت، امامت امام سید ارجحیت دارد.<ref>[https://lib.eshia.ir/71613/1/95 محقق، شرائع الاسلام فی مسائل الحرام و الحلال، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۹۵.]</ref>
+== سید در فرهنگ عامه ==
+[[پرونده:سید۲.jpg|جایگزین=دیدار سادات در روز عید غدیر|بندانگشتی|دیدار سادات در روز عید غدیر و اهداء عیدی از سوی میزبان]]
+احترام به سادات از دیرباز میان [[مسلمان|مسلمانان]] رایج بوده است.<ref>ادمندز، کردها ترکها عربها، ۱۳۶۷ش، ص۷۸.</ref>
+* افراد سید، هنگام ورود به هرجا بر دیگران مقدم داشته می‌شوند که این سنت جهت حفظ شأن بالای آن‌ها است.<ref>مرادی، فرهنگ عامهٔ خطهٔ تویسرکان، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۹۹.</ref>
+* مردم شمال کشور [[عید نوروز]] خود را با دیدار سادات شروع می‌کنند.<ref>پاینده لنگرودی، آیین‌ها و باورداشتهای گیل و دیلم، ۱۳۵۵ش، ص۱۱۸.</ref>
+* برخی معتقدند که هدف ذکر [[صلوات]] یادآوری مقام والای سادات است.<ref>باقریان موحد، کرامات سادات، ۱۳۷۹ش، ص۷۶.</ref>
+* برخی در منازعات، سادات را واسطه قرار می‌دهند.<ref>امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۳۰۲.</ref>
+* در فراشبند اگر مجرمی به خانهٔ افراد سید پناه برد از مجازات در امان خواهد بود.<ref>امیری، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، ۱۳۸۲ش، ص۱۰۴.</ref>
+* مردم در [[مازندران|مازندارن]] معتقدند اگر سیدی به [[مشهد]] رفت نباید به او [[مشهدی]] گفت زیرا سید ارجحیت دارد.<ref>انصاری، ز مازندران شهر ما یاد باد، ۱۳۹۳ش، ص۱۱۵.</ref>
+در روز [[عید غدیر|عید غدیر خم]]، سادات در شهر قم درب خانه‌های خود را می‌گشایند، مردم به دیدن آن‌ها رفته و سادات از آن‌ها پذیرایی می‌کنند و [[هدیه|هدیه‌ای]] نقدی یا غیرنقدی جهت شادباش این روز بزرگ به مردم می‌دهند. در برخی مناطق روستایی این شهر، سادات در [[مسجد|مساجد]] نشسته و مردم به دیدار آن‌ها می‌روند. آن‌ها هدایایی جهت احترام به سادات برای آن‌ها برده و این روز عزیز را به آن‌ها تبریک می‌گویند.<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/06/08/1815875/صله-رحم-خانواده-های-سادات-سنت-دیرینه-مردم-قم-در-روز-عید-غدیر «صله رحم خانواده‌های سادات؛ سنت دیرینه مردم قم در روز عید غدیر»، خبرگزاری تسنیم.]</ref>
+مردم در اصطلاحات و [[ضرب‌المثل]] نیز از سید استفاده می‌کنند. «چیزی را که سید ببرد با چیزی که خدا ببرد یکی است».<ref>ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۸۱۶.</ref> «مگر زلف سید و اولاد پیغمبر را بریده بودم؟».<ref>ذوالفقاری، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۶۹۷.</ref>
+== پانویس ==
 {{پانویس}}
-==منابع==
-* ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، السیره ‌النبویه، بیروت، دارنوبلیس، ۲۰۰۶م.
+== منابع ==
-* ادمندز، سیسیل جان، کردها ترکها عربها، به‌ترجمۀ ابراهیم یونسی، تهران، روزبهان، ۱۳۶۷ش.
+{{آغاز منابع}}
-* «آیا می‌توان زکات فطره غیر سادات را به سادات داد»، جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
+* ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، السیره النبویه، بیروت، دارنوبلیس، ۲۰۰۶م.
-* امیری، رزاق، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، شیراز، نوید شیراز، ۱۳۸۲ش.
+* ادمندز، سیسیل جان، کردها ترکها عربها، ترجمهٔ ابراهیم یونسی، تهران، روزبهان، ۱۳۶۷ش.
-* انصاری، مصطفى، ز مازندران شهر ما یاد باد، ساری، شلفین، ۱۳۹۳ش.
+* «آیا می‌توان زکات فطره غیر سادات را به سادات داد»، وب‌سایت جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
-* «با توجه به این‌که صدقه بر سادات حرام است، اگر شخص سیدی از ما طلب کمک مالی کند اگر به او بدهیم اشکالی ندارد»، جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
+* امیری، رزاق، تاریخ و فرهنگ مردم فراشبند، شیراز، نوید شیراز، ۱۳۸۲ش.
-* باقریان موحد، علی، کرامات سادات، قم، فکرآوران، ۱۳۷۹ش.
+* انصاری، مصطفی، ز مازندران شهر ما یاد باد، ساری، شلفین، ۱۳۹۳ش.
-* بکری، احمد بن عبدالله، الانوار فی مولد النبی، قم، الشریف الرضی، ۱۳۷۳ش.
+* «با توجه به این‌که صدقه بر سادات حرام است، اگر شخص سیدی از ما طلب کمک مالی کند اگر به او بدهیم اشکالی ندارد»، وب‌سایت جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
-* بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، تهران، فروغی، ۱۳۶۱ش.
+* باقریان موحد، علی، کرامات سادات، قم، فکرآوران، ۱۳۷۹ش.
-* پایندۀ لنگرودی، محمود، آیین‌ها و باورداشتهای گیل و دیلم، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ۱۳۵۵ش.
+* بکری، احمد بن عبدالله، الانوار فی مولد النبی، قم، الشریف الرضی، ۱۳۷۳ش.
-* حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
+* بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، تهران، فروغی، ۱۳۶۱ش.
-* حقی، اسماعیل جارشلی، اشراف مکه المکرمه و امرائها فی العهد العثمانی، به‌تحقیق خلیل علی مراد، بیروت، الدار العربیه للموسوعات، ۱۴۲۴ق.
+* پایندهٔ لنگرودی، محمود، آیین‌ها و باورداشت‌های گیل و دیلم، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ۱۳۵۵ش.
-* «در چه موردی سادات می‌توانند از افراد غیر سادات زکات بگیرند»، جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
+* حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، آل‌البیت، ۱۴۱۴ق.
-* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
+* حقی، اسماعیل جارشلی، اشراف مکه المکرمه و امرائها فی العهد العثمانی، تحقیق خلیل علی مراد، بیروت، الدار العربیه للموسوعات، ۱۴۲۴ق.
-* ذوالفقاری، حسن، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، تهران، معین، ۱۳۸۸ش.
+* «در چه موردی سادات می‌توانند از افراد غیر سادات زکات بگیرند»، وب‌سایت جامع المسائل، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
-* ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، موسسه الرساله، ۱۴۱۴ق.
+* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
-* روضاتی، محمدعلی، جامع‌الانساب، اصفهان، جاوید، ۱۳۳۵ش.
+* ذوالفقاری، حسن، فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی، تهران، معین، ۱۳۸۸ش.
-* «سادات»، ویکی شیعه، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
+* ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، مؤسسه الرساله، ۱۴۱۴ق.
-*  «صله رحم خانواده‌های سادات؛ سنت دیرینه مردم قم در روز عید غدیر»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ۸ شهریور ۱۳۹۷ش.
+* روضاتی، محمدعلی، جامع‌الانساب، اصفهان، جاوید، ۱۳۳۵ش.
-* طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، به‌ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۸۳ش.
+* «سادات»، ویکی شیعه، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
-* فقیهی، علی‌اصغر، تاریخ جامع قم، قم، زائر، ۱۳۷۸ش.
+* «صله رحم خانواده‌های سادات؛ سنت دیرینه مردم قم در روز عید غدیر»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ درج مطلب: ۸ شهریور ۱۳۹۷ش.
-* کلینی، محمد، الاصول من الکافی، به‌تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
+* طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۸۳ش.
-* ناصری، عبدالله، فـرهنگ مـردم بلوچ، رسـالۀ تـایپـی، ۱۳۵۸ش.
+* فقیهی، علی‌اصغر، تاریخ جامع قم، قم، زائر، ۱۳۷۸ش.
-* نظری داشلی‌برون، زلیخا و دیگران، مردم‌شناسی روستای ابیانه، تهران، سازمان میراث فرهنگی کشور، ۱۳۸۴ش.
+* کلینی، محمد، الاصول من الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
-* محقق حلی، جعفر، شرائع الاسلام فی مسائل الحرام و الحلال، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق.
+* ناصری، عبدالله، فرهنگ مردم بلوچ، رسالهٔ تایپی، ۱۳۵۸ش.
-* مدرسی چهاردهی، نورالدین، خاکسار و اهل حق، تهران، اشراقی، ۱۳۵۸ش.
+* نظری داشلی‌برون، زلیخا و دیگران، مردم‌شناسی روستای ابیانه، تهران، سازمان میراث فرهنگی کشور، ۱۳۸۴ش.
-* مرادی، صحبت‌الله، فرهنگ عامۀ خطۀ تویسرکان، تهران، مولف، ۱۳۷۵ش.
+* محقق حلی، جعفر، شرائع الاسلام فی مسائل الحرام و الحلال، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق.
-* معین، محمد، فرهنگ فارسی، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
+* مدرسی چهاردهی، نورالدین، خاکسار و اهل حق، تهران، اشراقی، ۱۳۵۸ش.
-* مفید، محمد، المقنعه، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۰ق.
+* مرادی، صحبت‌الله، فرهنگ عامهٔ خطهٔ تویسرکان، تهران، مؤلف، ۱۳۷۵ش.
+* معین، محمد، فرهنگ فارسی، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ش.
+* مفید، محمد، المقنعه، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۰ق.
 * یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم، عروه‌الوثقی، قم، مکتبه‌الدواری، ۱۴۱۴ق.
+{{پایان منابع}}
+{{#seo:
+|title=سید کیست؟ آشنایی با جایگاه، انواع و احترام سادات در ایران - ویکی زندگی
+|title_mode=Replaced Title
+|keywords=سید، سادات، سید کیست، شجره نامه سادات، احترام به سادات، خمس سادات، عمامه سیاه
+|description=سید، عنوانی احترام‌آمیز برای نوادگان پیامبر اسلام است که در فرهنگ ایران جایگاه ویژه‌ای دارند. با شاخه‌های اصلی سادات، احکام و آداب احترام به آنان آشنا شوید - ویکی زندگی
+}}
+{{اسلام-افقی}}
+[[رده:اصطلاحات فقهی]]
+[[رده:پدیده‌های دینی]]
+[[رده:خرده‌فرهنگ]]
+[[رده:فرزندان امامان شیعه]]
+[[رده:نمادهای دینی]]