در حال ویرایش پیش‌نویس:انفاق

'''<big>انفاق</big>'''، بخشش دارایی به نیازمندان برای خوشنودی خدا.

انفاق از فضیلت‌های اخلاقی و از سفارش‌های [[ادیان آسمانی]]، برای رفع نیازهای مادی و معنوی جامعه است. انفاق، گسترۀ وسیعی از پرداخت قرض‌ها، آموزش حرفه، جبران کمبود عاطفی و پیوند نظام خانواده را شامل می‌شود. بی‌اعتنایی به انفاق آثار زیان‌بار اخلاقی و تقویت دنیادوستی به‌دنبال داشته و زمینه‌ساز شکاف‌های طبقاتی است. 
==مفهوم‌شناسی==
انفاق در فرهنگ [[مسلمانان]]، مفهومی قرآنی دانسته می‌شود و کارشناسان [[علوم ‌قرآنی]]، انفاق را به معنای واگذار کردن دارایی یا هر چیزی به نیازمندان برای جلب خوشنودی خدا بیان می‌کنند.  آن‌ها گسترۀ معنایی انفاق را شامل معنای عام و معنای خاص دانسته‌اند:
# معنای عام؛ شامل جهاد در راه خدا و گذشتن از جان و مال در راه زنده‌ نگه‌داشتن ارزش‌های الهی؛
# معنای خاص؛ به‌معنای بخشش‌های مادی به فقیران و تهیه خوراک برای مستمندان. 
مفسران [[قرآن]] بالغ بر هشتاد آیه‌ درباره انفاق برشمرده‌اند. آن‌ها معتقدند کارکرد انفاق از منظر قرآن، تنها جبران کمبودهای اجتماعی نیست بلکه قرآن، هدفی انسان‌ساز دارد. انفاق در قرآن به صورت [[زکات]]، [[خمس]]، قرض‌الحسنه، [[صدقه‌]]، [[وقف]] و انواع نیکی‌ها معرفی می‌شود. 
==انواع انفاق==	
انفاق از منظر [[فقه]] اسلامی، زمانی یک عمل خداپسندانه است که شرایط زیر را به‌همراه داشته باشد: باور به خدا، [[اخلاص]]، پرهیز از منت‌گذاشتن، بخشش از دارایی حلال و جنس مرغوب، رعایت میانه‌روی و پنهان‌داشتن.  در این چارچوب، زمانی می‌توان از انفاق به‌عنوان یک عمل خیرخواهانه انتظار پیامدهای مؤثر فردی و اجتماعی داشت که بخشش از دارایی حلال باشد.  فقیهان ‌[[مسلمان]] با توجه به این شرایط، انفاق را پنج دسته کرده‌اند:
# انفاق‌ واجب، مانند نفقه و زکات؛  
# انفاق‌ حرام، مانند خدمات‌رسانی به دشمن؛  
# انفاق‌ مستحب، مانند هدیه‌ها و بخشش‌های متعارف میان مردم؛  
# انفاق‌ مکروه، مانند کمک به دیگران با داشتن خویشاوند فقیر؛  
# انفاق‌ مباح، مانند کمک به دیگری برای توسعه در زندگی، در صورتی که معاش کافی دارد. 
==انفاق در ادیان‌ آسمانی== 
برپایی عدالت اجتماعی و مبارزه با فقر، از اهداف و وظایف پیامبران الهی دانسته شده است. از توصیه‌های عیسی به پیروانش که در انجیل آمده، رسیدگی به محرومان و فراهم‌سازی‌ اسباب رشد آنان است. در آیین [[یهود]] نیز توجه ویژه به قشر کم‌برخوردار دیده می‌شود. 
==جایگاه انفاق در فرهنگ مسلمانان==
در فرهنگ [[مسلمانان]]، اموری مانند کنترل مصرف و تلاش برای بهره‌مندی همگان از منابع خدادادی، مشارکت در کارهای عام‌المنفعه، [[قرض‌دادن]] به نیازمندان و تلاش برای درآمدزایی و سرمایه‌گذاری، پسندیده انگاشته می‌شود.  
==آثار انفاق==
===آثار فردی===
هر انسانی نیازمند محبت هم‌نوعان است و انفاق به‌معنای گستردۀ آن که [[هدیه]]، جشن تولد و سالگرد [[ازدواج]] را در بر می‌گیرد، موجب ایجاد [[محبت]] و تقویت حس نوع‌دوستی می‌شود. دین‌پژوهان نیز انفاق را موجب افزایش ایمان، نورانیت قلب، ایجاد دوستی و آرامش روحی در انفاق‌کننده و گیرندۀ ‌‌‌انفاق دانسته‌اند.   
===آثار اجتماعی===
انفاق در بعد اجتماعی می‌تواند موجب تقویت [[امنیت‌ ‌روانی]] جامعه، کاهش [[شکاف طبقاتی]] و افزایش بهره‌مندی مردم از امکانات عمومی شود. بهره‌مندی همگانی از امکانات عمومی، خود موجب جلوگیری از مخالفت‌های مدنی و آشوب‌های اجتماعی می‌شود. 
===گسترۀ انفاق===
دین‌پژوهان [[مسلمان]] با تکیه بر آموزه‌های [[قرآن]]، انفاق را شامل همه کارهای نیک و عامه‌پسند دانسته‌اند. دادن مشاوره به اشخاص درگیر، حفظ آبروی بدهکار با مهلت دادن در پرداخت بدهی، اجرای برنامه‌های فرهنگی، تقویت پیوند دوستی و تحکیم بنیان خانواده از مصادیق دگردوستی و یاری‌گری در انفاق دانسته شده است.   
==میانه‌روی در انفاق==
انفاق اگرچه از فضیلت‌های اخلاقی است، اما قرآن‌پژوهان قاعدۀ کلی میانه‌روی را در انفاق نیز حاکم دانسته‌اند. میانه‌روی یک قاعده منطقی است و رعایت آن در انفاق، از هدر رفت منابع جلوگیری می‌کند. اسراف در انفاق،خود می‌تواند خاستگاه نامتوازن شدن توزیع امکانات در جامعه باشد. 
==بی‌اعتنایی به انفاق==
اخلاق‌پژوهان، ضعف اعتقادی و اخلاقی را از موانع  اصلی انفاق دانسته‌اند. ضعف اعتقادی باعث بی‌اعتمادی به وعده‌های خدا و ترس از فقیر شدن است که خود، خاستگاه بخل است. 
گسترش فقر و فساد، ضعف سرمایه اجتماعی، ایجاد شکاف‌ اقتصادی، گسترش مادی‌گرایی، احتکار و از دست‌رفتن فرصت‌های شغلی در جامعه، از آثار بی‌توجهی به انفاق دانسته شده است.  
[[رده: ویکی‌زندگی]] [[رده: یاری‌گری]] [[رده: فضائل اخلاقی]]